ตอนที่ 183 หวงฟูผิงชิง

"เธอรู้จักคนอื่นในกลุ่มอีกไหม?" หานเซิ่นไม่ตอบแต่ถามกลับไปแทน

"ไม่เลย" หวังเหมียนเหมียนส่ายหัว หลังจากดูพวกเขาอย่างละเอียด

"เธอสนิทกับหวงฟูผิงชิงมากแค่ไหน?"

หานเซิ่นถามเหมือนกับว่าเขาจะมีอะไรในใจ

"พวกเรารู้จักกันตั้งแต่เด็กๆ และครอบครัวของพวกเราก็พบปะกันบ่อย เนื่องจากพวกเราทำธุรกิจร่วมกัน" หวังเหมียนเหมียนค่อนข้างเป็นกังวล

"งั้นรอดูต่อไปอีกหน่อยดีกว่า ไม่งั้นพวกเขาอาจจะคิดว่าเราไปแย่งมอนสเตอร์พวกเขา" หานเซิ่นทำตาแคบลงและพูด

หวังเหมียนเหมียนเข้าใจความหมายของหานเซิ่นทันที ตอนนี้เธอเชื่อหานเซิ่นแทบทุกอย่างไม่ว่าเขาจะพูดอะไร เห็นได้ชัดว่าหานเซิ่นเชื่อว่าคนกลุ่มนี้สามารถรับมือกับพวกแบล็คเฟเธอร์ได้ ถ้าพวกเขาทั้ง 2 คนบุกเข้าไปก็อาจจะทำให้เกิดเรื่องเข้าใจผิดได้

หลังจากผ่านไปสักพัก ชายคนหนึ่งในกลุ่มก็เรียกวิญญาณอสูรที่เป็นปีกสีขาวออกมา และเริ่มการไล่ฆ่าพวกมอนสเตอร์อย่างสนุกมือ

"โห สุดยอดเลย!" หวังเหมียนเหมียนประหลาดใจเล็กน้อย เมื่อเห็นหนุ่มคนนั้น

"หนุ่มคนนั้นยังไม่เท่าไหร่ ฉันว่าเพื่อนของเธอฝีมือดีกว่า" หานเซิ่นยิ้ม

"พี่ผิงชิงน่ะหรอ?" หวังเหมียนเหมียนมองไปที่หวงฟูผิงชิงด้วยความประหลาดใจ สิ่งที่เธอเห็นคือหวงฟูผิงชิงกำลังยิงธนูอยู่ภายใต้การคุ้มกันของคนหลายคน ถ้าเทียบกับชายหนุ่มที่ใช้ปีกแล้ว เธอดูไม่โดดเด่นเลย

"ลูกธนูทุกดอกที่เธอยิงออกไปนั้นจะไปฆ่ามอนสเตอร์ที่เป็นอันตรายต่อกลุ่มมากที่สุด แม้แต่มอนสเตอร์ระดับกลายพันธ์ก็ยังไม่สามารถรอดพ้นจากธนูของเธอ เธอดูเหมือนจะธรรมดา แต่สำหรับพวกมอนสเตอร์แล้วเธอเป็นคนที่อันตรายที่สุด ฉันคิดว่าเธออาจจะมีฝีมือธนูที่สูงกว่าฉันด้วยซ้ำ" หานเซิ่นพูด

หวังเหมียนเหมียนรู้สึกช็อค เธอไม่คิดว่าจะมีใครยิงธนูเก่งกว่าหานเซิ่น แต่เมื่อดูดีๆแล้วเหมือนหานเซิ่นจะพูดถูก ลูกธนูของหวงฟูผิงชิงที่พุ่งออกไปเหมือนจะไร้ระเบียบ แต่มันตรงเข้าไปที่จุดสำคัญของมอนสเตอร์ที่เป็นอันตรายที่สุดเสมอ

ทันใดนั้นก็มีเสียงแปลกๆดังมาจากระยะไกล กลุ่มของแบล็คเฟเธอร์พากันถอยกลับทันที ทิ้งให้เพื่อนของมันนับพันตัวนอนตายอยู่บนพื้นทราย

เห็นได้ชัดว่ากลุ่มของหวงฟูผิงชิงสังเกตเห็นหานเซิ่นกับหวังเหมียนเหมียนนานแล้ว พวกเขาช่วยกันทำความสะอาดพื้นที่ ส่วนหวงฟูผิงชิงกับชายหนุ่มคนที่ใช้ปีกเดินตรงเข้ามาหาหานเซิ่นกับหวังเหมียนเหมียน

"เหมียนเหมียน ไม่คิดเลยว่าจะเจอเธอที่นี่" หวงฟูผิงชิงจับมือของหวังเหมียนเหมียนและพูด

"พี่ผิงชิง ฉันกลัวว่าจะทำให้เข้าใจผิดเลยไม่ได้เข้าไปช่วย หวังว่าพี่จะไม่โกรธนะ" หวังเหมียนเหมียนพูด

"แน่นอน ฉันเข้าใจ" หวงฟูผิงชิงพูด และหันมามองหานเซิ่นด้วยความประหลาดใจ

"คุณคือหานเซิ่นใช่ไหม คนที่ขับSKTSในงานเปิดตัว? ฉันไม่ได้คิดว่าจะเจอคนมีชื่อเสียงที่นี่ เป็นเกียรติจริงๆที่ได้พบคุณ"

หวงฟูผิงชิงยื่นมือออกมา และดูเหมือนว่าเธอจะมีความสุขจริงๆที่ได้พบหานเซิ่น

"คุณหวงฟูก็พูดเกินไป ผมต่างหากที่โชคดี"

หานเซิ่นรู้สึกเย็นไปทั้งตัว เมื่อเห็นรอยยิ้มของหวงฟูผิงชิง แม้จะเป็นรอยยิ้มที่จริงใจและสวยงาม แต่เขากับรู้สึกว่าเธออันตรายยิ่งกว่าเซินเทียนจื่อซะอีก ดอกไม้ที่มีพิษมักจะสวยงาม

"เนื่องจากเหมียนเหมียนเป็นเพื่อนของฉัน และคุณก็เป็นเพื่อนของเธอ งั้นก็ถือว่าพวกเราเป็นเพื่อนกัน เรียกฉันว่าผิงชิงก็พอ"

เธอหันไปแนะนำชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างๆ "นี่คือหวังตงหลิน เขาเป็นผู้ช่วยชั้นดีของฉันเอง ถ้าไม่ใช่เพราะเขา ฉันคงไม่สามารถมายืนคุยกับพวกคุณที่นี่ได้"

ใบหน้าของหวังตงหลินบูดบึ้ง เมื่อเห็นหวงฟูผิงชิงพูดคุยกับหานเซิ่น แต่เมื่อได้ยินเธอพูดชม เขาก็ยิ้มและกล่าวคำทักทายหานเซิ่นกับหวังเหมียนเหมียนทันที

หลังจากที่พูดคุยกันอยู่สักพัก หานเซิ่นก็รู้ว่าหวงฟูผิงชิงและคนอื่นๆเดินทางท่องเที่ยวจากเมืองเฟธมาจนถึงทะเลทรายปีศาจนี่

"โชคดีจริงๆที่ได้พบพวกคุณที่นี่ พวกคุณช่วยพาพวกเราไปที่เมืองสตีลอาเมอร์หน่อยได้ไหม?" หวงฟูผิงชิงยิ้มและถาม

หวังเหมียนเหมียนกำลังจะตอบตกลง แต่หานเซิ่นพูดออกไปก่อน

"คุณหวงฟู ที่นี่อยู่ไม่ไกลจากสตีลอาเมอร์ นี่คือแผนที่ ถ้าพวกคุณไปตามเส้นทางนี้จะสามารถไปถึงเมืองได้ภายใน 1 วัน พวกเราพึ่งออกมาจากเมืองคงกลับไปตอนนี้ไม่ได้"

หวงฟูผิงชิงประหลาดใจ เธอยิ้มและส่งแผนที่ให้หวังตงหลิน

"ถ้าเป็นแบบนั้น ฉันคงต้องรบกวนให้คุณหวังดูแลกลุ่มของพวกเราด้วย ฉันมีเรื่องอยากคุยกับเหมียนเหมียนหลายอย่าง และจะไปล่ากับพวกคุณด้วย"

ใบหน้าของหวังตงหลินมืดมนทันที เขารีบพูด "ผิงชิง มันอันตรายเกินไปที่เธอจะอยู่ที่นี่คนเดียว ฉันจะบอกให้คนอื่นล่วงหน้าไปที่สตีลอาเมอร์ก่อน และฉันจะอยู่กับเธอที่นี่ด้วย"

หานเซิ่นไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากขมวดคิ้ว หวงฟูผิงชิงกับหวังตงหลินตัดสินใจกันโดยไม่ได้ถามเขาสักคำ หลังจากนั้นพวกที่เหลือก็เดินทางไปที่สตีลอาเมอร์ก่อน

"คุณหวงฟู คุณต้องการซากของพวกแบล็คเฟเธอร์ไหม?"

หานเซิ่นถาม พร้อมกับชี้ไปที่ซากของพวกแบล็คเฟเธอร์นับพัน

"พวกมันมีมากเกินไป ถึงฉันอยากจะเอากลับไปก็คงเอาไปไม่ไหว ถ้าคุณต้องการก็ตามสบาย"

หวงฟูผิงชิงกำลังสงสัยว่าหานเซิ่นจะเอาพวกมันไปทำอะไร

หานเซิ่นพูดขอบคุณ และเรียกวิญญาณอสูรร็อคเวิร์มออกมา ตอนนี้มันมีขนาดเท่ากับวัวตัวเต็มวัยเลยทีเดียว มันเขมือบพวกมอนสเตอร์เข้าไปทั้งตัวอย่างรวดเร็ว

หวงฟูผิงชิงกับหวังตงหลินช็อค พวกเขาไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน