TWO Chapter 152 การโจมตีเมืองของผู้บุกรุก ตอนที่ 2
TWO Chapter 152 การโจมตีเมืองของผู้บุกรุก ตอนที่ 2
โอหยางโชวยืนอยู่บนหอคอยทางด้านทิศตะวันตก มองไปที่ท้องฟ้าทางทิศเหนือ เห็นกระสุนสัญญาณถูกยิงขึ้น 3 ครั้ง เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอก สำหรับกองทัพซานไห่ การยิงกระสุนสัญญาณ 3 ครั้ง หมายความว่า พวกเขาได้เผชิญหน้ากับศัตรูและกำราบศัตรูลงได้อย่างราบรื่น
อารมณ์ของฮัวต้าไม่ได้ผ่อนคลายเหมือนโอหยางโชว
โจรสลัดที่หลบหนีไม่กล้าที่จะหนีไปจริงๆ พวกเขาส่งคนมารายงานผู้นำหลักของพวกเขา เกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
เมื่อเขาได้รับข่าว เวลาก็ล่วงเลยมาถึง 10.00 น. แล้ว ในเวลานั้น อาวุธปิดล้อมต่างๆได้ถูกเตรียมพร้อมไว้แล้ว และสพานลอยน้ำก็สร้างเสร็จแล้วเช่นกัน
เมื่อเขาได้รับข่าวว่ากองทัพโจรสลัดพ่ายแพ้ และน้องชายของเขาฮัวหลิวถูกจับตัวไป ฮัวต้าก็โกรธมาก เขาสังหารผู้ส่งสาส์นในทันที
เดิมทีเขาต้องการประสานงานกับโจรสลัด เพื่อเปลี่ยนทิศทางการป้องกันของเมืองซานไห่ แต่ใครจะคิดว่าพวกเขาได้เตรียมตัวมาเป็นอย่างดี และยังมีกองทัพเรือที่แข็งแกร่งอยู่อีก
เขาไม่รออีกต่อไป ฮัวต้าตัดสินใจที่จะเปิดการโจมตีอย่างเต็มรูปแบบที่ประตูด้านทิศตะวันตก
กำแพงทุกด้านของเมืองซานไห่ยาว 3 กิโลเมตร ถ้าทุกคนยืนห่างกัน 1 เมตร แถวหนึ่งก็ต้องมีถึง 3,000 คน ผู้บุกรุก 6,000 คน สามารถสร้างได้ 2 แถวเท่านั้น
แน่นอนว่าสงครามไม่ได้ต่อสู้กันเช่นนั้น ฮัวต้าไม่ได้โง่ เขาไม่ได้แผ่กองกำลังของเขาออกไป วิธีการที่เขาจะทำคือ การบุกทะลวงประตู
ผู้บุกรุกทั่วไป 3,000 คน ถูกวางไว้ด้านหน้า เพื่อใช้พวกเขาเป็นโล่รับการโจมตีของเมืองซานไห่ และเปิดทางให้ผู้บุกรุกชั้นสูง 2,000 คน ด้านหลังบุกโจมตี
สำหรับพลม้า 1,000 คน ที่นำโดยเฮยฉี พวกเขาไม่ได้มีส่วนร่วมในการโจมตีมากนัก โดยพวกเขาได้ถูกส่งไปเป็นปีกซ้ายขวา เพื่อคอยป้องกันกองกำลังหลัก
ทหารธนูและหน้าไม้ยิงฝนลูกศรไปที่พวกเขา น่าเสียดายที่พวกเขามีเพียงทหารธนู 2 กองร้อย และทหารหน้าไม้ 2 กองร้อยเท่านั้น ดังนั้น ด้วยจำนวนที่น้อยนิดของพวกเขา จึงสร้างความเสียหายให้กับศัตรูไม่มากพอ
การยิง 1 ครั้ง อาจจะทำให้มีผู้เสียชีวิตได้ 200 คน แต่หลังจากผ่านไปไม่นาน ผู้บุกรุกก็ได้เข้ามาประชุดกำแพง และในเวลานั้นเอง ผู้บุกรุกชั้นสูงที่เป็นพลธนูก็เริ่มยิงตอบโต้
เพื่อป้องกันการสูญเสีย ผู้บุกรุกได้รวมตัวกันด้านหลังหอคอยเคลื่อนที่ ผู้บุกรุกชั้นสูงยืนอยู่ด้านบนหอคอย และคอยยิงลูกศรไปยังกำแพง ดังนั้น พลธนูของทั้ง 2 ฝ่าย จึงยิงลูกศรใส่กันไปมา เพื่อกำจัดศัตรูของพวกตน
ผู้บุกรุก 3,000 คน ที่กำลังบุกเข้ามา ไม่ได้มาตัวเปล่า พวกเขานำบันไดติดมาด้วย 15 อัน ผลักดันมันไปที่กำแพง เมื่อตะขอของมันเกี่ยวไปที่กำแพงได้ ผู้บุกรุกจากด้านล่างก็เริ่มปีนขึ้นไปอย่างรวดเร็ว
ขุนพลซีรับผิดชอบการป้องกัน เมื่อพบว่าบันไดถูกผลักดันขึ้นมา เขาก็สั่งให้ทหารโล่ดาบ 800 คน เตรียมพร้อม แล้วกระจายกำลังไปจัดการบันใดแต่ละแห่ง แห่งละ 50 คน ส่วน 50 คน ที่ยังเหลือ ให้เตรียมพร้อมสำหรับการนสนับสนุน
ไม่กลิ้งและหินขนาดใหญ่จำนวนมาถูกโยนลงไป การปะทะแต่ละครั้งทำให้เกิดความสูญเสียเป็นจำนวนมาก และมันยังช่วยให้ผู้บุกรุกผู้บุกรุกไม่สามารถปีนขึ้นมาบนกำแพงได้อีกด้วย
ในเวลาเดียวกัน ที่ด้านหลังของกองกำลังผู้บุกรุก เครื่องยิงลูกหิน 5 เครื่อง ได้ยิงลูกหินขนาดใหญ่มาที่กำแพง ทหารที่ปะทะกับมันกลายเป็นกองเนื้อในทันที
เมื่อได้เห็นฉากที่โหดร้ายนี้ มู่หลานเยว่ก็ไม่สามารถทนได้ เธอจึงออกไปพักผ่อนที่ห้องพัก
เมื่อเห็นทหารป้องกันเสียเปรียบ กองพันเครื่องกลพระเจ้าก็เริ่มแสดงพลังของพวกเขา เครื่องยิงหน้าไม้ 3 คันศร ทั้ง 2 เครื่อง ได้พุ่งเป้าไปที่เครื่องยิงลูกหินทั้ง 5 เครื่อง ภายใต้คำสั่งของหวังเฟิงหยวน หลังจากที่ลูกศรถูกยิงออกไป ผู้บุกรุกก็ไม่สามารถใช้เครื่องยิงหินได้อีก
ในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เครื่องยิงลูกหินทั้ง 5 เครื่อง ก็ถูกกำราบโดยกองพันเครื่องกลพระเจ้า
เมื่อเห็นการทำงานของกองพันเครื่องกลพระเจ้า สมาชิกในพันธมิตรของเขาก็มองอย่างตกใจมาที่โอหยางโชว
โอหยางโชวส่ายหัว แล้วกล่าวว่า “นั่นคือ เครื่องยิงหน้าไม้ 3 คันศร มันเป็นหน้าไม้ที่แข็งแกร่งที่สุดของคู่มือการสร้างธนูและหน้าไม่ของราชวงศ์ซ่ง ที่ข้าได้รับมาจากงานประมูล อย่าได้มองข้าเช่นนี้ แม้ว่ามันจะมีประสิทธิภาพอย่างมาก แต่ก็เป็นเรื่องยากที่จะสร้างมันขึ้นมาได้ ตั้งแต่เราได้รับคู่มือมา เราก็สร้างพวกมันได้เพียง 2 เครื่องเท่านั้น”
ไป๋ฮัวยิ้ม แล้วกล่าวว่า “หวู่ยี่ เมืองสอดคล้องยังคงมีเวลาอีกซักพักก่อนที่จะอัพเกรด และเนื่องจากมันยังพอมีเวลาอยู่ ท่านต้องขายให้ข้านะ ตกลงหรือไม่?”
“เราจะพูดคุยกันในครั้งต่อไป” โอหยางโชวยังไม่กล้าสัญญา
“หวู่ยี่ ท่านต้องยุติธรรม ตกลงนะ?” เฟิงฉิวฮวงกล่าวตาม
“ฉิงฮวง เจ้าไม่จำเป็นต้องคิดเกี่ยวกับมัน เมืองของเจ้าคงจะอัพเกรดในเร็วๆนี้ ดังนั้น คงไม่มีเวลาเพียงพอในการสร้างมันแน่” โอหยางโชวกล่าวตอบอย่างรวดเร็ว
เฉพาะซุ่นหลงเตียนเซว่และกงเฉิงซีเท่านั้นที่ยังเงียบอยู่ ดินแดนของพวกเขายังคงอยู่ห่างจากการอัพเกรด ดังนั้น พวกเขาจึงยังไม่ต้องกังวลในตอนนี้
ฮัวต้าที่ยืนอยู่ด้านหลังขมวดคิ้ว หลังจากที่เขาเห็นว่าเครื่องยิงลูกหินถูกกำราบ “ใครรู้บ้างว่าที่พวกเขาใช้มันคือเครื่องยิงอะไร?”
ผู้บุกรุกคนหนึ่งเดินเข้ามา แล้วกล่าวอย่างไม่มั่นใจว่า “ข้าเคยได้ยินบางอย่างที่เรียกว่าหน้าไม้จากกองทัพ ซึ่งเป็นอาวุธที่ดีสำหรับการป้องกัน นี่อาจจะเป็นสิ่งนั้นก็ได้”
ฮัวต้าพยักหน้า แล้วกล่าวว่า “ข้าแน่ใจ 80% แล้วว่า ศัตรูของพวกเราเป็นหินที่แตกหักยาก”
“แล้วเราควรจะทำเช่นไร?”
“ส่งพวกชั้นสูง 1,000 คน ไปกดดันพวกเขา” ฮัวต้าสั่ง
“ขอรับ!”
แม้ว่าพวกเขาจะจัดการภัยคุกคามอย่างเครื่องยิงลูกหินได้สำเร็จ แต่มันก็ยังคงมีอันตรายอย่างอื่นอยู่อีก ใกล้ๆกับบันไดแต่ละแห่ง มีทหารโล่ดาบ 50 นาย คอยป้องกันการปีนบันไดของผู้บุกรุก และยังโยนไม้กลิ้งและหินยักษ์ ทั้ง 2 สิ่งนั้นหนักมาก มันต้องใช้ความแข็งแกร่งและเรี่ยวแรงจำนวนมากในการยกพวกมัน
ในเวลานั้น เมื่อศัตรูได้ส่งพวกชั้นสูง 1,000 คน เข้ามาโจมตี มันทำให้อันตรายมีเพิ่มมากขึ้น
เมื่อเห็นว่าผู้บุกรุกได้ติดสินใจที่จะมุ่งเน้นมาที่ประตูเดียว โอหยางโชวก็ไม่ลังเล เขาสั่งให้เก่อหงเหลียงที่อยู่ประตูด้านทิศเหนือส่งทหารโล่ดาบ 3 กองร้อย มายังประตูด้านทิศตะวันตก เพื่อเสริมการป้องกันในทันที
ทหารที่ประตูด้านทิศเหนือ เหลืออยู่เพียง 400 นาย โดย 400 นาย เหล่านี้ อาจจะต้องเผชิญหน้ากับผู้บุกรุกชั้นสูง 1,000 คน ที่ยังคงหลบซ่อนอยู่ โอหยางโชวกังวลว่าพวกเขาจะไปโจมตีประตูด้านทิศเหนือผ่านสะพานลอยน้ำ ในระหว่างที่พวกเขากำลังสู้รบอย่างดุเดือดที่ประตูด้านทิศตะวันตก
ก่อนที่กำลังเสริมจากประตูด้านทิศเหนือจะมาถึง ประตูด้านทิศตะวันตกก็ได้เข้าสู้ภาวะอันตราย
พลังการต่อสู้ของผู้บุกรุกชั้นสูงเป็น 2 เท่า ของพลังต่อสู่ของผู้บุกรุกทั่วไป การที่ผู้บุกรุกชั้นสูงกลุ่มใหญ่ปรากฎตัวอย่างฉับพลัน ทำให้ทหารป้องกันถูกกดดัน
โอหยางโชวสั่งให้สมาชิกทีมพลเมือง 500 คน ขึ้นไปบนกำแพง และทำหน้าที่แทนทหารโล่ดาบ ในการโยนไม้กลิ้งและหินยักษ์ลงไป
เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากนำพลเมืองเข้ามาสนับสนุน คนเหล่านี้ไม่ได้มีประสบการต่อสู้ใดๆเลย การที่พวกเขาถูกสั่งให้เข้าร่วมการรบเช่นนี้ ไม่รู้ว่าพวกเขาจะสามารถทำมันได้หรือไม่
เมื่อคนธรรมดาเห็นสถานการณ์แบบนี้ เป็นธรรมดาที่พวกเขาจะสั่นด้วยความกลัว แล้วพวกเขาจะมีความกล้าพอที่จะโยนไม้กลิ้งและหินยักษ์ไปยังฝ่ายตรงข้ามได้อย่างไร
เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ไม่ดี โอหยางโชวรู้ว่าเขาต้องสร้างขวัญกำลังใจ เขาคว้าหอกของเขา ขอโทษไป๋ฮัวและคนอื่นๆ จากนั้น ก็มุ่งหน้าไปยังแนวหน้าอย่างรวดเร็ว
ตอนนี้ โอหยางโชวไม่ใช่คนที่อ่อนแอเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว
ไม่ว่าจะเป็นวิชาหอกตระกูลหยาง หรือเทคนิคการบ่มเพาะกำลังภายในของจักรพรรดิเหลือง ทั้ง 2 เทคนิคต่างก็ช่วยเพิ่มพลังการต่อสู้ให้กับเขา เมื่อเผชิญหน้ากับผู้บุกรุก การสังหารด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยนัก ในตอนนี้ เขาได้มีความน่าเกรงขามในการต่อสู้บ้างแล้ว
เมื่อเห็นว่าลอร์ดของพวกเขาเองก็ออกมาต่อสู้ ไม่ว่าจะเป็นทหารโล่ดาบหรือทีมพลเมือง ขวัญกำลังใจของพวกเขาต่างก็พุ่งทะลุเพดาน ทีมพลเมืองได้โยนไม้กลิ้งอย่างไม่เกรงกลัว หลังจากที่โยนไม้กลิ้ง พวกเขาก็โยนหินยักษ์ต่อ และจากนั้นก็โยนพวกมันสลับไปมาอย่างต่อเนื่อง
ทีมพลเมืองได้ช่วยแบ่งเบาภาระของทหารโล่ดาบ ทำให้พวกเขาทุ่มกำลังทั้งหมดกับการต่อสู้กับผู้บุกรุกที่อยู่ข้างหน้าได้ ผู้บุกรุกเริ่มถูกผลักดันให้ล่าถอยออกไปเรื่อยๆ กองพันทหารราบที่ 1 ที่ป้องกันประตูด้านทิศตะวันตกนี้ เป็นกองพันทหารราบชั้นสูง พวกเขาจึงมีความสามารถสูงกว่าพวกโจรชั้นสูง
ด้วยความแตกต่างเรื่องจำนวน ผลที่ออกมาจึงยังไม่ได้ดีมากนัก
ในช่วงเวลาที่อันตรายที่สุดนี้ โอหยางโชวไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องใช้อาวุธลับของเขา ตู้น้ำมันติดไฟ เดิมทีเขาต้องการใช้มันเป็นจุดสิ้นสุดในการคว้าชัยชนะ แต่คงรอจนถึงตอนนั้นไม่ได้แล้ว
ตู้น้ำมันติดไฟมีพลังรุนแรงมาก แม้แต่บันได้ที่ถูกเตรียมไว้เผิชญกับไฟ ก็ยังลุกไหม้ เปลวเพลิงขนาดใหญ่ได้ทำลายบันได 2 อัน ในทันที จุดอ่อนอย่างเดียวของมันก็คือ การเคลื่อนย้ายมันนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย
เมื่อทหารจากประตูด้านทิศเหนือมาถึง ทหารป้องกันเมืองที่ถูกกดดันก็เริ่มผ่อนคลายได้บ้าง กำละเสริมได้ช่วยรักษาสถานการณ์การต่อสู้ครั้งนี้ไว้
เมื่อเห็นว่าพวกเขาคงไม่สามารถประสบความสำเร็จได้ และเวลาก็ใกล้เที่ยงแล้ว ฮัวต้าก็สั่งให้ล่าถอยอย่างหมดหนทาง
ด้านเมืองซานไห่ พวกเขาได้ใช้เวลานี้ ในการรักษาผู้บาดเจ็บ ส่วนผู้บาดเจ็บสาหัสได้ถูกนำตัวลงจากกำแพง และส่งไปที่โรงหมอ ทีมพลเมืองก็เริ่มเก็บกวาดทรัพยากรป้องกันเมือง และเตรียมชุดใหม่สำหรับการใช้งานในช่วงบ่าย
แฟนเพจ : TWOแปลไทย
