ตอนที่85
ฉันจะคิดเรื่องพวกนี้กับพี่เบสไม่ได้เลย ห้ามคิดเป็นอันขาดยังไงก็ห้ามคิด ถ้าคิดไปมากกว่านี้บางทีฉันอาจจะทำให้ครอบครัวของเขาแตกแยกกันก็ได้ อย่าลืมสิว่าพี่เบสมีแฟนอยู่แล้วคือพี่นิ้ง ฉันพอก่อนอย่าไปคิดถึงใครเด็ดขาดให้พอก่อนตอนนี้ต้องคิดถึงงาน ฉันจะต้องกลับบ้านแล้วล่ะไม่ว่ายังไงฉันอยู่ที่นี่ไม่ได้แล้วถ้ายังอยู่มีหวังต้องคิดถึงเรื่องนี้ไม่เป็นอันทำงานแน่ ในระหว่างที่ฉันกำลังเดินจะออกจากงานก็มีมือของใครบางคนจับที่แขนของฉันเอาไว้
“คุณปอยจะรีบไปไหนหรอครับ ทำไมรีบไปจังเลยงานยังไม่เลิกเลยนี่ครับ”
ฉันหันไปมองดูก็พบว่าคนที่จับแขนของฉันเอาไว้คือฟิวพนักงานในโรงแรมของฉันเอง
“เอ้าสวัสดีคุณฟิวฉันไม่ได้รีบหรอกค่ะ แต่ว่าแค่ไม่รู้จะทำอะไรดีเลยคิดว่ากลับบ้านดีกว่า”
ฉันหยุดเดินแล้วหาเหตุผลใหม่ไม่ให้เขาสงสัยหน่อยอะไรแบบนั้น
“งั้นมาคุยกับผมสักแป๊บหนึ่งจะได้ไหมครับ ถึงไม่มีอะไรทำแต่เราน่าจะคุยกันได้”
ถ้าเป็นแบบนั้นมันก็ได้แต่ว่า ฉันหันไปมองทางที่ฉันเดินมาก็พบว่าพี่เบสกำลังมองฉันอยู่
“โอเคค่ะก็ได้ค่ะ” ถ้าจะให้ตัดจากพี่เบสก็ต้องทำแบบนี้แหละ ฉันกับคุณฟิวเดินไปที่ระเบียงไปที่เงียบๆจะเสียงเพลงเบาๆจะได้คุยกันสะดวกขึ้น
“วันนี้แต่งตัวสวยมากเลยผมจำแทบไม่ได้ เดินผ่านกันคิดว่าเป็นดาราหรือไม่ก็นางแบบมาเข้างานเลยนะครับ”
เป็นการชมที่ทำให้ฉันสะดุ้งเหมือนกันนะ เหมือนขนาดนั้นเลยหรอคิดแล้วมันเขิน
“ขอบคุณนะคะมันไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ แต่วันนี้คุณฟิวดูหล่อขึ้นนะคะแต่งตัวแบบนี้”
คุณฟิวมองลงไปที่ชุดของตัวเองก่อนจะเกาหัวตัวเองแก้เขินแล้วก็ยิ้มมาให้ฉัน
“แล้วทำไมถึงคิดจะกลับบ้านไวขนาดนี้ล่ะครับ มันไม่มีอะไรทำจริงๆหรอครับ”
จริงๆมันก็พูดยากเหมือนกันนะ มันมีอะไรทำเยอะแยะแต่คิดว่า...เรื่องของพี่เบสทำให้ฉันจะต้องออกมาจากบริเวณนั้น
“ก็ไม่หรอกค่ะแค่แบบเจอเรื่องอะไรมานิดหน่อย แต่ก็ช่างมันเถอะนะคะตอนนี้ก็ผ่านไปแล้วล่ะค่ะ”
ฉันยิ้มอ่อนให้เล็กน้อยก่อนจะหันไปดูพระจัทร์อีกครั้งหนึ่ง
“ผมของถามอะไรคุณหน่อยได้ไหมครับ” ฉันทำหน้าแปลกใจก่อนที่ฟิวจะถามฉันมา
“คุณปอยไม่มีแฟนหรอครับ” เอิ่มจะว่าแบบนั้นก็ได้มั้งไม่มีแฟนนะที่รู้ๆในตอนนี้
“ยังไม่มีค่ะยังไม่คิดจะมี จริงๆก็มีแต่งานในหัวยังไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้น่ะค่ะ”
ฟิวพยักหน้าให้กับฉันพร้อมกับเข้าใจในสิ่งที่ฉันพูด
“แล้วถ้ามีคนมาจีบคุณล่ะครับ คุณจะสนใจเขาคนนั้นบ้างหรือเปล่า”
คำถาม...แบบนี้ก็ตอบยากเหมือนกันนะมันหมายความว่ายังไง
