TWO Chapter 166 โครงการการอพยพ
TWO Chapter 166 โครงการการอพยพ
คำแถลงการของประธานาธิบดีแห่งรัฐบาลสหพันธ์นั้นดูง่ายๆ แต่มันมีความหมายลึกซึ้ง มากพอที่จะทำให้ทุกคนสั่นไหว หากต้องการทราบรายละเดียดเพิ่มเติม พวกเขาต้องเข้าไปดูที่เว็บของรัฐบาลสหพันธ์ ในความเป็นจริง หลังจากที่ประธานาธิบดีเสร็จสิ้นการแถลงการ ทุกช่องก็เริ่มรายงานเกี่ยวกับรายละเอียดของโครงการการอพยพ
เริ่มแรก ทั่วทั้งโลกจะประกาศสถานการแจ้งเตือนระดับ 1 ทหารและตำรวจ จะเข้าสู้รูปแบบการรบ และป้องกันการก่อวินาศกรรมหรือการขโมยของ
ตั้งแต่คืนนี้เป็นต้นไป ทั่วโลกจะมีเอร์ฟิวที่ 21.00 น. หลังจากเวลานี้ จะไม่มีใครได้รับอนุญาติให้ออกไปข้างนอก และสถานที่บันเทิงทุกๆแห่งก็จะถูกปิด
ในสังคมยุคใหม่ อาวุธที่ใช่ส่วนใหญ่เป็นอาวุธพลังงานอย่าง อาวุธเลเซอร์ มันได้มาแทนที่ปืนและไรเฟิลที่เป็นอาวุธที่เป็นที่นิยมในช่วง 200 ปีก่อน โดย 100 ปีก่อน เป็นปืนแม่เหล็กไฟฟ้าที่เป็นที่นิยมในการใช้ ด้วยการควบคุมอาวุธที่เข้มงวด และไกอาได้ตรวจสอบทุกอย่างโดยละเอียด คนทั่วไปจึงก่อปัญหาได้ยากมาก
ต่อมา ตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไป ทุกโรงเรียนจะหยุด แน่นอนว่าไม่ได้หมายความว่า การเรียนการสอนจะหยุด เนื่องจากบทเรียนทั้งหมดจากโรงเรียนประถม ไปจนถึงมหาวิทยาลัย ได้ถูกย้ายไปยัง Earth Online แล้ว
นอกเหนือจากผู้ที่ได้รับการแต่งตั้งให้ดูแลและให้บริการในเมืองโดยรัฐบาลสหพันธ์แล้ว ร้านค้าและบริการอื่นๆตามปกติจะถูกปิด และพนักงานจะไม่ต้องทำงานอีกต่อไป
นับจากนี้ บัญชีธนาคารและทรัพย์สินถาวรทั้งหมดจะถูกแช่แข็ง และผู้คนจะไม่สามารถซื้อขายหรือแลกเปลี่ยนสินค้ากันได้ อาหารและผลิตภัณฑ์ประจำวัน จะถูกแจกจ่ายโดยรัฐบาลสหพันธ์ เพื่อป้องกันการปล้นสะดม
ไกอาที่มีตาอยู่ทุกๆที่ พร้อมด้วยหุ่นยนต์จัดส่ง สามารถจัดส่งสินค้าทั้งหมดได้อย่างง่ายดาย และไม่ต้องกังวลว่า พวกเขาจะไม่ได้รับสิ่งที่พวกเขาต้องการ
รัฐบาลสหพันธ์เริ่มคำนวณทรัพย์สินส่วนตัวของพวกเขา และเปลี่ยนพวกมันเป็นเครดิต เพื่อเก็บข้อมูลไว้ใช้ในการดำเนินการบางอย่าง
รถขนส่งทั้งหมด ทั้ง รถไฟ,เครื่องบิน และอื่นๆ ตอนนี้ ใช้เพื่อการรวมกลุ่มของครอบครัวเท่านั้น
ตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไป รัฐบาลสหพันธ์จะส่งเครื่องเล่นเกมส์ไปให้ทุกคน ส่วนผู้ที่มีอยู่แล้วจะไม่ได้รับเพิ่มอีก
นอกเหนือจากนี้ รัฐบาลยังชี้ให้เห็นว่า พื้นที่บนยานอวกาศนั้นมีจำกัด พวกเขาสามารถนำของส่วนตัวไปได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น โดยมีข้อกำหนดและข้อจำกัดที่เข้มงวดเกี่ยวกับขนาดและน้ำหนักของกระเป๋าเดินทาง
เมื่อมาถึงจุดนี้ รัฐบาลได้เปิดเผยเกือบทั้งหมด สำหรับเรื่องดาวเคราะห์โฮปและการเปลี่ยนแปลงในเกมส์ พวกมันจะถูกปกปิดชั่วคราว
รัฐบาลได้พิจารณาว่า ประชาชนต้องใช้เวลาในการยอมรับสถานการณ์ ดังนั้น พวกเขาจึงรอให้ทุกคนเข้าเกมส์ก่อน แล้วค่อยทำการเปลี่ยนแปลงในเกมส์
หลังจากรับฟังรายละเอียด และยืนยันว่ามันเป็นเช่นเดียวกับชีวิตที่แล้วของเขา โอหยางโชวไม่ได้รำคาญเกี่ยวกับความตกใจของเสี่ยวเยว่ เขากล่าวกับเธอว่า “ฉันจะไปรับปิงเอ๋อ หลังจากนั้น เราจะมาปรึกษากันว่าจะทำยังไง”
เสี่ยวเยว่พยักหน้าอย่างเข้าใจ “ไปเถอะ”
บนถนน เต็มไปด้วยสัญญาณของความสับสนวุ่นวายและหวาดกลัว โชคดีที่มีตำรวจคอยรักษากฎหมายและระเบียบ พวกเขาเตรียมพร้อมด้วยอาวุธ ลาดตระเวณไปทั่วทุกพื้นที่ ดังนั้น จึงไม่มีการจราจลหรือการต่อสู้ใดๆ
หลังจากเคอร์ฟิลถูกประกาศ ทหารก็เข้ามาในเมือง และช่วยตำรวจใยการรักษากฎหมายและระเบียบ เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดความรุนแรง
ทันใดนั้น โอหยางโชวก็ได้รับโทรศัพท์จากน้าของเขา
“ฉันหวังว่าเธอและปิงเอ๋อจะมาที่เซี่ยงไฮ้ เพื่อที่เราจะได้ขึ้นยานอวกาศพร้อมกัน”
โอหยางโชวหยุดชั่วคราว สำหรับเรื่องนี้ เขามีแผนการสำหรับตัวเองอยู่แล้ว “คุณน้า ตอนนี้ผมอยู่ระหว่างทางไปโรงเรียนของปิงเอ๋อ มันไม่ค่อยสะดวกที่จะคุย แล้วผมจะโทรกลับไปตอนเย็นนะครับ”
เมื่อเขาพูดถึงปิงเอ๋อ น้าของเขาก็เข้าใจ แล้ววางสายไป
ต่อจากนั้น ซ่งเจี๋ยก็โทรมา โอหยางโชวตัดสินใจตัดสายไปก่อน ถ้าไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากเปิดเผยว่าเขารู้เรื่องนี้อยู่ก่อนแล้ว เขาคงจะไม่ปล่อยให้ปิงเอ๋อไปโรงเรียนในวันนี้แน่
นี่เป็นการเปลี่ยนแปลงอย่างกระทันหัน แม้ว่าครูจะปลอบโยนพวกเขา โอหยางโชวก็ไม่ต้องการให้ปิงเอ๋อต้องเผชิญกับแรงกดดันใดๆ
เมื่อมาถึงโรงเรียน เป็นไปตามที่เขาคาดไว้ พ่อแม่หลายคนได้มารออยู่ที่ประตู เพื่อคอยรับลูกๆของพวกเขา โรงเรียนเข้าใจและครูก็ไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะสอนต่อไป การเลิกเรียนก่อนกำหนดจึงเป็นไปอย่างราบรื่น
โชคดีที่ทุกคนเป็นคนดี พวกเขาจึงไม่ได้วิ่งหรือกดดันใดๆ
ปิงเอ๋อปรากฎตัวที่ประตู และเมื่อเธอเห็นโอหยางโชว เธอก็วิ่งมาหาเขา พร้อมตะโกนว่า “พี่ชาย!” เห็นได้ชัดว่าเธอมีความสุขที่เห็นโอหยางโชวมารับเธอ
โอหยางโชวจับมือของเธอและยิ้ม “กลับบ้านกันเถอะ!”
“อื้อ” อารมณ์ของเธอยังคงสงบมาก ด้วยอายุของเธอ เธอยังไม่เข้าใจเรื่องการอพยพนี้มากนัก
ในทางตรงกันข้ามกับคนทั่วไป เธอถามอย่างลึกซึ้งว่า “พี่ชาย คุณครูบอกหนูว่า เราทุกคนจะได้ขึ้นไปบนยานอวกาศ และได้ย้ายไปอยู่ดาวเคราะห์อื่นเหรอ?”
“ใช่”
“ว้าว เยี่ยมเลย ปิงเอ๋อยังไม่เคยนั่งยานอวกาศเลย” ใบหน้าของปิงเอ๋อเต็มไปด้วยความตื่นเต้น “พี่ชายคิดว่าจะมีสัตว์ประหลาดอยู่ในโลกใหม่มั้ย?”
โอหยางโชวพูดไม่ออก ตามที่คาดไว้ โลกของเด็กๆนั้นแตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง เขาลูบหัวของเธอ แล้วกล่าวว่า “พี่ชายไม่รู้ ยังไงก็ตาม ถึงแม้ว่ามันจะมีอยู่จริงๆ ปิงเอ๋อก็ไม่จำเป็นต้องกลัว พี่ชายจะปกป้องน้องเอง”
“อื้อ” ปิงเอ๋อศรัทธาในตัวพี่ชายของเธอมาก
ในขณะที่เดินกลับบ้าน ร้านค้าและแผงลอยต่างๆก็ได้ปิดไปแล้ว โชคดีที่โอหยางโชวได้เตรียมพร้อมไว้ เขาได้รวบรวมสิ่งอำนวยความสะดวกบางอย่างไว้ก่อนแล้ว
เมื่อพวกเขากลับมาถึงบ้าน เวลาก็ล่วงเลยมาใกล้เที่ยงแล้ว
หลังจากทานอาหารเที่ยง โอหยางโชวก็บอกให้ปิงเอ๋อกับไปพักผ่อนที่ห้องของเธอ ปิงเอ๋อเป็นเด็กฉลาด เธอรู้ว่าโอหยางโชวมีเรื่องจะคุยกับเสี่ยวเยว่ ดังนั้น เธอจึงเต็มใจที่จะกลับไปที่ห้องของเธอ
โอหยางโชวต้มชาให้ตัวเอง แล้วนั่งบนโซฟา เขามองไปที่เสี่ยวเยว่ แล้วถามว่า “เสี่ยวเยว่ เธอมีแผนยังไง? เธอจะกลับบ้านเมื่อไหร่?”
ครอบครัวของเธอไม่ได้อยู่ที่เจียวโจว การกลับบ้านจึงเป็นทางเลือกที่ชัดเจน
เสี่ยวเยว่กล่าวอย่างช่วยไม่ได้ “ในตอนเช้า ขณะที่นายไปรับปิงเอ๋อ ครอบครัวของฉันได้โทรมา บอกให้ฉันกลับบ้านในวันพรุ่งนี้”
โอหยางโชวพยักหน้า แล้วกล่าวว่า “กลับบ้านเถอะ อย่าปล่อยให้พวกเขากังวลเลย”
“ถึงตอนนี้แล้ว นายจะยังไม่บอกไอดีของนายอีกรึเปล่า?”
โอหยางโชวส่ายหัว “มันอีกแค่เดือนเดียวเอง ถูกมั้ย?, ตอนนี้เธอควรจะจบการศึกษาแล้วใช่มั้ย?”
มันเป็นเคล็ดลับ ทุกครั้งที่เธอถามเขาเรื่องนี้ เขาจะเปลี่ยนหัวข้อ ในช่วงครึ่งปีที่ผ่านมา ไอดีของโอหยางโชวสำคัญมาก เขาจึงระมัดระวังเป็นพิเศษ ถ้าไม่อย่างนั้น เขาคงไม่ทำตัวลึกลับเช่นนี้
“ใช่ ฉันจบการศึกษาเมื่อวันก่อน และตอนนี้ ฉันได้เป็นสถาปนิกระดับกลางแล้ว เมื่อวาน ฉันได้ทำตามคำแนะนำของนาย ใช้เงิน 100 เหรียญทอง ในการเข้าสู่กรมการก่อสร้างเพื่อฝึกงาน การฝึกงาน 1 เดือน น่าจะจบพร้อมกับการอพยพที่จะเกิดขึ้นพอดี” เสี่ยวเยว่อธิบาย
โอหยางโชวพยักหน้า “กิลด์ลั้วเยว่มีความคืบหน้าอะไรบ้างมั้ย?”
กิลด์ลั้วเยว่ของเธอมีปัญหาเล็กน้อย เธอหัวเราะอย่างขมขื่น ก่อนจะกล่าวว่า “ฉินรั่วและเฉียวเฉียวเข้าร่วมแล้ว นอกจากนี้ ฉันยังทำตามคำแนะนำของนาย และมีรางวัลบางอย่าง แต่ถึงอย่างนั้น ชื่อเสียงของเราก็ต่ำเกินไป ผู้เล่นส่วนใหญ่จึงไม่ต้องการเข้าร่วม เพื่อวานนี้เพิ่งจะถึง 100 คนเอง”
โอหยางโชวยังคงมั่นใจมาก “ไม่ต้องกังวล โลกแห่งความจริงกำลังจะเปลี่ยนไป อีก 1 เดือน หลังจากนี้ เมื่อการอพยพเริ่มขึ้น ทุกสิ่งทุกอย่างจะไม่เป็นปัญหาอีก เธอไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับกิลด์ลั้วเยว่ เพียงแค่มุ่งเน้นในการฝึกอบรมของเธอให้ดีก็พอ”
“โอเค” เสี่ยวเยว่ไม่ต้องการทุ่มเทมากเกินไปในการจัดการกิลด์อยู่แล้ว
“โอ้ ฉันมีบางอย่างที่ต้องการความช่วยเหลือจากเธอ”
“อะไรเหรอ?”
“ฉันจำได้ว่า เธอบอกว่าปู่ของเธอเป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่องเรือ?”
“ใช่” เสี่ยวเยว่กำลังสับสน ว่าทำไมเขาถึงถามเรื่องนี้กับเธอ
“เมื่อเธอกลับบ้าน เธอสามารถพูดคุยกับเขาได้มั้ย ฉันหวังว่าเขาจะสามารถเข้าร่วมกับดินแดนของฉันได้ และจะดียิ่งขึ้นถ้าเขาสามารถชวนเพื่อนๆนักวิทยาศาสตร์บางคนได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง คนที่มีความรู้ในเรื่องของเรือและการเล่นแร่แปรธาตุ”
เสี่ยวเยว่เข้าใจและหัวเราะคิกคัก “นายทำตัวเหมือนเป็นนายพาน ที่ชอบรวบรวมของรอบๆพุ่มไม้เลย ตั้งแต่ฉันเข้าร่วมกับนาย ครอบครัวของฉันก็จะเข้าร่วมกับนายด้วยแน่นอน สำหรับคนอื่นๆ นายควรติดต่อปูของฉันด้วยตัวเอง เมื่อฉันกลับไปถึงบ้าน ฉันจะโทรหานาย และให้ปู่ของฉันคุยกับนายโดยตรง”
โอหยางโชวรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง “เสี่ยวเยว่ เธอดีที่สุดจริงๆ เธอช่วยฉันได้มากเลย”
เสี่ยวเยว่ส่ายหัวแล้วกล่าวว่า “โอเค ฉันต้องเตือนนายก่อนว่า นายไม่ควรโอ้อวดมากเกินไป สำหรับดินแดนของนาย ไม่อย่างนั้น มันจะทำให้ฉันลำบากใจ”
“ไม่ต้องกังวล ฉันเป็นคนที่ไว้ใจไม่ได้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?” โอหยางโชวกล่าวออกมาอย่างช่วยไม่ได้
“นั่นก็จริง โอเค ฉันไว้ใจนาย ในอนาคต ฉันคงจะต้องพึ่งพานายแล้ว ท่านลอร์ด” เสี่ยวเยว่ล้อเลียน
“โชคดีที่มีเธอ ไม่อย่างนั้น ฉันก็ไม่รู้ว่าปิงเอ๋อจะปรับตัวได้ยังไง แม้ว่าจะอยู่ในเกมส์ แต่ฉันก็คงไม่สามารถอยู่ข้างๆเธอได้ตลอด” โอหยางโชวขอบคุณเสี่ยวเยว่จากใจจริง
เธอถอนหายใจ “ฉันจะไม่เห็นเธอตั้ง 1 เดือน ฉันคงคิดถึงเธอมากแน่ๆ โอเค สิ่งที่จำเป็นต้องคุยกันก็เรียบร้อยแล้ว ถ้านายมีอะไรก็โทรหาฉัน ฉันจะไปหาปิงเอ๋อแล้ว”
โอหยางโชวพยักหน้า แล้วกล่าวว่า “โอเค ไปเถอะ”
แฟนเพจ : TWOแปลไทย