บทที่ 40 เจ้านายที่เย่อหยิ่งยิ่งกว่า (อ่านฟรี)
"ผู้จัดการเฝิง ตอนนี้ภายนอกต่างล่ำลือกันว่าพัดลมยี่ห้อเฟิงหยู่เป็นสินค้าจากโรงงานของเรา เธอควรออกมาชี้แจงเรื่องนี้” ผู้จัดการหลี่กล่าว พัดลมที่ผลิตขึ้นจากพลาสติกนี้ถือเป็นผลิตภัณฑ์ที่มีคุณภาพต่ำ มันจะส่งผลต่อชื่อเสียงของโรงงาน
“ขอโทษครับ ครั้งก่อนการสื่อสารกับหนังสือพิมพ์เกี่ยวกับการลงโฆษณาคงมีความคลาดเคลื่อน ผมเพียงแค่ให้ให้พวกเขาลงภาพโฆษณาเท่านั้น ผมจะชี้แจงกับพวกเขาทีหลัง” เฝิงหยู่กล่าว
เฝิงหยู่แอบหัวเราะในใจ แต่ก็ยังก้มหน้ายอมรับ หลายเดือนมานี้เงินเดือนพนักงานที่นี่ไม่มากมายนัก ราคาพัดลมไฟฟ้าของเขายังราคาถูกกว่า20ถึง 30%เมื่อเทียบกับแบรนด์อื่นๆ แต่ก็ถือว่ายังเป็นลูกค้ารายใหญ่
พูดอย่างไม่เกรงใจเลยนะ ถึงพัดลมไฟฟ้าจะสร้างจากเหล็ก แต่ยังจะมีใครกล้าเขวี้ยงทำลาย? ก็เหมือนกับโทรศัพท์แอปเปิ้ลในจากโลกอนาคต ในตอนที่รุ่นแรกเพิ่งเปิดตัว ยี่ห้อโนเกียเยาะเย้ยแอปเปิ้ล: "อย่างโทรศัพย์แอปเปิ้ลที่ไม่เคยลองทดสอบความทนทานโดยการเขวี้ยงทิ้ง ยังกล้าเอาขึ้นขายบนห้าง ยังจะมีใครซื้อ? "
แล้วสุดท้ายเป็นไง? มีใครเต็มใจโยนโทรศัพท์มือถือราคา5000-6000หยวนไหม? ยอดขายของ Apple เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ส่วนNokiaจากที่เคยเป็นผู้นำตลาดของโทรศัพท์เคลื่อนที่ กลับมียอดขายย่ำแย่จนถูกบริษัทแม่ขายกิจการทิ้ง
เหตุผลก็เหมือนๆกัน ผู้จัดการหลี่ในตอนนี้มีความคิดเช่นเดียวกับการจัดการของ Nokia ในตอนนั้น สิ่งที่แข็งแรงและทนทานไม่ใช่สิ่งที่ดีเสมอไป!
อันที่จริง การผลิตพัดลมจากพลาสติกยังมีอีกประโยชน์หนึ่งซึ่งเฝิงหยู่ไม่เคยพูดถึง นั่นคือ พัดลมพลาสติกมีความบอบบางและแตกง่าย ไม่คิดว่าดีกว่าหรือ? ถ้าพัดลมยังคงอยู่ในสภาพดีๆไม่ผุไม่พัง ยังจะมีใครซื้อพัดลมใหม่อีก? อีกสองปีข้างหน้า เศรษฐกิจของจีนจะดีขึ้นมาก ประชาชนก็จะร่ำรวยมากขึ้น จะมีคนมากขึ้นที่ยอมจ่ายเงินซื้อพัดลม พอใช้ไปจนชินแล้ว พวกเขาคงขาดพัดลมไม่ได้เมื่อถึงหน้าร้อน
"ผู้จัดการหลี่ครับ วันนี้ผมมาที่นี่เพราะเพื่อจะมาพูดกับคุณสองเรื่อง เรื่องแรก พัดลมที่ยังเหลือในคลังสินค้าของโรงงานทั้งหมด ผมจะขนย้ายออกไปภายในสองวัน เรื่องที่สอง ผมต้องการให้คุณผลิตพัดลมล็อตใหม่ คุณยังคงสนใจที่จะผลิตพัดลมนี้ต่อไปหรือเปล่า?" เฝิงหยู่กล่าว
ดวงตาของผู้จัดการหลี่เป็นประกาย ยังต้องการให้ผลิตเพิ่ม? ถ้าเฝิงหยู่สั่งผลิตอีก 20,000 เครื่อง โรงงานจะมีรายรับเข้ามาอีกครั้ง เมื่อเป็นเช่นนั้น โรงงานคงสามารถจ่ายเงินเดือนเดือนถัดไปให้แก่พนักงานได้!
"ตกลงแน่นอน แต่ขอเงื่อนไขเดิม คือไม่ใช้แบรนด์ของโรงงานของเราก็พอ เราขอรับประกันว่าจะผลิตพัดลม 20,000 เครื่องภายในห้าวัน ไม่สิ สามวันก็เสร็จแล้ว!”
โรงผลิตทั้งหมดจะต้องมุ่งเน้นไปที่การผลิตพัดลมไฟฟ้าเหล่านี้ รวมถึงโรงผลิตที่ผลิตแต่สินค้าทางทหาร ต่างก็ต้องมาร่วมด้วยช่วยกันผลิตแต่พัดลม ส่วนการผลิตสินค้าทางทหาร ก็ให้พนักงานมาทำงานล่วงเวลาในภายหลัง ใช้เวลาเพียงไม่กี่วันห็ผลิตคำสั่งซื้อสินค้าทั้งเดือนได้
"สามวัน 20,000 เครื่อง? แล้วถ้าผมต้องการ 100,000เครื่องละครับ คุณจะทำใหเสร็จภายในครึ่งเดือนได้หรือเปล่า?" เฝิงหยู่ถาม
"เดี๋ยวนะ... เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไร? เธอต้องการกี่เครื่องนะ?" ผู้จัดการหลี่อยากจะพูดว่า" แน่นอนสิ" แต่พอเขาได้ยินปริมาณ เขาจึงนึกว่าฟังผิดไป ตกใจจนแก้วชาในมือสั่น
"100,000เครื่องครับ เงื่อนไขเดียวกัน เงินมัดจำ10%จะถูกโอนไปยังบัญชีธนาคารของโรงงาน" เฝิงหยู่กล่าว
เฝิงหยู่พูดด้วยท่าทางสบายๆ คล้ายกับไม่ได้กำลังสั่งผลิตสินค้า100,000เครื่อง แต่เหมือนสั่งเพียง 100เครื่อง1000เครื่องเท่านั้น
"15 วัน ไม่สิ จะเสร็จภายใน 14 วัน! รับประกันคุณภาพและปริมาณ ไม่มีปัญหา!" ผู้จัดการหลี่ตอบอย่างตื่นเต้น ผู้จัดการหลี่อยากจะถามเฝิงหยู่เสียจริงว่า ขายพัดลมไฟฟ้ารด้อยคุณภาพเช่นนี้ ไม่กลัวว่าจะขายไม่ได้หรือ?
แต่เพื่อประโยชน์ของโรงงาน เขาจึงเงียบไว้ ยิ่งสั่งผลิตมากเท่าไหร่ ต้นทุนและค่าใช้จ่ายก็ลดลงเท่านั้น พัดลม 100,000 เครื่องจะได้กำไรประมาณ 850,000 หยวน เงินจำนวนนี้เยงพอเงินเดือนที่โรงงานติดค้างคนงานอยู่ และยังสามารถชำระเงินค่ารักษาพยาบาลที่ค้างชำระคนงานได้อีกด้วย
เฝิงหยู่ทำสัญญาเตรียมไว้แล้ว ผู้จัดการหลี่อ่านสัญญาแล้วลงนามในสัญญา หลังจากเซ็นสัญญาแล้ว เขาเรียกประชุมหัวหน้าโรงผลิตทั้งหมดทันที เพื่อวางแผนการผลิตพัดลมให้เสร็จสิ้นในสองสัปดาห์!
พอหัวหน้าโรงผลิตทั้งหลายได้ยินต่างก็ดีใจจนแทบจะกระโดด ผู้จัดการของพัดลมยี่ห้อนี้สั่งผลิตสินค้าเพิ่มเติม ทั้งยังมียอดสั่งซื้อ 100,000 เครื่อง
แต่ก็แน่นอน หัวหน้าจ้าวซึ่งเป็นหัวหน้าโรงผลิตรับหน้าที่หนักสุด ก็เพราะหัวหน้าจ้าวเป็นผู้ติดต่อผู้จัดการคนนี้มา พวกเขาจึงเข้าใจกันดี เมื่อใดที่พัดลมนี้เกิดปัญหาอะไรตามมา โรงงานสามารถปัดความรับผิดชอบได้โดยสิ้นเชิง แต่หัวหน้าจ้าวก็ต้องรับผิดชอบมากสุดอยู่ดี
แปดโมงเช้า เฝิงหยู่ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นด้วยเสียงเคาะประตู นี่เป็นจุดที่แย่ของคลังสินค้านี้ ประตูเหล็กขนาดใหญ่ เมื่อเคาะสักที เสียงดังลั่นทั่วทั้งคลังสินค้า
"ผู้จัดการเฝิง มีคนยืนรออยู่ข้างนอกมากกว่า10คน ดูเหมือนจะเป็นลูกค้าของเมื่อวาน " อู๋จื้อกางรายงานอยู่ด้านหน้าเฝิงหยู่ในขณะที่เฝิงหยู่กำลังทานอาหารเช้า
"ใครเป็นคนเคาะประตู?" เฝิงหยู่ขุ่นเคือง คนที่เคาะประตูต้องถูกไล่ให้กลับไป เพราะรมันบกวนการนอนหลับของเขา
"ไม่มีใครเคาะประตูครับ แต่มีคนอื่นๆที่พอได้ยินข่าวนี้ แล้วพากันมาเอง คนที่เรานัดให้เข้ามาก็ไม่พอใจ ทั้งสองฝ่ายจึงมีข้อโต้แย้งกัน ผลักกันไปมาจนมีใครบางคนไปแทกเข้ากับประตู " อู๋จื้อกางอธิบาย
อู๋จื้อกางยังหมดคำพูด ตอนเช้าตรู่มีคนถกเถียงที่ประตูบ้านของพวกเขา ยังจะมีใครอารมณ์ดีได้อีก? แต่พวกเขาโกรธไม่ได้ เพราะคนเหล่านี้มาที่นี่เพื่อสั่งซื้อพัดลม
"ไปที่ประตู และบอกให้พวกเขารออย่างเงียบๆ ใครรอไม่ได้ก็ให้ใสหัว! เมื่อคืน ฉันบอกพวกนายว่ายังไง บอกว่าวันนี้จะมีผู้คนจำนวนมากเข้ามาที่บริษัท ทุกคนก็ต้องตื่นตัวกันหน่อย ใครที่อยากเข้ามาพบฉันไวไว ก็ให้ไล่กลับไป" เฝิงหยู่กล่าว
อู๋จื้อกางเดินลงมายืนอยู่ที่ประตู เมื่อเขาเปิดประตู ก็มีคนๆหนึ่งวิ่งเข้ามา อู๋จื้อกางและเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆจึงล็อกตัวเขาไว้
"ผมจำคุณได้ คุณคือคนของบริษัทซินเสิงใช่ไหม? ใครให้คุณเข้าไป? บริษัทของเราจะไม่ทำธุรกิจกับคุณ คุณกลับไปเถอะ!" อู๋จื้อกางตะโกน
"เธอหมายถึงอะไร?" ตัวแทนจากบริษัทซินเสิงถาม
"ก็ไม่มีอะไรนี่ครับ มันเป็นกฎของเจ้านายเรา! เจ้านายของเราพูดว่า เราจะไม่ทำธุรกิจกับผู้ที่ไม่ปฏิบัติตามกฎ ตอนนี้คุณอยู่ในบัญชีดำของบริษัทของพวกเราแล้ว บัญชีดำ คุณเข้าใจแล้วใช่ไหม? คุณกลับไปเสีย อยู่ที่นี่ต่อก็ไม่มีประโยชน์!" อู๋จื้อกางกล่าว
เมื่อตัวแทนจากบริษัทซินเสิงกลับไปแล้ว อู๋จื้อกางจึงพูดเสียงดังฟังชัดให้คนอื่นๆได้ยินว่า "พวกคุณทุกคนได้ยินแล้วใช่ไหม คนที่เรานัดให้มาเวลา 10.00 น. จะได้เข้ามาเจรจาก่อน ส่วนบรรดาผู้ที่พวกเราไม่ได้นัดมา จะเข้ามาหลังจากเลยเวลา 10.30 ไปแล้ว ถ้าใครคิดอยากจะเข้าไปเจรจาก่อน หรือส่งเสียงดังเอะอะโวยวาย หรือไม่พอใจกับข้อตกลงของเรา ก็กลับไปเสีย"
เพราะมีตัวอย่างของตัวแทนจากบริษัทซินเสิง ทุกคนต่างเชื่อฟังปฏิบัติตามกฎอย่างเคร่งครัด แต่สิ่งที่น่าโมโหที่สุดคือ ประตูของคลังสินค้าถูกเปิดกว้าง คนเหล่านี้จึงสามารถมองเห็นอู๋จื้อกางและพนักงานคนอื่นๆกำลังนั่งเล่นไพ่โป๊กเกอร์อยู่ด้านใน
เมื่อดวงอาทิตย์เริ่มขึ้นสูงขึ้น แดดก็ยิ่งร้อนระอุ พวกเขาจำต้องอดทนท่ามกลางแสงของดวงอาทิตย์เท่านั้น ไม่กล้าเดินไปหลบในที่ร่ม ด้วยเพราะพวกเขาไม่รู้ว่าเจ้านายของบริษัทการค้าไท่หัวจะอนุญาตให้พวกเขาเข้าไปพบเมื่อไหร่ เวลาเรียกชื่อเขาจะได้ไม่พลาด
เมื่อถึงเวลา 10 โมง คนกลุ่มแรกเดินเข้าไป อู๋จื้อกางและพนักงานที่เหลือตรวจสอบตัวตนของคนเหล่านี้เพื่อให้แน่ใจว่าคนเหล่านี้เป็นคนที่มาเมื่อวาน พวกเขาเข้าไปในคลังสินค้าด้านในสุด คนกลุ่มแรกมองไปซ้ายขวา ไม่เห็นคนที่เป็นเหมือนเจ้านายของบริษัทนี้ พวกเขาเห็นเพียงวัยรุ่นคนหนึ่งที่กำลังนั่งอยู่
"เฮ้ เจ้าหนุ่ม เจ้านายของเธออยู่ที่ไหน?" มีคนถาม
เฝิงหยู่โกรธ บริษัทนี้เป็นจะเป็นของใครได้อีก? ไม่เห็นหรือไง ทุกคนยืนอยู่กันทั้งหมด ในขณะที่ฉันเป็นคนเดียวที่นั่งอยู่?
"คุณ ออกไปเถอะ บริษัทของเราจะไม่ทำธุรกิจกับคุณ!" เฝิงหยู่โกรธ
อู๋จื้อกางจึงเข้ามาแนะนำเฝิงหยู่ให้คนอื่นๆ : "นี่คือผู้จัดการเฝิง เขาเป็นคนที่คุณทั้งหมดกำลังมองหา "
ชายคนนี้จึงตกตะลึง เด็กผู้ชายคนนี้เป็นเจ้านาย? เขาอายุถึง 20 ปีแล้วหรือเปล่า? แต่เขายังไม่ทันได้พูดอะไรได้ อู๋จื้อกางและพนักงานคนอื่นๆไล่เขาออกไป
คนอื่นๆต่างพากันตกใจ พวกเขารู้สึกว่าพนักงานของบริษัทนี้มีความเย่อหยิ่งมาก ตอนนี้พวกเขาเข้าใจว่าทำไมพนักงานปฏิบัติเช่นนี้ เพราะพนักงานต่างเรียนรู้มาจากเจ้านายของพวกเขา! เจ้านายนี้เย่อหยิ่งยิ่งกว่า!
พอมีคนถูกไล่ออกไปเพราะพูดอะไรบางอย่างที่ขัดหู ก็รู้ได้เลยว่าเจ้านายคนนี้มีนิสัยอย่างไร ตัวแทนจากบริษัทอื่นๆต่างสงบท่าที พวกเขาต้องอดทน ท่องไว้ๆว่าเพื่อเงิน!
***บันทึกของผู้แต่ง: ยุคสมัยนั้น ยิ่งเย่อหยิ่งมากเท่าไร ก็ยิ่งมีโอกาสที่จะถูกมองว่ามีความสามารถมากเท่านั้น