ตอนที่ 191 การสาธิต

หลังจากจบคาบเรียน หานเซิ่นก็ตรงไปที่สนามฝึกซ้อมศิลปะป้องกันตัวทันที เพราะจีเหยียนหรันกำลังฝึกซ้อมอยู่ที่นั่น เขาบอกเธอว่าเขาจะไปรับ และไปหาอะไรทานตอนกลางวัน

ตอนนี้พวกเขากล้าที่จะเดินไปไหนมาไหนด้วยกันในที่สาธารณแล้ว พวกเขาไม่ได้พยายามซ่อนตัว เนื่องจากทุกคนรู้กันหมดแล้ว

ตอนที่หานเซิ่นไปถึงสนามซ้อม จีเหยียนหรันยังฝึกซ้อมอยู่ภายใต้การดูแลของอาจารย์ เขาจึงต้องนั่งรออยู่ที่สแตนด์

แม้จีเหยียนหรันจะอยู่หน่วยยานอวกาศ แต่ศิลปะป้องกันตัวเป็นวิชาพื้นฐานที่นักเรียนทุกคนจะต้องเรียน ไม่ว่าจะอยู่หน่วยไหนก็ตาม

"นั่นอัจฉริยะนิ! เขาต้องมารับคนสวยแน่"

"แน่นอนอยู่แล้ว เขาคงไม่ได้มานั่งดูพวกเราหรอก"

"ผิวของเขาดีมากเลย ฉันอยากมีผิวแบบนั้นมั้ง"

.....

นักเรียนหลายคนกำลังซุบซิบกัน แต่จีเหยียนหรันก็แทบไม่รู้สึกอะไรแล้ว ตั้งแต่คบกับหานเซิ่น เธอก็เหมือนจะได้นิสัยที่ไม่ค่อยสนใจเสียงผู้คนของหานเซิ่นมา

"เหยียนหรัน เธอรู้สึกสนุกงั้นหรอที่โดนสายตาผู้คนมองแบบนี้ทุกๆวัน?" ฉวี้ลี่ลี่ใช้ศอกกระแทกจีเหยียนหรันเบาๆ

"ฉันคิดว่ามันสนุกมาก" จีเหยียนหรันยิ้มและพูด

"ถ้าเธอไม่อยากรู้สึกแย่ เธอก็น่าจะหาแฟนสักคน"

"ฉันไม่ได้สวยเลือกได้เหมือนกับเธอนิ" ฉวี้ลี่ลี่พูด

"ฉันเกิดมาสวยเอง มันเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้" จีเหยียนหรันพูดพร้อมกับยิ้ม

ฉวี้ลี่ลี่มองจีเหยียนหรันด้วยความรู้สึกที่ขมขื่น "เหยียนหรัน ฉันคิดว่าตั้งแต่เธอคบกับหานเซิ่น เธอก็กลายเป็นพวกไร้ยางอายขึ้นทุกวัน เธอคงจะได้รับอิทธิพลมาจากเขาแน่"

"ผลการวิจัยบอกว่า หลังจากที่สามีและภรรยาอยู่ด้วยกันนานๆ พวกเขาจะค่อยๆได้รับผลจากยีนของอีกฝ่าย เธอไม่สังเกตเลยหรอว่าหานเซิ่นดูหล่อขึ้นทุกวันๆ?" จีเหยียนหรันพูด

"พวกเธอ 2 คน ช่างเหมาะสมกันดีจริงๆ" เมื่อก่อนตอนที่ฉวี้ลี่ลี่พูดแกล้ง จีเหยียนหรันจะต้องอาย แต่เดี๋ยวนี้ดูเหมือนว่าเธอจะทำอะไรจีเหยียนหรันไม่ได้แล้ว

'เป็นความผิดของนายคนเดียวหานเซิ่น ฉันต้องการรูทเมทที่ไร้เดียงสาของฉันคืน' ฉวี้ลี่ลี่คิดอย่างขมขื่น

ศาสตราจารย์เฉินหลิง อาจารย์สาว รูปร่างอวบ วัย 30 ปี ที่กำลังสอนวิชาศิลปะป้องกันตัวอยู่ เมื่อเธอเห็นหานเซิ่นอยู่ในชั้นเรียน เธอก็ยิ้มและพูด

"ดูเหมือนจะมีดาราเข้ามาดูชั้นเรียนของเรา ทำให้พวกเธอไม่มีอารมณ์จะฝึกซ้อมกัน ถ้าจะให้เขามาสาธิตมวยขาวและดำ พวกเธอทุกคนคิดว่ายังไง?"

"เยี่ยมเลย ศาสตราจารย์..."

นักเรียนต่างก็เห็นด้วย พวกเขารู้ว่าหานเซิ่นเอาชนะอวี้ซื่อหมิงได้ในชั้นเรียนของศาสตราจารย์เหยียน

"หานช่วยมาสาธิตให้พวกเพื่อนๆในชั้นเรียนดูหน่อยได้ไหม?" เฉินหลิงยิ้มให้หานเซิ่น

"แน่นอนครับ" หานเซิ่นยิ้มและเดินลงมาจากแสตนด์

เสียงเฮของนักเรียนดังกระฮึม เฉินหลิงถาม "เธอจะเลือกคู่ต่อสู้เองหรือให้ฉันเป็นคนเลือกให้?"

"ศาสตราจารย์เฉิน ไม่เห็นจำเป็นต้องเลือกเลย ยังไงก็ต้องเป็นจีเหยียนหรัน สุดสวยของเราอยู่แล้ว" พวกนักเรียนพูดขึ้นมา

พวกนักเรียนคนอื่นๆพากันหัวเราะทันที แม้จีเหยียนหรันจะเริ่มชินกับสายตาผู้คน แต่เมื่อโดนคนอื่นๆหัวเราะและจ้องขนาดนี้ เธอก็หน้าแดง

"งั้นจีเหยียนหรัน คงต้องเป็นเธอแล้ว" ศาสตราจารย์เฉินหลิงยิ้ม

แม้จะรู้สึกอายบ้าง แต่จีเหยียนหรันก็เดินไปเพื่อจับคู่สาธิตกับหานเซิ่น

นักเรียนทุกคนต่างก็รอดูฝีมือระดับเทพของหานเซิ่น แต่ผลที่ออกมาปรากฏว่าหานเซิ่นแพ้จีเหยียนหรันทุกรอบ ทำให้พวกนักเรียนรวมถึง ศาสตราจารย์เฉินหลิงตกตะลึง

"ดูเหมือนว่าอัจฉริยะจะไม่กล้าเล่นงานแฟนตัวเองนะ"

"จีเหยียนหรันคงสั่งสอนเขามาดีมากๆ"

"อย่าไปกลัว ไว้กลับบ้านไปนายค่อยคุกเข่าขอความเมตตาที่หลังก็ได้ ตอนนี้โชว์ฝีมือให้พวกเราดูก่อน"

...

หานเซิ่นทำเหมือนกับไม่ได้ยินอะไร เขาแพ้ติดต่อกัน 12 รอบ

พวกนักเรียนต่างก็ขำ ขณะที่เฉินหลิงดูจะประหลาดใจมาก ในมวยขาวและดำ มันไม่ง่ายที่เอาชนะก็จริง แต่มันก็ยากที่จะทำให้แพ้ติดต่อกันเช่นเดียวกัน โดยเฉพาะการแพ้อย่างเป็นธรรมชาติของหานเซิ่น ราวกับเขาอ่านการเคลื่อนไหวของจีเหยียนหรันออกทั้งหมด และเลือกทางที่จะแพ้ได้แบบเนียนๆ

การแพ้ 2-3 รอบมันอาจจะไม่แปลกอะไร แต่การแพ้ทุกรอบและดูเป็นธรรมชาติแบบนี้ ทำให้เธอประหลาดใจมาก หานเซิ่นดูไม่เหมือนกับผู้ยังไม่วิวัฒนาการเลย

หลังจากจบการสาธิต ขณะที่หานเซิ่นเตรียมตัวไปร้านอาหารกับจีเหยียนหรัน เฉินหลิงก็เดินเข้ามาและพูด "หานเซิ่น ฉันมีบางอย่างต้องการพูดกับเธอ เธอพอมีเวลาว่างสัก 2-3 นาทีไหม?"

หานเซิ่นกับจีเหยียนหรันหันมามองหน้ากัน เฉินหลิงไม่ได้สอนหน่วยธนูและพวกเขาก็ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน เขาเลยไม่แน่ใจว่าเธอตั้งใจจะพูดเรื่องอะไร

"ให้พวกเธอไปด้วยได้ไหมครับ?" หานเซิ่นมองไปที่จีเหยียนหรันกับฉวี้ลี่ลี่

"แน่นอน ไปกินอาหารกันหมดนี่เลยก็ได้ เดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง" เฉินหลิงพูดและเดินออกไป

หานเซิ่น จีเหยียนหรันและฉวี้ลี่ลี่รีบเดินตามเธอไป พวกเขาต่างก็สงสัยว่าเฉินหลิงต้องการคุยเรื่องอะไร

เฉินหลิงพาพวกเขาทั้ง 3 คนไปที่ร้านอาหารและจองห้องส่วนบุคคล

หลังจากที่หานเซิ่น และ2 สาวสั่งอาหารกันแล้ว เธอก็พูด "หานเซิ่น ในอีกไม่กี่วันจะมีการแข่งขันมวยขาวและดำ เหยี่ยวดำเองก็ส่งทีมลงแข่ง แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมีกันแค่ 4 คน เธอพอจะช่วยได้ไหม?"

จีเหยียนหรันกับฉวี้ลี่ลี่ประหลาดใจ พวกเธอไม่คิดว่าเฉินหลิงจะมาชวนหานเซิ่น หานเซิ่นไม่ได้อยู่หน่วยศิลปะป้องกันตัว และก็ไม่ได้อยู่ในชมรมศิลปะป้องกันตัว ซึ่งโดยปรกติแล้วนักกีฬาของโรงเรียนจะถูกเลือกจาก 2 ที่นั้นก่อน

"สวี่เฉียนกับเพื่อนมาบอกกับผมแล้ว และผมก็สัญญากับพวกเขาไปแล้วว่าจะเข้าร่วมด้วย แต่เฉพาะรอบที่แข่งกับโรงเรียนเซนท์แชร์กแมง ในรอบอื่นๆผมไม่มั่นใจว่าจะไปเข้าร่วมได้" หานเซิ่นยิ้ม

เฉินหลิงยิ้มออกมาอย่างมีความสุข "เด็กพวกนั้นไปติดต่อเธอแล้วหรอ งั้นก็เยี่ยมเลย! ขอแค่มีเธอร่วมด้วยเหยี่ยวดำก็จะไม่แพ้เซนท์แชร์กแมง เหยี่ยวดำต้องพึ่งเธอแล้ว"