TWO Chapter 168 การแต่งงาน

TWO Chapter 168 การแต่งงาน

หลังจากแลกเบอร์กับหลิวโม่แล้ว โอหยางโชวก็กลับบ้าน เมื่อเขากลับถึงบ้าน เวลาก็ล่วงเลยมาถึง 17.30 น. แล้ว โอหยางโชวไม่ได้กล่าวอะไร เขาเริ่มทำอาหารค่ำสำหรับทั้ง 2 สาว

ในขณะที่ทานอาหารค่ำ โอหยางโชวสังเกตเห็นว่าตาของปิงเอ๋อแดง เขาจึงถามว่า “เด็กน้อย ทำไมน้องถึงได้ร้องไห้ มีใครทำให้น้องเสียใจเหรอ?”

“พี่ชายนิสัยไม่ดี” การถูกเปิดเผยโดยโอหยางโชวทำให้ปิงเอ๋ออาย

เห็นได้ชัดว่าเด็กน้อยคนนี้รู้สึกเศร้า เมื่อเธอได้ยินว่าเสี่ยวเยว่จะจากไป เขาจึงล้อเธอ เพื่อเปลี่ยนอารมณ์ของเธอ

เสี่ยวเยว่เห็นดังนั้นก็ล้อเลียนเขา “นายเป็นพี่ชายแบบไหนกัน ทำไมถึงได้รังแกน้องสาวของตัวเองได้ลงคอ?”

“หนูเห็นด้วย” ปิงเอ๋อเอาอย่าง

โอหยางโชวไม่ไม่ได้พยายามปกป้องตัวเอง ถ้าเขาทำ เขาอาจจะถูกรุมได้ เขาตั้งใจทานอาหาร และไม่ได้กล่าวอะไรออกมาอีก

เสี่ยวเยว่และปิงเอ๋อแกล้งทำเป็นมองไม่เห็น และหัวเราะเหมือนกับจิ้งจอกน้อยที่ได้รับชัยชนะ

หลังจากทานอาหารเสร็จ เสี่ยวเยว่ก็เริ่มเก็บของ โอหยางโชวมองไปที่กระเป๋าของเธอ แล้วถามอย่างสงสัยว่า “เสี่ยวเยว่ เธอจะเอาไปหมดนี่เลยเหรอ?”

“ใช่ ฉันคงไม่ได้กลับมาอีก ดังนั้น ฉันจะเอาไปให้หมด”

“เธอไม่ได้ฟังเหรอ?” โอหยางโชวถามแบบแหน็บแนม

“นายหมายความว่ายังไง?”

โอหยางโชวเงียบ แล้วกล่าวว่า “พวกเขาบอกอย่างชัดเจนแล้วไม่ใช่เหรอว่า แต่ละคนสามารถนำของไปได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น ถึงเธอจะเอาทั้งหมดนี้กลับบ้าน สุดท้าย มันก็จะถูกทิ้งไว้ที่โลกอยู่ดี ดังนั้น ฉันถึงได้ถามว่า เธอไม่ได้ฟังเหรอ?”

เสี่ยวเยว่เหมือนถูกแช่แข็ง เมื่อได้สติ เธอก็กล่าวออกมาอย่างไม่เต็มใจว่า “อ๊า ฉันลืมไปเลย แต่ฉันก็ไม่เต็มใจจะทิ้งทั้งหมดนี้ไว้จริงๆ”

ในขณะที่เธอตระหนักได้ถึงการอพยพ มันไม่ใช่การย้ายบ้าน จากเมืองหนึ่งไปยังอีกเมือง แต่มันเป็นการย้ายจากดาวเคราะห์หนึ่งไปยังดาวเคราะห์อีกดวง

เมื่อเห็นว่าเธอเข้าใจแล้ว โอหยางโชวก็ไม่ได้กล่าวอะไรอีก เขากลับไปที่ห้องของเขา แล้วโทรกลับไปหาซ่งเจี๋ย

“คนโง่! กว่านายจะโทรกลับมาได้ ฉันจะเป็นบ้าตายอยู่แล้ว!” ซ่งเจี๋ยกล่าวอย่างกังวล

“ใจเย็นๆ พูดช้าๆ เกิดอะไรขึ้น?” โอหยางโชวปลอบเธอ

“อืม” เธอกล่าวอย่างเศร้าใจว่า “บ่ายนี้ ตระกูลหยวนได้ยกเรื่องการแต่งงานมาพูดคุยกับปู่ของฉัน พวกเขาต้องการให้ฉันและหยวนผิงแต่งงานกัน เพื่อสร้างพันธมิตรที่น่าเชื่อถือมากขึ้นในเกมส์ แม้ว่าฉันจะไม่เห็นด้วย แต่ฉันกลัวว่า ฉันจะไม่สามารถหยุดมันได้นานนัก คนโง่ เราควรทำยังไงดี?”

โอหยางโชวถูกแช่แข็ง หยวนผิงถือโอกาสนี้ ในการแต่งงานกับเธอ

ดูเหมือนตระกูลหยวนและตระกูลซ่ง ซึ่งเป็นกล่มอำนาจระดับกลาง รู้สึกไม่ปลอดภัย ในขณะที่พวกเขาเพิ่งเริ่มเล่นเกมส์ พวกเขาจึงต้องการรวมกลุ่มกันเพื่อเพิ่มความปลอดภัย และมันเป็นทางเลือกปกติ

การแต่งงานเป็นความคิดที่ดี พ่อของซ่งเจี๋ยเป็นคนที่มีอำนาจในตระกูลซ่ง และหยวนผิงก็เป็นทายาทของตระกูลหยวน

“แล้วเธอคิดยังไง?” โอหยางโชวยังไม่ตอบ

“แม้ว่าฉันจะตาย ฉันก็จะไม่แต่งงานกับเขา ถ้าปู่ของฉันบังคับให้ฉันทำ ฉันก็จะหนีออกจากบ้านทันที” ซ่งเจี๋ยกล่าวด้วยอารมณ์ เธอมีทัศนคติที่เด็ดเดี่ยว

โอหยางโชวสงบ เขาคิดถึง 3 เดือนที่ผ่านมาของความรัก มันเป็นสิ่งที่มหัศจรรย์มาก

ความรักของเขามีส่วนประกอบที่คล้ายกับละคร จากงานชุมนุมเพื่อนนักเรียนเก่า, ความสนใจ, การนัดพบกันหลังจากนั้น, ปัญหาครอบครัวที่ร่ำรวย ฯ

ทั้งหมดนี้ดูเหมือนจะไม่จริง แต่มันก็คือความรักของเขา

ความรักทำให้คนบ้าบิ่นและไร้เหตุผล ทำให้คุณไม่สนใจสิ่งอื่นนอกจากมัน

นับตั้งแต่เขาได้กลับมามีชีวิตใหม่ สาวงามจำนวนมากก็ปรากฎขึ้นในชีวิตของเขา โอหยางโชวมีความรู้สึกที่แตกต่างออกไป เขามีเพียงแค่เพื่อนและน้องสาว และไม่เคยมีคนรักมาก่อน

เฉพาะอยู่ต่อหน้าซ่งเจี๋ยเท่านั้น ที่โอหยางโชวจะไม่สนใจทุกสิ่ง และเป็นตัวของเขาอย่างแท้จริง

“เจี๋ยเจี๋ย อย่าทำอะไรบ้าบิ่น” โอหยางโชวทำให้เธอสงบ “สิ่งที่เธอต้องทำก็คือ แสดงความคิดเห็นของเธอ อย่าทำอะไรนอกเหนือจากนี้ ฉันจะจัดการที่เหลือเอง”

ซ่งเจี๋ยรู้สึกอบอุ่นภายในใจ “คนโง่ นายจะทำอะไรเหรอ?”

“เหตุผลที่ปู่ของเธอคิดเกี่ยวกับการแต่งงาน ก็เพื่อหาพันธมิตรที่ดี ฉันพูดถูกมั้ย?” โอหยางโชวกล่าวถึงประเด็นหลักของปัญหา

ซ่งเจี๋ยพยักหน้า แล้วกล่าวว่า “ถูกต้อง ปกติเขาจะแคร์ฉันมาก ก่อนหน้านี้หยวนผิงมักจะไล่ตามฉัน และปู่ของฉันก็ไม่เคยเห็นด้วยกับเขา”

“ถูกต้อง เนื่องจากปัญหามาจากเกมส์ เราก็จะแก้ปัญหาผ่านเกมส์ ผ่อนคลายไว้ ฉันจะพิสูจน์ว่า ฉันน่าเชื่อถือมากกว่าตระกูลหยวน”

ซ่งเจี๋ยไม่ต้องการจะหยอกล้อโอหยางโชว เกี่ยวกับการโอ้อวดของเขา เธอกล่าวว่า “คนโง่ ฉันไว้ใจนาย ฉันเชื่อว่านายจะไม่ทำให้ฉันผิดหวัง”

โอหยางโชวไม่ต้องการให้บรรยากาศดูแย่ลง เขาหัวเราะแล้วกล่าวว่า “เจี๋ยเจี๋ย หลังจากที่อพยพ เธอจะอยู่เมืองเทียนซวง หรือจะมากับฉัน?”

ซ่งเจี๋ยแข็งค้าง “นั่นขึ้นอยู่กับว่า ที่อยู่ของนายดีเท่าที่นายบอกรึเปล่า?”

“ฮ่าๆๆ ฉันรับรองได้ว่า เธอจะต้องพอใจแน่ๆ”

“โง่ คนโง่ ยังจะโอ้อวดอีก”

หลังจากนี้ ทั้ง 2 คนก็คุยกันเป็นธรรมชาติมากขึ้น โอหยางโชวรู้สึกว่า ซ่งเจี๋ยติดเขามากเป็นพิเศษในวันนี้ เธอแตกต่างไปจากปกติ

การเปลี่ยนแปลงอย่างกระทันหัน และยังเรื่องการแต่งงาน มันทำให้ซ่งเจี๋ยต้องการที่จะพึ่งพาใครซักคน

ทั้ง 2 คน คุยกันจนถึงเวลา 22.00 น. เมื่อน้าของเขาโทรมา โอหยางโชวไม่มีทางเลือกนอกจากบอกลาเธอ “เจี๋ยเจี๋ย คุณน้าของฉันโทรมา แล้วค่อยคุยกันครั้งหน้านะ”

“อื้อ” แม้ว่าซ่งเจี๋ยจะไม่เต็มใจ เธอก็ทำตามที่โอหยางโชวกล่าว

“ราตรีสวัสดิ์ อย่าได้กังวล ฉันจะจัดการทั้งหมดในเกมส์”

“ราตรีสวัสดิ์”

……………………………………………………………………………..

โอหยางโชววางสาย แล้วรับสายน้าของเขา “คุณน้า นี่ผมเอง”

“โชวน้อย เธอคุยกับใครอยู่ สายเธอไม่ว่างตลอดเลย”

“ผมคุยกับว่าที่หลายสะใภ้ในอนาคตของคุณน้าอยู่ครับ” โอหยางโชวกล่าวอย่างผ่อนคลาย

ตาของหลินชิงเปล่งประกาย เธอยิ้ม แล้วกล่าวว่า “ว้าว เด็กน้อย ไม่เลวเลยนี่ ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครเหรอ? เมื่อไหร่เธอะจะแนะนำให้ฉันรู้จักบ้าง?”

ในตอนนี้ หลินชิงรู้สึกเหมือนว่า เธอมีสัญชาติญาณของความเป็นแม่

โอหยางโชวกล่าวว่า “คุณน้า ผมคงไม่กล้าแนะนำเธอหลอกครับ จะเกิดอะไรขึ้นถ้าคุณน้าขโมยเธอไปจากผม?”

“เฮ้ย เด็กโง่ ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่เธอหัดล้อเลียนน้าของเธอ?”

“ผมไม่กล้า ผมไม่กล้า” โอหยางโชวยกมือขึ้นแบบยอมจำนน

“โอเค หยุดล้อเล่นแล้วมาคุยเรื่องงานกันเถอะ โชวน้อย เธอคิดยังไงกับความเห็นของฉันในตอนเช้า?”

โอหยางโชวคิด ก่อนจะตอบว่า “คุณน้า คุณรู้ใช่มั้ยว่าพรุ่งนี้ปิงเอ๋อจะเข้าสู้เกมส์”

“เกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้?”

“แน่นอนว่า ผมจะต้องพาเธอไม่ยังดินแดนของผม ถ้าผมย้ายไปเซี่ยงไฮ้และอยู่กับคุณน้า จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเธอเผลอพูดออกไป และเปิดเผยทุกอย่างในเกมส์? ไม่ใช่ว่าผมไม่ไว้ในคนของคุณน้า แต่เพื่อความปลอดภัย ผมไม่ต้องการให้เกิดอะไรขึ้นในวินาทีสุดท้าย คุณน้าไม่ต้องกังวล ผมศึกษารายละเอียดเฉพาะในเรื่องการอพยพแล้ว และแม้ว่าตามทฤษฎี คนเมืองเดียวกันจะขึ้นยานอวกาศลำเดียวกัน แต่เนื่องจากเราเป็นญาติกัน เราสามารถยื่นคำร้องต่อรัฐ เพื่อให้เราสามารถขึ้นยานลำเดียวกันในช่วงสุดท้ายได้” โอหยางโชวอธิบาย

หลินชิงนิ่งไป เธอไม่ได้คิดเรื่องนี้มากนัก หลานชายของเธอเป็นคนที่ระมัดระวังมากจริงๆ

“ไม่เป็นไร ฉันเข้าใจ” หลินชิงกล่าว

“ขอบคุณคุณน้าสำหรับความเข้าใจ”

“เราเป็นครอบครัวเดียวกัน บอกปิงเอ๋อด้วยว่าฉันจะไปเยี่ยมเธอในอีก 1 เดือน ในเกมส์”

“ครับ ผมจะบอกให้ เด็กน้อยคงจะมีความสุขไม่น้อย”

หลังจากจบการสนทนากับน้าของเขา เขาก็ออนไลน์

…………………………………………………………………………..

ในเกมส์ เป็นเรื่องปกติที่จะเกิดเรื่องสับสนวุ่นวาย

อย่างแรก คือ ส่วนแลกเปลี่ยนถูกปิด มันทำให้ตี่เฉินและคนอื่นๆสูญเสียแหล่งเงินทุนของพวกเขา

ต่อจากนี้ ราคาของทุกสิ่งทุกอย่างในเกมส์จะเพิ่มขึ้น จะมีผู้เล่นเข้ามาในเกมส์เพิ่มขึ้นอีกมาก ความสมดุลจะเริ่มพังทลาย

สำหรับคำเรียกร้องและความโกรธของผู้เล่นที่ขายดินแดนของตน พวกเขาไม่สามารถทำให้เกิดความโกลาหลใดๆได้

โอหยางโชวไม่ได้สนใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาสั่งให้กรมการเงินเก็บเกี่ยวผลกำไรครึ่งเดือนหลังของเดือนที่ 5 จากทั้งนาเกลือเขตเหนือและเหมืองแร่หลางซาน

ประการแรก โอหยางโชวจำเป็นต้องซื้อแบบแปลนพื้นฐานของเมืองขนาดกลางระดับ 1, ประการที่สอง เขาต้องจ่ายเงินเดือนทหาร

โอหยางโชวรู้ว่า ตั้งแต่รัฐบาลสหพันธ์ได้กำหนดการอพยพในวันที่ 1 ของเดือนที่ 7 ในปี 2190 จะมีการอัพเดทเกมส์ในวันนั้น

การอัพเดทที่จะเกิดขึ้น จะมีผลกระทบอย่างมากต่อเกมส์ และเขาต้องใช้ประโยชน์จากกำไรทั้งหมด เพื่อเตรียมการ และใช้ประใช้ประโยชน์จากข้อได้เปรียบของเขาในการหารายได้ก้อนโต

ทั้งหมดนี้ จำเป็นต้องใช้ทรัพยากรเป็นจำนวนมาก

โอหยางโชวใช้เวลาในช่วงบ่าย อยู่ในสำนักงานของเขา และคิดถึงสิ่งที่จะทำในเดือนถัดไป นอกจากนี้ เขายังต้องการที่จะโน้มน้าวพี่ชายของซ่งเจี๋ย ซ่งเหวิน เพื่อให้เขาช่วยโน้มน้าวปู่ของเธอ ละทิ้งการแต่งงานนั้น

แฟนเพจ : TWOแปลไทย