ตอนที่ 196 อายุขัย 10 ปี

หวงฟูผิงชิงพูด "ตามหลักแล้ววิญญาณอสูรเลือดศักดิ์สิทธิทั้ง 2 ดวงต้องถูกจัดแสดงในการประมูล แต่ถ้าคุณต้องการมัน ฉันสามารถขายมันให้คุณก่อนได้ แต่ในกรณีนั้น พวกเราต้องขายมันตามราคาที่ประมาณการไว้ ฉันไม่ใช่เจ้าของแต่เพียงผู้เดียว ฉันเป็นตัวแทนของกลุ่มธุรกิจขายวิญญาณอสูร ซึ่งฉันทำอะไรมากกว่านี้ไม่ได้"

"ราคาที่ประมาณไว้คือเท่าไหร่" หานเซิ่นถาม

หวงฟูผิงชิงหยิบคอมของเธอขึ้น และโชว์ให้หานเซิ่นดูรายการราคาของวิญญาณอสูรแต่ละดวง

เมื่อเห็นราคาของฉมวก หานเซิ่นก็พูดอย่างขมขื่น

"230 ล้าน ผมคงซื้อไม่ไหว"

ในตอนนี้เงินที่เขามีทั้งหมดคือ 60 ล้าน และเขายังมีวอเฟรมอีก 3 เครื่อง เขาไม่เคยคิดจะขายSilver KillerและSKTSที่มีลวดลายสีฟ้า แม้ว่าเขาจะขายSKTSอีกตัวที่เหลืออยู่ในราคา 70 ล้าน เขาก็มีเงินไม่พอซื้ออยู่ดี

"ที่ราคาถูกประเมินไว้สูงก็เพราะเรารู้ว่ามีคนรวยๆอยู่ที่สตีลอาเมอร์จำนวนมาก โดยเฉพาะเซินเทียนจื่อกับหลินเป้ยเฟิง คือเป้าหมายหลักของเรา"

หวงฟูผิงชิงหยุดไปชั่วครู่ก่อนจะพูดต่อ "ถ้าคุณต้องการจริงๆ ฉันจะช่วยคุณด้วยส่วนลดพนักงาน ซึ่งราคามันจะเหลือประมาน 180 ล้านดอลลาร์"

ในตอนนี้หานเซิ่นเข้าใจแล้วว่าธุรกิจขายวิญญาณอสูรนั้นทำเงินได้มากมายขนาดไหน และเขายังได้รู้แล้วว่าวิญญาณอสูรเลือดศักดิ์สิทธินั้นมีค่าแค่ไหน

ด้วยวิญญาณอสูรเลือดศักดิ์สิทธิที่เขามีอยู่ เขาจะกลายเป็นเศรษฐีได้ทันที ถ้าเขาขายพวกมันทั้งหมด

เมื่อเห็นหานเซิ่นเงียบ หวงฟูผิงชิงพูด "ถ้าคุณมีเงินไม่พอ ฉันก็มีข้อเสนอที่จะทำให้คุณได้ฉมวกมาโดยไม่เสียเงินแม้แต่ดอลลาร์เดียว"

"ผมขอฟังข้อเสนอที่ว่าหน่อย" หานเซิ่นประหลาดใจเล็กน้อย

"ถ้าคุณยอมเซ็นสัญญากับบริษัทของเราเป็นเวลา 2 ปี ฉมวก 3 แฉกจะกลายเป็นของคุณ โดยถือว่าเป็นเงินค่าจ้าง" หวงฟูผิงชิงพูดช้าๆ ขณะมองหานเซิ่น

หานเซิ่นลังเลก่อนจะหัวเราะออกมา "ผมไม่รู้มาก่อนเลยว่าตัวเองมีค่าถึง 100 ล้านต่อปี"

หวงฟูผิงชิงพูด "ถ้าคุณเป็นแค่พรีเซนเตอร์ของSKTSอย่างเดียว ฉันคงไม่ยอมจ่ายขนาดนี้ แต่ฉันได้เห็นฝีมือของคุณที่ทะเลทรายปีศาจมากับตา ทำให้ฉันรู้ว่าคุณมีความสามารถมากแค่ไหน ด้วยธุรกิจของพวกเราทำให้ต้องเดินทางไปมาระหว่างเมือง คุณจะช่วยพวกเราได้มาก คุณอยากเข้าร่วมกับพวกเราไหม?"

นี่คงเป็นเหตุผลที่ทำให้เธอยอมลงทุนมาเป็นนักเรียนของเหยี่ยวดำ เธอต้องการจ้างหานเซิ่น

"ขอบคุณครับพี่สาว แต่ผมไม่สามารถยอมรับข้อเสนอนั้นได้" หานเซิ่นปฏิเสธแบบไม่ลังเล

แม้การเป็นลูกน้องของเธอจะได้ท่องเที่ยวระหว่างเมือง และอาจจะได้เจอมอนสเตอร์ระดับสูงมากมาย แต่ด้วยการเป็นกลุ่มธุรกิจคงต้องเน้นไปถึงที่หมายได้อย่างปลอดภัย ซึ่งพวกเธอต้องเลี่ยงหลีกมอนสเตอร์ที่อันตรายเพื่อจะไปถึงที่หมายให้ไวที่สุด นั่นไม่ใช่สิ่งที่หานเซิ่นต้องการ

"อย่าพึ่งรีบปฏิเสธ คุณควรคิดเกี่ยวกับมันให้ถี่ถ้วนกว่านี้ พวกเราสามารถเจรจาเกี่ยวกับค่าตอบแทนใหม่ได้"

หวงฟูผิงชิงยังไม่ยอมแพ้ แม้จะถูกหานเซิ่นปฏิเสธ

"คุณหวงฟู ผมต้องขอโทษจริงๆ แต่ผมต้องปฏิเสธ" หานเซิ่นตัดสินใจอย่างแน่วแน่แล้วว่าจะไม่ยอมรับข้อเสนอนี้

หวงฟูผิงชิงไม่คิดว่าหานเซิ่นจะปฏิเสธทันทีแบบนี้ แต่เนื่องจากเธอลงทุนมาถึงที่นี่แล้ว เธอจะไม่มีทางยอมแพ้ง่ายๆ

"งั้นเปลี่ยนเรื่องคุยดีกว่า แต่ถ้าเมื่อไหร่คุณเปลี่ยนใจ คุณมาพบฉันได้ตลอด"

หวงฟูผิงชิงเปิดขวดไวน์และรินใส่แก้วให้หานเซิ่น

หลังจากที่ทั้งคู่จิบไวน์แล้ว หวงฟูผิงชิงก็พูด "ฉันหมดหน้าที่พูดคุยในฐานะตัวแทนบริษัทแล้ว ตอนนี้เรามาพูดเรื่องส่วนตัวกันดีกว่า"

"เรื่องส่วนตัว?" หานเซิ่นมองเธอดูสีหน้างงๆ

หวงฟูผิงชิงกอดแขนของหานเซิ่น และถามเขาพร้อมกับยิ้มยั่วยวน

"คุณหาน คุณมีแฟนรึยัง? ถ้ายังไม่มี คนอย่างฉันดีพอจะเป็นแฟนของคุณรึเปล่า?"

หานเซิ่นพ่นไวน์ที่เขาพึ่งจะดื่มไปที่หวงฟูผิงชิงในทันที

จากนั้นเขาก็รีบหาผ้าขนหนูมาเช็คไวน์ให้เธอ แต่ดูเหมือนเขาจะลนลานจนทำสิ่งที่ผิดพลาดลงไป ภายใต้ผ้าขนหนูคือหน้าอกขนาดใหญ่ของหวงฟูผิงชิง

"นาย..." หวงฟูผิงชิงหน้าแดง เธอไม่คิดว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น

"โทษที ผมขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจ" หานเซิ่นรีบดึงมือกลับอย่างรวดเร็ว แต่เหมือนเขาจะลังเลนิดนึง

หวงฟูผิงชิงกัดริมฝีปาก และจ้องไปที่หานเซิ่นด้วยแววตาน่ากลัว เธอเอามือปิดเสื้อที่เปียกของเธอ

หานเซิ่นรีบถอดเสื้อแจ็คเก็ตออก และเอาไปคุมให้เธอทันที

"พี่สาวผมขอโทษ ตอนนี้พวกเราก็คุยกันมานานมากแล้ว พวกเราควรจะกลับกันได้แล้ว ไว้เดี๋ยวพวกเรามาคุยกันต่อวันหลัง" หานเซิ่นรีบพูด

พวกเขาทั้ง 2 คนอยู่ในโรงเรียนทหาร และถ้าหวงฟูผิงชิงร้องขอความช่วยเหลือละก็ หานเซิ่นได้กลายเป็นผู้ร้ายในสายตาคนอื่นทันที

"งั้นเอาไว้คราวหน้าล่ะกัน" หวงฟูผิงชิงไม่ต้องการอยู่ที่นี่แล้ว จริงๆเธอไม่ได้ต้องการเสียสละตัวเอง เธอเพียงแค่ลองหยั่งเชิงหานเซิ่นเท่านั้น

'อย่าคิดว่าจะหนีฉันพ้นได้ง่ายๆ' หวงฟูผิงชิงคิด ขณะเดินออกจากห้องอาหารด้วยความอับอาย เมื่อเธอนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่ เธอก็หน้าแดงขึ้นมาทันที

หานเซิ่นรอให้เธอไปก่อน หลังจากนั้นเขาก็เดินออกมาจากห้อง และมองที่มือของเขา "ขนาดนั้นมัน..."

หวงฟูผิงชิงเป็นผู้หญิงที่ประมาทไม่ได้ และหานเซิ่นเองก็ความรู้สึกไวมาก เมื่อเขาสัมผัสถูกหน้าอกของเธอ เธอก็แพร่จิตสังหารออกมาราวกับว่าต้องการจะฆ่าหานเซิ่น แม้ว่าเธอจะพยายามสงบมันไว้ แต่หานเซิ่นก็ยังสัมผัสถึงมันได้

และหานเซิ่นเห็นด้วยว่าคอมพกพาของเธอกำลังกระพริบอยู่ เหมือนกำลังอัดวิดีโอเอาไว้

ถ้าเขาทำอะไรผิดพลาดไปละก็ เธออาจจะอัดวิดีโอไว้หมดแล้วก็ได้ และถ้ามันถึงมือจีเหยียนหรัน เขาจะได้ไม่คุ้มเสีย

'ต่อไปเราต้องระวังให้มากกว่านี้ ตอนอยู่ใกล้เธอ' หานเซิ่นเตือนสติตัวเอง

เมื่อซื่อจื้อคังเห็นหานเซิ่นกลับมาถึงห้อง เขาก็พูดทันที

"เซิ่น นายกลับมาพอดีเลย นายรู้เรื่องที่มีนักเรียนแลกเปลี่ยนย้ายมาใหม่รึยัง?"

"นักเรียนแลกเปลี่ยนหรอ?" หานเซิ่นแกล้งทำเป็นประหลาดใจ

ซื่อจื้อคังเริ่มพูดอย่างตื่นเต้นทันที "ใช่ แม่สาวคนนี้สวยมาก โดยเฉพาะหน้าอกของเธอ... ตอนนี้หวงฟูผิงชิงกลายเป็นสาวที่ทรงเสน่ห์ที่สุดในโรงเรียนไปแล้ว ถ้าฉันได้สัมผัสมันสักครั้งนะ ต่อให้เอาอายุขัยของฉัน 10 ปีไปแลกก็ยอม.."

"10 ปี..." หานเซิ่นมองที่มือข้างขวาของเขาและคิด 'ถ้าต้องสละขนาดนั้นก็คงไม่ไหวเหมือนกัน'