Chapter 177: พูดอีกครั้งสิ!
‘โอมมม!’ รถoff-road เสี่ยงหลวงสองคันก็มาหยุดด้านหน้ารถของฉู่เหวินหลง ถึงแม้ว่าพวกเขาจะเป็นรถoff-road กันทั้งหมด รถทั้งสองคันนั้นก็ถูกปรับแต่ง ดังนั้นพวกมันจึงดูดีกว่าเพียงเวลาไม่นานเมื่อพวกเขาเห็นรถทั้งสอง ใบหน้าของฉู่เหวินหลงก็แข็งขึ้นและเขาก็ไม่ยุ่งเกี่ยวกับเจียงลู่ฉีอีกต่อไป
“โอ้ เยี่ยม! นี่มันปาร์ตี้สระว่ายน้ำที่หรูหราอะไรแบบนี้ น่ามหัศจรรย์จริงๆ!”
ชายที่สวมชุดแจ็คเก็ตและเสื้อผ้าต่อสู้ของต่างประเทศก็กระโดดลงมาจากรถและก็มีผู้คนอีกห้าคนเดินตามเขามา พวกเขาทั้งหมดนั้นมีความสามารถที่ยอดเยี่ยม
“ตวนติงป่าง นายมาทำอะไรที่นี่?”ฉู่เหวินหลงนั้นเดินมาและถามเขาด้วยใบหน้าที่มืดมน
ตวนติงป่างก็เป็นสมาชิกของกองทัพพิเศษเขี้ยวหมาป่าด้วยเช่นกัน แต่เขานั้นอยู่อีกสาขาหนึ่ง เมื่อเห็นเขามาถึงนั้นก็ทำให้ซงเฟิงรู้สึกแย่
ชื่อเสียงของตวนตงป่างนั้นแพร่กระจายไปอย่างทั่วหลายและเขาก็เป็นสมาชิกอันเก่าแก่ของกองทัพพิเศษเขี้ยวหมาป่า ที่จริงแล้วเขานั้นทำภารกิจอันตรายมากมายมาก่อนวันโลกาวินาศ ถึงแม้ว่าเขาจะมีรูปร่างหน้าตาที่ธรรมดา แต่ความสามารถของเขานั้นก็ไม่สามารถที่จะดูถูกได้เลย ในเวลาเดียวกันเขาก็ยังคงรู้จักกันในความเหี้ยมโหดของเขา ซงเฟิงนั้นก็เคยได้ยินมาว่าเขานั้นมีข้อขัดแย้งกับฉู่เหวินหลง ดังนั้นซงเฟิงจึงรู้สึกเลวร้ายมาก
“ตระกูลตวน ยินดีต้อนรับ!”ซงเฟิงพูดพร้อมกับฝืนยิ้ม
ตวนติงปางก็ดึงเข็มขัดของเขาพร้อมกับคาบบุหรี่ในปาก ตาของเขาก็กวาดไปรอบๆก่อนที่จะพูดพร้อมกับรอยยิ้มกว้าง “นายสามารถที่จะมาได้ แล้วทำไมฉันจะมาไม่ได้ละ?”
“นายต้องการอะไร?”ฉู่เหวินหลงถามอย่างเตือนๆ
“ไม่ได้อะไรมากหรอก ฉันแค่ต้องการมาว่ายน้ำกับพี่น้องของฉัน ทำไมพวกเราไม่ได้รับการเชิญชวนจากปาร์ตี้นี้ละ?”ตวนติงปางพูด และก็มองไปที่ซงเฟิงแล้วก็ถามขึ้น “นั่นหมายความว่าอะไร?”
การแสดงออกของซงเฟิงนั้นกลายเป็นแข็งค้าง มันเป็ฯเรื่องที่เด่นชัดว่ากลุ่มคนพวกนี้นั้นต้องการที่จะทำลายปาร์ตี้ของเขา
เมื่อฟังบทสนทนานี้แล้ว เจียงลู่ฉีก็ส่ายหัวและพูดกับหลี่ยู่ซิน “มันเหมือนกับว่าพวกเราไม่ควรที่จะเข้าร่วมปาร์ตี้วันนี้ ให้ฉันพาเธอกลับบ้านเถอะ”
“ตระกูลตวน คุณก็เห็นแล้วว่าวันนี้เป็นปาร์ตี้ที่น่าสนุก ผมจะเลี้ยงเครื่องดื่มคุณเอง เห็นแก่หน้าผมบ้างเถอะ ได้โปรดละ”ซงเฟิงพูดอย่างระมัดระวัง
“โอ้ ฉันได้ยินเรื่องเกี่ยวกับนายมาก่อน นายถูกเรียกว่าซงเฟิงใช่ไหม?”ตวนติงปางก็ถามขึ้น
ซงเฟิงก็ยิ้มเจื่อนๆและพยักหน้า “ใช่..”
อย่างไรก็ตามก่อนที่เสียงของซงเฟิงจะจางหายไป รอยยิ้มของตวนติงปางก็หายไปจากใบหน้าและเขาก็ทิ้งบุหรี่ของเขาใส่ซงเฟิง
“มึงคือใครกัน? แล้วมึงกล้าที่จะบอกกูให้เห็นแก่หน้ามึงอย่างงั้นเหรอ!? แม้แต่พ่อมึงก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดแบบนั้น!”ตวนตงเฟิงพูดอย่างกราดเกรี้ยว
ซงเฟิงก้าวถอยหลังพร้อมกับใบหน้าที่ซีดขาว แต่เขาก็ไม่กล้าที่จะพูดอะไรเลย
“ตวนติงปาง! การกระทำของนายเป็นเรื่องที่ยกโทษให้ไม่ได้”ฉู่เหวินลงฉวยโอกาสแล้วก็พุ่งเข้าไปหาตวนติงปาง
ในเวลานั้นเอง ตวนติงปางก็ต่อยอย่างรุนแรงไปที่ไหล่ของฉู่เหวินหลงและแขนของเขา ฉู่เหวินหลงก็ถูกผลักให้ถอยไปหลายก้าว
“อะไรกัน?”ฉู่เหวินหลงพุ่งเข้าไปใส่และเตะเข้าใส่ตวนติงปาง
“ลูกเตะที่ยอดเยี่ยม!”ตวนติงปางนั้นดุร้ายและหมัดของเขาก็รวดเร็ว มันสามารถที่จะถูกพิจารณาได้ว่านี่เป็นการต่อสู้ของคนที่แข็งแกร่ง ฉู่เหวินหลงนั้นรู้สึกทันทีว่ากระดูกขาของเขานั้นกระแทกเข้ากันกับแผ่นเหล็ก และเพียงเวลาไม่นานก็รู้สึกเจ็บอย่างมาก
“ฉู่เหวินหลง นายกำลังอดกลั้นอะไรบางอย่างอยู่?”ตวนติงปางหัวเราะอย่างไร้เมตตา
ในเวลานั้นเอง เสียงอันเลวร้ายก็ดังขึ้นมาจากหลังของเขา
สายตาของตวนติงปางก็สบตากันมันและร่างกายของเขาก็บิดตัวและใช้พลังของเอวของเขาต่อยไปที่ด้านหลังและหมัดอันทรงพลังทั้งสองหมัดก็ปะทะเข้าใส่กัน!
หลัวตงไฮ่นั้นเป็นคนโจมตี ซึ่งฉู่เหวินหลงนั้นเป็นคนที่เชิญเขาเข้าร่วมงานนี้ ดังนั้นเขาจึงต้องช่วยเหลือเขา
อย่างไรก็ตาม พลังของเขานั้นอ่อนแอ ยิ่งกว่านั้นก็ไม่มีใครเลยที่ได้รับอนุญาตให้ใช้ปืนในเกาะเชนไฮ่ ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถที่จะแสดงความสามารถของเขาออกมาได้อย่างเต็มประสิทธิภาพ
ตวนติงปางนั้นเป็นพวกมีพลังเหนือธรรมชาติที่ทรงพลัง เขานั้นค่อนข้างดีเยี่ยมในการใช้มือในการต่อสู้และการโจมตีของเขานั้นเหมือนกับพายุ หลัวตงไฮ่รับการโจมตีหลายครั้งแต่เขาก็ยังพ่ายแพ้อย่างรวดเร็ว
“ยังคงไม่พอใจอีกเหรอ?”ตวนติงปางถามด้วยรอยยิ้ม
เหวินหลงนั้นรู้อย่างชัดเจนว่าเขานั้นอ่อนแอกว่า
“อะไร? นายจะไม่ต่ออีกแล้วเหรอ?”ตวนติงปางคำรามอย่างดัง
“ออกไปได้แล้ว!”
เด็กผู้หญิงเหล่านั้นตกตะลึง ตวนติงปางนั้นพูดว่าเขาต้องการที่จะว่ายน้ำดังนั้นทุกคนจึงต้องออกจากสระ
หลังจากวันโลกาวินาศแล้วนั้นคนที่แข็งแกร่งก็จะกลายเป็นราชา
ตวนติงปางนั้นได้ทำการกำราบพวกเขาและเตือนพวกเขา
“รีบออกไปได้แล้ว! พวกเราต้องการว่ายน้ำ”สมาชิกของทีมตวนติงไฮ่รีบเดินไปข้างหน้าและไล่พวกเธอ
“รีบไสหัวออกไปได้แล้ว!”เด็กสาวบางคนนั้นหวาดกลัวกับคำพูดของเขา เมื่อไหร่กันที่พวกเธอนั้นโดนทำให้ขายหน้าแบบนี้กัน? เมื่อเห็นเด็กสาวบางคนยังคงไม่ขยับตัว ชายอีกคนก็เดินมาและพูดพร้อมกับรอยยิ้ม “เธอสามารถที่จะอยู่ว่ายน้ำกับพวกเราต่อได้นะ”ในความเป็นจริงเนื่องจากเด็กสาวเหล่านี้นั้นเป็นลูกสาวของชนชั้นยอด พวกเขาก็ไม่กล้าที่จะทำอะไรต่อพวกเธอเลย แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเขานั้นหวาดกลัวพวกเธอ
เด็กสาวบางคนนั้นต้องการที่จะร้องไห้ออกมาอย่างช่วยไม่ได้ หลี่ยู่ซินก็ถอนหายใจและก็เปิดเผยท่าทางที่น่าอาย เธอนั้นพึ่งที่จะถอดกระโปรงยาวของเธอออกและเปิดเผยชุดว่ายน้ำสีขาวของเธอ แต่ในตอนนี้เธอนั้นต้องหลบหนีไป...
“ไปกันเถอะ”หลี่ยู่ซินกระซิบ
เจียงลู่ฉีนั้นก็ถอดเสื้อโค้ทของเขาออกมาและใส่ให้มันกับเธอ
“ขอบคุณนะ”หลี่ยู่ซินรู้สึกขอบคุณจริงๆกับการกระทำของเจียงลู่ฉี
ในเวลานั้นเองชายคนนั้นก็พูดอีกครั้ง “ในช่วงเวลาแบบนี้นายยังคงจีบสาวอยู่อีกเหรอ?”
เจียงลู่ฉีมองไปหาเขา แต่ชายคนนี้ก็ยังคงพูดต่อ “นายกำลังมองหาอะไรอยู่? รีบจากไปได้แล้ว...ไอ้โง่”
“ทำไมนายยังไม่ออกไปละ”ชายคนนี้เยาะเย้ย เขาก็ถือปืนในมือและเล็งมาที่เจียงลู่ฉี “ฉันไม่รังเกียจหรอกนะถ้าจะช่วยนายหน่ะ”
แน่นอนว่าเขาจะไม่ยิงและแม้กระทั่งเซฟตี้ก็ยังคงล็อคอยู่ เขานั้นต้องการที่จะทำให้เจียงลู่ฉีตื่นตระหนกเฉยๆ
ในเวลานั้นเอง ก็มีรอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเจียงลู่ฉี
“นายกำลังยิ้มหาอะไรอยู่?”ชายคนนี้ก็โกรธในทันที เขานั้นกำลังจะด่าแต่เขาก็รู้สึกว่าข้อมือของเขาที่กำลังถือปืนอยู่นั้นบิดอย่างหนักหน่วง เขาก็กรีดร้องเสียง “อ๊า”อย่างฉับพลันและในช่วงเวลาต่อมา ปืนก็หล่นลงมาในมือของเจียงลู่ฉี
เขานั้นยกปากกระบอกปืนเย็นเล็งไปที่หน้าผากของชายหนุ่ม! ในชั่วพริบตา เซฟตี้ก็ถูกปลดออกพร้อมกับกระสุนด้านใน
ชายคนนั้นกลายเป็นหิน!
เจียงลู่ฉีก็ยิ้มและก็ลดปากกระบอกปืนลง
ชายคนนี้ก็โล่งอก อย่างไรก็ตามเจียงลู่ฉีไม่รอให้เขาพูดเลยแม้แต่น้อย หมัดขวาก็ต่อยเข้าไปยังใบหน้าของเขา
เลือดผสมกับฟันหลายซี่นั้นก็พุ่งออกมาจากปากของชายหนุ่ม
หลังจากนั้นเจียงลู่ฉีก็จับไปที่คอเสื้อของเขาและจ้องไปที่เขาอย่างดเย็นชาและพูด ‘ใครกัน? ใครกันที่นายบังคับให้จากไป?”
“เหี้..” ชายคนนั้นด่า
“ปัง!”
แล้วก็การโจมตีที่รุนแรงอีกครั้ง! เขาก็กระอักเลือดจำนวนมากออกมาและย้อมเสื้อของเขาเป็นสีแดง
“ฉันจะถามนายอีกครั้ง นายกำลังไล่ใครให้ออกไปนะ?”เจียงลู่ฉีถามไปที่ชายหนุ่มที่มีสภาพอันน่าอนาถอีกครั้ง
