TXV – 129 ฝีมือทางการแพทย์ !
TXV – 129 ฝีมือทางการแพทย์ !
จูบอันร้อนแรงได้จบลง เซี่ยเหล่ยคิดว่าตอนนี้มันเกินควบคุมแล้ว เธอสะบัดหัวและเสยผม ราวกับว่าต้องการยั่วยวนเขา เธอขบหูของเซี่ยเหล่ยแล้วกระซิบเบาๆว่า "ต้องการ....ฉันไหม?"
เสียงของเธอเต็มไปด้วยความยั่วยวน เซี่ยเหล่ยเคลิ้มไปชั่วขณะแต่ไม่นานเขาก็ตั้งสติได้ เขาจับมืออเลน่าออกจากกางเกงในขณะที่เธอพยายามจะถอดมัน แล้วพูดว่า "อเลน่าเราควรที่จะไปดูโจเซฟก่อน"
อเลน่าพยายามตั้งสติและเอามือออกจากกางเกงของเขา แต่ก็ยังไม่หายตื่นเต้น จากการที่เพิ่งฆ่าคนไปเมื่อกี้ แต่ในขณะเดียวกันอารมณ์ของเธอก็ถูกกระตุ้นจากส่วนลึกว่าเธอต้องการเซี่ยเหล่ยในตอนนี้ แต่ด้วยคำพูดของเซี่ยเหล่ยมันเหมือนเป็นการเทน้ำเย็นรดหัวของเธอจนได้สติกลับมา
"ขอโทษ ... " อเลน่าพูดขึ้นด้วยท่าทีงุ่มง่าม "ฉันไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ เรารีบไปหา โจเซฟกันเถอะ" เธอหยิบปืนไรเฟิลขึ้นมาจากพื้น แล้วเดินไปหา โจเซฟ
พวกเขาเดินผ่านศพนาเวส ในตอนนี้ นาเวสดูเหมือนหมาที่ตายอย่างน่าเวทนาอยู่ข้างถนน อเลน่าได้เตะเท้าไปที่ศพของนาเวสแล้วพูดขึ้นว่า "สมน้ำหน้า!!!"
เซี่ยเหล่ยได้ตบไหล่เธอเบาๆแล้วพูดว่า "ไปกันเถอะ...เขาตายแล้ว"
อเลน่าพยักหน้าและเดินออกจากป่าไปพร้อมกับเซี่ยเหล่ย
ที่บ้านของโจเซฟสว่างไสวไปด้วยแสงไฟ ซึ่งสามารถมองเห็นคนกลุ่มหนึ่งยืนอยู่ภายใต้แสงสว่างจากที่ไกลๆได้ ในมือของคนเหล่านั้นได้ถือปืนไรเฟิลกันทุกคน คนพวกนั้นเป็นชาวบ้านในเมืองเล็กๆ ก่อนหน้านี้เวลาเดียวกับที่อเลน่ายิงนาเวส พวกเขาได้ยินเสียงปืนและจับปืนขึ้นมาเพื่อเตรียมพร้อม แต่พวกเขามีความกล้าไม่มากพอที่จะเข้าไปในป่า
“ยกมือขึ้น! อย่าขยับ!” ชายแก่คนหนึ่งพูดขึ้นพลางเอาปืนเล็งไปที่พวกเขา
ชาวบ้านคนอื่นก็ยกปืนแล้วเล็งไปที่พวกเขาด้วยเข่นกัน
อเลน่าตะโกนออกไปว่า "ฉันคืออเลน่า! พวกอาชญากรตายแล้ว! "
"นั่นคือเสียงของอเลน่า!!!" ใครบางคนพูด
"เธอบอกว่าพวกมันตายแล้วงั้นเหรอ? เธอทำได้อย่างไร" ใครบางคนพูดขึ้นด้วยท่าทางที่ไม่เชื่อ
เซี่ยเหล่ยและอเลน่าเดินเข้าไปแล้วจึงเหน โจเซฟ เขานอนอยู่บนพื้น ที่ตัวของเขามีกระสุนอยู่2รู หนึ่งนัดโดนปอดหนึ่งนัดโดนเอว ที่แผลรูกระสุนยังมีเลือดไหลออกมา แต่อย่างไรก็ตายเขายังมีลมหายใจอยู่ เขายังไม่ตาย !
บนตัวของโจเซฟเต็มไปด้วยสำลีและผ้าก็อต เกิดจากการห้ามเลือด มีใครบางคนได้ช่วยเขาปฐมพยาบาลไว้ก่อนแล้ว และเห็นได้ชัดว่าคนๆนี้พอมีความสามารถด้านการปฐมพยาบาลพอสมควร
"โจเซฟ...คุณไม่เป็นอะไรใช่มั้ย? " อเลน่าถาม
โจเซฟไม่ตอบสนองใดๆ เขาปิดตาและถอนหายใจออกมาอย่างโรยริน
ในเวลานี้ผู้หญิงคนหนึ่งเดินออกมาจากห้อง เธอคือ ‘ลอร์น่า’ ในมือของเธอกำลังถือชุดปฐมพยาบาลอยู่
"มีใครช่วยปฐมพยาบาลเขาได้หรือไม่? ลอร์น่าเอ่ยถาม
ทุกคนส่ายหัว
เธอขมวดคิ้วแล้วพูดว่า "ฉันได้โทรศัพท์ไปอธิบายสถานการณ์ให้ตำรวจฟังทำไมเขาถึงยังไม่ส่งรถพยาบาลมานะ?"
ชายแก่ถือไรเฟิลในมือได้พูดว่า "มันไม่เร็วขนาดนั้นหรอก ก่อนหน้านี้ภรรยาผมขาหักในห้องน้ำ ผมโทรไปแจ้งรถพยาบาล แต่กว่าเขาจะมาถึงก็ใช้เวลาครึ่งชั่วโมงแล้ว ดีที่ตอนนั้นภรรยาของผมเพียงแค่ขาหัก แต่ถ้าเป็นแผลของโจเซฟในตอนนี้ เขาอาจจะตายก็เป็นได้"
"เราจะทำยังไงกันดี?" ลอร์น่าพูดด้วยความกังวล "แผลของโจเซฟยังคงมีเลือดไหลอยู่ เขาไม่สามารถรอให้รถพยาบาลมาถึงได้อย่างเดียว"
ทุกคนเป็นกังวลมาก แต่เรื่องนี้ต้องการความรู้และทักษะเฉพาะ ความกังวลไม่สามารถช่วยอะไรได้
ในเวลานี้เซี่ยเหล่ยที่เงียบมาตลอดพูดขึ้นว่า "ผมจะลองดู!!"
ลอร์น่าแปลกใจแล้วถามว่า "คุณ? คุณเป็นใคร? หมองั้นหรอ? "
อเลน่าพูดขึ้นว่า "ป้า ลอร์น่า เขาชื่อ ‘ลูคัส’ เขาเป็นเพื่อนฉันเอง เขามีความรู้หลายด้าน ให้เขาลองเถอะ"
"เขาเป็นหมอหรอ?" ลอร์น่าเอ่ยถาม
"เขาเป็น ...... " อเลน่าพูดด้วยท่าทีไม่มั่นใจ เพราะเธอเองก็ไม่รู้ว่าเซี่ยเหล่ยมีความสามารถในการปฐมพยาบาลหรือป่าว
เซี่ยเหล่ยพูดว่า "ผมไม่ใช่หมอ...ผมเป็นช่างเครื่อง"
“หา...? ช่างเครื่อง” ลอร์น่า แสดงอาการตกใจ แล้วพูดต่อว่า" โจเซฟ ไม่ใช่เครื่องจักรสิ่งที่เขาต้องการคือหมอ ไม่ใช่ช่างเครื่อง !"
ใครบางคนกล่าวว่า "ใช่ คนเป็นช่างเนี่ยนะจะมีความรู้ด้านการรักษาของหมอ? ออกไปเลยนะไอหนุ่มผิวเหลือง "
"ท่าทางของเขาดูไม่มีความรู้ของหมอ ถ้าโจเซฟตายใครจะรับผิดชอบ " ใครบางคนถาม
ในขณะที่ทุกคนกำลังเถียงกันอยู่ มีแค่อเลน่าเท่านั้นที่เชื่อว่าเซี่ยเหล่ยทำได้
เซี่ยเหล่ยพูดว่า "แผลของ โจเซฟยังคงมีเลือดออกตลอด ในเวลาแบบนี้คุณยังจะเถียงกันอยู่อีกเหรอ? กว่าพวกคุณจะเถียงกันเสร็จ โจเซฟคงตายเพราะเสียเลือดมากเกินไปแล้ว ขอโอกาสให้ผมได้ลองเถอะ "
จริงๆแล้วไม่เพียงแค่ชาวบ้านในเมืองเล็กจะคิดว่านี่เป็นการกระทำที่เสี่ยงมาก แต่เซี่ยเหล่ยเองก็คิดว่าเสี่ยงมากเหมือนกัน แต่เหตุผลง่ายๆเลยเพราะไม่มีใครจะลองช่วยเขา เซี่ยเหล่ยไม่ได้ต้องการที่จะเป็นฮีโร่ แต่เขาต้องการที่จะช่วยชีวิตโจเซฟเท่านั้น
ข้อมูลที่ในตอนนี้ที่โจเซฟมีอยู่ยังไม่เพียงพอ แต่อีกไม่นานจะต้องสมบูรณ์ 100 เปอเซ็นต์แน่ๆ ถ้าโจเซฟตายในเวลานี้เราจะหาข้อมูลจากใครล่ะ ?
ลอร์น่ามองไปยังอาการของโจเซฟ เธอจึงได้ตัดสินใจให้เซี่ยเหล่ยเป็นคนรักษา เธอจึงพูดออกไปว่า "ตกลง...คุณลองทำดู แต่ถ้ามีเหตุอะไรเกิดขึ้น คุณอาจจะต้องใช้เงินเป็นจำนวน 10 ล้าน ถ้าคุณไม่มีปัญหาอะไรคุณก็ทำตามวิธีการของคุณจนกว่ารถพยาบาลจะมาถึง "
เซี่ยเหล่ยพยักหน้า จากนั้นก็ตรงไปหา โจเซฟ เขาเปิดกล่องปฐมพยาบาลหยิบเอากรรไกรออกมาแล้วบรรจงตัดเสื้อที่เปื้อนเลือดของ โจเซฟ ออก บาดแผลที่ โจเซฟ ได้รับนั้นเพราะมีเลือดอยู่จำนวนมากคาอยู่จึงทำให้ไม่สามารถเห็นอวัยวะภายในได้
‘อาการของ โจเซฟ น่าเป็นห่วงมาก’ เซี่ยเหล่ยคิดพลางขมวดคิ้ว
ในสถานการณ์เช่นนี้ แม้ว่ารถพยาบาลจะมาถึงและนำตัวของ โจเซฟ ไปให้ออกซิเจนได้บนรถและพาไปยังโรงพยาบาลเพื่อรับการรักษา แต่ด้วยอาการตอนนี้และระยะทางกว่าจะไปถึงโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดซึ่งมันก็มีความเสี่ยงมาก เซี่ยเหล่ยเกือบจะสรุปแล้วว่าไม่ว่ายังไง โจเซฟ จะต้องตายที่โรงพยาบาล หรืออาจจะก่อนหน้านั้นอีก
"เขาไม่มีความสามารถในด้านการรักษา" ชายแก่พูดขึ้นแล้วต่อว่า "ผมคิดว่าเขาไม่รู้ว่าจะต้องทำอะไรบ้าง"
" โจเซฟ จะตายในมือเขา ผมไม่เชื่อว่าเขาจะรักษาได้" ใครบางคนกล่าว
ชาวบ้านหลายคนเห็นด้วยกับความคิดนั้น ที่จริงแล้วถ้าเซี่ยเหล่ยเป็นคนเยอรมัน พวกเขาจะไม่สงสัยและปฏิบัติตัวแบบนี้กับเซี่ยเหล่ย แต่ถึงนี่จะไม่ใช่การเหยียดชนชาติแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่านี่คือการเลือกปฏิบัติ !
ลอร์น่าพูดว่า "เรามารวมตัวกันแล้วสวดภาวนาให้เขากันเถอะ..."
ผู้คนเริ่มการสวดภาวนา ตาซ้ายของเซี่ยเหล่ยก็เริ่มเปิดขึ้น เขามองไปยังบาดแผลโจเซฟและเห็นเลือดค่อยๆจางหายไป เขาพยายามมองทะลุผิวหนังเข้าไป จากนั้นเขาก็เห็นกล้ามเนื้อที่ฉีกขาด เส้นเลือดที่แตกและรูที่ปอด มันคือรูของลูกกระสุนที่ฝังอยู่ในปอดของเขา
เซี่ยเหล่ยยังเห็นทะลุไปถึงแผลที่เอวชองโจเซฟ พลันคิดว่าเขาโชคดีมาก ที่กระสุนไม่ได้ไปโดนส่วนสำคัญ มันเฉียดไปไม่กี่เซนติเมตรกับไตของเขา ซึ่งถ้าโดนที่ไตเขาคงตายไปแล้ว
‘แผลที่ปอดของโจเซฟ ถ้าเราสามารถหาวิธีที่จะนำกระสุนของเขาออกมาได้ จะทำให้อาการเขาดีขึ้น เขาอาจจะทนไปถึงโรงพยาบาลเพื่อรับการรักษาได้’ เซี่ยเหล่ยกำลังคิด และก็มองไปที่กล่องปฐมพยาบาล
‘ในกล่องปฐมพยาบาลมีผ้าพันแผล ยาฆ่าเชื้อ ผงห้ามเลือด คีมทางการแพทย์ อมอคซิลิน และยาสามัญทั่วไป แต่มันไม่มีมีดผ่าตัดและยาชา ของแค่นี้ยังไม่เพียงต่อต่อการรักษา !’ เซี่ยเหล่ยคิดในใจ
ในสถานการณ์ปกติ หมอจะต้องเห็นฟิล์มเอ็กซเรย์ก่อนเป็นอันดับแรกเพื่อยืนยันจุดที่กระสุนคาอยู่และกล้าที่จะผ่าตัดในตำแหน่งนั้นๆ แต่เซี่ยเหล่ยสามารถมองเห็นทะลุร่างกายของโจเซฟ ด้วยตาของเขาได้ข้อนี้จึงไม่เป็นปัญหา แต่สิ่งที่ขาดและสำคัญมากคือเครื่องมือการแพทย์ที่แม่นยำและยาที่จำเป็นต่อการผ่าตัด
ไม่นานเซี่ยเหล่ยมีแผนอยู่ในหัว เขาหยิบคีมแล้วแหวกลงไปที่แผลของ โจเซฟ อย่างระมัดระวัง
คีมล้วงลงไปในแผลของโจเซฟ ดวงตาซ้ายของเซี่ยเหล่ยยังคงมองทะลุบาดแผลของเขาอย่างแม่นยำ มันดูเป็นการกระทำที่รุนแรงในสายตาคนอื่นๆ ความจริงมันเป็นขั้นตอนที่ปลอดภัยที่สุดเพราะเขายังคงมองเห็นคีมภายในแผลภายใต้สถานการณ์ในตอนนี้ ด้วยความสามารถในการมองทะลุของเขาทำให้สามารถเห็นอวัยวะภายในตัวโจเซฟอย่างแม่นยำและเขาพยายามหลีกเลี่ยงวิธีที่จะสร้างบาดแผลให้โจเซฟเพิ่มขึ้น
"เขา...“ ชายแก่ถือปืนที่เห็นการกระทำของเซี่ยเหล่นในตอนนี้ก็ตกใจจนไม่สามารถพูดต่อได้
"ไปหยุดเขาเดียวนี้ เขาบ้าไปแล้ว เขาเอาคีมใส่ไปในตัวของ โจเซฟ ได้ยังไง"ชาวบ้านโผล่งขึ้นมา
อเลน่าเริ่มรู้สึกกลัว.....
ในขณะนี้เซี่ยเหล่ยจับลูกกระสุนในปอดได้แล้ว เขาเขย่าคีมเล็กน้อยแล้วพยายามยกลูกกระสุนออกมาอย่างช้าๆ
เซี่ยเหล่ยเอากระสุนออกมาได้แล้วทิ้งไปด้านข้าง คราวนี้เขาเอาคีมไปที่แผลของ โจเซฟอีกครั้งแต่ครั้งนี้ไม่เหมือนกับครั้งแรกเพราะเขาพยายามที่จะต่อเส้นเลือดให้กับ โจเซฟ และแล้วมันก็จบลง เลือดของ โจเซฟหยุดไหล
ทุกคนตะลึงและมองไปที่เซี่ยเหล่ย..........
เซี่ยเหล่ยพูดว่า "ผมหยุดเลือดจากแผลของเขาได้แล้ว ในตอนนี้เราควรรอรถพยาบาลดีกว่า ส่วนแผลอีกจุดนึงของเขาก็ไม่ได้อันตรายมาก ควรให้หมอรักษาให้ถูกวิธี"
อเลน่ามองไปที่เซี่ยเหล่ย ในสมองของเธอนั้นไม่ได้คิดอะไรเลย
ไม่มีใครคิดจะต่อว่าเขาเลยในตอนนี้ กลับกันทุกสายตากลับมองเขาในแง่การนับถือในความสามารถของเขา !
ได้ยินเสียงของรถพยาบาลแว่วๆ มันใกล้ที่จะมาถึงแล้ว
เซี่ยเหล่ยผ่อนคลายลงและคิดกับตัวเองว่า ‘ถ้ากลับไปที่จีน เราต้องศึกษาทักษะทางการแพทย์บ้างแล้วล่ะ จากนนั้นใช้ความรู้ทางด้านนี้กับหน่วยลับของหลงบิง ในภายภาคหน้า ถ้าเจอสถานการณ์แบบนี้อีกมันคงจะช่วยได้ไม่น้อยเลย !’
ติดตามตอนต่อไป..........
