บทที่ 34 พัดลม (อ่านฟรี)
จางรุ่ยเฉียงมองเอกสารที่เฝิงหยู่เตรียมพร้อมไว้แล้ว เอกสารสำคัญที่ควรจะต้องเตรียม ก็ถูกจัดเตรียมเรียบร้อย เพียงแต่ ผู้จัดการของบริษัทไม่น่าจะเป็นบุคคลที่อยู่เบื้องหน้าสายตาของเขา
"เฝิงซิ่งไท่คือใคร?" จางรุ่ยเฉียงถาม
"พ่อของผมเองครับ เขาออกไปทำยอดการขาย ผู้จัดการจาง มีเอกสารอะไรที่ยังขาดไหมครับ?" เฝิงหยู่ถาม
"เอกสารทุกอย่างครบแล้ว เธอกรอกข้อมูลตรงนี้ แล้วสัปดาห์หน้า เธอมาเอาเอกสารกลับไป" จางรุ่ยเฉียงกล่าว
เฝิงหยู่รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย ทำไมเรื่องถึงไม่ยุ่งยากขึ้นอีกสักหน่อย เขาจะได้มีโอกาสสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับจางรุ่ยเฉียงได้ แต่ในเวลาเดียวกัน เฝิงหยู่เองก็รู้ว่าจางรุ่ยเฉียงมีชื่อเสียงที่ดี ไม่เช่นนั้น ในอนาคตเขาจะก้าวหน้ามีตำแหน่งใหญ่โตได้อย่างไร
ตั้งแต่กลับมาจากกรมการค้าระหว่างประเทศ เฝิงหยู่ก็อารมณ์ดี จะได้ใบอนุญาตในการนำเข้าสินค้าแล้ว ต่อไป บริษัทของเขาจะสามารถฟันกำไรได้เป็นจำนวนมาก!
เมื่อกลับมาที่บริษัท เฝิงหยู่ส่งคนออกไปสำรวจความต้องการตลาด ไม่รู้ว่าการสำรวจความต้องการตลาดคืออะไร? ไม่มีปัญหา ก็แค่ไปที่ตลาดใหญ่ๆ ลองถามตามร้านค้าดูว่ามีอะไรที่ขายดีในสหภาพโซเวียตบ้าง และมีสินค้าประเภทไหนที่พวกเขาต้องการจากสหภาพโซเวียต
แม้ว่าเด็กหนุ่มเหล่านี้ไร้ซึ่งประสบการณ์ แต่พวกเขายอมอดทนต่อความลำบาก แถมพวกเขาเหล่านี้ยังฉลาดมาก แต่หลังจากที่สั่งพวกเขาออกไปกันทั้งหมด เฝิงหยู่ก็เริ่มรู้สึกเสียดาย
เฝิงหยู่อยู่ตัวคนเดียวในคลังสินค้าขนาดใหญ่ ไม่มีใครพูดคุยด้วย มีเพียงห้องที่ว่างเปล่า ไม่มีคอมพิวเตอร์และไม่มีทีวี คลังสินค้าก็ยังอับชื้นและไม่มีช่องระบายลม ด้วยความที่ไม่มีอะไรจะทำ เฝิงหยู่จึ่งเริ่มลงมือเขียนกฎและข้อบังคับของบริษัท
ตอนนี้หัวเฝิงหยู่หัวแล่นปรื้ด เกิดแรงบันดาลใจและเริ่มเขียนกฎ กฎ 108 ข้อน่าจะไม่เพียงพอ แล้วถ้าเป็นกฎ1008ข้อละ จะมากเกินไปหรือเปล่า?
ในตอนที่เฝิงหยู่กำลังเขียนกฎข้อบังคับของบริษัทข้อที่368 บรรดาเด็กหนุ่มที่ออกไปสำรวจตลาดต่างทยอยกลับมา ทุกคนเหงื่อท่วมหลัง ช่วงเวลานี้กำลังจะข้าวสู่ฤดูร้อน อากาศจึงเริ่มร้อนมากขึ้น
"พรุ่งนี้จะต้องซื้อพัดลมไฟฟ้า อากาศร้อนจะบ้าตายอยู่แล้ว" เฝิงหยู่กล่าว
"ผู้จัดการเฝิงครับ พัดลมไฟฟ้ามีราคาแพงมาก แถมยังเปลืองไฟ พวกเราใช้พัดมือก็ได้"
ชายหนุ่มเหล่านี้รู้สึกกระดากอาย เมื่อเดือนที่แล้วพวกเขาไม่ได้ทำอะไรเลย แต่เฝิงหยู่ยังจ่ายค่าจ้างให้พวกเขา 100 หยวนต่อเดือน พวกเขาจะหาเจ้านายดีๆเช่นนี้ได้จากที่ไหนอีก? ฉะนั้น พวกเขาจึงอยากช่วยเฝิงหยู่ประหยัดรายจ่าย
เฝิงหยู่ถามขึ้นมาว่า "พัดลมไฟฟ้าราคาเท่าไหร่?"
"ราคาถูกที่สุดที่ขายอยู่ในห้างก็เกิน 100 หยวนแล้วครับ รุ่นที่ดีหน่อยก็ประมาณ 400 ถึง 500 หยวน" เด็กหนุ่มตอบ
หะ อะไรนะ? พัดลมไฟฟ้าราคาแพงขนาดนี้เชียว? พัดลมไฟฟ้าไม่ได้ได้สร้างด้วยเทคโนโลยีขั้นสูงอะไรมากมาย โรงงานจีนที่ผลิตพัดลมไฟฟ้าได้อย่างน้อยๆก็น่าจะมีสัก 8,000 ถึง 10,000 โรงงาน แล้วทำไมราคาถึงได้สูงมาก?
"ก็น่าจะใช่ ไม่กี่วันก่อน ผมซื้อพัดลมไฟฟ้าให้ครอบครัว ตัวใหญ่ แถมยังส่ายได้อีก เพราะมันทำจากโลหะ เวลาพัดทีลมแรงจนแทบปลิว" ชายหนุ่มอีกคนกล่าว
เดี๋ยวก่อนนะ ทำมาจากโลหะ? ก็หมายความว่า พัดลมไฟฟ้าหนึ่งตัวใช้เหล็กในการสร้างอย่างน้อย 5 กิโลกรัม? ตอนนี้ราคาเหล็กค่อนข้างสูง ไม่แปลกใจเลยที่พัดลมไฟฟ้าจะมีราคาแพงมาก เพราะเป็นค่าวัสดุในการสร้างนั่นเอง
แต่โรงงานผลิตเหล่านั้นสมองยังดีอยู่หรือเปล่า? ทำไมต้องใช้เหล็กในการสร้าง? ทั้งที่ตอนนี้มีการใช้พลาสติกแล้วไม่ใช่หรือ? ทั้งเบากว่าและทนทาน แถมต้นทุนในการสร้างยังลดลงอีก
"ต้าหลี่ ในเมืองปิงของพวกเรามีโรงงานผลิตพัดลมไฟฟ้าไหม?" เฝิงหยู่ถามลูกน้องคนหนึ่ง
ทุกคนต่างหันมามองเฝิงหยู่โดยพร้อมเพรียงกัน จนทำให้เฝิงหยู่สับสน
"โรงงานของพวกเราผลิตพัดลมไฟฟ้า พัดลมไฟฟ้าเหล่านั้นทนทานมาก ตัวที่อยู่ที่บ้านของผมใช้มา 6 ปีแล้ว แค่ติดว่ามันเสียงดังไปหน่อย อย่างอื่นก็ไม่มีปัญหา " เด็กหนุ่มพูด
เฝิงหยู่ลืมไปเลยว่าเด็กหนุ่มเหล่านี้เป็นลูกของคนงานในโรงงาน พัดลมไฟฟ้าตัวหนึ่งมีอายุการใช้งานได้ 6 ปี? ไม่น่าแปลกใจเลยที่โรงงานทำกำไรไม่ได้!
"มีใครรู้จักผู้จัดการของโรงงานไหม?" เฝิงหยู่ถาม
เด็กทุกคนต่างหันไปมองอู๋จื้อกาง อู๋จื้อกางคือลูกชายของผู้จัดการโรงงาน?
“ลุงของผมเป็นหัวหน้าของโรงผลิตที่สอง จะเรียกว่าเป็นผู้จัดการก็ว่าได้ แต่ตอนนี้ โรงผลิตที่สองทำงานกันหนึ่งวัน หยุดสองวัน ผลิตสินค้ามากแค่ไหนก็ขายไม่ออกอยู่ดี” อู๋จื้อกางกล่าว
“ไปกัน เราจะไปเยี่ยมลุงของนาย บอกเขาว่าฉันขอจองล็อตใหญ่!” เฝิงหยู่กล่าว
......
"เสี่ยวกาง นี่เพื่อนของเธอหรือ?" ป้าของอู๋จื้อกางถอนหายใจ เด็กคนนี้พาเพื่อนมาตอนเวลาอาหารเย็นพอดี ถ้าแค่เขากลับมาทานอาหารเย็นคนเดียวก็แล้วไป แต่นี่เขาพาเพื่อนมาด้วย? ตอนนี้โรงงานกำไรไม่ค่อยจะดีนัก ลุงของอู๋จื้อกางก็ได้เงินเดือนเพียง 50% ในช่วง 2-3 เดือนที่ผ่านมา
"สวัสดีครับคุณน้า เรามาหาหัวหน้าจ้าว" เฝิงยู่กล่าวด้วยรอยยิ้มที่เขาคิดว่าหล่อที่สุด
"เสี่ยวกางมาแล้วหรือ กินอะไรมาหรือยัง อาหารเตรียมพร้อมแล้ว” หัวหน้าจ้าวกล่าว เขานั่งกำลังนั่งดูทีวีอยู่บนโซฟา เมื่อเห็นหลานชายพาเพื่อนมาด้วย เขาจึงคิดว่าอู๋จื้อกางไปมีเรื่อองชกต่อยกับคนอื่นๆ แล้วพากันมาซ่อนตัวที่นี่
ไม่น่าจะใช่ เด็กหนุ่มมีบุหรี่และเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ติดมือมาด้วย เด็กคนนี้ไปเอาเงินมาจากที่ไหนกัน? คงไม่ได้ขโมยของอะไรจากโรงงานแล้วเอาไปขายหรอกนะ?
"สวัสดีครับ หัวหน้าจ้าว ผมชื่อเฝิงหยู่ เป็นรองผู้จัดการของบริษัทการค้าไท่หัว วันนี้ผมมาติดต่อเจรจาธุรกิจกับคุณ" เฝิงหยู่กล่าว
หัวหน้าจ้าวมองเฝิงหยู่อย่างตกตะลึง เด็กคนนี้พูดว่าอะไรนะ? เขาเป็นรองผู้จัดการของบริษัทการค้า? เขาพึ่งจะอายุกี่ปีเอง
"นั่งลงก่อนสิ เธออยากจะซื้ออะไร? พูดกันตรงๆเลยนะ เพราะสินค้าที่โรงงานไม่ได้ขายกันราคาถูกๆ! " หัวหน้าจ้าวกล่าว
เฝิงหยู่ยิ้มอย่างไม่ถือสา พูดว่า: "ผมต้องการซื้อพัดลมไฟฟ้า"
“พัดลมไฟฟ้า? เธอต้องการซื้อเท่าไหร่?” แม้ว่าโรงงานจะไม่มีของสต็อกเอาไว้ แต่โรงงานของพวกเขาสามารถผลิตพัดลมวันละหลายร้อยตัวได้อย่างสบายๆ ถ้าคำสั่งซื้อจำนวนมาก จะได้ขอให้โรงผลิตอื่นๆร่วมกันผลิต และอาจให้คนงานทำงานล่วงเวลาเพิ่ม
"ชุดแรก ผมต้องการ 10,000 ตัว" เฝิงหยู่กล่าว
"เท่าไหร่นะ? 10,000 ตัว? ไม่มีปัญหา ฉันรับประกันได้ว่าจะส่งสินค้าได้ภายใน 10 วัน!" หัวหน้าจ้าวมีความสุขมาก ถ้าเขาสามารถขายพัดลมไฟฟ้าได้ 10,000 เครื่อง เงินเดือนเดือนนี้น่าจะพอสำหรับจ่ายพนักงานในโรงงาน
"หัวหน้าจ้าวครับ อย่าพึ่งรีบร้อนไป พัดลมที่ผมต้องการไม่ใช่พัดลมแบบที่โรงงานของคุณกำลังผลิตอยู่ตอนนี้ ผมต้องการขนาดที่เล็กกว่าและเบากว่า" เฝิงหยู่กล่าว
พัดลมไฟฟ้าที่ถูกสร้างขึ้น ณ ช่วงเวลานี้ล้วนเป็นพัดลมขาตั้ง พัดลมทุกตัวสูงกว่า 1 เมตร และหนักมาก เฝิงหยู่ต้องการพัดลมตัวเล็กๆ ยกเว้นตรงส่วนที่จำเป็นต้องใช้โลหะ เฝิงหยู่อยากให้เปลี่ยนมาใช้พลาสติกมาเป็นวัสดุหลักในการสร้าง โดยเฉพาะใบพัด ที่เบากว่าและประหยัดกว่า
"เล็กกว่า เบากว่า? เธอหมายถึงอะไร? " หัวหน้าจ้าวถาม
"ยกเว้นตรงส่วนที่จำเป็นต้องใช้โลหะ ส่วนอื่นๆผมอยากให้เปลี่ยนมาใช้พลาสติก ตัวอย่างเช่น ใบพัดลม และอยากให้ความสูงควรอยู่ที่ประมาณสามสิบถึงสี่สิบเซนติเมตร ขนาดมอเตอร์ก็ให้เล็กลงหน่อย" เฝิงหยู่อธิบายไปพลาง และทำไม้ทำมือประกอบ
"ผลิตออกมาอย่างนี้ ยังจะมีคนซื้ออีกหรือ? ลมพัดไม่แรง แถมยังไม่ทนทานอีก" หัวหน้าจ้าวกล่าว
เฝิงหยู่ยิ้มแ ละพูดว่า: " หัวหน้าจ้าวไม่ต้องกังวลเรื่องนี้ คุณจะผลิตให้ผมได้หรือเปล่า พัดลมตัวหนึ่งคุณคิดราคาเท่าไหร่ ผมขอสั่งไว้ก่อน 10,000 ตัว "
ผู้จัดการจ้าวลังเลอยู่พักหนึ่ง โรงงานสามารถผลิตพัดลมที่เฝิงหยู่ต้องการได้ แต่จะสามารถขายได้จริงๆหรือ? นี่จะเป็นการผลิตสินค้าที่มีคุณภาพด้อยลงไม่ใช่หรือไง? ชื่อเสียงโรงงานของพวกเขาจะมัวหมองหรือเปล่า?
"ฉันต้องรายงานผู้จัดการของฉันก่อน" หัวหน้าจ้าวกล่าว
"หัวหน้าจ้าวครับ โรงผลิตที่สองตอนนี้แทบจะไม่มีเงินเดือนจ่ายให้พนักงานไม่ใช่หรือครับ? ผมได้ยินมาว่ายอดขายสินค้าของโรงงานงานของคุณไม่ดีเท่าที่ควร คุณลองมองอาหารมื้อค่ำของคุณสิครับ ไม่มีแม้แต่เนื้อสัตว์ คุณไม่ต้องกังวลหรอกว่าผมจะไม่มีเงินจ่ายให้คุณ คุณลองถามเสี่ยวกางดูก็ได้ เขาทำงานกับพี่เขยของผมมาสามเดือนกว่าแล้ว แต่ละเดือนเขาได้เงินเท่าไหร่" เฝิงหยู่กล่าว
อู๋จื้อกางพูดเสริมขึ้นมาทันควันว่า "ลุงครับ ผมมีรายได้ 100 หยวนต่อเดือน สิ้นเดือนยังได้โบนัส บริษัทยังให้ที่พักฟรี อาหารฟรี "
หัวหน้าจ้าวแสดงสีหน้าตกใจ "เธอมีรายได้ 100 หยวนต่อเดือน?" ค่าจ้างเฉลี่ยของคนงานในโรงงานของพวกเขายังไม่ถึง 100 เลยด้วยซ้ำ!
บริษัทการค้าอะไรกัน? คงต้องร่ำรวยมากแน่ๆ เรื่องนี้ต้องรีบรายงานต่อผู้จัดการโรงงานโดยด่วน คนงานยังคงรอรับค่าแรงอยู่
"ฉันจะไปหาคุณหลี่ซึ่งเป็นกรรมการผู้จัดการของโรงงาน พวกเธอทานกันไปก่อน ไม่ต้องรอฉัน”