Chapter 22: เข้าร่วมนิกายซวนเฉิน
ในจุดเกิดเมืองรัตติกาล สมาชิกของกิลด์อะโพคาลิปส์ก็จ้องหน้ากันอย่างเงียบๆ
“ไม่มีทาง....เขาฆ่าพวกนายด้วยเหรอ?”เมื่อนักธนูและนักเวทย์เห็นพี่ชายไลท์และที่เหลือปรากฏขึ้น พวกเขาก็ถามด้วยความช็อค
สำหรับอาชีพที่มีทั้งพลังป้องกันและพลังชีวิตที่ต่ำ สำหรับพวกเขาที่ถูกฆ่านั้นเป็นไปตามคาดคิด อย่างไรก็ตาม สำหรับนักรบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งพี่ชายไลท์ที่สวมอุปกรณ์ระดับเหล็กทั้งตัวและมีเพียงอุปกรณ์ระดับทองแดงเพี้ยงแค่ชิ้นเดียวก็ยังถูกฆ่าโดยนักต่อสู้ซึ่งมันเป็นเรื่องที่ไม่ได้คาดคิดเลยจริงๆ!
อัศวินและนักรบอีกสามคนนั้นหน้าแดงด้วยความอัปยศ และก้มหัวลงอย่างเงียบๆ
ทั้งสี่คนนั้นเป็นอาชีพต่อสู้ระยะใกล้และก็ถูกสังหารโดยนักต่อสู้ที่ไร้ประโยชน์! แม้กระทั่งพวกเขาก็เป็นเรื่องยากที่จะเชื่อกับเรื่องแบบนี้ว่ามันเป็นไปได้ด้วย
อัศวินรีบเปลี่ยนหัวข้อในทันทีและพูด “มีพวกเราที่ยังคงมีชีวิตรอดอยู่ไหม?”
“เดี๋ยวก่อนนะ....นักบวชของพวกเราอยู่ที่ไหน?”พี่ชายไลท์ก็พูดขึ้นอย่างฉับพลัน
กลุ่มทั้งกลุ่มนั้นมึนงงและหลังจากนั้นก็รีบส่งอีโมจินิ้วโป้งให้ในแชทและพูด “นักบวชของเราสองคนนั้นเป็นนักรบที่มีศักยภาพจริงๆ!”
เพียงแค่หลังจากที่พวกเขาพึ่งพูดเสร็จ แสงสว่างวาบสีขาวสองแสงก็ปรากฏขึ้นด้านหน้าพวกเขาและนักบวชสองคนก็เกิดพร้อมกับความมึนงงและความโกรธบนใบหน้าของพวกเขา
เมื่อเห็นนักบวชสองคนก็ถูกส่งมายังจุดเกิดด้วย พวกเขาที่เหลือก็พูดอย่างใจเย็น “นายสองคนนั้นก็ไม่สามารถที่จะวิ่งหนีไปด้วยเช่นกันสินะ....”
“เหี้...! ไอ้บัดซบนั่นโหดร้ายเกินไป! พวกเราพูดอย่างชัดเจนแล้วว่าพวกเราจะไม่ต่อต้าน แต่เขาก็ยังบีบคอพวกเราจนตาย!”นักบวบที่ชื่อขาวน้อยด่าอย่างโกรธแค้น
“เขาเคยพูดด้วยเหรอว่าจะไม่ฆ่าพวกเรา?”นักบวชอีกคนส่ายหัว
“ถูกบีบคอจนตาย...”เมื่อฟังคำพูดของพวกเขาแล้ว ทุกคนก็สูดลมหายใจอันเหน็บหนาวเข้าไปและมีท่าทางหม่นหมอง คำพูดนั้นย้ำเตือนพวกเขาว่าหวังหยู่ฆ่าพวกเขาได้ยังไง
หวังหยู่นั้นฆ่าพวกเขาเพียงแค่หนึ่งหมัดหรือไม่ก็เพียงแค่เตะ และก็เริ่มที่จะรู้สึกค่อนข้างดีกว่าสำหรับการตายของพวกเขา
เมื่อเปรียบเทียบกับคนพวกนี้ถูกตีโดยหวังหยู่แล้ว การตายของพวกเขานั้นยังคงมีเมตตากว่ามาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับนักฆ่าคนแรกและนักบวชที่เหลือ ทั้งสองคนแม้กระทั่งโดนเตะอัดไข่โดยหวังหยู่.....
เมื่อพวกเขาคิดก็ยิ่งหวาดกลัวมากขึ้นเรื่อยๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับโทมนัสเขาก็ไม่สามารถที่จะทนมันได้อีกต่อไปและพูดขัดขึ้น “หยุด! หยุด! ไอ้บัดซบนั้นมันไม่ใช่มนุษย์เลยด้วยซ้ำ! มันไม่มีอะไรที่แมลงวันตัวเล็กๆทำได้นอกจากยอมรับความตายของพวกเรา…”
ทวินสกิวเวอร์ที่นั่งอยู่ตรงมุมพูดอย่างผิดหวังและพึมพำ “ไอ้เย็...แม่.... กูไม่เหลืออะไรเลยเพราะว่าพวกมึง...”
“…..วันนี้อากาศดีมากเลยใช่ไหมนะ?”
“ใช่ แสงอาทิตย์นั้นมันช่างสวยงามเหลือเกิน…”
เมื่อฟังการตอบกลับของพวกเขาแล้วทวินสกิวเวอร์ก็พูดไม่ออก
สำหรับผู้นำ มันไม่ได้สำคัญว่าเขานั้นหวาดกลัวหวังหยู่มากแค่ไหน พี่ชายไลท์ก็จะต้องดูแลคนของเขา เขาก็หันกลับไปและถามอย่างอ่อนโยน “พี่น้อง อุปกรณ์ของทวินสกิวเวอร์อยู่ในชายคนนั้น พวกเราจะไปทดลองกันอีกรอบไหม?”
“นี่มัน….”เมื่อฟังคำพูดนี้แล้วทุกคนก็มึนงงและก็หันกลับไปหาทวินสกิวเวอร์อย่างอึดอัด
กลุ่มนี้นั้นเล่นกันมาเป็นเวลาค่อนข้างนาน ดังนั้นความใกล้ชิดของพวกเขานั้นใกล้มาก พวกเขานั้นพร้อมที่จะตายเพื่อเขาได้แต่การที่จะพุ่งเข้าหาใครสักคนที่ไม่มีโอกาสที่จะชนะได้นั้นมันเป็นอะไรที่โง่อย่างแท้จริง ดังนั้นการตัดสินใจนั้นตกอยู่กับทวินสกิวเวอร์อันน่าสงสาร
“อ่า….ลืมมันไปเถอะ….มันก็เป็นแค่อุปกณ์ชิ้นหนึ่ง ถ้ามันจะหายไปละก็มันก็จะเป็นแบบนั้น เกมนี้เพิ่งเริ่มต้น ดังนั้นมันก็ไม่ได้มีค่าพอที่จะทำให้เป็นศัตรูกับคนแบบนี้อยู่ดี….”ทวินสกิวเวอร์ถอนหายใจอย่างผิดหวัง
เมื่อฟังคำตอบของเขา กลุ่มทั้งกลุ่มก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก
ถ้าคนร่ำรวยนั้นสามารถที่จะใช้ประโยชน์จากอุปกรณ์ระดับสูงนั้นสร้างความแตกต่างระหว่างอาชีพได้ละก็ หวังหยู่ก็สามารถที่จะถูกพูดได้ว่าเขานั้นเมินเฉยต่อระบบเกมไปแล้ว! เขานั้นสามารถที่จะทำลายสมดุลของทั้งเกมเลยด้วยซ้ำ! มันไม่มีเหตุผลเพียงพอที่จะต้องไปสู้กับคนแบบนั้น….
พี่ชายไลท์ก็พยักหัวและพูด “ก็ดี ปัญหานี้ก็ได้ถูกจัดการแล้ว สกิวเวอร์น้อยไม่ต้องกังวลไป เมื่อดันเจี้ยนเปิดขึ้นในอนาคต อุปกรณ์ดีๆจะกลายเป็นของนายก่อนเป็นคนแรก! มีใครไม่โอเคกับเรื่องนี้ไหม?”
“ไม่! ไม่มีอย่างแน่นอน!”
เล่นตลกอะไรกัน! ถ้าพวกเขาไม่ตกลงละก็พวกเขาก็จะต้องเผชิญหน้ากับนักต่อสู้อันเป็นปีศาจแบบนั้นอีกรอบ....
ในส่วนลึกของป่าพงไพรแห่งความลับ
ดาบน้ำแข็งจ้องไปที่หวังหยู่กระพริบกับตาโตๆและปากของเขาก็อ้ากว้างออก
“พี่โกงใช่ไหม?”
“ไม่! ความสามารถล้วนๆ!”หวังหยู่หัวเราะเบาๆ
“สัตว์ประหลาด!!!”ดาบน้ำแข็งถอนหายใจ
ในอาชีพทั้งเจ็ดอาชีพในเกมนี้นั้นนักต่อสู้ถูกพิจารณาว่าเลวร้ายที่สุด มันไม่มีความเชี่ยวชาญอาวุธอะไรเลยแม้แต่น้อยและมีระยะการต่อสู้ที่ใกล้ที่สุดในเกม นักต่อสู้นั้นถูกเหยียดหยามมากไม่ว่าที่ไหนที่พวกเขาไป แม้กระทั่งมอนสเตอร์ก็คงรู้สึกมีความสุขเมื่อพวกเขานั้นเจอกับนักต่อสู้!
อย่างไรก็ตามมันไม่ใช่ในกรณีของนักต่อสู้ด้านหน้าเขา ไม่เพียงแต่ความแข็งแกร่งอันมากมายของเขานั้นเพียงพอที่จะฆ่าบอสได้เพียงตัวคนเดียวก่อนหน้านี้ แม้กะทั่งนักต่อสู้คนนี้ก็สามารถที่จะกวาดล้างผู้เล่นทั้งสิบหกคนด้านหน้าเขาได้!
เมื่อเห็นหวังหยู่จัดการคู่ต่อสู้ด้านหน้าเขาแล้วมันก็น่าตื่นตะลึงมากกว่าในวิดีโอซะอีก พลังอันกว้างขวางของหวังหยู่นั้นทำให้ดาบน้ำแข็งเริ่มต้นที่จะสงสัยกับอันดับของอาชีพ นักต่อสู้นั้นอาจจะเป็นอาชีพที่แข็งแกร่งที่สุดในเกมก็ได้?
“แล้วทำไมพี่ถึงป้องกันสกิลหลบซ่อนได้ละ?”ดาบน้ำแข็งถาม
สิ่งที่ช็อคดาบน้ำแข็งมากที่สุดในการต่อสู้ก็คือว่าทำไมหวังหยู่ถึงสามารถที่จะยืดมือออกมาและบีบคอของนักฆ่าได้
สำหรับที่เขาก็เป็นนักฆ่าด้วยแล้ว ดาบน้ำแข็งก็สงสัยมากเกี่ยวกับเรื่องนี้
“มันก็ยังเป็นความสามารถล้วนๆอยู่ดี!”หวังหยู่ตอบกลับ
“ความสามารถของพี่อย่างงั้นเหรอ? พี่ฟังเสียงแล้วถึงกับคาดเดาตำแหน่งของเขาได้อย่างงั้นเหรอ?”ดาบน้ำแข็งนั้นนึกขึ้นได้ว่าหวังหยู่นั้นเคยพูดอะไรแบบนี้กับเขามาก่อนหน้านี้
“สัมผัสทั้งห้าของผมนั้นธรรมดาทั่วไป ความสามารถในการฟังก็ไม่ได้พิเศษอะไรเช่นกัน แต่เหตุผลที่ผมรู้ว่านักฆ่านั้นอยู่ตรงนั้นเพราะว่าเจตนาฆ่าของเขา!”หวังหยู่ตอบกลับ
“เจตนาฆ่า?”
“ใช่เลย! ผมเป็นผู้เชี่ยวชาญที่ฝึกศิลปะการต่อสู้!”หวังหยู่ตอบกลับอย่างภาคภูมิใจ
“โอ้!!!! น่ามหัศจรรย์อย่างแท้จริง น่ามหัศจรรย์....”ดาบน้ำแข็งตอบกลับและเขาก็ถูกทำให้เชื่อกับการแสดงออกของหวังหยู่
“นายเชื่อผมด้วยเหรอ?”
“ทำไมฉันจะไม่ละ?”
“คนส่วนมากคิดว่าผมเป็นคนบ้าเมื่อผมบอกพวกเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้….”หวังหยู่ถอนหายใจ
“ในนิกายซวนเฉิน ฉันเห็นคนบ้าทุกประเภทหมดแล้ว....ไม่ใช่เพียงแค่พี่ ละทำไมฉันจะต้องไม่เชื่อละ?”ดาบน้ำแข็งยักไหล่
หลังจากเงียบอยู่ชั่วครู่หนึ่ง หวังหยู่ก็ถามขึ้นอย่างฉับพลัน “นิกายซวนเฉินคืออะไรกัน? มันเป็นนิกายหนึ่งในเกมนี้อย่างงั้นเหรอ?”
เมื่อรู้ว่าหวังหยู่นั้นเป็นไก่อ่อนเมื่อเกี่ยวกับเรื่องเกมแล้ว ดาบน้ำแข็งก็ชี้ไปที่ตราไทจิบนหน้าอกของเขาอย่างใจเย็นและพูด “พี่เห็นนี่ไหม? ใครก็ตามที่มีตรานี้บนหน้าอกของเขาก็จะเป็นสมาชิกของนิกายซวนเฉิน!”
“ถ้าอย่างงั้นก็แปลว่าผมเป็นส่วนหนึ่งด้วยเช่นกันใช่ไหม?”หวังหยู่ถามและก็ชี้ไปที่ตราไทจิบนหน้าของเขา
“หื้ม?”หลังจากมองไปที่หน้าอกของหวังหยู่แล้ว ดาบน้ำแข็งก็รีบเปิดรายชื่อสมาชิกของกิลด์ในทันที
มันมีชื่อที่โดดเด่นจำนวนมากในรายชื่อ แต่ “กระทิงเหล็ก”นั้นไม่ใช่ส่วนหนึ่งของพวกเขา
“พี่ไม่ได้อยู่ในกิลด์ของเรานี่นา….”ดาบน้ำแข็งพึมพำกับตัวเอง “และตราของพี่นั้นดูเท่ห์กว่าของฉันมากอีกด้วย…”
“เอาจริงดิ?”เมื่อเขามองไปที่ตราของเขา หวังหยู่ก็ตระหนักได้ว่าสิ่งที่ดาบน้ำแข็งพูดเป็นเรื่องจริง ตราของดาบน้ำแข็งนั้นเป็นตราธรรมดาๆของสมาชิกกิลด์ ในอีกทางหนึ่งมันก็มีรัศมีแสงสีจางๆล้อมรอบสีของปลาหยิงหยางและมันก็เหมือนกับว่ามันขยับได้อีกด้วย!
“พี่ไปเอาตรานี่มาจากไหนกัน?”ดาบน้ำแข็งถาม
“มาจากการเปลี่ยนอาชีพ!”หวังหยู่ตอบกลับ
“การเปลี่ยนอาชีพ?”ดาบน้ำแข็งถามอย่างประหลาดใจ
หลังจากที่มันมีอัพเดทครั้งแรกในเกม แพทช์โน้ตก็บอกว่าทุกอาชีพนั้นมีเควสลับ ถ้าผู้เล่นที่ทำเควสลับเสร็จพวกเขาก็จะได้รางวัลเป็นอาชีพลับ!
“ใช่ ถูกแล้ว!” หวังหยู่พยักหน้า
“พี่สนใจที่จะเข้าร่วมนิกายซวนเฉินของพวกเราไหม?”ดาบน้ำแข็งถามอย่างตื่นเต้น
“มันมีหน้าที่ที่จะต้องทำในนั้นเยอะมากไหม?”ถึงแม้ว่าหวังหยู่จะเป็นไก่อ่อนแต่เขาก็ไม่ใช่คนโง่ อย่างน้อยที่สุดเขาก็รู้ว่ากิลด์จำนวนมากนั้นมีกฏและงานที่จะต้องทำสำหรับสมาชิก ตั้งแต่ที่เป้าหมายของเขานั้นเล่นเกมนี้เพื่อจะหาเงินได้มากที่สุดเท่าที่เขาทำได้ หวังหยู่ก็ไม่ต้องการที่จะที่จะผูกมัดกับใคร
“ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้! นิกายซวนเฉินของเราไม่เหมือนกับกิลด์อื่น พวกเรานั้นไม่จำเป็นที่จะต้องเก็บระดับด้วยกัน!”ดาบน้ำแข็งตอบกลับ
กิลด์จำนวนมากนั้นมีกฎระเบียบที่เข้มงวาดมาก ถ้าสมาชิกนั้นไม่กวาดล้างดันเจี้ยน หรือไม่ก็พวกเขาก็จะเก็บระดับด้วยกันแทน สำหรับกิลด์ที่ไม่ได้ไปเก็บระดับด้วยกันเช่นนิกายซวนเฉินนั้นมันทั้งไร้กฎระเบียบและไร้ประโยชน์!
ประโยชน์ข้อเดียวของกิลด์นี้ก็คือมีอิสระมากมาย ถึงแม้ว่าฐานกิลด์นั้นจะโดนจู่โจมอยู่และสมาชิกกำลังหลับอยู่ ก็จะไม่มีใครแคร์มันเลย!
“ฉันจะลองดูละกัน!”หวังหยู่พยักหน้า
“เยี่ยม!”ดาบน้ำแข็.ตอบกลับและรีบเปิดรายชื่อเพื่อนเพื่อที่จะหาหัวหน้ากิลด์ของนิกายซวนเฉิน
“ไร้ความกลัว! เฮ้! ไร้ความกลัว! นายอยู่ไหม?”
“ไอ้เหี้... ฉันกำลังไล่ตามสาวๆที่มีขาอันสวยงามในเมืองรัตติกาลอยู่! ไปรบกวนโบซอนหรือคนอื่นแทนซะ!”
“ฉันต้องการที่จะเชิญใครบางคนเข้ามาในกิลด์! เอาสิทธิ์การเชิญมาให้ฉัน!”ดาบน้ำแข็งเมินคำพูดของไร้ความกลัวเมื่อเขานั้นคุ้นเคยกับมันแล้ว
เมื่อฟังคำพูดของเขา ไร้ความกลัวก็มีการแสดงออกที่จริงจังและพูด ‘มันเป็นใครกัน? เขานั้นไว้ใจได้ไหม? ให้ฉันเตือนนายก่อนว่าทางที่ดีเขาจะต้องมีความสามารถที่ดีอีกด้วย! พวกเรานั้นแม้ว่าจะไม่ได้เป็นกิลด์ที่ใหญ่ แต่ความต้องการของเรานั้นเคร่งมาก!”
“เลิกพูดเยอะได้แล้ว นายจะรู้เมื่อฉันแอดเขาเข้ามา!”ดาบน้ำแข็งตอบกลับ
“ก็ดี ถ้าอย่างงั้นให้ฉันบอกนายละกันว่าถ้าชายคนนี้นั้นไม่มีความสามารถเพียงพอละก็ หลังจากนั้นนี้ฉันก็จะเตะเขาออกโดยไม่ไว้หน้านายเลย!”
หลังจากที่ไร้ความกลัวส่งข้อความมา ดาบน้ำแข็งก็ได้รับสิทธิ์ในการชวนผู้เล่นเข้ากิลด์
“เลิกพูดไร้สาระได้แล้ว!”ดาบน้ำแข็งพึมพำเมื่อเขาเพิ่มหวังหยู่เข้ากิลด์
{ แจ้งเตือนระบบ :ผู้เล่นดาบน้ำแข็งนั้นเชิญคุณเข้าร่วม “นิกายซวนเฉิน” คุณต้องการที่จะรับมันไหม? }
{ ตกลง! }
{ ยินดีด้วยสำหรับการเข้าร่วมนิกายซวนเฉิน! คำขวัญของพวกเราก็คือ : การแสวงหานั้นไม่ใช่สิ่งที่ยอดเยี่ยมที่สุด แต่มันเป็นสิ่งที่น่าสนใจที่สุด! }
