Chapter 20: หัวของวาร์ตัน
ถึงแม้ว่าระดับของวาร์ตันและค่าสถานะของเขานั้นจะสูง เขาก็เป็นเพียงแค่บอสที่ถูกคอมพิวเตอร์ตั้งโปรแกรมไว้และมีรูปแบบการโจมตีที่น่าเบื่อมาก
หลังจากที่เข้าใจรูปแบบการโจมตีและพฤติกรรมของเขาแล้ว หวังหยู่ก็รีบใช้กลยุทธ์อย่างรวดเร็วที่จะจัดการกับเขา หลังจากที่ผ่านการต่อสู้แบบซ้ำๆไปหลายรอบ วาร์ตันก็ร้องคำรามออกเสียงดังพร้อมกับมีการแสดงออกที่ไม่ยอมแพ้และไม่พอใจ ก่อนที่จะกลายเป็นแสงสีขาว
{ แจ้งเตือนทั่วโลก : กระทิงเหล็กจากเมืองรัตติกาลได้สังหารบอสตำนานระดับเงิน โจรร้ายอันธกาล – วาร์ตัน และก้าวไปข้างหน้าอีกก้าวใน “หัวใจของความกล้าหาญ” }
ในเวลาเดียวกัน หวังหยู่ก็ได้รับค่าประสบการณ์จำนวนมาก รวมไปทั้งค่าชื่อเสียง 3000หน่วยและค่าคุณธรรมของเมืองรัตติกาลอีก 50 หน่วย
หวังหยู่รู้ว่าเขานั้นได้รับค่าชื่อเสียงจากการที่เป็นผู้เล่นคนแรกที่ฆ่าบอส แต่สำหรับค่าคุณธรรมของเมืองรัตติกาลนั้นหวังหยู่ก็ไม่มีไอเดียกับมันแม้แต่เล็กน้อยว่ามันมาจากอะไร
หลังจากที่วาร์ตันตาย เขาก็ทิ้งไอเทมไว้ด้านหลัง
บอสที่หาเจอได้ตามป่านั้นน่าสงสารมาก การตายของพวกเขานั้นจะเปลี่ยนกลายเป็นแสงสีขาวและไม่ทิ้งซากศพไว้ด้านหลัง ซึ่งมันแตกต่างจากบอสในดันเจี้ยนที่ซึ่งจะทิ้งซากศพไว้ด้านหลัง แต่การออกแบบนี้นั้นจะทำให้ป่านั้นไม่มีซากศพของบอสเกลื่อนกลาด
แต่สิ่งที่แปลกกับวาร์ตันนั้นหลังจากที่เขาตายลงและดรอปกองไอเทม หัวของเขาก็ยังคงอยู่ที่เดิม....
หลังจากที่หยิบไอเทมที่ดรอปโดยวาร์ตันแล้ว หวังหยู่ก็เริ่มที่จะหมั่นไส้ระบบที่ขี้เหนียวอย่างงี้
เมื่อเป็นบอสของกลุ่มโจรร้าย ทำไมวาร์ตันนั้นจนกว่าราชาหมาป่าเงินซะอย่างงั้นละ!
เขาดรอปเพียงแค่ดาบเพียงเล่มเดียว สมญาเพียงอันเดียว หนังสือสกิลเพียงหนึ่งเล่มและเหรียญทองไม่กี่เหรียญ และกับความจริงที่ว่าเขานั้นไม่ได้ดรอปชุดเกราะเลยแม้แต่ชิ้นเดียวนั้นยิ่งทำให้หวังหยู่ผิดหวังอย่างมาก
{ ดาบสงครามรัตติกาล (ดาบสงคราม) (ทอง) }
พลังโจมตีกายภาพ : 92-115
พลังโจมตีเวทย์มนตร์ : 23-42
สกิล
[การต่อสู้อันบ้าระห่ำ] ทุกครั้งที่ผู้ใช้เสียพลังชีวิตลดไป 5% เขาก็จะได้รับหนึ่งสแตคของการต่อสู้อันบ้าระห่ำ และทุกสแตคนั้นจะเพิ่มพลังโจมตีกายภาพเพิ่มขึ้นอีก 1%
[ความโกรธ] ทุกสแตคของการต่อสู้อันบ้าระห่ำนั้นจะเพิ่มความเร็วการโจมตีของผู้ใช้ 1%
อาชีพที่ต้องการ : นักรบ
ระดับที่ต้องการ : 40
{ สมญานาม }
สมญานามนั้นสามารถที่จะได้รับจากผู้ปกครองของเมืองรัตติกาลในการแลกเปลี่ยนกับกรรมสิทธิ์ของพื้นที่ – หุบเขาอันธกาล
{ หนังสือสกิล [พุ่งเข้าชน] (เพิ่มขีดความสามารถ) }
พุ่งเข้าใส่ตำแหน่งของเป้าหมายอย่างดุร้าย และทำความเสียหายกายภาพใส่เป้าหมาย 120% และทำให้เป้าหมายเคลื่อนที่ช้าลง 30% ถ้าผู้ใช้มีพลังชีวิตที่มากกว่าเป้าหมาย สกิลนี้ยังคงทำให้เป้าหมายกระเด็นขึ้นและมึนงง
สกิลที่ไม่ได้หาได้ทั่วไป
อาชีพที่ต้องการ : นักรบ อัศวิน
หลังจากที่วาร์ตันดรอปไอเทมที่มีหน้าตาที่ดูดี หวังหยู่ก็รีบคิดเกี่ยวกับราชาหมาป่าสีเงินที่ดรอปหนังสือสกิลด้วยเช่นกัน มีเพียงแค่ความแตกต่างระหว่างพวกมันที่มันไม่มีอาชีพที่ต้องการจากหนังสือสกิลที่ราชาหมาป่าสีเงินดรอปลงมา
ถึงแม้ว่าสมญานามนั้นดูไม่เหมือนว่าจะได้เงินจากมันมากซักเท่าไหร่ แต่ตั้งแต่ที่มันเป็นไอเทมที่ดรอปมาจากบอสแล้ว มันก็น่าจะมีคุณค่าอยู่บ้าง
หลังจากที่เก็บไอเทมทั้งหมดเข้าคลังของเขาอย่างดีใจแล้ว หวังหยู่ก็หันกลับไปและมองไปที่หัววาร์ตันอีกครั้งหนึ่ง
หัวของมันยังคงไม่หายไปและคุณก็สามารถที่จะเห็นได้อย่างชัดเจนถึงความโกรธในนัยน์ตาของวาร์ตัน ซึ่งมันทำให้หวังหยู่รู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก
เมื่อใครบางคนนั้นได้รับการฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ตั้งแต่ยังเยาว์วัย หวังหยู่ก็ไม่สามารถที่จะเข้าใจได้ว่าใครบางคนที่เขาได้สู้มาก่อนหน้านี้ตายลงโดยที่ยังไม่ได้ฝังอย่างเรียบร้อย ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นตัวละครในเกม
“ถึงแม้ว่านายจะเป็นโจรร้าย นายก็ยังคงเป็นนักรบ การที่จะทิ้งศพของนายไว้กลางป่าเขาเช่นนี้นั้นมันไม่น่านับถือมากเกินไป!!”หวังหยู่ถอนหายใจเมื่อเขาเดินไปด้านหน้าและหยิบหัวของวาร์ตัน และเตรียมตัวที่จะเก็บเข้าไปในคลัง
แต่เมื่อมือหวังหยู่แตะไปที่หัวของเขา หัวนั้นก็กลายเป็นพัสดุที่มีข้อความเขียนไว้ว่า
“….”
หวังหยู่พูดไม่ออก ผู้พัฒนาเกมนี้นั้นเป็นปีศาจมากเกินไปจริงๆ ถ้าเขาไม่ได้หยิบหัวของวาร์ตันเนื่องจากความปรารถนาดีของเขาละก็หลังจากนั้นเขาก็จะพลาดที่จะได้รับเควสไอเทมนี้?
หลังจากที่โยนพัสดุเข้าไปในคลังของเขา หวังหยู่ก็เปิดแถบเพื่อนซึ่งกำลังส่องแสงอย่างรัวๆ
หวังหยู่นั้นแอดเพื่อเพียงไม่กี่คนในเกมนี้
{ ไร้ความกลัว โบซอน : ยินดีด้วยกับพี่ชายกระทิงเหล็กที่ทำให้เกิดการแจ้งเตือนทั่วโลกอีกครั้งหนึ่ง!? }
{ สาวสาวจากกองทัพพริมโรส :เทพเจ้ากระทิงเหล็กนั้นหยั่งไม่ถึงจริงๆ! }
{ ขุนนางครอท :ไอเหี้.... เทพเจ้ากระทิงเหล็ก คุณฆ่าบอสอีกตัวแล้วเหรอ? ทำไมคุณไม่กลายเป็นหัวหน้าของพวกเราละ...... ไม่ต้องถามว่าทำไมผมถึงจริงจังกับเกมนี้มาก มันเป็นเพียงความภักดีของผม.... }
หวังหยู่หัวเราะเมื่อพวกเขาเห็นข้อความที่เต็มไปด้วยความชื่นชนและนับถือ เขาตอบกลับไปเพียงแค่อีโมจิหัวเราะเพียงตัวเดียว และหลังจากนั้นเขาก็เปิดข้อความจากดาบน้ำแข็ง
ข้อความของดาบน้ำแข็งนั้นง่ายๆเหมือนกับแต่ก่อน มีเพียงแค่ 5คำ “เฮ้ อัจฉริยะ มีอะไรดีๆดรอปไหม?”
ความแตกต่างระหว่างพ่อค้าและคนธรรมดานั้น ไม่ว่าคุณนั้นจะใช้แรงมากแค่ไหนในการฆ่าบอส พ่อค้าทุกคนนั้นก็เพียงแค่สนใจในไอเทมที่ดรอปเพียงเท่านั้น
หวังหยู่นั้นส่งข้อความไอเทมทั้งสามไอเทมที่ดรอปจากบอสและ [กลับคืนสู่จุดเริ่มต้น] ที่เขาได้รับมันก่อนหน้านี้
หลังจากผ่านไปชั่วครู่หนึ่ง ดาบน้ำแข็งก็ตอบกลับ “ดาบสงครามนั้นเป็นขยะ! 50000สำหรับ [พุ่งเข้าชน] 100000สำหรับ [กลับคืนสู่จุดเริ่มต้น] และพี่น่าจะลองประมูลสมญานานามนั่น!”
“…..ดาบสงครามเป็นขยะอย่างงั้นเหรอ? พี่ต้องล้อเล่นแล้ว!” หวังหยู่นั้นไม่มีข้อโต้แย้งกับราคาที่ถูกเสนอมาสำหรับสกิลทั้งสองเล่ม แต่หวังหยู่นั้นไม่พอใจอย่างมากที่ดาบน้ำแข็งเรียกใบมีดสงครามว่าขยะ
“ใช่!”
หวังหยู่ถาม “แต่ว่าทำไมละ? พลังโจมตีกายภาพของดาบสงครามนี้เกินร้อย! แม้กระทั่งสกิลของมันก็ดีมาก! ถ้าสกิลทั้งสองเล่มนี้สามารถที่จะขายได้ราคาที่สูงละก็มันก็ไม่มีเหตุอะไรเลยที่ใบมีดสงครามจะถูกพิจารณาว่าเป็นขยะ!”
ดาบน้ำแข็งตอบกลับ “สกิล [พุ่งเข้าชน] นั้นเป็นสกิลที่หาไม่ได้และ [กลับคืนสู่จุดเริ่มต้น]นั้นเป็นสกิลที่ทุกอาชีพสามารถที่จะทำให้ความเสียหายของพวกเขานั้นเพิ่มขึ้นได้ แต่สำหรับดาบสงครามนั้นมีระดับที่ต้องการนั้นสูงเกินไป! ในช่วงเวลาเริ่มแรกของเกมแบบนี้นั้นมันไร้ประโยชน์อย่างแท้จริง!
“แต่ค่าสถานะของพวกมันก็ดีไม่ใช่เหรอ?”หวังหยู่รู้สึกผิดหวังมาก สำหรับอุปกรณ์ระดับทองนั้นถูกกำกับกลายเป็นขยะ...มันน่าผิดหวังมาก
ดาบน้ำแข็งก็อธิบายต่อไป “ในช่วงเวลาเริ่มต้นเช่นนี้ถึงแม้ว่าอุปกรณ์ระดับเหล็กนั้นจะเป็นบรรทัดฐานในตอนนี้ เมื่อดันเจี้ยนเปิดขึ้น อุปกรณ์ระดับทองแดงก็จะกลายเป็นบรรทัดฐานหลังจากนั้น นั่นคือทำไมว่าดาบสงครามไม่สามารถที่จะขายได้แพง มันจึงกลายเป็นขยะ!”
“ดี ผมเข้าใจแล้ว!”หวังหยู่ตอบกลับอย่างไม่อดทน และเก็บดาบสงครามเข้าไปในคลัง
เมื่อหวังหยู่เข้าไปในคลังและใส่ดาบสงครามลงไป เขาก็สำนึกขึ้นมาได้และบอกกับดาบน้ำแข็ง “ฉันยังคงมีไอเทมที่ดีอยู่!”
“ส่งรูปภาพมันมา!”
หวังหยู่รีบส่งภาพของผงหินปูน
“?”ดาบน้ำแข็งตอบกลับมาเพียงสัญลักษณ์คำถามเพียงตัวเดียว เขาก็สงสัยว่าทำไมหวังหยู่ถึงส่งวัตถุดิบมั่วซั่วมาให้เขา
หวังหยู่อธิบาย “ให้ผมบอกนายนะว่าไอเทมนี้สามารถที่จะเคาน์เตอร์ [หลบซ่อน]ได้!”
“!!!!”
“ถ้านายมีสิ่งที่ต้องการที่จะพูดอะไรก็พูดเลย ไม่ต้องเพียงแค่ส่งอัศเจรีย์มาให้เท่านั้น!”
“พี่อยู่ที่ไหน!!??”ดาบน้ำแข็งรีบถาม
“หุบเขาอันธกาล ผมยังไม่อยากกลับไป!”หวังหยู่ตอบกลับ
“….”ดาบน้ำแข็งหยุดอยู่ชั่วครู่หนึ่งก่อนจะตอบกลับ “ฉันอยู่ในป่าพงไพรแห่งความลับในตำแหน่ง 1456.3658 ทำไมพี่ไม่มาที่นี่ละ มอนสเตอร์ในพื้นที่ของพี่นั้นระดับสูงเกินไป พวกมันสามารถที่จะเห็นผ่าน [หลบซ่อน]ของฉันได้
“โอเค!” หวังหยู่ตอบกลับไปและส่งรูปภาพของใบมีดอเวจีให้กับดาบน้ำแข็ง “ถ้าประสิทธิภาพของ [หลบซ่อน]นายเพิ่มขึ้น นั่นหมายความว่ามอนสเตอร์ไม่สามารถที่จะเห็นมันผ่านมันได้ใช่ไหม?”
“ฉันจะซื้อกริชในราคา 150000! พี่ต้องการที่จะขายมันไหม???”หลังจากที่ดูที่รูปภาพที่หวังหยู่ส่งมาให้เขา ดาบน้ำแข็งก็จ้องมันไปอย่างไม่น่าเชื่อ และตอบกลับไปโดยไม่มีความลังเลใดๆ
“แน่นอน ผมจะขายมัน!”หวังหยู่ตอบกลับอย่างดีใจ
“ตกลง! ฉันจะรอพี่ที่ป่าพงไพรแห่งความลับ!”ดาบน้ำแข็งตอบกลับอย่างมีอารมณ์
ในตอนเริ่มต้น ดาบน้ำแข็งนั้นคิดว่าเหตุผลอย่างเดียวที่หวังหยู่นั้นสามารถที่จะได้รับไอเทมจำนวนมากเนื่องจากโชคของเขา แต่หลังจากที่ดูวิดิโอที่ถูกโพสต์ในเว็บบอร์ดแล้วเขาก็ตระหนักได้ว่าหวังหยู่นั้นทรงพลังมากเกินไป
โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่เขาเห็นประกาศแจ้งเตือนที่หวังหยู่นั้นได้สังหารบอสระดับ 40 สิ่งนี่ก็ทำให้ดาบน้ำแข็งยิ่งประหลาดใจมากขึ้นไปอีก!
อุปกรณ์ที่ดรอปจากบอสนั้นจะมีระดับที่ต่ำกว่าระดับของบอส ตั้งแต่ที่ดาบสงครามนั้นมีระดับที่ต้องการอยู่ที่40 นั่นหมายความว่าวาร์ตันนั้นมีระดับอย่างน้อยคือ 45!
ถึงแม้ว่าดาบสงครามนั้นจะไม่ค่อยมีค่ามาก แต่สำหรับใครก็ตามที่ฆ่าบอสที่มีระดับห่างมากกว่าสามสิบระดับนั้นน่าสะพรึงมาก!
สำหรับใครบางคนเช่นหวังหยู่นั้นที่สามารถหาไอเทมหายากได้ครั้งแล้วครั่งเล่า สกิลที่หาไม่ได้ทั่วไป สกิลที่สามารถใช้ได้ทุกอาชีพ แม้กระทั่งสมญานามก็ตกอยู่ในมือของเขา! มันจะต้องเป็นบัคในเกมแน่ๆ!
สำหรับเขาที่ค้นพบว่าผงหินปูนสามารถที่จะเคาน์เตอร์ [หลบซ่อน]ได้นั้น เขาค้นพบเรื่องนี้ได้ยังไงกัน? เกมนั้นจะต้องเล่นด้วยทางแบบนี้อย่างงั้นเหรอ? เรื่องทั้งหมดนี้นั้นทำให้ดาบน้ำแข็งเริ่มตั้งคำถามเกี่ยวกับความรู้ของเกมของเขา
แต่ตามธรรมชาติแล้วสิ่งที่ทำให้ดาบน้ำแข็งรู้สึกกับมันมากที่สุดก็คือดาบอเวจี
[หลบซ่อน] นั้นเป็นท่าสำคัญของนักฆ่า โดยปราศจากความเชี่ยวชาญในสกิล [หลบซ่อน]ละก็พวกเขาจะกล้าเรียกตัวเองว่านักฆ่าได้ยังไงกัน!
ด้วยเหตุนี้นี่เอง ผู้เล่นทั้งหมดที่เลือกอาชีพโจรนั้นไม่ว่าจะกลายเป็นนักฆ่าหรือมือแห่งพระเจ้า พวกเขาก็ต้องการที่จะฝึกฝนสกิล [หลบซ่อน]ของพวกเขาให้ระดับสูงสุด
แต่หลังจากที่ถึงระดับเชี่ยวชาญสูงสุดแล้วมันก็สามารถที่จะเพิ่มประสิทธิภาพได้เพียง 50%ของสกิล [หลบซ่อน] แต่ใบมีดอเวจีนี้นั้นสามารถที่จะเพิ่มประสิทธิภาพของ [หลบซ่อน] ได้ถึง 30% สำหรับนักฆ่านั้น มันไม่มีทางเลยที่ดาบน้ำแข็งจะไม่สนใจกับอาวุธนี้
เพียงแค่เขานั้นกำลังฝันถึง ก็มีเสียงดังก้องออกมาจากด้านหลังของดาบน้ำแข็ง “ดูเหมือนว่าพวกเรานั้นพบกับสุนัขของนิกายซวนเฉินที่นี่แล้วละ!”
