ตอนที่ 93 คำขอร้องจากดาโล่
“ฉันคิดว่าทุกอย่างเริ่มเป็นไปได้ด้วยดีแล้วนะ ฉันคิดว่าพวกเราคงจัดการกับพวกนั้นหมดแล้ว ตอนนี้ทุกอย่างถูกแก้ปัญหาหมดเรียบร้อยแล้วเหลือแค่เพียงทำให้ทุกอย่างกลับไปเป็นเหมือนเดิม”
ทุกอย่างมันน่าจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมแล้วก็มีความสุขกันได้แล้ว เพราะว่าสิ่งที่ฉันเห็นคือเลย์ได้จัดการคนพวกนั้นไปหมดแล้ว เราคงจะไม่ได้เจอกับเหตุการณ์ร้ายๆอีกแล้วล่ะ
“ผมก็คิดว่าแบบนั้นนะครับ...แต่ว่าผมอยากจะให้ท่านหญิงช่วยเหลืออะไรบางอย่างเกี่ยวกับเรื่องของผมทีได้ไหมครับ”
ดาโล่อยากจะให้ฉันช่วยเกี่ยวกับเรื่องอะไรกันนะ แต่สีหน้าของเขามันดูจริงจังมากเลย ฉันก็อยากจะช่วยเขาเหมือนกันนะยังไงก็ต้องลองถามเขาก่อนว่ามันเป็นเรื่องอะไร
“ไหนลองว่ามาซิว่าจะให้ฉันช่วยอะไร ถ้าฉันช่วยได้ฉันจะช่วยนายก็แล้วกันนะ”
ดาโล่เดินเข้ามาหาฉันก่อนจะหยิบอะไรบางอย่างก็ไม่รู้จากกระเป๋าของเขา แล้วเขาก็ยื่นมาให้กับฉันฉันจึงลองมองลงไปดูว่าสิ่งที่เขายื่นให้ฉันมันคืออะไร
“นี่มันคือ...แหวนหรอ” ฉันหยิบแหวนมาจากมือของเขา แล้วลองหยิบมันขึ้นมาดูอย่างชัดๆ ทำไมเขาถึงต้องเอาแหวนมาให้ฉันด้วยล่ะเขาจะให้ฉันช่วยอะไรเขากันแน่นะ
“ผมรู้นะครับว่าท่านหญิงยังสามารถมองเห็นโซอิอยู่ ผมขอล่ะครับช่วยเอาอันนี้ไปให้กับเธอด้วยเถอะได้โปรด”
ของสิ่งนี้อาจจะเป็นของที่เขาต้องการจะให้กับเธอจริงๆ แต่ฉันก็ไม่แน่ใจว่าฉันจะสามารถเจอโซอิได้อีกเป็นครั้งที่สองหรือเปล่า ยังไงก็จะลองทำเพื่อดาโล่หน่อยก็แล้วกันนะ
“งั้นก็ตามฉันมาก็แล้วกันฉันจะพยายามช่วยนายเต็มที่ แต่ยังไงก็ตามแต่ถ้าเกิดมันไม่ได้ฉันก็ต้องขอโทษนายไว้ก่อนก็แล้วกันนะ นายคงไม่โกรธฉันใช่ไหม”
ดูเหมือนดาโล่จะไม่โกรธฉันนะเพราะเขารู้ดีว่าการที่จะหาตัวโซอิมันไม่ได้ง่ายเหมือนกับหาใบไม้ที่ตกตามพื้นหรอกนะ
“โอเคงั้นเราก็ไปกันเลยดีกว่าจะได้ให้สิ่งของนี้แก่โซอิเร็วๆยังไงล่ะ”
พวกเราสองคนพากันเดินไปหามาคาโอแล้วก็เลย์กันเพื่อจะหาหนทางไปหาโซอิให้ได้
“เลย์ฉันมีเรื่องบางอย่างจะให้นายช่วยหน่อยนายช่วยพวกฉันหน่อยได้ไหม”
เลย์หันมาหาฉันก่อนจะพยักหน้าให้กับฉัน
“ว่ายังไงมีอะไรให้ช่วยหรอบอกมาสิ เพื่อเธอฉันช่วยได้อยู่แล้วไม่มีปัญหาหรอกนะ”
แหมขนาดนี้ก็ยังยิงมุกหวานมาใส่ฉันได้นะแต่ก็เอาเถอะฉันชอบที่เขาอารมณ์ดีแบบนี้
“เรื่องของดาโล่กับโซอิน่ะ เขาอยากจะเจอโซอิช่วยทำยังไงก็ได้ให้ฉันสามารถไปหาโซอิได้โดยเร็วหน่อยสิ นายมีวิธีที่จะทำแบบนั้นได้หรือเปล่า”
เลย์ใช้เวลาคุ่นคิดนิดหน่อยก่อนที่เขาจะทำหน้าเหมือนคิดอะไรออกมาได้
“ฉันมีวิธีหนึ่งในการช่วยพวกเราไปยังที่นั่นไวๆ แต่ฉันไม่แน่ใจว่าเราจะเจอโซอิหรือเปล่านะ ยังไงดาโล่..นายก็เตรียมใจเอาไว้หน่อยก็แล้วกัน”
ดาโล่รับรู้กับทั้งหมดที่เลย์พูดมาก่อนเลย์จะเป่าปากเพื่อเรียกอะไรบางอย่างให้มาหาเขา จนกระทั่งฉันรู้ว่าวิธีของเลย์มันก็คือใช่นกยักษ์เหมือนคราวที่เรากลับมา เพื่อที่จะไปยังสถานที่เดิมที่โซอิยังคงอยู่ จะอยู่ไม่อยู่มันอยู่ที่โซอิด้วยเช่นกันว่าโซอิยังคอยเราอยู่ที่นั่นหรือเปล่า
“นี่ไงเจ้านกน้อยของฉันมาแล้ว พวกเราไปกันเถอะเอาเรื่องนี้ให้มันเสร็จก่อน แล้วค่อยจัดการเรื่องของฉันก็แล้วกันนะ งั้นไปกันเลยดีกว่ารีบไปจะได้รู้ว่าเธอยังอยู่กับเราหรือเปล่า”
พวกเราทุกคนขึ้นไปยังหลังของนกยักษ์แล้วนกก็เริ่มกางปีกของตัวเอง ก่อนจะถูกสั่งให้ไปยังที่เดิมจุดเดิมที่เราได้กลับออกมา เอาไว้เจอกันโซอิยังไงก็อย่าหายไปไหนก่อนก็แล้วกันนะ
