ตอนที่ 46 การต่อสู้ของสองสายพันธุ์

ทำไมเราจะต้องมาเจอแมงป่องตอนนี้ด้วย แล้วทำไมเราถึงไม่ออกไปแบบสบายๆสักครั้งหนึ่งล่ะเนี่ย

“หยุดนิ่งก่อนค่ะฉันคิดว่ามันไม่ได้มาเพียงตัวเดียวแน่ๆ ที่มันออกมาแบบนี้อาจจะเป็นเพราะว่ามันจับสิ่งที่ใหญ่กว่าเราได้แน่นอน ไม่คิดเลยนะเนี่ยว่าจะเจอทั้งสองตัวเลย”

อะไรนะทั้งสองตัวที่ว่ามันหมายความว่าจะมีอีกตัวหนึ่งมาใช่ไหม หรือว่าจะเป็นไอ้งูทะเลทรายตัวนั้นกันนะ พอพูดจบแล้วผมก็รู้สึกได้เลยว่ามันมีเสียงอะไรบางอย่างดังขึ้นมาจากข้างหลังของเราสงคน

“หลีกทางให้พวกมันสองตัวจะดีกว่านะคะเจ้าถิ่นเข้าจะสู้กัน ส่วนเราก็เดินเลาะทางไปก็แล้วกัน ดีจริงๆเลยที่เจอสองตัวพร้อมๆกันถ้าเกิดเจอตัวเดียวมีหวังอาจจะต้องสู้กับตัวใดตัวหนึ่งก็เป็นได้ค่ะ”

ถ้าเป็นเช่นนั้นแสดงว่าเราก็ไม่ต้องออกตัวแรงมากขนาดนั้นก็ได้สินะ เราจะได้ไม่ต้องต่อสู้กับทั้งสองตัวด้วย เราทั้งสองคนเดินตามทางออกไปพร้อมมองทั้งสองตัวนั้นด้วย พวกมันกำลังขู่กันอย่างเมามันก่อนที่จะกระโดดเข้าไปหากัน งูทะเลทรายยักษ์พยายามจะโจมตีโดยการใช้ปากของมันฉกไปที่แมงป่อง แต่เหมือนกับว่าแมงป่องใช้มือที่เหมือนกับกรรไกรของมันขัดขวางเอาไว้ จากนั้นแมงป่องก็ใช้หางที่มีพิษของมันโจมตีโดยการพุ่งเข้าไปหาเจ้างูทะเลทรายก่อนจะใช้หางจิ้มไปที่ตัวงู แต่ดูเหมือนงูก็ยังไม่หยุดไม่ยอมแพ้จากมัน จึงกัดไปที่ลำตัวของแมงป่องด้วยแรงทำให้เกราะที่หุ้มตัวของแมงป่องแตกออก

“เฮ้ยสองตัวนั้นมันยังไงกันนะตัวไหนจะแพ้ไปกันแน่”

ผมลองสังเกตดูเหมือนทั้งสองตัวต่อสู้กันแล้ว แถมดูจะไม่ไหวทั้งคู่ด้วยพวกมันจะตายทั้งคู่เลยไหมนะ

“คิดว่าน่าจะไม่มีตัวใดชนะนะคะพวกมันอยู่ด้วยกันมาหลายร้อยปีแล้ว สำหรับพวกมันก็แค่ต้องการถิ่นที่อยู่แค่นั้นเอง มันไม่ฆ่ากันตายหรอกนะคะพิษของพวกมันคงไม่พอในการฆ่ากัน แต่ถ้าเป็นเราสองคนโดนนิดเดียวคงตายแล้วล่ะค่ะ”

นั่นสินะพวกมันก็ดีอยู่อย่างหนึ่งคือการแย่งถิ่นฐานแล้วก็ไม่ฆ่ากัน ดีจริงๆเลยนะที่เห็นว่ามันเป็นเช่นนั้น จากนั้นพวกเราก็เดินไปตามทางทะเลทรายให้ไวที่สุดเท่าที่จะทำได้ ให้ทั้งสองตัวสู้กันไปจนกว่าเราจะออกไปจากที่นี่

“ไปอีกไม่ไกลพวกเราก็น่าจะออกไปจากที่นี่ได้แล้วนะคะ ยังไงคุณอดัมกับฟอเรสก็อดทนหน่อยก็แล้วกันนะคะ”

อีกนิดเดียวเราก็จะได้ไปเจอสมบัติที่เราตามหาแล้วสินะ รออีกนิดนะครับพ่อผมจะหาเงินไปช่วยพ่อเองครับ