ตอนที่ 56 จงเปิดออกเจ้าประตู

ผมวิ่งเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ วิ่งไปหายังห้องที่คุมขังทุกคนเอาไว้ เมื่อถึงข้างหน้าห้องผมก็รีบใช้มือของผมในการดึงเหล็กที่ปิดประตูเอาไว้ออก ถึงแม้จะหนักมากแต่ก็ยังพอที่จะยกไหว //เอี๊ยด ตุบ// เมื่อผมดึงออกผมก็รีบเปิดประตูในทันที เมื่อเปิดออกทุกคนข้างในก็ต่างพากันมองผมพร้อมหน้าพร้อมตา เมื่อคุณแมสเห็นว่าเป็นผมเธอรีบวิ่งเข้ามากอดผมในทันที

“ดีใจจังที่คุณยังไม่ตาย ไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ”

นี่เธอเป็นห่วงผมถึงขนาดนั้นเลย ผมดีใจที่เป็นแบบนั้น ผมดีใจที่เห็นว่าเธอเป็นห่วงผมถึงขนาดนี้

“ผมไม่เป็นอะไรแล้วครับผมหนีออกมาได้ ตอนนี้รีบเปิดประตูให้เด็กๆออกมาจากห้องกันเถอะครับ เราจะได้พาเด็กๆหนีออกไปจากที่นี่กันเสียที”

คุณแมสมองมาที่ผมก่อนจะชี้ไปทางเด็กๆทุกคน ผมเลยมองไปดูก็พบว่าเด็กทุกคนออกมากันหมดแล้ว ดีมากเลยจะได้ไม่ต้องเสียเวลาดีที่คุณแมสเธอทำทุกอย่างเสร็จหมดแล้ว

“อ๋องั้นเราก็ไปกันเลย” ผมกำลังจะหันหลังกลับไป แต่ว่าผมก็รู้สึกเสียวสันหลังวูบเลย พอมองไปข้างหน้าเด็กๆทุกคนก็ถอยหลังกันหมด แสดงว่าข้างหลังผมมันมีอะไรใช่ไหม

“หลบค่ะ!” //ฟริ้ง// ผมรีบก้มลงทันทีได้ยินคำว่าหลบค่ะของคุณแมส ร่างกายมันไปเองโดยไม่รู้ตัว เสียงที่ได้ยินมันเฉี่ยวหัวของผมไปนิดเดียวเอง

“ยังไงนายก็ต้องเป็นของฉัน”

โคตรน่ากลัวเลยพอผมเห็นแบบนั้นผมจึงรีบเดินไปหาคุณแมสในทันที

“คิดยังไงว่าเขาเป็นของเธอ อย่ามาพูดบ้าๆหน่อยเลย การบังคับให้ผู้ชายไปชอบเนี่ยผู้ชายก็กลัวผมสิย้ะ”

คุณแมสพูดถูกก็คนมันไม่ชอบจะให้ไปชอบได้ยังไงกันเล่า

“มันก็เรื่องของฉันหรือเปล่ายัยแห้ง เธอล่ะพยายามทำอะไรอยู่มาแย่งผู้ชายของฉันไม่จากฉันเนี่ย”

อะไรคือการแย่งผู้ชายเปล่าเลยคุณแมสไม่ได้ทำแบบนั้นเลยนะ

“อย่ามาพูดแบบนี้หน่อยเลยตรงไหนกันที่ว่าแย่ง เขาเป็นของฉันมาตั้งแต่แรกแล้วย่ะ มากับฉันก็ตั้งแต่แรกด้วย ใครกันแน่ที่แย่งไปลองคิดดูให้ดีๆ ไอ้ตอนที่มาจับเขาไปถึงหน้าห้องนอนมันก็ผิดกฎมากพอแล้ว มาเจอเด็กๆที่ถูกเธอจับมาอีกมันยิ่งกว่าเธอโดนแน่ไม่ต้องห่วงเลย”

ใช่ผมยังไม่รู้เลยว่าเธอเอาเด็กๆพวกนี้มาที่นี่ทำไม แล้วเอามาทำอะไรกันแน่ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน

“มันก็เรื่องของฉัน ฉันจะทำอะไรก็ได้มันคือชีวิตของฉัน งั้นเรามาสู้กันแย่งผู้ชายคนน้ไป ใครตายก่อนแพ้ ย๊ากกก”