ตอนที่ 92 รางวัลผู้เล่นที่ดีที่สุด

ชื่อเกมส์ของมู่ ซือโม่คือ’นักดวลปืนหญิงอันดับ1’บัญชีมันถูกสร้างไม่นานนัก น้อยกว่า1เดือน

ภายในหนึ่งเดือน นอกจากการต่อสู้ที่เธอจับคู่กับเพื่อร่วมทีมแสนอ่อนแอแล้ว เธอไม่เคยแพ้เลย ระบบสถิติแสดงให้เห็นว่าเธอมีอัตราชนะถึง99%และได้รับรางวัลให้เป็นผู้เล่นที่ดีที่สุดของเกมส์ หากยกเว้นการจับคู่กับเพื่อนร่วมทีมแสนอ่อนแอ เธอไม่เคยแพ้มาก่อน

ในช่วงเวลานี้ เธอพบกับมือปืนคนอื่นในเกมส์  แต่ทว่า เธอไม่ได้มีส่วนร่วมมากนักในการต่อสู้เพราะคู่ต่อสู้เธอมักจะเลือกหลบหนีเธอและโจมตีเพื่อนร่วมทีมเธอแทน

มันเป็นครั้งแรกที่ มู่ ซือโม่ ได้พบกับคู่ต่อสู้เช่นหลิน ฮวง คนที่ต่อสู้จนกว่าจะจบและไม่ยอมถอยหนี

เธอตื่นเต้นมากและไม่กังวลถึงผลของการต่อสู้ เธอต้องการที่จะเหนือกว่าหลิน ฮวง

หลิน ฮวงเข้าเกมส์เป็นครั้งแรกด้วยจุดประสงค์ง่ายๆ เขากำลังมองหาคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งกว่าเขาเพื่อที่จะได้ขัดเกลาทักษะเขา เขาไม่ได้กังวลถึงผลแพ้ชนะ

 

สมาชิกในทีมของพวกเขาได้มาถึงสนามรบเพื่อดูการต่อสู้ของทั้งคู่

พวกเขาทั้งหมดล้วนเก็บปืนและยกมือขึ้น มันเป็นสัญญาณว่าพวกเขาจะอยู่ที่นี่เพื่อเฝ้าดูแทนที่จะเข้าร่วมการต่อสู้ พวกเขาได้เฝ้าดูอย่างเงียบๆ

เมื่อเวลาผ่านไป ทั้งคู่ก็กลายเป็นคุ้นเคยกับการเคลื่อนไหวของแต่ละฝ่าย ในไม่ช้า พวกเขาก็เริ่มปะทะกันอย่างดุเดือด

หลิน ฮวงรู้ว่าเธอคือของจริง เธอคือมือปืนที่แท้จริง เธอมีพื้นฐานที่แข็งแกร่งและมันก็แสดงให้เห็นถึงทักษะของเธอ เธอเก่งเท่ากับเขา เขาไม่อาจระบุจุดอ่อนของเธอได้เลย

มู่ ซือโม่รู้สึกแตกต่างเกี่ยวกับหลิน ฮวง เขามีพื้นฐานที่ดี แตกต่างจากผู้เล่นอื่น แต่เธอสามารถคาดเดาการเคลื่อนไหวของเขาได้ มันเพียงดีเท่ากับคนอื่น เขาต้องเป็นมือปืนหน้าใหม่ที่พึ่งเข้าเกมส์มา แต่เขาต้องมาจากสถาบันเป็นแน่

เธอยิงปืนใส่เขาหลายนัดและเมื่อหลิน ฮวงพยายามจะหลบ BlackEagle33อีกกระบอกก็ปรากฏในมือซ้ายเธอ

ในขณะนั้นเอง เขาก็ไม่อาจประมาทได้อีกต่อไป เขารู้ว่าเธอกำลังจะเอาจริงแล้ว

มู่ ซือโม่มั่นใจว่าเธอสามารถส่งหลิน ฮวงกลับไปจุดเกิดได้ อย่างไรก็ตาม หลิน ฮวงไม่มีเจตนาที่จะถอยหนี

 

ที่พื้นสูง มู่ ซือโม่ถือปืนคู่ในมือเธอ และยิงอย่างต่อเนื่อง ความเร็วในการโจมตีของเธอมันเร็วกว่าเดิมอย่างน้อย50%

 

“มันคือเทคนิคปืนต่อสู้!”ม่านตาของหลิน ฮวงขยายตัวขณะที่จับจ้องการเคลื่อนไหวของมู่ ซือโม่ทุกย่างก้าว

“ฉันได้ฝึกฝนทักษะนี้มาเป็นเวลาหนึ่งปี – บุษบาคู่ ฉันไม่คิดว่านายจะสามารถหลบกระสุนฉันได้อีกต่อไป!”ท้ายที่สุด มู่ ซือโม่ก็พูดกับหลิน ฮวง

 

วิถีของกระสุนปืนเธอเริ่มเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน มันควรจะพุ่งเป็นเส้นตรง แต่ทว่า ด้วยการสะบัดข้อมือของมู่ ซือโม่ มันก็เริ่มพุ่งเป็นเส้นโค้ง(Wanted ก็มา)

๗กนั้นเธอก็เริ่มระดมยิงปืนคู่ กระสุนที่กำลังบินรอบตัวเธอพุ่งมาทางหลิน ฮวง ปกคลุมไปทั่วทุกพื้นที่ ส่งผลให้เหล่าผู้ที่เฝ้ามองการต่อสู้ล้วนนิ่งตะลึงงัน

เกือบจะเวลาเดียวกัน การเคลื่อนไหวของหลิน ฮวงก็พลันเปลี่ยนไป เขาสัมผัสกับพื้นด้วยนิ้วเท้าและท่าเท้าเงาหิมะก้ถูกใช้ ร่างเขาลอยขึ้นไปในอากาศ ราวกับอินทรีทะยานฟ้า เขาตีลังกากลางอากาศและลงบนหลังคาบ้านอีกหลังหนึ่ง

ต้องขอบคุณท่าเท้าเงาหิมะ เขาสามารถหลบเทคนิคปืน-บุษบาคู่ของเธอได้

 

“เอ๊ะ?!”มู่ ซือโม่ไม่คิดว่าหลิน ฮวงจะมีทักษะการเคลื่อนไหวอีกอัน มันเร็วเท่ากับทักษะแรกที่เขาใช้

 

จุดอ่อนของหลิน ฮวงถูกเปิดเผยเมื่อเธอตระหนักว่าทักษะปืนเขายังอ่อนด้อยหากเขาเผชิญกับคู่ต่อสู้ที่ใช้เทคนิคปืน

หลังจากที่ขึ้นมาบนหลังคา เขาก็เปิดใช้งานเนตรไร้ขอบเขตโดยไม่ลังเล ความสามารถโดยธรรมชาติของมือกลับกลอกก็เช่นกัน เขายกปืนขึ้นอีกครั้งและยิงกระสุนปืนใส่มู่ ซือโม่หลายนัดด้วยการโจมตีที่เร็วที่สุดที่เคยทำมา

ด้วยการเสริมความแข็งแกร่งของร่างกายด้วยกายแกร่ง แรงดีดจึงมีผลกับหลิน ฮวงเพียงเล็กน้อย ความเร็วการโจมตีปกติของเขาจึงเร็วกว่ามู่ ซือโม่10%

ด้วยเนตรไร้ขอบเขตมันทำให้หลิน ฮวงสามารถสังเกตการเคลื่อนไหวของมู่ ซือโม่ได้อย่างถ่องแท้

มู่ ซือโม่เกือบจะใช้พลังชีวิตของเธอเมื่อเธอใช้งานเทคนิคปืน เธอลดการป้องกันลงเมื่อหลิน ฮวงโจมตีสวนด้วยความเร็วที่น่าสะพรึงและเธอก็ตื่นตระหนก

พี่ชายเกรียงไกรและคนที่เหลือราวกับถูกไฟลนก้น ไม่มีใครสามารถหลบการโจมตีดังกล่าวได้แม้ว่าพวกเขาจะมีทักษะที่ดีแค่ไหนก็ตาม พวกเขาจะต้องถูกส่งกลับไปที่จุดเกิดอย่างแน่นอน

การต่อสู้ระหว่างมือปืนไม่ได้ขึ้นอยู่กับทักษะการเคลื่อนไหว มันเกี่ยวกับสายตาและความสามารถในการคาดการณ์การเคลื่อนไหวของศัตรูล่วงหน้าที่จะทำให้พวกเขาได้เปรียบในระยะการโจมตีของพวกเขา โดยเฉพาะมือปืนและมือธนู

หลิน ฮวงแสยะยิ้มเมื่อมู่ ซือโม่เริ่มจดจ่ออยู่กับการเคลื่อนไหวของเธอ ทันใดนั้น เขาก็ถือBlackEagle33ไว้ในมือซ้ายเขา

เขาไม่เคยฝึกการใช้ปืนด้วยมือซ้ายมาก่อน ดังนั้นเขาจึงไม่คิดที่จะใช้มัน แต่ด้วยมือซ้าย มันกลับไม่ได้ทำให้อัตราการยิงของเขาลดลงแต่อย่างใด

ความเข้มข้นของกระสุนพลังชีวิตเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าในบัดดล

มู่ ซือโม่รู้สึกตกใจเมื่อเห็นหลิน ฮวงกำลังถือปืนอีกอันในมือซ้าย อย่างไรก็๖ม มันกลับทำให้เธอตกใจเพราะความแม่นของเขามันแย่มาก

เนื่องจากหลิน ฮวงยิงแบบสุ่ม มันจึงค่อนข้างยากสำหรับมู่ ซือโม่ที่จะคาดการณ์วิถีกระสุนที่ยิงจากปืนในมือซ้ายเขา

ความเร็วในการยิงของหลิน ฮวงมันเร็วมากจนทำให้เธอสับสนอลหม่าน เธอพบว่ามันยากที่จะหลบการโจมตี ทำให้การป้องกันของเธอกลายเป็นอ่อนแอลง

 

“ฉันได้ใช้พลังชีวิตส่วนใหญ่ของฉันเมื่อใช้เทคนิคปืนต่อสู้ ชายคนนี้กำลังโจมตีฉันด้วยความเร็วสายฟ้าและนี่อาจจะทำให้พลังชีวิตเขาหมดลง ฉันเพียงต้องหลบการโจมตีเขาเพราะทักษะเคลื่อนไหวจำต้องใช้พลังชีวิต เมื่อพลังชีวิตเขาหมดลง ฉันก็จะเป็นฝ่ายชนะ!”มู่ ซือโม่วางแผนในใจ

 

ป้ายสีของตลาดกลางคืนยิ่งทำให้หอคอยลี่เจียงยามดึกดูลึกลับยิ่งขึ้น

ที่ตลาดกลางคืน เสียงของปืนยังคงดังอย่างต่อเนื่องและเริ่มมีเสียงที่ราวกับปืนไรเฟิลมากขึ้นเพราะหลิน ฮวงยังคงยิงใส่เธอ

มันเป็นเวลา10นาทีและหลิน ฮวงยังคงโจมตีด้วยความเร็วสูง ในทางกลับกัน มู่ ซือโม่ดูเหมือนจะใช้พลังชีวิตส่วนใหญ่ของเธอไปจนเกือบหมด

พวกเขาทั้งหมดกำลังเปรียบเทียบเทคนิคปืนของมู่ ซือโม่ที่จะอยู่ได้อีกไม่กี่วินาทีแต่หลิน ฮวงดูเหมือนจะไม่มีเจตนาที่จะหยุดเลย

 

“ได้ยังไงกัน?แม้ว่าทักษะที่เขาใช้จะไม่กินพลังชีวิตจำนวนมาก กระสุนแต่ละนัดก็ต้องใช้พลังชีวิต โดยเฉพาะความเร็วเช่นนี้ มันนานเช่นนี้ได้ยังไงกัน?!”มู่ ซือโม่สงสัย พลังชีวิตของเธอจะอยู่ได้เพียง6นาทีหากเธอยิงด้วยความเร็วสูงสุด

มันเป็นเวลากว่า10นาทีและมู่ ซือโม่ได้ใช้พลังชีวิตส่วนใหญ่ไปกับการหลบขณะที่โต้ตอบ

 

“มันจบแล้ว”หลิน ฮวงพูดด้วยเสียงทุ้มลึก

เขายืงปืนในมือซ้ายเพื่อขัดขวางการเคลื่อนไหวของเธอขณะที่ใช้ปืนในมือขวายิงหัวเธอ

 

“ชายคนนี้....เขารู้วิธีการใช้ปืนด้วยมือซ้าย!”มู่ ซือโม่กลัว อึดใจต่อมา กระสุนก็เจาะทะลุหัวเธอและร่างเธอก็ล้มลง

พี่ชายเกรียงไกรชูนิ้วโป้งให้หลิน ฮวงและกล่าว“ฉลาดมาก!การหลอกว่านายไม่เคยฝึกใช้มือซ้ายมาก่อนเพื่อล่อให้เธอติดกับนาย”

หลิน ฮวงส่ายหัวและกล่าว“ฉันไม่เคยฝึกใช้มือซ้ายในการยิงมาก่อนจริงๆ เมื่อฉันกำลังยิง ฉันก็พยายามปรับตัวเข้ากับมัน แม้ว่าความแม่นของฉันจะเพิ่มขึ้น มือขวาของฉันก็ยังคงใช้ปืนได้ดี”

“ดูเหมือนว่าเขาจะมีพรสวรรค์ในการเป็นมือปืน เขาสามารถทำความคุ้นเคยกับการยิงด้วยมือซ้ายในเวลาเพียง10นาที...”พี่ชายเกรียงไกรและคนอื่นดูอับอาย

 

ท่ามกลางการสนทนา เสียงแจ้งเตือนก็ดังขึ้น

 

“กำลังนับถอยหลัง...10 9 8...”

 

ขณะที่หลิน ฮวงกำลังจะออกจากเกมส์ เขาก็ได้รบคำขอเป็นเพื่อน มันมาจาก’นักดวลปืนหญิงอันดับ1’

 

หลิน ฮวงลังเลอยู่สักพักแต่ก็ตัดสินใจยอมรับมัน ตอนนี้ เขามีเพื่อนหนึ่งคนในรายชื่อเพื่อนแล้วจากที่ว่างเปล่า

 

“ฉันหวังว่าเราจะมีโอกาสได้แข่งกันใหม่อีก!”เธอส่งข้อความหาเขา

“ได้เลย!”หลิน ฮวงตอบกลับ

 

การนับถอยหลังจบลงทันทีที่พวกเขาสิ้นสุดการสนทนา หลิน ฮวงเห็นหอคอยลี่เจียงหายไปจากมุมมองเขา

หลิน ฮวงกลับมายังกระท่อมเกมส์ที่ว่างเปล่าพร้อมกับผลการต่อสู้

 

“ผู้เล่น : ก็แค่มือใหม่”

“แต้มสังหาร : 4”

“ตาย : 0”

“ยินดีด้วย!คุณได้รับรางวัลผู้เล่นที่ดีที่สุด!”