ตอนที่ 101 มาคาโอฟื้นเเล้ว
มาคาโอเริ่มลืมตาขึ้นมาแล้วก็พยายามจะลุกขึ้นมาให้ได้ พอเห็นแบบนั้นดาโล่ก็เลยชวยพยุงให้ลุกขึ้นมานั่ง
“ผมเป็นอะไรไปหรอครับทำไมทุกคนถึงมุงผมกันแบบนี้ล่ะ”
เหมือนเขาจะไม่รู้นะว่าเขาเป็นอะไรไป แต่ถ้าบอกไปเขาอาจจะอายมากเลยก็ได้ถ้าได้รู้ว่าตัวเองพึ่งสลบไปเมื่อไม่นานมากนี้
“ยังไงก็ตอนนี้สบายมากขึ้นแล้วใช่ไหม”
ฉันหันไปถามมาคาโอเพื่อจะได้รู้ว่าตอนนี้มาคาโอรู้สึกยังไงบ้างแล้ว แต่ดูเหมือนเขาจะหายหน้าซีดแล้วก็ดูเหมือนอาการของเขาจะดีขึ้นแล้วนะ
“ตอนนี้ผมโอเคมากแล้วครับ รู้สึกดีขึ้นกว่าเดิมด้วยซ้ำไป”
ดีแล้วนะที่มาคาโอเป็นแบบนั้น ถ้ามาคาโอเป็นอะไรไปมีหวังคงเกิดเรื่องแย่ๆขึ้นมาอีกครั้งแน่ๆเลย
“เราจะไปกันเลยไหมครับผมว่าผมโอเคมากแล้วนะครับ สบายขึ้นมากเลยต้องขอบคุณท่านหญิงจริงๆที่ช่วยชีวิตของผมเอาไว้”
ฉันยิ้มให้มาคาโอก่อนทุกคนจะช่วยพยุงมาคาโอขึ้น
“ถ้านายสบายดีแล้วเราก็ไปกันเถอะจะได้ไปตามหาโซอิของฉันได้เสียที ฉันอยากจะให้แหวนวงนี้กับเธออีกครั้งหนึ่ง”
เป็นอะไรที่โรแมนติกมากพอมองไปทางเลย์นี่ฉันอยากจะเหนื่อยใจ พาสร้างแต่ปัญหาแถมไม่โรแมนติกอีกต่างหาก มีอะไรก็ไม่ค่อยรู้ด้วยนะเป็นผู้ชายยังไงของเขากันแน่เนี่ย เมื่อมาคาโอหายดีแล้วพวกเราก็พากันเดินต่อไปตามทางที่ฉันนำ เห็นเป็นลอยเท้าสีขาวเจือจางแสดงว่าโซอิจะต้องเดินผ่านตรงนี้แน่ๆเลย
“ตามทางนี้ไปเลยฉันคิดว่าโซอิเดินตามทางนี้ไป ดูจากลอยเท้าที่ฉันเห็นมันไปตามทางนี้แน่นอน”
พอพูดจบดาโล่ก็ยิ้มออกขึ้นมาทันที ทำให้ฉันคิดว่าดาโล่มีกำลังใจเป็นของตัวเองแล้ว
“ดีจังเลยอีกนิดสินะครับจะได้เจอกับโซอิแล้ว ผมรู้สึกว่าพลังของผมมันเบ่งพลังออกมาแบบไหลออกมาตามร่างกายเลยล่ะครับ มันรู้สึกดีมากเลยล่ะขอให้ได้เจอเธอเร็วๆนะที่รัก”
ไม่ต้องห่วงดาโล่ฉันจะจัดการตามหาตัวโซอิให้เจอเพื่อนายให้ได้เลย ได้ช่วยชีวิตฉันมาเยอะแล้วฉะนั้นเรื่องแค่นี้ทำไมฉันทำเพื่อนายไม่ได้ล่ะ //ฟึบ// เสียงอะไรบางอย่างได้ดังมาจากพุ่มไม้ข้างๆพวกเรา ทำให้ทุกคนต่างตกใจแล้วหันไปมองพร้อมๆกัน แต่ละคนตั้งการ์ดเพื่อรอจัดการแล้วด้วย //ฟึบ// เสียงมันยังคงดังอยู่ไม่หายไปไหนเลย แสดงว่าหูของเราไม่ฟาดแล้วมันจะต้องมีตัวอะไรจริงๆแน่ๆ //ฟึบ// มันกำลังจะออกมาแล้วตัวอะไรกันแน่ที่อยู่ในพุ่งไม้