ตอนที่ 102 กระต่ายน้อย

ตัวอะไรอยู่ในพุ่มไม้กันนะ มันกำลังจะออกมาจากพุ่มไม้แล้วพอเห็นแบบนั้นพวกเราเริ่มป้องกันแนวรอบบริเวณนี้ เผื่อว่ามันเป็นตัวอันตรายเราจะได้จัดการมันได้โดยทันที แถมยังช่วยกันจัดการได้อีกต่างหาก

 

“ฉันว่ามันกำลังจะออกมาแล้วแน่ๆ พวกเราเตรียมตัวรอจัดการมันได้เลย”

 

ทุกคนมองไปที่พุ่มไม้เพื่อที่จะรอจัดการกับมัน //ฟุบ// เพียงไม่กี่วินาทีที่ทุกคนกำลังมองไปทางพุ่มไม้อยู่ จู่ๆมันก็มีตัวอะไรบางอย่างกระโดดออกมาจากพุ่มไม้ แต่สิ่งที่เห็นแทนที่มันจะน่ากลัว แต่มันกลับดูน่ารักอย่างบอกไม่ถูกเลยล่ะ

 

“นี่..มันตัวอะไรกันทำไมน่ารักขนาดนี้ล่ะ”

 

ฉันหันไปทำหน้ามึนงงใส่เลย์ เพราะเจ้าตัวที่เห็นตัวนี้มันเหมือนกับกระต่ายเลย แต่มันมีเขาด้วยแหละเขา..ขนก็ยังฟูฟ่องน่ารักไปอีกต่างหาก

 

“เราจับมัน/ไม่ได้จับมันไม่ได้มันจะต้องมีอะไรบางอย่างแน่ๆอย่าพึ่งไปแตะหรือทำอะไรมันจนกว่าฉันจะแน่ใจว่ามันไม่อันตราย”

 

อยากจะจับขนนุ่มๆนั่นของมันจังเลย แต่ดันโดนเลย์ห้ามเสียได้ เลย์เดินไปหามันก่อนที่จะมองไปที่มัน ซึ่งมันก็ทำหน้าแบ๊วๆใส่แถมตัวยังสั่นอีกต่างหาก มันน่าจะกลัวเลย์เอามากๆเลยไม่งั้นไม่สั่นถึงขนาดนั้น

 

“นายท่านจะจับมันจริงๆหรอครับ เกิดมันทำร้ายนายท่านขึ้นมาจะทำยังไง เราฆ่ามันเลยดีกว่าไหมครับแถมจะได้มันมาเป็นอาหารของเราอีกต่างหาก”

 

ดาโล่จะฆ่ามันลงจริงๆหรอดูมันสิมันน่ารักขนาดนี้ เป็นฉันๆทำไม่ลงหรอกนะเนี่ย

 

“เดี๋ยวก่อนฉันรู้สึกแปลกๆกับมัน ฉันขอดูมันก่อนนะว่ามันมีพิษมีไพอะไรกับเราไหม”

 

เลย์เดินเข้าไปหามันแล้วยื่นมือเข้าไปหามันในทันที จะเสี่ยงกับมันเลยหรอถ้าเกิดมันเป็นตัวอันตรายขึ้นมา มีหวังเลย์ต้องมีบาดแผลแน่ๆเลย

 

“จะจับมันจริงๆหรอเลย์ นายไม่กลัวนายจะมีแผลที่มือหรือยังไง”

 

เลย์กำลังจะยื่นมือไปจับอยู่แล้วแต่ฉันก็ห้ามเอาไว้ ก็คนมันกลัวนี่นากลัวว่ามันจะทำให้เลย์ต้องมีบาดแผลที่มือ

 

“เป็นห่วงกันด้วยหรอ..ฮ่า ฮ่า ไม่ต้องห่วงหรอกแค่นิดเดียว ดูจากฟันมันไม่น่าทำให้มือฉันขาดหรอกนะ ยังไงก็อยากจะลองจับมันดูนั่นแหละลองดูว่ามันร้ายขนาดไหน”

 

นี่เขาตั้งใจจะจับมันจริงๆหรอ ตอนที่เขายื่นมือจะไปจับมันฉันก็รีบคว้ามือของเขากลับในทันที

 

“อย่าเลยฉันว่าเอาอาหารไปล่อมันจะดีกว่าไหม เนี่ยอาหารของเราก็มีเยอะแยะจะไปเสี่ยงโดยใช้มือของตัวเองทำไมเนี่ยเลย์”

 

ฉันหยิบแครอทที่เคยเก็บมายื่นไปให้เลย์ เลย์มองหน้าฉันก่อนจะยิ้มให้ฉันแล้วรับแครอทไป พวกเราย่องเข้าไปหามันช้าๆมันจะได้ไม่กลัวเราแล้ววิ่งหนีไป พอมองไปที่เลย์ท่าทางเลย์จะชอบเจ้าตัวนี้มากเลยสินะ ไม่อย่างนั้นเลย์คงฆ่ามันทิ้งไปนานแล้ว แต่นี่เลย์กลับไม่ฆ่ามันแถมยังทดสอบอะไรกับมันอีกต่างหาก ชอบอะไรน่ารักๆแบบนี้กับเขาเป็นด้วยนะเนี่ยเลย์ เลย์เริ่มยื่นเข้าไปให้มันเรื่อยๆก่อนที่มันจะมองมาทางเลย์ จมูกของมันดุ๊กด๊ก เหมือนกับว่ามันกำลังสูดดมกลิ่นของแครอท

 

“รับมันไปสิเจ้าตัวน้อย” เลย์พูดขึ้นก่อนที่มันจะกระโดดเข้ามาเอาแครอทไปกิน ทุกคนต่างพูดน้ำเสียงเดียวกันว่า

 

“เยสสสสส” จากนั้นเลย์ก็เริ่มลูบมันได้..แล้วทั้งสองคนก็ซี้กันขึ้นมาเฉยเลย