BNH บทที่ 5 : ไม่กล้าพอ
บทที่ 5 : ไม่กล้าพอ
ความทรงจำต่างๆเมื่อสามเดือนที่แล้วได้ย้อนกลับมา เธอจำท่าทีของเขาในคืนนั้นได้เป็นอย่างดี
“เฉียว อันหาว นี่เธอกำลังพยายามจะเล่นเกมส์กับฉันใช่ไหม ?”
“ก็ได้ ถ้าเธอต้องการแบบนั้น ฉันก็ยินดีที่จะเล่นเกมส์ไปกับเธอ แต่ฉัน จะเป็นคนหยุดเธอเอง !”
เธอไม่สามารถควบคุมการจับตะเกียบของตัวเองได้, และหัวใจของเธอก็เต้นแรงมาก
หลังจากผ่านเหตุการณ์นั้นมาตลอดสามเดือน เธอพยายามหลีกเลี่ยงที่จะเจอเขา,
แต่ในที่สุด วันนี้ก็มาถึง วันที่เธอและเขาพบหน้ากัน..
ลู่ จินเหนียนโดดเด่นในชุดสูทสีดำเข้ารูป แสงไฟในห้องจัดงานตกกระทบบนใบหน้าที่งดงามได้รูปของเขา จมูกโด่งเป็นสันคม ริมฝีปากบาง และคิ้วคมเข้มที่รับกับดวงตาเป็นประกาย
ในอุตสาหกรรมบันเทิงล้วนเต็มไปด้วยคนหน้าตาดี ซึ่งมีหลายคนที่โดดเด่นมาก แต่อย่างไรก็ตาม, ลู่ จินเหนียนไม่ได้โดดเด่นแค่รูปร่างหน้าตาเท่านั้น แต่เขามีแรงดึงดูดความสนใจต่อผู้อื่น ซึ่งนั่นทำให้เขาถูกจับตามองจากคนรอบข้างตลอดเวลา
เกิดความเงียบปกคลุมทั่วทั้งงานเมื่อเขาปรากฎตัวขึ้น ผู้กำกับฯเป็นคนแรกที่เดินเข้ามาทักทายเขา
“คุณลู่ ..”
บรรยากาศโดยรอบคล้ายจะอุ่นขึ้น หลังจากผู้กำกับฯกล่าวประโยคทักทายขึ้น ถึงแม้ว่าเขาจะแสดงออกชัดเจนแล้วว่าไม่อยากสนทนากับใคร แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหา ถึงกระนั้นก็ยังคงมีผู้คนอยากพูดคุยกับเขาอยู่
ลู่ จินเหนียนค่อยๆเดินไปยังโซนที่นั่งโดยไม่มีผู้ใดเข้ามาทักทายเขา ถึงแม้ว่าจะเป็นช่วงก้าวสั้นๆในการเดิน แต่นั่นก็เรียกความสนใจของคนรอบข้างได้เป็นอย่างดี
ผู้กำกับฯถือแก้วไวน์ตามลู่ จินเหนียนอย่างประจบประแจง ด้วยใบหน้าที่ฉาบไปด้วยรอยยิ้ม
เฉียว อันหาวนั่งอยู่ในโซนรับประทานที่โต๊ะของตน ซึ่งมีกลุ่มฝูงชนมากมายบดบังสายตาระหว่างเธอและเขา, เธอรวบรวมความกล้ามองไปที่เขา และแอบมองเป็นระยะๆ
จนกระทั่งลู่ จินเหนียนเดินมาใกล้ตัวเธอ, เธอไม่กล้าพอที่จะเงยหน้าสบตากับเขา นั่งนิ่งไม่ไหวติง ถือตะเกียบค้างอยู่ในมือ ไร้ซึ่งท่าทางปราศจากความกังวลเหมือนก่อนหน้านี้
“ท่านประธานลู่ คุณน่าจะบอกพวกเราล่วงหน้านะครับว่าคุณจะมา เราจะได้เตรียมคนไว้คอยดูแลคุณ”
สิ้นเสียงผู้กำกับฯ เธอก็แน่ใจแล้วว่าเขากำลังเดินตรงมาหาเธอ เธอกำตะเกียบในมือแน่นและเผลอนั่งตัวตรงชิดพนักเก้าอี้อย่างลืมตัว จ้องมองไปที่จานอาหารของตนและเริ่มเคี้ยวอาหารช้าลงอย่างระมัดระวังตัว
แต่ในท้ายที่สุด ลู่ จินเหนียนก็เดินผ่านตัวเธอไป
เธอถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกเมื่อพบว่า เขานั่งลงบนที่นั่งข้างหลังเธอ
