ตอนที่90

“ถ้าแบบนั้นก็ได้ครับงั้นผมขอเบอร์หรือว่าอะไรที่สามารถติดต่อหน่อยได้ไหมครับ”

 

นั่นไงต้องการเบอร์ต้องการสิ่งที่ติดต่อได้ยังไงดีล่ะ

 

“อันนี้ครับนามบัตรผมเอาไว้ค่อยคุยกันก็แล้วกันนะครับ ถึงแล้วนี่ครับจอดเลยแฟนผมง่วงนอนแล้วล่ะครับ”

 

พี่เบสจ่ายเงินให้กับพี่แท็กซี่ก่อนจะเปิดประตูข้างพี่เขาออก

 

“ไม่ต้องทอนนะครับผมให้เลย” ฉันเดินออกไปทางที่พี่เบสออก ยังไม่ทันได้ลุกเลยพี่เบสก็อุ้มฉันขึ้นอีกแล้ว

 

“นี่นายทำอะไรของนายเนี่ยปล่อยฉันได้แล้วฉันไม่ได้เป็นอะไรแล้ว”

 

พี่เบสไม่ฟังฉันเลยปิดประตูให้พี่คนขับแท็กซี่แล้วก็เดินตรงขึ้นไปยังคอนโดของฉัน

 

“เธอเจ็บขาอยู่อย่ามาเถียงฉันสิฉันเห็น เอาคีย์การ์ดมาแล้วก็เปิดประตูให้ฉันได้แล้ว หนักชะมัดเลยผู้หญิงอะไรก็ไม่รู้”

 

อะไรเนี่ยมาอุ้มเองแล้วก็มาด่ากันมันน่าเปิดให้ไหม

 

“พูดดีๆไม่งั้นฉันไม่เปิดให้นะจะปล่อยให้อุ้มแบบนี้เป็นชั่วโมงเลย”

 

จะลองของกันเลอะถ้าไม่ยอมพูดดีๆเราก็จะไม่เปิดให้คอยดูสิ

 

“ขอโทษๆเปิดให้หน่อยครับผมหนักครับพี่”

 

มันต้องแบบนี้สิจัดไปเปิดให้ก็ได้เห็นขอร้องเฉยๆนะเนี่ย ฉันเอาคีย์การ์ดขึ้นมาแล้วเปิดคอนโดให้ขึ้นไป จากนั้นพี่เบสก็อุ้มฉันพาไปที่ลิฟท์แล้วก็อุ้มรออยู่แบบนั้น

 

“หนักไม่ใช่หรอปล่อยฉันก่อนก็ได้ห้องของฉันมันอยู่ชั้นสูงสุดเลยนะ”

 

พูดไปแต่พี่เบสก็ยังไม่ปล่อยฉันลงอยู่ดี

 

“ไม่หรอกไม่หนักเกินกำลังของฉันหรอก อุ้มแบบนี้ดีแล้วจะได้ไม่ต้องหนีฉันไปไหน”

 

“...”

 

พอพี่เบสพูดแบบนี้ฉันก็ไปไม่เป็นเหมือนกันนะ ตกลงเขาจะเอายังไงกับฉันกันแน่ฉันเริ่มเดาใจของพี่เบสยากมากแล้วนะ

 

“แล้วเธอล่ะอยากจะให้ฉันอุ้มแบบนี้หรือเปล่า”

 

แล้วอยู่ๆมาถามอะไรกับฉันแบบนี้ ฉันจะรู้ไหมฉันคิดคำถามออกมาไม่ออกเหมือนกันนะ

 

“ก็ถ้านายคิดว่าไม่หนักก็อุ้มต่อไปแค่นั้นแหละ”

 

เอาคำตอบแนวมึนงงไปก็แล้วกัน ฉันก็อยากจะบอกว่าอุ้มนานๆไปเลยฉันอยากให้อุ้ม แต่ถ้าพูดแบบนั้นพี่เขาก็ต้องรู้แน่ว่าฉันชอบพี่เขา และรักพี่เขามากมายแค่ไหน

 

“ถึงหนักก็จะอุ้มอยู่ดีนั่นแหละ” ฉันคิดไม่ออกเหมือนกันว่าจะเป็นยังไงต่อความรู้สึกนี้ พอพี่เบสพูดจบลิฟท์ก็เปิดแล้วพี่เบสก็พาฉันเดินไปยังห้องของฉัน

 

“เอาเปิดประตู” ฉันเปิดประตูให้พี่เบส พวกเราเข้าไปในห้องก่อนฉันจะใช้มือปิดประตู จากนั้นพี่เบสก็วางฉันลงที่นาน แต่มือของฉันดังพลาดกับพี่เบสทำให้พี่เบสล้มลงมาพร้อมกับฉัน

 

“อุ๊ย” พวกเราสองคนมองตากัน หน้าของเราแนบชิดกันมากมากจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจ

 

“โอ๊ย” ฉันร้องขึ้นเพราะมาพี่เบสทับขาของฉันที่เป็นแผล

 

“งั้นทำแผลกันก่อนดีกว่านะ” พี่เบสพูดขึ้น เกือบไปแล้วเราเกือบไปแล้วจริงๆ