บทที่ 41 ตั้งกฎ (อ่านฟรี)

 

เฝิงหยู่มองอู๋จื้อกางที่ถือแบบฟอร์มเอาไว้ แล้วแจกแบบฟอร์มให้ทุกคน คนละใบ เพื่อให้พวกเขากรอกแบบฟอร์ม

 

พวกเขามองไปที่แบบฟอร์ม มีรายละเอียดต่างๆ ทั้งชื่อบริษัท ลักษณะของธุรกิจ บุคคลที่ติดต่อได้ รายละเอียดการติดต่อ ฯลฯ พวกเขาล้วนเข้าใจเหตุผลในการขอข้อมูลนี้ แต่หัวข้อสุดท้ายที่เขียนว่า "ราคาขายส่งพัดลมไฟฟ้าที่ยอมรับได้" นี่หมายถึงอะไร?

 

พวกเขามองไปรอบๆด้วยเพราะไม่รู้ว่าจะเขียนอะไร ถ้าพวกเขากรอกข้อมูลในราคาที่สูงกว่าคนอื่น แล้วเจ้านายบ้านี่อ้างอิงตามราคาสูงที่สุดเป็นราคาขายส่ง คนที่เขียนราคาสูงที่สุดจะเป็นศัตรูของทุกคน

 

กรอกราคาต่ำเกินไปก็ไม่ควร พวกเขาสามารถจินตนาการได้ว่า เฝิงหยู่จะพูดประมาณ: "คุณกรอกเงินในราคาต่ำสุด ไม่มีความจริงใจเลย! ออกไป!"

 

มีนักธุรกิจคนหนึ่งสังเกตเห็นว่าผู้จัดการเฝิงไม่ได้ให้ความสนใจกับพวกเขามากนัก พวกเขาจึงพูดคุยกระซิบกัน เพื่อตัดสินใจราคาขายส่ง ด้วยวิธีนี้ทุกคนจะกรอกราคาเดียวกัน

 

ทุกคนกระซิบกระซาบคุยกันสักพัก สุดท้าย พวกเขาตัดสินใจเขียนราคาขายส่งของพัดลมทั้งสองรุ่นคือ 40 หยวนและ 48 หยวนตามลำดับ พวกเขาแอบมองดูแบบฟอร์มของกันละกัน ไม่ยอมให้ใครส่งแบบฟอร์มก่อน หรือมีใครส่งทีหลัง พวกเขาส่งฟอร์มในเวลาเดียวกัน

 

เฝิงหยู่มองแบบฟอร์มเพียงแผ่นเดียวเท่านั้น ไม่ได้มองแผ่นหลังเลย เขาก็พยักหน้า "ดี. ในเมื่อทุกคนมีความจริงใจ ราคาของทุกเครื่องจะอยู่ที่ 40 หยวนและ 48 หยวน แม้ว่าทางเราแทบจะไม่ได้กำไรจากราคานี้ แต่ทางเรายินดีที่จะยอมรับ ทางเราจะถือว่าราคานี้เป็นราคาขายส่ง มีใครไม่เห็นด้วยหรือเปล่า? "

 

ทุกคนนิ่งเงียบ เฝิงหยู่พึงพอใจมาก ดูสิ พอเชือดไก่ให้ลิงดู ก็ได้ผลอย่างชะงัด

 

"พวกคุณตั้งใจจะซื้อไปกี่เครื่อง?" เฝิงหยู่ถาม

 

"1000!" คนหนึ่งตะโกนเสียงดัง

 

ส่วนคนอื่นๆ พอเห็นว่าเฝิงหยู่ไม่ได้ไล่คนที่ตะโกนให้ออกไป พวกเขาก็ทยอยส่งเสียงตะโกนด้วยเช่นกัน บ้างก็ต้องการ 800, 1500, มากสุดก็ต้องการถึง 5,000 เครื่อง

 

คนที่ตะโกนว่าขอซื้อ 5,000 เครื่อง เป็นชายอวบอ้วนหยาบโลน ร่างสูงใหญ่กำยำ คล้ายกับเป็นนักธุรกิจไร้มารยาท เขาพยายามเขย่งเผยอตัวให้สูงเด่นเพื่อมองคู่แข่งคนอื่นๆ เขามาจากเมืองทางภาคใต้ ด้วยเพราะฤดูร้อนทางภาคใต้ค่อนข้างยาวนานกว่าที่อื่น การเปิดตลาดขายพัดลมนี้จึงใหญ่กว่าทางภาคเหนือ

 

อู๋จื้อกางรวบรวมแบบฟอร์มเหล่านี้แล้วส่งให้กับเฝิงหยู่

 

มีเมืองเมืองหนึ่งที่มาถึงสี่บริษัท และมีสิบกว่าเมืองที่ไม่มีตัวแทนของบริษัทเลย

 

"ตกลงครับ ตอนนี้ผมจะบอกกฎเกณฑ์ของบริษัทเรา" เฝิงหยู่กล่าว

 

พอได้ยินเฝิงหยู่กล่าวเช่นนี้ นักธุรกิจเหล่านี้คิดในใจว่า "ก็รู้อยู่แล้วว่านายต้องมีลูกเล่นอะไรอีก"

 

"ทั้งที่เมืองปิงเป็นเป็นเมืองที่อยู่เหนือสุดของจีน พัดลมไฟฟ้ายี่ห้อเฟิงหยู่ของบริษัทเรามียอดขายเป็นอย่างไร พวกคุณก็คงเห็นกันแล้วนะครับ ไม่เช่นนั้นคงไม่พากันมาที่นี่หรอก ฉะนั้น ในเมืองอื่นๆ ที่ฤดูร้อนมีอากาศร้อนกว่าเมืองหลงเจียง พวกคุณคงเดาออกว่ายอดขายพัดลมนี้จะเป็นเช่นไร ในความเป็นจริง พวกเราก็กำลังสร้างช่องทางในการส่งขายไปยังเมืองอื่นๆ แต่ในเมื่อพวกคุณมาแล้ว ผมจึงจะให้โอกาสพวกคุณ แต่ตามแผนการของบริษัทของเราคือ หนึ่งเมืองจะให้มีตัวแทนจำหน่ายเพียงแห่งเดียวเท่านั้น ฉะนั้น คนที่ผมอ่านชื่อ ให้เดินไปทางด้านซ้ายของห้อง และคนที่ผมไม่ขานชื่อ ให้เดินไปทางด้านขวาของห้อง" เฝิงหยู่กล่าว (เมืองทางภาคเหนืออากาศค่อนข้างเย็นกว่าภาคใต้)

 

อู๋จื้อกางส่งเสียงเรียกชื่อของนักธุรกิจที่มากจากเมืองเดียวกัน พวกเขาต่างมองหน้ากันและกัน เดินไปทางด้านซ้ายของห้องอย่างไม่เต็มใจ ส่วนคนที่เหลือถอนหายใจ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่มีคู่แข่งในเมืองของตน

 

"นั่นเป็นเพียงกฎข้อแรกเท่านั้นครับ ตอนนี้เราจะพูดถึงกฎข้อที่สอง ทุกเมืองจะมีผู้จัดจำหน่ายเพียงรายเดียว ทุกครั้งที่นำเข้าสินค้าจะต้องไม่น้อยกว่า 5,000เครื่อง เรายึดมาตรฐานจากสหายร่างท้วมผู้นี้ ถ้าใครไม่สามารถสั่งซื้อจำนวนนี้ได้ พวกคุณสามารถออกไปได้เลยเดี๋ยวนี้!" เฝิงหยู่กล่าว

 

คราวนี้ชายอวบอ้วนกระหยิ่มยิ้มย่อง พอทุกคนจ้องมองเขาอย่างขุ่นเคือง ชายอวบอ้วนจึงได้แต่สาบแช่งเฝิงหยู่ในใจว่า "ก็เห็นๆกันอยู่ว่าแกอยากให้คนอื่นๆสั่งพัดลมเยอะๆ ทำไมต้องโยนขี้มาให้ฉันด้วย! "

 

คนที่อยู่ที่นี่ยังจะมีใครยินยอมออกไปอีกละ? พัดลมยี่ห้อเฟิงหยู่มีราคาไม่แพงและมีคุณภาพดี อีกอย่าง นี่ก็เข้าฤดูร้อนแล้วแล้ว จึงเหมาะแก่การขายพัดลมไฟฟ้า ในเมืองเมืองหนึ่งมีตลาดขายพัดลมได้เพียงเจ้าเดียว การขายพัดลม 5,000เครื่องจึงไม่น่าจะเป็นปัญหา

 

หากมีเงินไม่เพียงพอ พวกเขาสามารถหยิบยืมได้ แม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถหายืมมาได้ แต่ก็สามารถร่วมมือกับคนอื่นได้ ช่วงเวลานี้พวกเขาไม่อาจปล่อยให้โอกาสที่หาได้ยากนี้หลุดมือไป! ดูจากอารมณ์ของผู้จัดการเฝิงคนนี้ ถ้าพวกเขาออกไปเวลานี้ พวกเขาจะถูกขึ้นในบัญชีดำและไม่มีทางได้ร่วมทำการค้าด้วยกันอีก!

 

"พวกคุณยอมรับได้ใช่ไหม? ดีมาก ผมจะบอกกฎข้อที่สาม นั่นคือ จ่ายเงินก่อน แล้วค่อยส่งสินค้า " เฝิงหยู่กล่าว

 

กฎนี้ยอมรับได้ยาก ข้อตกลงทางธุรกิจส่วนใหญ่จะต้องจ่ายเงินดาวน์หรือเงินมัดจำก่อน พอได้รับสินค้า ก็จะจ่ายส่วนที่เหลือ แต่บรรดานักธุรกิจเหล่านี้รู้ดีว่าผู้ที่ไม่เห็นด้วยจะถูกไล่ออกจากห้อง

 

"กฎข้อที่สี่: ราคาขายปลีกในเมืองของคุณ ห้ามขายแพงกว่า 15% ของราคาขายปลีกที่เมืองปิง นอกจากนี้ พวกคุณยังไม่สามารถขายสินค้าไปยังเมืองอื่นได้ ถ้าผมจับได้ ผมจะถือว่าเป็นการฝ่าฝืนสัญญา ต้องจ่ายค่าเสียหาย 500,000 หยวน!" เฝิงหยู่พูดต่อ

 

ไม่สามารถเอาสินค้าไปขายสู่ตลาดของคนอื่น ทำให้นักธุรกิจบางคนรู้สึกตะขิดตะขวงใจ  พวกเขาคิดว่า: "ช่างมันเถอะ ไม่แย่งตลาดคนอื่นก็ได้ แต่ถึงจะแอบขายที่เมืองอื่นจริงๆ บริษัทการค้าไท่หัวจะจับได้หรือไง"

 

"กฎข้อที่ห้า: ห้ามทำลายภาพลักษณ์แบรนด์เฟิงหยู่ และห้ามทำลายชื่อเสียงของบริษัทการค้าไท่หัว หากมีการลอกเลียนแบบ หรือดัดแปลงทำซ้ำในตลาดของพวกคุณ พวกคุณต้องหยุดพวกเขา หรือแจ้งบริษัทของเรา" เฝิงหยู่กล่าว

 

เมื่อใดก็ตามที่พัดลมยี่ห้อเฟิงหยู่ขยายตลาดและเป็นที่รู้จักในตลาดทางภาคใต้ บรรดานักธุรกิจหัวใสในภาคใต้ที่ไร้ศีลธรรมจะผลิตสินค้าลอกเลียนแบบ เพราะพัดลมไฟฟ้านี้ไม่ต้องสร้างโดยใช้เทคนิคพิเศษอะไร โรงงานทั่วประเทศจีนเป็นพันเป็นหมื่นโรงงานสามารถผลิตสินค้าเลียนแบบได้ตลอดเวลา

 

เมื่อใดที่มีการเลียนแบบสินค้า จะไม่อาจรับประกันได้ว่ายอดขายพัดลมเฟิงหยู่จะเพิ่มสูงขึ้น ตอนนี้มีเฝิงหยู่ได้กำไรเฉลี่ยต่อเครื่องคือ 19หยวน กำไร100,000เครื่องคิดเป็น 1.9 ล้านหยวน! ทั้งที่เงินทุนเริ่มแรกของเฝิงหยู่มีมูลค่าเพียง 300,000 หยวนเท่านั้น

 

แต่น่าเสียดายที่เฝิงหยู่เตรียมการช้าเกินไป ถ้าสองเดือนก่อนเขามีเงินมากกว่านี้เขาจะสั่งผลิตสินค้ามากกว่า 500,000 เครื่องและสร้างช่องทางการขายของตัวเองไปแล้ว ด้วยวิธีนี้จะไม่มีสินค้าลอกเลียนแบบขายทอดตลาด อีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้เฝิงยู่หดหู่ใจก็คือ เขาไม่สามารถยื่นขอจดสิทธิบัตรพัดลมยี่ห้อเฟิงหยู่ได้ แม้เขาจะสามารถยื่นขอจดสิทธิบัตร แต่ก็ต้องใช้เวลาอย่างน้อยๆหกเดือน หกเดือนหลังจากนี้ก็จะเข้าสู่ฤดูหนาว จะยังมีใครซื้อพัดลมของเขาอีกละ?

 

พัดลมไฟฟ้าเหล่านี้ถือว่าเป็นธุรกิจที่ทำเพียงครั้งเดียว เฝิงหยู่สามารถทำได้แค่ในปีนี้เท่านั้น พอถึงปีหน้าธุรกิจก็คงไม่กระเตื้องขึ้นแล้ว และเกรงว่าในปีหน้านักธุรกิจเหล่านี้จะนำเข้าสินค้าจากแหล่งผลิตที่อื่น หรือเริ่มผลิตสินของตนเอง แต่ฤดูร้อนนี้ก็เพียงพอแล้วที่เฝิงหยู่จะกลายเป็นเศรษฐี!

 

อันที่จริง เฝิงหยู่ต้องการตั้งกฎสัก108 ข้อ แต่กลัวว่านักธุรกิจเหล่านี้จะหนีไป

 

อย่างไรก็ตาม กฎเพียงห้าข้อก็ถือว่าเพียงพอแล้ว ถ้านักธุรกิจเหล่านี้ทำตามกฏของเขาแล้วพัดลมนี้ยังขายดิบขายดีในปีหน้า พวกเขาก็ยังสามารถร่วมงานกันได้อีก ต่อให้พวกเขาไม่ค่อยให้ความร่วมมือสักเท่าไหร่ ก็ยังรับประกันได้ว่าพัดลมยี่ห้อเฟิงหยู่จะไม่มีคู่แข่งโจมตี

 

นักธุรกิจทั้งสี่คนที่มาจากเมืองเดียวกันต่างตกลงกันเรียบร้อย พวกเขาไม่มีใครยอมทิ้งโอกาส ดังนั้นพวกเขาตัดสินใจที่จะแบ่งตลาดกัน

 

แน่นอน เฝิงหยู่ไม่ปฏิเสธพวกเขา นักธุรกิจส่วนใหญ่ไม่มีเงินทุนเพียงพอต่อการสั่งซื้อขั้นต่ำ 5,000เครื่อง พวกเขายังต้องหยิบยืมเงินหรือหาคนมาร่วมมือ

 

แต่สิ่งเฝิงหยู่รู้สึกประหลาดใจคือ ตัวแทนทั้งสี่จากเมืองเดียวกันต้องการสินค้ามากกว่า 5,000เครื่อง พวกเขาแบ่งอาณาเขตในการขายสินค้าเป็นอย่างดี พวกเขาคงคำนวณไว้แล้วว่าในอาณาเขตที่ตัวเองรับหน้าที่ขายจะขายได้เท่าไหร่

พอได้ยินว่าพวกเขาสามารถสั่งซื้อได้มากกว่า 5,000 เครื่อง ชายอวบอ้วนผู้มั่งคั่งจึงคิดว่า: "ในเมื่อสามารถสั่งซื้อจำนวนพัดลมเพิ่มขึ้นได้ เช่นนั้นแล้ว ตัวเขาเองจะสามารถเป็นตัวแทนจำหน่ายควบสองเมืองได้หรือเปล่า?"

 

มันจะผิดกฏหรือเปล่านะ