ตอนที่ 95 อาการของนก

นกที่บินอยู่บนฟ้าก็เริ่มทยอยบินลงมาดู ทุกคนลงมาจากนกก่อนจะพากันเดินไปดูเจ้านกที่ตกลงมาจากพื้น

“มันเป็นยังไงบ้างมันตายหรือยังนั่นน่ะ”

ฉันลองมองไปดูมันซึ่งเลือดของมันกองเต็มพื้นไปหมด ตอนนี้มันคงตายไปแล้วก็ได้ ฉันกำลังจะเดินไปแตะตัวของมันเลย แต่อยู่ๆเลย์ก็ดึงฉันเอาไว้เสียก่อน

“อย่าไปเข้าใกล้มันเห็นนั่นไหมนั่นมันน้ำกรดนี่นา”

น้ำกรดหรอ...แล้วทำไมถึงมีน้ำกรดได้ล่ะ น้ำกรดสีเขียวเริ่มกัดกินตัวของเจ้านกที่ฉันขี่มา ก่อนจะสลายเนื้อหนังให้เหลือเพียงแต่กระดูกเท่านั้น

“ถอยออกจากตัวยของมันหน่อยดีกว่านะฉันว่า น้ำกรดนี่มันไม่ใช่เพียงแค่น้ำกรดธรรมดานะ มันเป็นน้ำกรดเวทย์มนตร์ไม่อย่างนั้นมันคงจะไม่สลายไปทั้งตัวแบบนี้หรอก”

ใช่น้ำกรดนี่มันน่ากลัวมากเลย แถมมันก็ยังคงเป็นกรดอยู่แถวนั้นไม่จางหายไป

“ฉันว่ามันยังไม่จบแน่เลยมันต้องมีอะไรบางอย่างที่ทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ใครเป็นคนทำแบบนี้กันนะ”

สิ่งที่เห็นตรงหน้าคือการทำร้ายสิ่งมีชีวิตอื่นที่มันไม่ควรโดนทำร้ายเลยแม้แต่น้อย มันไม่ควรมาตายอย่างทรมานแบบนี้ ดูเหมือนว่าตัวของมันโดนกลืนกินจากข้างใน มันบินมาส่งฉันได้สุดทางแค่เท่านี้ พอฉันเห็นแบบนี้ฉันรู้สึกสงสารมันอย่างบอกไม่ถูก

“คนที่ทำคงเป็นคนที่เย็นชาสุดๆไปเลยนะ ทำแม้กระทั่งสัตว์ที่มันไม่รู้อิโหน่อิเหน่แบบนี้น่ะ”

เห็นแล้วน่าสงสารมันมากแต่ฉันสามารถช่วยอะไรมันได้เลย ยังไงก็เถอะพวกเราจะต้องเดินหน้าต่อไปอยู่ดี แต่พอฉันเห็นเจ้านกที่มาด้วยแล้วฉันรับรู้ความรู้สึกของมันเลยว่าพวกมันคงเศร้าที่ครอบครัวของมันจากไป มันคงอยากจะเข้าใกล้ไปดูครอบครัวของมันแต่มันทำไม่ได้ อาจจะเป็นเพราะว่าพวกมันรู้อะไรบางอย่างจึงไม่กล้าเข้าใกล้

“งั้นพวกเราก็ไปกันเถอะเราทำอะไรกับศพเจ้านกตัวนี้ไม่ได้แล้ว แต่เราก็คงปล่อยมันเอาไว้ไม่ได้แน่ เพราะถ้าปล่อยเอาไว้แล้วมีสัตว์หรือสิ่งมีชีวิตเข้ามาใกล้แล้วก็อาจจะโดนน้ำกรดของมันก็ได้ ฉะนั้นฉันจะให้มาคาโอจัดการใช้เวทย์มนตร์ทำลาย พลังน้ำกรดไปก่อนจะดีกว่านะ มาคาโอจัดการเลยฉันกับทุกคนจะคอยอยู่ที่ข้างหน้าก็แล้วกัน”

เลย์จับมือของฉันออกไปจากบริเวณนั้นเพื่อให้มาคาโอจัดการที่จุดนั้นด้วยมือของเขาเอง ในระหว่างทางที่เดินอยู่ฉันก็คิดว่าทำไมฉันถึงต้องมาเจออะไรแบบนี้...แล้วถ้าเกิดเรื่องมันจบแล้วเลย์จะทำยังไงกับฉันต่อ แล้วเราจะทำยังไงกันดีล่ะ