ตอนที่ 58 การกระเเทกที่ดัง
//ตู้ม// เสียงดังมากดังจริงๆ ทุกอย่างเป็นควันเป็นฝุ่นเหมือนมีอะไรถล่มลงมา ผมรีบพาเด็กๆถอยออกไปจากบริเวณนั้นก่อน ก่อนที่มันจะทำให้เป็นอันตรายต่อเด็กด้วย
“คุณแมส!!” ผมตะโกนดูเพื่อให้ได้รู้ว่าคุณแมสยังอยู่หรือเปล่า แต่เสียงทุกอย่างเงียบมากเลย เธอเป็นอะไรหรือเปล่านะผมจะต้องลองไปหาเธอดู ผมว่าจะเดินเข้าไปแต่แล้วคุณแมสก็กระโดดออกมาจากกลองฝุ่นนั่น
“เกือบไปแล้วเชียวคิดว่าจะมาเหนือกว่านี้ ที่ไหนได้กระจอกชะมัดเลย”
คุณแมสดูเปลี่ยนไปนะเวลาที่เธอต่อสู้ ดูเธอน่ากลัวกว่าที่ผมคิดเอาไว้เยอะเลยแฮะ
“คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหมคุณอดัม มีใครเจ็บตรงไหนหรือเปล่าเด็กๆ”
คุณแมสไล่ถามทุกคนเลยซึ่งเด็กๆก็ไม่เป็นอะไรทุกคน ตอนนี้ควันแล้วก็ฝุ่นเริ่มจางหายไปแล้ว
“เอาล่ะเด็กๆเดินออกไปจากห้องนี้ก่อนนะ พี่ไม่อยากให้น้องได้เห็นอะไรที่มันน่ากลัว เดี๋ยวมันจะนอนไม่หลับเอาได้นะ คุณอดัมช่วยพาเด็กๆออกไปจากที่นี่ก่อนก็แล้วกันค่ะ เดี๋ยวฉันจะเก็บซากที่เหลือก่อน”
ซากที่เหลือแสดงว่ามันจะต้องมีอะไรที่น่ากลัว น่าขยะแขยงแน่ๆเลย แบบนี้ผมจะต้องรีบพาเด็กๆออกไปก่อนที่เด็กๆจะมาเห็น มันอาจจะทำให้ติดตาของเด็กๆได้ผมไม่อยากให้เป็นเช่นนั้น
“เอาล่ะตามพี่มาทุกคนพี่จะพากลับไปหาครอบครัวของน้องๆ”
ทุกคนรีบตามผมมาซึ่งแต่ละคนทำตามคำสั่งแล้วก็ฟังกันได้ดีมากเลย ผมรีบพาเด็กๆเดินออกจากห้องไปทีละคนดูเหมือนจะมีเยอะมากเลยประมาณห้าสิบหกสิบคนได้ แล้วทำไมผู้หญิงอ้วนคนนั้นถึงต้องลักพาตัวเด็กๆมาดองไว้ขนาดนี้ด้วย รอคุณแมสเสร็จงานของเธอก่อนเราค่อยถามเธอก็แล้วกันนะ ใช้เวลาเดินตามทางไปสักพักหนึ่งคุณแมสก็เดินตามหลังผมมา ด้วยเสื้อที่เปอะเปื้อนสีแดงนิดหน่อย ถ้าให้เดาคงเป็นเลือดสินะ
“ทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้วใช่ไหมครับคุณแมส”
เธอพยักหน้าให้ผมแล้วก็เอาผ้ามาเช็ดที่เสื้อของเธอให้เลือดที่มันเปอะออก แต่ทำยังไงมันก็ไม่ออกหรอกนะครับคุณแมส
“ผมขอถามหน่อยสิครับเธอคนนั้นเป็นใครกันหรอ”
แค่ชื่อผมยังไม่รู้จักเลย ฉะนั้นการที่ผู้หญิงคนนั้นจับผมมาผมจะต้องรู้ก่อนว่าเธอเป็นใคร
“อ๋อเธอชื่อฟาลาโบล่าน่ะเป็นสาวลูกครึ่งแม่มด ลูกครึ่งยักษ์ ส่วนเรื่องที่จับเด็กมาน่าจะเอาไว้ทำน้ำยาปรุงแจกจ่ายขายให้กับท้องตลาดมืด ส่วนผสมอาจจะน่าอาเจียนหน่อย แต่รู้ๆกันว่าปีศาจไม่ชอบมนุษย์ เด็กเป็นอะไรที่บริสุทธิ์เป็นผ้าขาว ท้องตลาดมืดต้องการกันเยอะมากค่ะ ฉะนั้นการจับเด็กถือว่าผิดกฎของที่นี่ เขามีเป็นระยะๆในทุกๆกี่ปีจับได้กี่คนอะไรแบบนั้น เธอฝืนกฎยังไงเธอก็ต้องถูกฆ่าอยู่ดี ฉันก็เลยจัดการให้แทนสภา ยังไงก็ตามนะคะทีหลังอย่าไปไหนคนเดียวอีกเป็นอันขาด ถ้าเกิดฉันหาทางเข้ามาไม่ทันคุณเป็นอะไรไปจะทำยังไงคะ”
เหมือนโดนดุยังไงก็ไม่รู้สิ
“ครับขอโทษนะครับ แล้วเธอเอาผมมาทำอะไรผมไม่ใช่เด็กแล้วนะครับ”
คุณแมสหัวเราะขึ้นมาเฉยๆเลยเธอยิ้มให้ผมเล็กน้อยก่อนจะตอบผม
“ก็คงเป็นคู่รักสามีอะไรแบบนั้นแหละค่ะ ก็คุณหล่อนี่คะใครก็อยากได้อยู่แล้ว”
มันก็จะเขินหน่อยๆเวลาที่มีคนมาพูดแบบนี้กับผม มาชมผมว่าผมหล่อแบบนี้ผมก็ไปไม่ถูกเหมือนกันนะ
“เราไปกันเถอะพาเด็กๆไปพบกับครอบครัวกัน”
