Chapter 151: ไม่มีข้อขัดแย้ง มันก็ไม่มีความสามัคคี
เมื่อเห็นงูเหลือมกลายพันธุ์อยู่บนปากหลุมแห่งความตายและในที่สุดมันก็ตายลง เจียงลู่ฉีก็ถอนหายใจ พลังชีวิตของงูเหลือมกลายพันธุ์นั้นเยอะมาก การชนอันรุนแรงสองครั้งพร้อมกันกับการยิงไปที่หัวสามนัดพร้อมกับการใช้หัวรบการปะทะนั้นในที่สุดก็ฆ่ามันได้
ถ้างูเหลือมกลายพันธุ์มีโอกาสที่จะสู้กลับละก็ มันจะกลายเป็นการต่อสู้ที่ดุเดือด เวลานี้เองรถFreezerและรถSUV ก็ขับตามมา ในการต่อสู้จางไฮ่และซุนคุนนั้นไม่มีโอกาสที่จะช่วยสู้เลยแม้แต่น้อย พวกเขานั้นมองมาจากที่ไกลๆ แต่พวกเขาก็ตัวสั่นไปมา สิ่งที่เกิดขึ้นนั้นมันมากเกินกว่าสิ่งที่พวกเขาจินตนาการไว้ซะอีก
รถFreezerและรถSUVก็รีบขับไปจอดด้านข้างของร่างร่างงูเหลือมกลายพันธุ์ “น่ามหัศจรรย์มาก!”จางไฮ่จ้องออกไปจากหน้าต่าง เมื่อเปรียบเทียบกับงูเหลือมกลายพันธุ์แล้ว เขานั้นก็เหมือนกันกับถั่วงอกต้นหนึ่ง งูเหลือมกลายพันธุ์สามารถที่จะกลืนเข้าไปทั้งคนได้และสามารถที่จะย่อยเขาได้เพียงใช้เวลาไม่กี่ชั่วโมง และถ้างูเหลือมกลายพันธุ์นั้นพันรถFreezerของเขา เขาและรถของเขาจะบี้กลายเป็นพายโลหะในทันที ซุนคุนก็กระโดดลงมาในทันที หลังจากที่ยิงซอมบี้ไปบางตัวด้านข้างพวกเขา เขาเดินไปยังงูเหลือมกลายพันธุ์ ซึ่งที่จริงแล้วมันงูเหลือมขนาดมหึมา!
ซุนคุนนั้นแข็งแกร่งเพียงพอ แต่เมื่อยืนต่อหน้างูเหลือมกลายพันธุ์นี้แล้ว เขาดูเหมือนกับตัวเล็กไปเลย เกล็ดของงูเหลือมกลายพันธุ์แต่ละเกล็ดนั้นมีขนาดเท่ากันกับฝ่ามือของผู้ใหญ่ ซุนคุนแตะมันและสังเกตว่ามันทั้งเย็นและแข็ง เขาสามารถที่จะรู้สึกเจ็บเล็กน้อยตรงข้อต่อ มันเหมือนกันกับการเคาะไปที่เหล็ก และพื้นที่เกล็ดส่วนใหญ่นั้นเปลี่ยนกลายเป็นเนื้อที่เต็มไปด้วยเลือด การปะทะเมื่อกี้นี้มันเลวร้ายมาก
ในความเป็นจริงแล้ว การจัดการกับสัตว์ประหลาดกลายพันธุ์ที่มีความยืดหยุ่นอย่างมากแบบนี้แล้ว การปะทะนั้นสามารถที่จะทำหน้าที่ได้ดีกว่า ‘ปืนใหญ่สุญญากาศ’ ซึ่งมันไม่จำเป็นที่จะต้องหามุมที่ดีในการยิง แต่มันก็ยังคงต้องชาร์จก่อนอีกด้วย ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องที่ค่อนข้างยากสำหรับการใช้ ‘ปืนใหญ่สุญญากาศ’ ในการทำลายเป้าหมาย ยิ่งไปกว่านั้น เจียงลู่ฉีไม่ต้องการให้ทหารเหล่านี้รู้ว่าเขายังมีอาวุธทำลายล้างอีกด้วย หัวรบการปะทะนั้นมันง่ายต่อการอธิบายมากกว่าอีกด้วย
“ซุน ถือมันไว้ที” จางไฮ่ลงจากรถไปพร้อมกันกับถือปืนในขณะที่ก็โยนดาบปลายปืนสามคมให้แก่ซุนคุน ซุนคุนก็รับดาบปลายปืนสามคมไว้ได้ ซึ่งเขาก็ควงมันเล่นบนมือของเขา ที่จริงแล้วซุนคุนนั้นค่อนข้างกังวลว่าเขาจะจัดการกับงูเหลือมกลายพันธุ์ขนาดมหึมานี้ได้อย่างไรอยู่
“พวกเราจะผ่ามันได้ยังไงกัน?” ซึ่งงูเหลือมกลายพันธุ์ขนาดมหึมาแบบนี้นั้นจะส่งกลิ่นอันเลวร้ายมากหลังจากที่มันตาย ซึ่งมันจะทำให้ดึงดูดฝูงซอมบี้จำนวนมากได้ ด้วยเหตุนี้นี่เอง มันจำเป็นที่จะต้องจัดการให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้
จางไฮ่และซุนคุนนั้นเป็นผู้เชี่ยวชาญในเรื่องแบบนี้ ถึงแม้ว่าพลังในการต่อสู้ของเขาจะอ่อนแอ แต่พวกเขาก็มีความสามารถในการทำเรื่องแบบนี้ ซึ่งทหารนั้นได้กวาดล้างทะเลซอมบี้ไปแล้วจากการต่อสู้
อย่างไรก็ตาม ทหารเหล่านี้ก็ไม่ได้รีบที่จะเดินมาหา มีเพียงแค่กัปตันและทหารอีกคนหนึ่งที่ช่วยชายแก่ให้เดินลงมา เด็กสาวก็ช่วยเหลือปู่ของเธอด้วยมือของเธอ และยืนด้านข้างเขา เมื่อทหารนั้นมาถึง เขาก็เริ่มที่จะค้นหาพื้นที่รอบๆเพื่อที่จะตรวจสอบความปลอดภัย และกัปตันพร้อมกันกับพวกเขาก็เดินมาหาเจียงลู่ฉี
ต่อหน้างูเหลือมกลายพันธุ์ ใบหน้าของเด็กสาวก็ปรากฏร่องรอยให้เห็นถึงความกลัว ถึงแม้ว่าเธอจะรู้อย่างแน่ชัดแล้วว่างูเหลือมกลายพันธุ์นั้นตายไปแล้วก็ตาม เด็กสาวก็ไม่กล้าที่จะเข้าไปใกล้มันอยู่ดี เนื่องจากว่าเธอนั้นเห็นผู้คนนับสิบคนที่ถูกกินโดยมันไป.....
เมื่อกัปตันเห็นบาดแผลที่เกิดจากหัวรบปะทะแล้ว เขาก็ตกตะลึง พวกเขานั้นสู้กับมันเป็นเวลานานแล้ว แต่พวกเขาก็ไม่สามารถที่จะทำให้มันบาดเจ็บสักแผลเลย เขานั้นชื่นชมในความคมของหัวรบมาก
“เพื่อนรัก!”กัปตันหยุดและทำความเคารพด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความขอบคุณ “พวกเรามาที่นี่เพื่อขอบคุณอย่างจริงใจแก่ท่าน ขอบคุณมากจริงๆที่ช่วยพวกเราไว้!”
ชายแก่ก็ทำความขอบคุณเช่นกันและเขาก็โค้งตัวให้แก่เจียงลู่ฉี “ขอบคุณ! ขอบคุณมากและกับสหายของท่านด้วย!”
ถ้าพวกเขานั้นไม่ได้เจอทีมของเจียงลู่ฉีแล้ว เขาและหลานสาวของเขาก็จะตายอยู่ที่นั่น ในอีกความหมายหนึ่ง พวกเขานั้นเจอโชคดีอย่างมากที่เจอผู้รอดชีวิตเหล่านี้ ดังนั้นพวกเขารู้สึกโชคดีและมีความสุขมาก
เด็กสาวก็ก้มหัวลงพร้อมกันกับปู่ของเธอและหลังจากนั้นเธอก็หันหลังและก้มหัวลงให้แก่ซุนคุนและจางไฮ่อีกด้วยและเธอก็พูดอย่างอ่อนหวาน “ขอบ.... ขอบคุณค่ะ”
จางไฮ่และซุนคุนรู้สึกอายและแตะไปที่จมูกของพวกเขา เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆคนนี้นั้นสุภาพมากจริงๆ....
“ไม่ต้องสุภาพกับฉันหรอก”เจียงลู่ฉี ในความเป็นจริงแล้วเขานั้นไม่ได้มีเป้าหมายที่จะช่วยคนเหล่านี้เป็นพิเศษ ถึงแม้ว่าคนพวกนี้จะรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ก็ตาม พวกเขาก็ยังคงมาเพื่อที่จะขอบคุณเจียงลู่ฉีอยู่ดี
“ถ้าท่านต้องการที่จะผ่างูเหลือมกลายพันธุ์ละก็ มันจะดีกว่าถ้าพลิกมันก่อน เนื่องจากว่าตรงช่วงท้องของมันนั้นค่อนข้างที่จะอ่อน ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องง่ายสำหรับท่านที่จะเริ่มผ่ามันจากตรงนั้น” กัปตันก็เริ่มพูดในฉับพลันกับจางไฮ่และซุนคุน
“โอ้ พวกเราเข้าใจแล้ว ขอบคุณนะ”จางไฮ่และซุนคุนก็รีบทำงานของพวกเขาในทันที พวกเขานั้นไม่เคยที่จะแตะงูมาก่อน และถ้ากัปตันไม่ได้พูด พวกเขาก็ต้องเริ่มที่จะทดลองกับมันก่อนเป็นอย่างแรก
“ไม่เป็นไรครับ ผมก็ไม่เคยเห็นงูที่ใหญ่ขนาดนี้มาก่อนเหมือนกัน มีเพียงแค่ประมาณหนึ่งเมตร ก่อนหน้านี้ งูพวกนี้มันก็เหมือนกันกับหนอนตัวหนึ่งแค่นั้นแหละ”กัปตันพูดพร้อมกันกับรอยยิ้มและหลังจากนั้นก็มองไปที่หัวรบของรถมินิบัส
“รถนั่นทรงพลังเป็นอย่างมาก! ท่านเป็นคนที่ปรับแต่งมันใช่ไหม”กัปตันสงสัยเกี่ยวกับมันมาก
อย่างไรก็ตาม เจียงลู่ฉีนั้นระมัดระวังกับพวกเขามาก เขาก็ถือปืนในมือเมื่อพวกเขานั้นมองไปที่รถมินิบัส มันเป็นเรื่องที่เด่นชัดว่าเจียงลู่ฉีนั้นเตรียมพร้อมสำหรับการโจมตีที่คาดไม่ถึง กัปตันก็รู้ชัดเจนเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรเลย
ตามจริงทั้งสองฝั่งนั้นก็ระมัดระวังต่อกันและกัน ดังคำกล่าวของคนเฒ่าคนแก่ว่า “ไม่มีข้อขัดแย้ง มันก็ไม่มีความสามัคคี”
ในตอนนี้พวกเขานั้นอยู่ด้วยกันแบบมีมิตรภาพและมีความร่วมมือต่อกันและกัน ดังนั้นเจียงลู่ฉีจึงพยักหน้าและพูด “ใช่ ฉันเป็นคนปรับแต่งมันเอง”
กัปตันถามเนื่องจากว่าเขาเพียงแค่สงสัย แต่เขาก็คิดว่ารถคันนี้นั้นถูกปรับแต่งโดยจางไฮ่และซุนคุนที่ซึ่งเป็นพวกมีพลังเหนือธรรมชาติ รถคันนี้ถูกปรับแต่งโดยชายหนุ่มซึ่งทำให้เขานั้นประหลาดใจ
“ท่านได้ปรับแต่งมันได้เยี่ยมมาก!”กัปตันไม่รู้ว่าจะพูดอะไรอีกแล้ว เขานั้นชื่นชมเจียงลู่ฉีจากก้นบึ้งของหัวใจและเชื่อว่าเจียงลู่ฉีนั้นก็มีความสามารถพิเศษบางอย่าง เด็กสาวตัวเล็กก็นับถือเจียงลู่ฉีเป็นอย่างมากเช่นกัน
เจียงลู่ฉีนั้นเป็นคนจัดการสัตว์ประหลาดนั่น ด้วยเหตุนี้นี่เอง เด็กสาวตัวเล็กจึงพิจารณาให้เขาเป็นฮีโร่ในหัวใจของเธอ มันเป็นความรู้สึกธรรมดาของคนทั่วไปที่รู้สึกได้
“ยินดีที่ได้รู้จัก ผมชื่อเฉินเต๋า ผมมาจากเกาะเชนไฮ่ และนี่คือศาสตราจารย์จางและหลานสาวของเขา”กัปตันพูดกับเจียงลู่ฉีและโยนห่อไปให้ซุนคุน “พี่ชาย ได้โปรดรับนี้ไป” ซุนคุนก็จับมันได้อย่างเรียบร้อยและเปิดออกมาก็พบกับรังกระสุนจำนวนห้าหรือหกรัง
“ผมรู้ว่ามันไม่ได้มากสักเท่าไหร่ แต่รับมันไว้เป็นรางวัลสำหรับการช่วยเหลือพวกเราไว้ด้วยเถอะ ถ้าพวกเราสามารถที่ไปหยิบปืนหลายกระบอกได้ละก็พวกเราก็จะให้พวกมันทั้งหมดแก่คุณเลย”เฉินเต๋าพูด มันก็ไม่ใช่ของรางวัลที่ควรนับไว้ แต่มันก็แค่ความคิดที่ถูกทิ้งไว้เบื้อหลังมากกว่า
หลังจากนั้นเฉินเต๋าก็พูดขึ้นอีกครั้ง “ผมรู้ว่าท่านกำลังสนใจเกี่ยวกับสถานการณ์ในเกาะเชนไฮ่ใช่ไหม?”มันเป็นเรื่องที่เด่นชัดว่าเฉินเต๋านั้นต้องการที่เป็นเพื่อนกับเจียงลู่และทีมของเขา
