เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 164 สนามรบที่เดือดพล่าน
เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 164 สนามรบที่เดือดพล่าน
หากคนผู้หนึ่งต้องการเอาชนะราชาหมาป่ามงกุฎสายฟ้า พวกเขาจำเป็นต้องเป็นฝ่ายชิงลงมือก่อน นี่เป็นเพราะความแข็งแกร่งที่มากเกินไปของมัน หากปล่อยให้มันเข้าสู่หมู่บ้าน ความเสียหายที่เกิดขึ้นจะไม่สมารถจินตนาการ
อย่างไรก็ตามด้วยการนำของผู้ใช้วิญญาณระดับสี่ อวี๋โป้ และการสนับสนุนจากกลุ่มผู้อาวุโส พลังการต่อสู้ของพวกเขาจึงถือว่าไม่ธรรมดา
กระแสคลื่นหมาป่ากำลังพลุ่งพล่านรุนแรงขึ้น แต่ด้วยความร่วมมือของกลุ่มผู้อาวุโส พวกเขายังสามารถบุกไปข้างหน้าราวกับเรือรบที่แยกคลื่นยักษ์ออกจากกันอย่างกล้าหาญ
ทุกที่ที่พวกเขาเคลื่อนผ่าน ทุกสิ่งทุกอย่างถูกกวาดออกไปจากเส้นทางของพวกเขาแทบทั้งหมด
ยิ่งพวกเขาเข้าใกล้ราชาหมาป่ามงกุฎสายฟ้ามากเท่าใด แรงกดดันจากคลื่นหมาป่าก็ยิ่งรุนแรงมากขึ้นเท่านั้น
อวี๋โป้ที่ยังสามารถรักษาความเยือกเย็นสะบัดฝ่ามือออกไป
"ฟุบ!"
ดาบแสงจันทร์สีทองที่มีขนาดใหญ่เท่ากับร่างกายของชายฉกรรจ์์ผู้หนึ่งบินออกไปก่อนจะแยกออกเป็นสอง
"ฟุบ ฟุบ ฟุบ"
หลังจากบินออกไปได้ระยะหนึ่ง มันยังแยกเป็นสามอีกครั้ง
ดาบแสงจันทร์สามเล่มเปิดเส้นทางข้างหน้าด้วยการตัดเนื้อเฉือนหนังหมาป่าสายฟ้าอย่างเหี้ยมโหด แขน ขา และศีรษะของพวกมันบินขึ้นสู่อากาศ เสียงกรีดร้องดังขึ้นอย่างไม่หยุดยั้งพร้อมกับเลือดที่ระเบิดกระจายไปทั่ว
หมาป่าสายฟ้าคลั่งคำรามเสียงดังก่อนจะพุ่งเข้ามาจากด้านซ้าย "ปล่อยข้า!" ผู้อาวุโสร่างผอมแห้งผู้หนึ่งตะโกนออกมาก่อนที่ร่างกายของเขาจะพองโตขึ้นในเสี้ยวพริบตา
ด้วยการปะทะอย่างกะทันหัน หมาป่าสายฟ้าคลั่งถูกส่งลอยกลับหลังไปหลายร้อยเมตรก่อนจะร่วงหล่นลงสู่พื้น
ผู้อาวุโสทุกคนล้วนแสดงความสามารถบางอย่างของตนออกมา
บางคนส่งเข็มจำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งออกไปจากเส้นผม บางคนสวมเกราะแสงที่ทำให้หมาป่ากรีดร้องทันทีเมื่อมันเปิดปากกัด
ราชาหมาป่ามงกุฎสายฟ้าลุกขึ้นยืนจากท่าครึ่งนั่งและจ้องมองกลุ่มผู้ใช้วิญญาณที่กำลังมุ่งหน้าเข้ามาหามัน
มันเปิดปากเผยให้เห็นคมเขี้ยวและคำรามเสียงต่ำ
เมื่อได้ยินเสียงสายนี้ ฝูงหมาป่าสายฟ้าเดือดและหมาป่าสายฟ้าคลั่งเร่งลุกขึ้นและพุ่งเข้าต่อสู้กับกลุ่มผู้ใช้วิญญาณเหล่านั้นอย่างพร้อมเพรียง
"ท่านผู้นำ!"
"ข้าจะปล่อยพวกมันไว้กับพวกท่าน"
"ท่านต้องชนะ..."
ดวงตาของพวกเขาส่องประกายขึ้น ขณะที่ผู้คนตะโกนให้กำลังใจ
นี่เป็นการต่อสู้ครั้งสำคัญที่สุด
หากพวกเขาพ่ายแพ้ ทั้งตระกูลจะถูกกวาดล้าง หากชนะ พวกเขาจะผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากที่สุดไปได้
นี่คือการต่อสู้ที่ตัดสินการคงอยู่หรือล่มสลายของตระกูลแสงจันทร์
ผู้อาวุโสทุกคนผลัดกันออกไปต่อสู้ด้วยร่างกายที่ชุ่มโชกไปด้วยเลือด แม้จะยังไม่มีรายงานผู้เสียชีวิต แต่ทุกคนล้วนได้รับบาดเจ็บ
พวกเขาร่วมมือกันขจัดสิ่งกีดขวางเพื่อส่งอวี๋โป้เข้าไปต่อสู้กับราชาหมาป่ามงกุฎสายฟ้า
วิญญาณแสงบำบัด!
หญิงวัยกลางคนยื่นมือส่งแสงสีขาวที่ดูบริสุทธิ์และศักดิ์สิทธิ์ส่องสว่างไปยังผู้นำตระกูลกับผู้อาวุโสที่อยู่ด้านหน้า
นี่คือวิญญาณสายรักษาระดับสามที่จะส่งผลกระทบในวงกว้างและสามารถหยุดเลือดได้ทันที บาดแผลเล็กๆจะถูกกู้คืนทั้งหมด ขณะที่บาดแผลสาหัสจะบรรเทาลงครึ่งหนึ่ง
"สู้ต่อไป!" อวี๋โป้ตะโกนเสียงดัง
ห้าผู้อาวุโสสะบัดมือส่งดาบแสงจันทร์ออกไปอย่างรวดเร็วเมื่อได้รับคำสั่ง
ผู้อาวุโสผู้หนึ่งส่งเสียงคำรามก่อนที่ร่างกายจะเปลี่ยนเป็นลิงยักษ์สีขาวที่มีร่างกายใหญ่โตกว่ามนุษย์ธรรมดาสามเท่า
มันกระโดดไปข้างหน้าพร้อมกับประสานมือทั้งสองข้างเข้าด้วยกัน
อวี๋โป้ก้าวขึ้นไปบนมือคู่นั้นก่อนจะถูกลิงยักษ์โยนขึ้นสู่ท้องฟ้า
วิญญาณหลอมรวมจันทรา!
อวี๋โป้ส่งวงจันทร์เสี้ยวสีม่วงออกมาจากมือซ้าย ขณะที่ดาบแสงจันทร์ของเหล่าผู้อาวุโสถูกดูดกลืนเข้าไปรวมกับดาบแสงจันทร์สีม่วง
ดวงตาของอวี๋โป้ส่องประกายจากนั้นจึงสะบัดมือส่งจันทร์เสี้ยวสีม่วงพุ่งลงไปด้านล่าง
"ฟิ้ว!"
เสียงกรีดเฉือนอากาศดังโหยหวนพร้อมกับดาบแสงจันทร์สีม่วงที่มีขนาดใหญ่โตเท่ากับรถม้าคันหนึ่งพุ่งตรงไปยังราชาหมาป่ามงกุฎสายฟ้า
ด้านราชาหมาป่ามงกุฎสายฟ้า มันคำรามเสียงดังก่อนจะปลดปล่อยสายฟ้าออกมาปกคลุมร่างกายเอาไว้ทั้งหมด
"ปัง!"
ในวินาทีถัดมาเสียงระเบิดราวกับท้องฟ้าถล่มทลายจึงดังขึ้นเมื่อดาบแสงจันทร์สีม่วงปะทะกับเกราะสายฟ้าสีคราม
ผู้คนมากมายที่อยู่ห่างออกไปถูกคลื่นกระแทกส่งให้บินกลับหลังไปอย่างไม่สามารถต่อต้าน
เมื่อประกายแสงเลือนหาย กลุ่มผู้อาวุโสก็เข้าร่วมการต่อสู้กับราชาหมาป่ามงกุฎสายฟ้าทันที
คนชราเหล่านี้เต็มไปด้วยประสบการณ์และสามารถต่อสู้ร่วมกันได้เป็นอย่างดี
ผู้ใช้วิญญาณเฒ่าผู้หนึ่งปลดปล่อยเข็มจำนวนนับไม่ถ้วยราวกับสายฝนร่วงหล่นลงมาอย่างไม่รู้สิ้นสุด
อีกด้านหนึ่งผู้ใช้วิญญาณหญิงปลดปล่อยเปลวเพลิงสีส้มออกมาจากรูจมูกทั้งสองข้างและพุ่งออกไปราวกับอสรพิษสองตัว
ผู้ใช้วิญญาณระดับสามที่เปลี่ยนร่างเป็นลิงยักษ์สีขาวพยายามใช้มือที่ราวกับเหล็กไหลของมันคว้าจับราชาหมาป่ามงกุฎสายฟ้าเอาไว้ สำหรับผู้ใช้วิญญาณอีกหลายคน พวกเขาใช้วิญญาณหุ่นเชิดควบคุมหุ่นไม้ที่ถือหอกอยู่ในมือเข้าโจมตีเพื่อหวังให้พวกมันดึงดูดการโจมตีจากศัตรู
ผู้ใช้วิญญาณสายรักษายืนอยู่ด้านหลังและคอยใช้วิญญาณแสงบำบัดเป็นครั้งคราว ด้านข้าง พวกเขายังมีผู้ใช้วิญญาณสายป้องกันคอยให้ความช่วยเหลืออยู่ตลอดเวลา
ราชาหมาป่ามงกุฎสายฟ้ากรีดร้องเสียงดังเมื่อขาของมันเกิดบาดแผลเลือดไหล นี่เป็นผลมาจากการโจมตีด้วยดาบแสงจันทร์สีม่วงของอวี๋โปก่อนหน้านี้
มันส่งเสียงคำรามอย่างต่อเนื่อง เมื่อมันตกอยู่ในวงล้อมของกลุ่มผู้ใช้วิญญาณ แม้มันจะใช้วิญญาณในร่างต่อสู้สวนกลับ แต่ก็ยังไม่สามารถทำสิ่งใดได้มากนัก
ผู้ใช้วิญญาณอาวุโสกระโดดไปรอบตัวมันราวกับเห็บหมัดบนหลังแมวหรือสุนัข
แต่สถานการณ์ที่ดีกลับไม่สามารถอยู่ได้นานนักเมื่อราชาหมาป่ามงกุฎสายฟ้าเริ่มปรับตัวได้ ขณะเดียวกันบาดแผลบนร่างของมันก็ค่อยๆฟื้นฟูขึ้นอย่างต่อเนื่อง
เห็นได้ชัดว่ามันมีวิญญาณสายรักษาอยู่ในร่างและนี่ถือเป็นข่าวร้ายที่สุด
การคงอยู่ของวิญญาณสายรักษาหมายความว่ามันจะเป็นสงครามที่ยืดเยื้อ
วิญญาณป่าสามารถดูดซับพลังงานธรรมชาติเพื่อกระตุ้นการทำงานของพวกมันเอง ขณะที่วิญญาณของผู้ใช้วิญญาณสามารถใช้เพียงพลังวิญญาณของเจ้านายเท่านั้น
หลังจากการต่อสู้ดำเนินไปถึงนาทีที่สิบห้า ราชาหมาป่ามงกุฎสายฟ้าจึงเงยหน้าเห่าหอนขึ้นสู่ท้องฟ้าพร้อมกับปลดปล่อยสายฟ้าขึ้นบนร่างกายอีกครั้ง
ผู้อาวุโสลิงยักษ์ที่ต่อสู้ระยะประชิดกับมันไม่สามารถตอบสนองต่อเหตุการณ์นี้ได้ทัน ดังนั้นเขาจึงถูกสายฟ้าโจมตีก่อนที่ราชาหมาป่าจะเปิดปากกัดศีรษะลิงยักษ์ให้หลุดออกมาจากลำคอในครั้งเดียว
ในช่วงเวลาวิกฤต ผู้อาวุโสผู้ใช้วิญญาณที่เหลือจึงทำได้เพียงล่าถอยออกไป
มีเพียงอวี๋โป้ที่ยังยืนอยู่ เขาเป็นผู้ใช้วิญญาณระดับสี่ ไม่ว่าจะเป็นการโจมตีหรือป้องกันของเขาล้วนแข็งแกร่งกว่าคนอื่นๆ ดังนั้นเขาจึงต้องเป็นกำลังหลักในการต่อสู้และช่วยกอบกู้สถานการณ์
ภูเขาหินพังทลาย สนามรบพังพินาศ ไม่มีหมาป่าสายฟ้าตัวใดกล้าเข้าสู่สนามรบนี้
ราชาหมาป่ามงกุฎสายฟ้าได้รับบาดเจ็บเลือดไหลไม่หยุดและยังสามารถมองเห็นกระดูกสีขาวโผล่ออกมาจากบาดแผลกรีดลึก ในเวลาเดียวกันกลุ่มผู้ใช้วิญญาณเองก็ได้รับความเสียหายอย่างหนัก จนถึงปัจจุบัน พวกเขาสูญเสียผู้อาวุโสไปแล้วหกคน หากไม่มีกำลังเสริม พวกเขาอาจพ่ายแพ้เร็วๆนี้
"ทุกคน ยืนขึ้นและคว้าชัยชนะมาให้ได้!" ดวงตาของอวี๋โป้เปลี่ยนเป็นแดงก่ำ เสียงกลายเป็นแหบแห้ง ขณะที่เขาส่งเสียงให้กำลังใจผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาทั้งหมด
เป็นเพียงเวลานี้ที่ราชาหมาป่ามงกุฎสายฟ้าส่งเสียงคำรามพร้อมกับปลดปล่อยแสงสีแดงสดใสออกมาจากร่างกาย
วิญญาณระดับสี่ วิญญาณบ้าเลือด!
มันทำให้พลังโจมตี ความเร็ว ความคล่องตัว และคุณสมบัติอื่นๆของมันเพิ่มสูงขึ้นเป็นสองเท่า
"บึม!"
เสียงระเบิดดังขึ้นเมื่อกรงเล็บของมันแยกร่างของผู้อาวุโสผู้หนึ่งออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
ด้วยการสะบัดหางสายฟ้า หุ่นเชิดไม้ทั้งหมดในสนามรบถูกเผาทำลายกลายเป็นเถ้าถ่านไปในพริบตา
"ข้าไม่สามารถต่อสู้ได้อีก หุ่นเชิดของข้าพังทลายไปหมดแล้ว!" ผู้อาวุโสหลายคนเริ่มกรีดร้องด้วยความตื่นตระหนก
สถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็วทำให้ทุกคนรู้สึกสิ้นหวัง
คิ้วของอวี๋โป้ขมวดแน่น เขากัดฟันอย่างรุนแรงก่อนจะตะโกนออกไปด้วยความโกรธกริ้ว "วางกับดักมัน! อสรพิษโซ่เหล็ก!"
เมื่อกลุ่มผู้อาวุโสได้ยินคำสั่งนี้ พวกเขายิ่งรู้สึกตื่นตระหนก
เพราะนี่คือกลยุทธ์ที่จะใช้รับมือในสถานการณ์ที่ไม่มีทางเลือกเท่านั้น
"วิญญาณกับดักสายลม!" ผู้อาวุโสผู้หนึ่งตะโกนพร้อมกับปลดปล่อยลมหายใจสีเขียวออกมารัดพันกรงเล็บของราชาหมาป่ามงกุฎสายฟ้าเอาไว้
"วิญญาณหนองน้ำ!" ผู้อาวุโสอีกคนคำราม เขากดฝ่ามือทั้งสองข้างประทับลงบนพื้นและเปลี่ยนแผ่นดินใต้เท้าราชาหมาป่ามงกุฎสายฟ้าให้เป็นบ่อโคลนทันที
เมื่อถูกการโจมตีดังกล่าว มันทำให้ราชาหมาป่ามงกุฎสายฟ้าหยุดชะงักไปชั่วครู่
ด้วยการฉกฉวยโอกาสนี้ ผู้อาวุโสคนอื่นๆเร่งยกมือขึ้นและส่งคลื่นแสงสีดำออกไปจากแขนเสื้อ
เงาดำมีขนาดเท่ากำปั้นยาวสองเมตร หากสังเกตอย่างใกล้ชิดจะพบว่ามันเป็นอสรพิษสีดำ
ร่างกายของมันดูราวกับโซ่เหล็กสีดำที่เชื่อมต่อกันแต่มีหัวเป็นงู
มันบินเข้ารัดพันร่างกายของราชาหมาป่ามงกุฎสายฟ้าเอาไว้อย่างรวดเร็ว
พวกมันเชื่อมต่อกันโดยการใช้ปากกัดหางของอีกตัวและสร้างเป็นตาข่างโลหะที่ตรึงร่างของราชาหมาป่ามงกุฎสายฟ้าเอาไว้กับพื้น
แต่สถานการณ์นี้กลับคงอยู่ไปเพียงชั่วครู่ เมื่อราชาหมาป่ามงกุฎสายฟ้าพยายามดิ้นรนขัดขืน โซ่อสรพิษจึงเริ่มหลุดออก
"ซื่อกวง เช่าปิง ต้านฝูงหมาป่าเอาไว้ คนอื่นๆตามข้ากลับหมู่บ้าน!" อวี๋โป้เลือกล่าถอย
อย่างไรก็ตามผู้อาวุโสคนอื่นไม่รู้สึกประหลาดใจ พวกเขาเข้าใจความตั้งใจของอวี๋โป้
เมื่อพวกเขากลับไปถึงหมู่บ้าน ผู้อาวุโสคนหนึ่งจึงเร่งเข้ามารายงาน "ท่านผู้นำ ทุกอย่างเตรียมพร้อมแล้ว"
อวี๋โป้พยักหน้าและออกคำสั่งให้ทุกคนไปรวมตัวกันที่ลานกว้างกลางหมู่บ้าน
ณ ลานกว้างกลางหมู่บ้าน ปรากฏผู้ใช้วิญญาณหนึ่งร้อยคนนั่งอยู่บนพื้น
ผู้ใช้วิญญาณเหล่านี้ล้วนเป็นผู้ได้รับบาดเจ็บและไม่สามารถเข้าร่วมต่อสู้ได้ในระยะอันสั้น อย่างไรก็ตามใบหน้าของพวกเขากลับสงบนิ่งและแสดงให้เห็นว่าสามารถเผชิญหน้ากับความตายได้โดยปราศจากความหวาดกลัว อีกด้านหนึ่ง ผู้ใช้วิญญาณที่ยังสามารถต่อสู้ พวกเขาล้วนอยู่ในสนามรบ
การต่อสู้มาถึงจุดที่พวกเขาต้องใช้ทุกสิ่งทุกอย่างที่มี มนุษย์ธรรมดาถูกโยนออกไปนอกหมู่บ้านเพื่อเป็นอาหารหมาป่า ด้วยวิธีการนี้ มันสามารถหยุดยั้งฝูงหมาป่าได้ชั่วครู่ นี่ทำให้กลุ่มผู้ใช้วิญญาณมีเวลาฟื้นตัวและจัดกระบวนรบใหม่อีกครั้ง
อวี๋โป้และกลุ่มผู้อาวุโสอยู่ในห้องโถงบรรพชนของตระกูล
พวกเขาก้มศีรษะลงจรดพื้นต่อหน้าป้ายวิญญาณทั้งหมด "บรรพชนผู้ยิ่งใหญ่ พวกเราลูกหลานรู้สึกละอายใจนักที่ไม่สามารถรับมือภัยพิบัติคลื่นหมาป่าครั้งนี้และทำให้หมู่บ้านตกอยู่ในสถานการณ์แห่งชีวิตและความตาย เราขอวิงวอน ท่านบรรพชนผู้ยิ่งใหญ่โปรดช่วยเหลือพวกเราด้วยเถิด" หลังจากอวี๋โป้กล่าวจบคำ ห้องโถงบรรพชนจึงตกอยู่ในความเงียบงันอีกครั้ง
"ติ๊ง...ติ๊ง..."
เสียงเลือดที่ร่วงหล่นลงสู่พื้นดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ
ทุกคนต่างกลั้นหายใจและไม่กล้าส่งเสียงใดๆออกมาทั้งสิ้น
ย้อนกลับไปในวันที่ผู้นำตระกูลรุ่นแรกรู้สึกถึงความตายที่ใกล้เข้ามา เขาเดินทางออกไปจากหมู่บ้าน แต่ทิ้งพินัยกรรมเอาไว้ มันกล่าวไว้ว่าเมื่อใดที่ตระกูลตกอยู่ในอันตราย ให้พวกเขาอธิษฐานต่อหน้าป้ายวิญญาณของเขา ในเวลานั้นวิญญาณจะตกลงมาจากท้องฟ้าและช่วยเหลือหมู่บ้านจากสถานการณ์ที่ยากลำบาก
ตลอดช่วงเวลาในประวัติศาสตร์ของตระกูล พวกเขาพบภัยพิบัติร้ายแรงมาแล้วสองสามครั้ง แต่พวกเขาก็สามารถรอดพ้นมาได้ด้วยวิธีการนี้
นี่คือไพ่ตายใบสุดท้ายของตระกูลแสงจันทร์!