Chapter 167: เชคอินเขตแรกของเกาะเชนไฮ่
“ปกติแล้ว ชนชั้นยอดนั้นอาศัยอยู่ในอพาร์ทเมนต์ระดับสูง ในปัจจุบันนี้มีนักวิทยาศาสตร์สองคนที่มีความสำเร็จที่สำคัญในการวิจัยไวรัสนั้นได้อภิสิทธิ์ในการอาศัยที่คฤหาสน์บนภูเขา มันเป็นเรื่องที่เป็นไปได้เช่นกันที่ศาสตราจารย์จางจะอาศัยที่นั่นด้วย นั่นมันจะเยี่ยมไปเลย”เฉินเต๋าพูดพร้อมกับร่องรอยนับถือบนใบหน้าของเขา ไม่สำคัญว่าเป็นเวลาไหนก็ตาม นักวิทยาศาสตร์ก็ได้รับการนับถือเสมอๆมา
“น้องเจียง น้องทรงพลังมาก ดังนั้นน้องมีโอกาสที่จะอาศัยอยู่ในพื้นที่อพาร์ทเมนต์ระดับสูงได้”เฉินเต๋าพูด
เจียงลู่ฉีพยักหน้า มันเป็นเรื่องที่เด่นชัดว่าเฉินเต๋านั้นเข้าใจผิดเกี่ยวกับเหตุผลที่เขาถาม อย่างไรก็ตาม เจียงลู่ฉีนั้นไม่ต้องการที่จะถามว่าหลี่ยู่ซินนั้นอยู่ที่ไหน
“ศาสตราจารย์จางนั้นจำเป็นที่จะต้องผ่านการตรวจสอบร่างกายและพวกเรายังคงต้องไปที่กักกันและการพักฟื้น พวกเราจะต้องแยกทางกันแล้วในตอนนี้ มันจะเป็นเรื่องที่ง่ายมากสำหรับฉันที่จะรู้ว่าน้องอยู่ที่ไหน ตราบเท่าที่กองทัพนั้นให้นิวเคลียสกลายพันธุ์สามก้อนละก็ ฉันก็จะเอามันไปให้น้องในทันที”เฉินเต๋าพูด
เจียงลู่ฉีพยักหน้ายืนยัน “ไม่มีปัญหา”
“พวกเราจะจากไปแล้ว ฉันจะมาดื่มกับนายวันหลังละกัน!”เฉินเต๋าหัวเราะ
ศาสตราจารย์จางและหลานสาวจาง จางเจียหยิงก็ลงจากรถและโบกมือลา โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับจางเจียหยิงที่ดวงตาของเธอนั้นแดงฉาน เธอนั้นไม่เต็มใจอย่างมากที่จะต้องปล่อยมือเจียงจู้อิงและหลันซิหยู่และหลังจากนั้นก็พูดกับเจียงลู่ฉี “พี่เจียง ลาก่อน ได้โปรดมาหาพวกเราด้วยในภายหลังนะค่ะ”
“โอเค เจียหยิงน้อย ลาก่อน”เจียงลู่ฉียื่นมือและลูบหัวของเธอ
กองทัพนั้นมีช่องทางพิเศษในการขนส่งงาน เฉินเต๋าก็กลับขึ้นไปบนรถบรรทุกทหารและขับรถจากไป จางเจียงหยิงก็แนบกับหน้าต่างรถและก็ยังโบกมือให้กับเจียงลู่ฉี
“ไปกันเถอะ พวกเราควรที่จะเข้าไปในเมืองด้วยเช่นกัน”เจียงลู่ฉีพูด พวกเขาก็ขับเข้าไปในจุดกักกัน
ผู้รอดชีวิตมากมายนั้นมองมาที่พวกเขาด้วยท่าทางที่อิจฉา
ทหารที่สวยงามนั้นพึ่งจะเสร็จกับบุคคลอีกสามคนและก็ยิ้มต้อนรับพวกเขาในทันที
“สวัสดี นี่เป็นเขตแรกของเกาะเชนไฮ่ ได้โปรดลงจากรถและยอมรับกฎของเขตกักกันของเรา พวกเราจะถามคุณหลายคำถาม” ทหารที่สูงและสง่างามนั้นเดินไปด้านข้างที่นั่งคนขับและพูด สวมใส่ชุดยูนิฟอร์มที่ฟิตรัดพร้อมกับรองเท้าหนังและทำให้เธอดูเซ็กซี่มาก
เจียงลู่ฉีและคนอื่นก็ลงจากรถและเดินไปยังสถานีกักกัน หลังจากที่เสร็จสิ้นการตรวจร่างกายแล้ว หลังจากนั้นพวกเขาก็พาไปยังโต๊ะที่มีเจ้าหน้าที่ระดับสูงนั่งอยู่
“สวัสดี” เจ้าหนาที่สองคนส่งยิ้มให้
“นี่คือกฎสำหรับเขตแรกของเกาะเชนไฮ่ มันมีกฎที่สำคัญมากสองกฎ หนึ่งก็คือไม่มีใครได้รับอนุญาตให้ฆ่าและสู้คนอื่น อย่างที่สอง รถสามารถที่จะเข้าไปในเมืองได้แต่ปกติแล้ว คุณไม่สามารถที่จะขับในเมืองได้นอกจากว่าคุณต้องการที่จะออกไปค่ะ พูดตามปกติแล้ว ระยะการเช่าบ้านนั้นมีระยะหนึ่งเดือน และคุณจะต้องต่อสัญญาตราบเท่าที่คุณอยู่ที่นี่ค่ะ ขณะช่วงเวลานั้น ถ้าคุณออกไปด้านนอก จะได้รับสงวนสิทธิ์ไว้หนึ่งเดือน อย่างไรก็ตามหลังจากเดือนต่อมา ถ้าคุณยังไม่กลับมา หลังจากนั้นมันก็จะเปิดให้ผู้อื่นเช่าสถานที่นั้นได้แทน คู่มือนี้มีข้อมูลทั้งหมดและรายละเอียดที่คุณต้องการ ดังนั้นคุณจะต้องอ่านมันอย่างระมัดระวังค่ะ”พนักงานหยิบคู่มือออกมาและส่งให้กับเจียงลู่ฉี
พวกเขาไม่ได้รับอนุญาตให้ขับรถในเมือง….เจียงลู่ฉีขมวดคิ้ว แต่เขาก็เข้าใจจุดนี้ ถ้ากลุ่มผู้รอดชีวิตทุกคนขับรถไปมา การจราจรติดขัดจะกลายเป็นปัญหาที่ใหญ่มาก โชคดีที่รถMCVของเขาสามารถที่จะขับมาโดยอัตโนมัติและการต่อสู้เป็นข้อห้ามภายในเมือง ดังนั้นเจียงลู่ฉีจึงผ่อนคลาย
“นอกจากนี้แล้วนี่คือตราสำหรับพวกมีพลังเหนือธรรมชาติ” พนักงานอีกคนมาถึงพร้อมกับตราทั้งสี่อัน และส่งให้แก่เจียงจู้อิง หลันซิหยู่ จางไฮ่และซุนคุนอย่างนับถือ
มันเหมือนกับว่าพนักงานทั้งสองคนก็เป็นพวกมีพลังเหนือธรรมชาติ ดังนั้นพวกเขาสามารถที่จะตัดสินได้ผ่านการไหลเวียนของพลังงาน ถึงแม้ว่าเจียงลู่ฉีจะพัฒนาโดเมนสมองและกระตุ้นเส้นเลือดแล้ว มันก็ยังไม่มีการไหลเวียนพลังงานผ่านร่างกายของเขา เนื่องจากความสามารถของเขานั้นได้รับมาผ่านการวิวัฒนาการของยีน ไม่ใช่การกลายพันธุ์ของไวรัส มันค่อนข้างธรรมดาที่พนักงานพวกนี้นั้นตัดสินว่าเขาเป็นคนธรรมดาทั่วไป
“มันจะต้องมีอะไรผิดปกติแน่ พี่ชายเจียง…”จางไฮ่พูดแบบหัวเสีย
“มันไม่เป็นอะไร”เจียงลู่ฉีหยุดเขา เมื่อเขารู้ว่าความสามารถของเขานั้นอธิบายได้ยากและเขาไม่ต้องการที่จะสร้างปัญหากับกองทัพ
“มันจำเป็นที่จะต้องสวมมันไหม?”เจียงจู้อิงถือตรานี้ขมวดคิ้วและพูด “มันไม่ใช่ว่าพวกเรานั้นเหมือนเด็กประถมหลังจากที่สวมมันอย่างงั้นเหรอ?”
“มันไม่จำเป็นที่จะต้องสวมมันค่ะ”พนักงานส่ายหัว
หลังจากนั้น เจียงลู่ฉีถามขึ้น “แล้วสำหรับที่พักของเราละ?”
พนักงานก็ตรวจสอบมันบนคอมพิวเตอร์และพูด ‘บ้านนั้นจัดสรรตามจำนวนของพวกมีพลังเหนือธรรมชาติรวมไปทั้งความแข็งแกร่งของท่านด้วย ด้วยเหตุนี้นี่เอง ท่านสามารถเลือกได้สี่หลังและมีสิทธิ์ที่จะเลือก ระหว่างห้องเดี่ยวสี่ห้องหรือสองสวีทสองห้อง”เจียงลู่ฉีพยักหน้า
“พวกเราจะเลือกห้องสวีทสองห้อง”เจียงจู้อิงพูดทันที และหลังจากนั้นเธอก็หันเหความสนใจไปทางพี่ชายของเธอ “ฉันต้องการที่จะอาศัยอยู่กับพี่ในบ้านนั้น”
“ใช่....ฉันอยากต้องการที่จะอาศัยอยู่กับเธอในห้องเดียวกันด้วย”หลันซิหยู่พูด
[หยิงก็ต้องอาศัยอยู่ร่วมกับเรา…] เจียงลู่ฉีคิดอยู่ชั่วครู่หนึ่งและถามขึ้น “พวกเราสามารถที่จะเลือกห้องสวีทสำหรับสี่คนและห้องสวีทอีกสองคนได้ไหม?”
พนักงานมองมาที่เขาและพูด“ได้ค่ะ ได้โปรดรออยู่ชั่วครู่หนึ่งและฉันจะจัดการให้พวกคุณในทันที”
“นี่คือกุญแจและนี่คือที่อยู่ของคุณค่ะ”พนักงานส่งกุญแจให้สองดอก
“นอกจากนี้แล้วพวกเรายังมีห้องแลกเปลี่ยนในเขตแรกของเกาะเชนไฮ่ ถ้าคุณต้องการที่จะซื้ออะไรบางอย่าง นอกจากนี้แล้ว ทางกองทัพก็มีภารกิจให้ทำมากมายในพื้นที่ มันเป็นวิธีที่รวดเร็วที่สุดที่คุณจะได้รับทรัพยากร สนุกกับเขตแรกของเกาะเชนไฮ่ด้วยนะค่ะ”พนักงานสองคนพูดพร้อมกับความกระตือรือร้น
ชานเมืองเขตแรกของเกาะเชนไฮ่นั้นเป็นพื้นที่ก่อสร้างขนาดใหญ่ แต่ก็มียานพาหนะปรากฏขึ้นตรงส่วนกลางแล้วพื้นที่ด้านข้างนั้นก็เหมือนกับ ‘ปกติ’ ก่อนวันโลกาวินาศ
มันมีร้านอยู่ด้านข้างตลาดทั้งสองฝั่งและก็มีคนเดินเท้าอยู่ตลอดบนถนน มันก็ไม่ได้ดูร้างเลย ถ้าพวกเขานั้นเดินไปด้วยกัน มันก็เหมือนกับกลุ่มของผู้รอดชีวิต
ทีมของเจียงลู่ฉีนั้นพักอยู่ในบริเวณเดียวกันและห่างกันเพียงสองสามร้อยเมตร บ้านที่พวกเขาอยู่นั้นสามารถที่จะถูกพิจารณาได้ว่าเป็นบ้านที่ดีที่สุดบ้านหนึ่งในเขตแรกของเกาะเชนไฮ่พร้อมกับสนามหญ้าและพื้นที่นั่งเล่นด้านล่าง
พวกเขานั้นเดินเล่นตรวจสอบห้องของพวกเขาและเจียงจู้อิงนั้นก็ต้องการที่จะออกไปเดินเล่น ซึ่งมันเป็นเรื่องธรรมดาทั่วไปของคนปกติ
“หนูพึ่งจะเห็นร้านตัดผม! หนูไม่ได้ตัดผมมาเป็นเวลานานแล้ว พี่จะไปกับพวกหนูไหม?”เจียงจู้อิงกอดแขนพี่ชายและสั่นมันและถามมาด้วยท่าทางที่น่ารัก
เมื่อฟังคำพูดของเจียงจู้อิงแล้ว หลันซิหยู่นั้นก็วางแผนที่จะไปด้วย มันเป็นเรื่องธรรมชาติสำหรับเด็กผู้หญิงที่ไล่หาความสวยตั้งแต่ที่พวกเธอสามารถที่จะทำมันได้…
อย่างไรก็ตาม หยิงนั้นไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไร เนื่องจากว่าเธอนั้นไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับร้านตัดผม แล้วมันคืออะไรกันแน่?
“ไปกันเถอะ! ฉันจะไปกับเธอเอง”
เจียงลู่ฉีไม่สามารถที่จะทำอะไรได้เลยกับน้องสาวของเขา ดังนั้นเขาก็พูดขึ้น “พวกเราควรเอาเนื้อกลายพันธุ์ไปบางส่วนซึ่งใช้มันเป็นค่าเงินสำหรับค่าใช้จ่ายของพวกเรา” ร้านตัดผมนั้นไม่แพงมาก เนื่องจากในวันโลกาวินาศนั้นมีเพียงแค่คนไม่กี่คนที่จะเข้ามันได้
หยิงก็จากไปและเจียงลู่ฉีก็ตามสองสาวไปที่ร้านตัดผม อย่างไรก็ตามหลังจากที่นั่งในร้านตัดผมอยู่ชั่วครู่หนึ่ง เจียงลู่ฉีก็รู้สึกว่านั่งต่อไม่ไหว ดังนั้นเขาก็พูดกับพวกเธอ “เธอสามารถที่จะนั่งที่นี่ต่อได้ พี่ต้องการที่จะออกไปเดินเล่น”มันน่าเบื่อเกินไปสำหรับผู้ชายส่วนมากที่ตามผู้หญิงไปช็อปปิ้ง ดังนั้นเจียงลู่ฉีจึงตัดสินใจที่จะไปยังห้องประชุมสำหรับลกเปลี่ยน เมื่อเดินไปบนถนนอย่างช้าๆ เจียงลู่ฉีก็รู้สึกแปลกประหลาด มันเหมือนกับว่าเขานั้นอยู่ในอารมณ์ที่ดีในตอนนี้
“ขอบคุณ ตระกูลหลี่ ไว้มากินในครั้งหน้านะ”ในเวลานั้นเอง ก็มีหลายคนออกมาจากร้านด้านหน้าเจียงลู่ฉี ใบหน้าของพวกเขาแดงก่ำและด้านหลังพวกเขาก็มีชายสวมชุดสูทเดินตามมาด้วยพร้อมกับพยักหน้าในขณะที่ยิ้ม
“พวกเขาจะต้องเป็นผู้คนที่ร่ำรวยที่มีความสามารถกินในห้องโถงจิงชุนได้”เจียงลู่ฉีได้ยินคนด้านข้างสองคนคุยกัน
ถึงแม้ว่าร้านอาหารนี้จะมีชื่อที่ดีก็ตาม ในความเป็นจริงร้านมันไม่ได้ดูดีเลย
“ครั้งหน้า ถ้าใครก็ตามมาขายเหล้าองุ่นละก็ นายควรที่จะหาใครสักคนมาบอกฉัน”หัวหน้ากลุ่มพูดด้วยเสียงอันดัง
“ไม่มีปัญหาเลย! ตั้งแต่ที่ตระกูลหลี่เป็นคนพูด ผมก็จะทำตามที่ท่านพูด”หัวหน้าพยักหน้า
เจียงลู่ฉีเพียงแค่มองมันและหลังจากนั้นก็เดินผ่านไป
“เจียงลู่ฉี?”ในเวลานั้นเอง เสียงที่เต็ไมปด้วยความประหลาดใจเรียกเขา
เจียงลู่ฉีหันกลับไป และเขาก็มองไปที่เขาและก็พบว่าชายคนนี้หน้าตาคุ้นเคย….
“หลี่ฉิงฮุย?”เจียงลู่ฉีรู้สึกประหลาดใจ
“มันไม่น่าเชื่อ! มันเป็นเรื่องปฏิหารย์ที่หานายเจอที่นี่!”หลี่ฉิงฮุยตะโกนอย่างคึกคัก
“นายมีชีวิตที่ยอดเยี่ยมมากที่นี่ใช่ไหม?”เจียงลู่ฉีถามตามที่เขาได้ยิน
“ไม่ มันไม่ใช่....”หลี่ฉิงฮุยรู้สึกอายและหลังจากนั้นก็พูดเสียงเบาลง “ฉันอยู่ภายใต้ปีกของหัวหน้า ดังนั้นฉันจึงมาที่นี่เพื่อช่วยหัวหน้าในการซื้อเหล้า…”
“โอ้ ฉันเข้าใจแล้ว”เจียงลู่ฉียิ้ม เขาก็พูดเสียงต่ำลง เขากลัวว่าคนรอบข้างได้ยินบทสนทนาของพวกเขา
“นายเหมือนกับเมื่อก่อนเลย พวกเราไมได้เจอกันตั้งแต่พวกเราเรียนจบจากมัธยมใช่ไหม?”หลี่ฉิงฮุยแตะไปที่ไหล่เจียงลู่ฉีและหัวเราะ
“ใช่”เจียงพูด
“มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่ยังมีชีวิตรอดและพบกันคนอื่น! เมื่อไหร่กันที่นายถึงที่นี่?”หลี่ฉิงฮุยถาม
“ฉันเหรอ? ฉันพึ่งถึงวันนี้เอง”เจียงลู่ฉีตอบกลับ
“โอ้ มันก็ไม่ใช่สิ่งที่ง่ายเลย”หลี่ฉิงฮุยรู้สึกสงสารกับเจียงลู่ฉีเนื่องจากเขาไม่ได้รู้อะไรเลย
“นายกำลังจะทำอะไรต่อไปละ? ที่นี่มันปลอดภัยแต่มันยากมากในการมีชีวิตอยู่”หลี่ฉิงฮุยถามอีกครั้ง
“ฉันกำลังไปห้องประชุมแลกเปลี่ยน”เจียงลู่ฉีพูด
“นายมั่นใจหรอ? อาชีพส่วนมากนั้นเกี่ยวข้องกับการซ่อมกำแพงเมือง นายจะทนมันไม่ไหว เชื่อฉันเถอะ! นายโชคดีมากจริงๆที่พบกับฉัน”หลี่ฉิงฮุยโอบไหล่เจียงลู่ฉีโดยปราศจากการอธิบายใดๆ และเขาก็หันกลับไปพูดกับลูกน้อง “ช่วยฉันบอกหัวหน้าว่า ฉันพบกับเพื่อนเก่า”
ลูกน้องก็พยักหน้าและพูด “ไปดีมาดีครับ”
“ไปกันเถอะ เพื่อเกน่า ฉันจะพานายไปยังที่ดีๆ”หลี่ฉิงฮุยพาเจียงลู่ฉีไปด้วย
