ตอนที่ 106 เเค่ผอมลงเฉยๆ
เราลับมีดเตรียมตัวทั้งตั้งสติเพิ่มพลังกายรวมถึงเพิ่มพลังเวทย์ของตนเอง เพื่อที่จะไปช่วยโซอิโดยเฉพาะ แต่ฉันกำลังคิดว่าเมื่อไหร่กันนะที่ฉันจะได้หยุดพักกับเรื่องแย่ๆพวกนี้เสียที แต่ฉันก็ไม่เคยคิดจะท้อแล้วก็หยุดพักในการช่วยเหลือหรือเอาตัวรอดเลยแม้แต่น้อย
“แผนของเราก็คือ..ไม่มีเลย”
ทุกคนกำลังตั้งใจฟังกับสิ่งที่เลย์พูด แต่ดูคำตอบของเขาที่มีให้ต่อคนในทีมสิ ทำเอาทุกคนถอนหายใจกันรัวๆ
“หมายถึงว่าตอนนี้มันยังไม่มีแผนอะไร ให้ตามตัวของโซอิให้เจอก่อนแล้วตอนนั้นฉันจะมีแผนเองนั่นแหละ ไม่เห็นต้องถอยหายใจใส่ฉันเลยก็ได้นี่นา”
ก็พูดให้มันจบก็ไม่ให้มันจบไปเลยนะเลย์เนี่ย
“เดี๋ยวฉันจะนำทางเองก็แล้วกัน ตอนนี้พลังของโซอิที่ส่งถึงฉันมันยังมีอยู่ แถมเราสามารถตามลอยเท้าของไอ้ยักษ์นี่ได้ด้วย ด้วยความที่มันตัวใหญ่แล้วป่ามันก็ร้อนชื้นเลยทำให้ดินเป็นลอยลงไป มันก็เลยตามตัวง่ายหน่อยแต่ยังไงฉันเชื่อว่าโซอิไม่น่าเป็นอะไรแน่นอนอยู่แล้วล่ะ เราจะต้องให้รู้ให้ได้ว่ามันเอาโซอิไปทำอะไร”
พวกเราออกเดินทางอีกครั้งตามทางไปตามโซอิไปเพื่อให้เจอเธอให้ได้ก่อนที่มันจะทำอะไรเธอ
“ทำไมมันต้องเอาโซอิไปด้วยนะไอ้ยักษ์นั่นน่ะ”
ฉันก็สงสัยเหมือนกันว่าทำไม ทำไมจะต้องเอาโซอิไปแล้วทำไมมันถึงเห็นโซอิด้วย
“ฉันก็สงสัยเหมือนกันแต่ตอนนี้เก็บความสงสัยเอาไว้ก่อน เราจะไปถามมันด้วยกันโดยตรงเลย มันอาจจะไปจากเราไม่ไกลมากนัก ด้วยความที่มันตัวใหญ่ยังไงเราก็ต้องเห็นมันอยู่แล้วล่ะ”
ส่งแรงส่งกำลังใจให้กับทุกคนแล้วเตรียมตัวไปกัน เราเดินทางกันไปเรื่อยๆแต่ก็ต้องหยุดลง เพราะทางที่เราจะไปข้างหน้าของเรานั้นเป็นน้ำไปเกือบครึ่ง
“อีกแล้วหรอทำไมต้องเจอน้ำทุกทีด้วย นี่จะต้องให้พวกนายช่วยอีกแล้วใช่ไหม”
บางทีฉันก็คิดว่าทำไมฉันว่ายน้ำไม่เป็น ทำไมต้องเป็นฉันด้วยที่ว่ายน้ำไม่ค่อยเป็น
“ได้พวกเราจัดการยกตัวเธอช่วยๆกันไป”
โซอิไม่ต้องห่วงฉันจะต้องช่วยเธอจากพวกนั้นให้ได้ ไม่ว่ายังไงก็ตามแต่เธอจะต้องไม่เป็นอะไรแน่นอน
“ตัวเธอเบาลงหรือเปล่าเนี่ย นี่น้ำหนักเธอลดใช่ไหมฉันนี่ดูแลเธอไม่ดีหรือเปล่า”
มันไม่ใช่แบบนั้นเลยอย่าไปคิดแบบนั้นสิ จริงๆฉันอยากจะลดน้ำหนักด้วยนั่นแหละ
“ไม่ๆฉันอยากจะลดน้ำหนักไงเวลาที่อุ้มจะได้สบายๆไม่ต้องบ่นว่าฉันหนักยังไงเล่า”
ก็เป็นเสียแบบนี้นี่แหละนะ พอผอมหน่อยล่ะว่าดูแลไม่ดี พออ้วนล่ะว่าตัวหนักคืออะไร
