ตอนที่ 68 มังกรเกราะทองเลือด

เมื่อเห็นหลิน ฮวง พยายามที่จะติดตามกลุ่ม หลี่ เอี้ยนซิงก็ส่งสายตาให้ชายหนุ่ม

หนึ่งในพวกเขากล่าวกับเล้ง เยวี่ยซินทันที“แม่นางเล้ง พวกเราได้ทำภารกิจของเราแล้วในการส่งเขามาที่นี่ ไม่จำเป็นต้องนำเขาไปกับเราในป่า”

“แม้ว่าเราจะมุ่งหน้าไปยังเส้นทางเดียวกับที่ที่ปีศาจ6แขนอยู่ ด้วยความเร็วของเด็กนี่ เขาจะเป็นตัวถ่วงเรา ฉันไม่คิดว่ามันคือความคิดดีที่จะพาเขาไปกับเรา…”

“ฉันก็คิดเช่นเดียวกัน พวกเราไม่สามารถแบกเด็กนี่ไว้บนหลังเราได้...”ชายหนุ่มอีกสองคนกล่าวเสริม

“เนื่องจากเราต้องใช้เวลา3ถึง5วันเพื่อไปที่นั่น มันจะไม่แตกต่างกันแม้ว่าเขาจะทำให้เราช้าลง”เล้ง เยวี่ยซินยืนยันที่จะพาหลิน ฮวงไปในป่า

“เนื่องจากน้องเล้งต้องการจะพาน้องชายหลินไป พวกเราก็จะทำเช่นนั้น มันจะไม่สร้างความแตกต่างให้กับคนพิเศษเพราะเราสามารถเดินช้าๆและเพลิดเพลินกับทัศนียภาพได้”แทนที่จะปฏิเสธ หลี่ เอี้ยนซิงยอมรับสิ่งที่เล้ง เยวี่ยซินกล่าว“น้องชายหลิน นายสามารถติดตามเราไปได้ แต่ต้องระมัดระวังเพื่อความปลอดภัยของนายบนถนน”

ชายหนุ่มไม่ได้พูดอะไรเนื่องจากหลี่ เอี้ยนซิงพูด หลิน ฮวงมองไปที่เขาด้วยท่าทางสับสน เขาคิดว่าหลี่ เอี้ยนซิงจะต่อต้านความคิดของเล้ง เยวี่ยซินเสียอีก เขาเริ่มคิดว่าหลี่ เอี้ยนซิงกำลังวางแผนอะไรสักอย่าง“งั้น ผมจะรบกวนพวกคุณอีกสักพัก ผมขอโทษด้วย”หลิน ฮวงยิ้มและกล่าว เขาประพฤติตัวอย่างดีในระหว่างเดินทาง

หลิน ฮวงไม่มีอะไรในสายตาหลี่ เอี้ยนซิงและพวกของเขาเนื่องจากเขายังไม่ถึงระดับเหล็ก พวกเขาไม่ตระหนักว่าหลิน ฮวง รู้ว่าพวกเขากำลังคิดจะทำอะไร“ใช้แหวนหัวใจจักรพรรดิของนายเพื่อทำเครื่องหมายลงบนเส้นทาง นายสามารถติดตามเส้นทางได้เมื่อนายกลับและรอคอยพวกเราที่นี่ ภารกิจเราะใช้เวลา5-7วัน มันจะไม่นานกว่า10วัน เราจะส่งข้อความหานายเมื่อเราทำภารกิจเสร็จสิ้น หากนายไม่อยู่ที่นี่เมื่อเรากลับมา เราจะรอนายอีก3วัน เราจะจากไปภายใน3วันหากนายไม่ปรากฏตัว และ นายต้องจ้างกลุ่มอื่นเพื่อช่วยเหลือนาย”เล้ง เยวี่ยซินบอกกับหลิน ฮวง ก่อนที่พวกเขาจะออกเดินทาง

“ผมเข้าใจ”หลิน ฮวง พยักหน้า

ส่วนที่เหลือไม่ได้พูดอะไรและมุ่งหน้าไปในป่า หลิน ฮวง เดินตามหลังพวกเขาไป พวกเขาทั้ง6เดินเข้าไปในป่า นอกจากหลิน ฮวง คนที่เหลือดูราวกับกำลังมาเที่ยวในวันหยุด พวกเขาไม่กังวลเลยแม้แต่น้อย หลิน ฮวงรู้สึกกังวลเล็กน้อยเมื่อมันเป็นเขตป่าระดับ4 มันไม่ได้เป็นสวนสนุกขณะที่มอนสเตอร์ทุกตัวมีระดับมากกว่าเหล็กซึ่งคุกคามชีวิตเขาได้

ในไม่ช้า พวกเขาก็เผชิญกับการโจมตีของมอนสเตอร์ กลุ่มชายหนุ่มฆ่ามอนสเตอร์ทั้งหมดโดยง่ายและซากศพของพวกมันก็กระจายอยู่ไปทั่ว หลิน ฮวง พยายามจะเก็บศพมอนสเตอร์แต่ก็อายเกิน ศะของพวกมันสามารถขายให้กับสมาคมนักล่าได้ มอนสเตอร์ระดับเหล็กแบบสมบูรณ์สามารถขายได้ถึง10000เครดิต ระดับทองแดงสามารถขายได้ถึง1แสนเครดิต

ขณะที่พวกเขาเดินเข้าไปในป่า มอนสเตอร์ที่โจมตีพวกเขาก็เลื่อนจากระดับเหล็กเป็นทองแดง หลิน ฮวงสังเกตเห็นว่าพวกเขาไม่ได้มองมอนสเตอร์เลยหลังจากที่ฆ่าพวกมัน เขาจึงเก็บศพมอนสเตอร์ระดับทองแดงตามทางไว้ในช่องเก็บของ โชคดี ขนาดของมอนสเตอร์ไม่ได้ใหญ่เกินไป ช่องเก็บของของหลิน ฮวง เกือบจะเต็มหลังจากเก็บพวกมันมากกว่า10ตัว มันดันดูเหมือนว่า100ลูกบาศก์เมตรจะไม่เพียงพอและเขาได้ใช้1ล้านเครดิตเพื่อขยายช่องเก็บของเขาเป็น1000ลูกบาศก์เมตร

เมื่อมองเขาที่กำลังเก็บซากศพ ชายหนุ่มก็หัวเราะเยาะเพราะเงินไม่สำคัญสำหรับพวกเขา ในขณะที่หลิน ฮวง ไม่สนว่าพวกเขาจะคิดยังไงเพราะพวกเขาจะไม่ได้เจอกันอีกหลังจากภารกิจจบลง เงินที่เขาจะได้รับจากการขายศพคือสิ่งสำคัญที่สุด

จากการเดินตามเจ้าชายเหล่านี้ หลิน ฮวง สะสมซากศพมอนสเตอร์ระดับทองแดงได้มากกว่า100ภายในสามชั่วโมง ช่อบเก็บของที่พึ่งจะอัปเกรดกลับกลายเป็นเต็มอีกครั้งซึ่งพวกมันมีค่ามากกว่า10ล้านเครดิต จากนั้นเขาก็อัปเกรดช่องเก็บของเขาเป็น3000ลูกบาศก์เมตรด้วย2ล้านเครดิต ตอนนี้เขาเหลือเพียง1แสนเครดิตเท่านั้น

หลังจากนั้นอีก7ชั่วโมง หลิน ฮวงก็สะสมศพมอนสเตอร์ได้เพิ่ม ความเสียใจของเขาเพียงสิ่งเดียวคือการไม่เห็นหลี่ เอี้ยนซิงลงมือ มอนสเตอร์ทุกตัวถูกฆ่าโดยชายหนุ่มทั้งสามและหลี่ เอี้ยนซิงไม่ได้ทำอะไรเลย เช่นเดียวกับเล้ง เยวี่ยซิน หลิน ฮวงไม่แม้แต่จะมีความคิดว่าเล้ง เยวี่ยซินมีอาวุธอะไรบ้าง

มันเป็นเวลา6โมงเย็นและท้องฟ้าก็เริ่มมืด หลิน ฮวง ประเมินว่าเขาอยู่ใกล้กับจุดหมายเขาแล้ว หากเขาไม่ตามกลุ่มนี้มา เขาจะต้องใช้เวลาอย่างน้อย2หรือ3วันเพื่อเข้าป่าอย่างระมัดระวัง

เสียงคำรามขอมอนสเตอร์ดังขึ้นไม่ไกลจากกลุ่มหลิน ฮวง มอนสเตอร์นกมากมายบินหนีด้วยความกลัว หลิน ฮวง สามารถสัมผัสได้ว่ามอนสเตอร์นั้นจะต้องอยู่ระดับเงินเป็นอย่างน้อย แต่ทว่า นั่นก็ไม่ทำให้กลุ่มเล้ง เยวี่ยซินกังวลแม้แต่น้อย พวกเขาเดินตรงเข้าไปในพื้นที่โดยไม่ลังเลแม้แต่นิด

ในไม่ช้า มังกรฟ้ายักษ์ที่ปกคลุมด้วยเกล็ดสีทองก็ปรากฏตรงหน้าพวกเขา มันกำลังกลืนกินซากศพของมอนสเตอร์ยักษ์ด้วยการหันหลังให้พวกเขา  มังกรฟ้ายาว30เมตรและสูงกว่า10เมตร มันดูราวกับ ทีเร็ก(ไดโนเสาร์) แต่ใหญ่กว่า

หลิน  ฮวงยอมรับว่ามันคือมังกรฟ้าแต่เขาไม่รู้ชื่อที่แท้จริงของมัน จากนั้นเขาก็หันไปถามเล้ง เยวี่ยซิน“คุณเล้ง มอนสเตอร์นี้คืออะไร?ทำไมมันจงดูราวกับมังกรเกราะทองแต่ขนาดของเกล็ดมันและกรงเล็บกับฟันที่แหลมคมจึงดูแตกต่าง?”

“มันคือมังกรเกราะทองเลือด มันคือมังกรเกราะทองที่ผ่านการกลายพันธ์มาแล้วรอบหนึ่ง มันถูกพิจาณณาให้เป็นมอนสเตอร์ระดับทองที่แข็งแกร่งที่สุด”เล้ง เยวี่ยซินอธิบายอย่างสงบ“มันดูเหมือนเราจะโชคดีที่ได้ปะทะกับมอนสเตอร์กลายพันธ์ในสภาพที่ดี มันแย่ที่เราไม่มีผู้ควบคุม มิฉะนั้นเราจะสามารถทำให้มันเชื่องได้”เจ้าชายที่สวมหมวกกล่าว

“นายบอกว่าสภาพที่ดี?นี่คือผลงานชิ้นเอก!อย่าอวดดีไป เก่อ ผิง ฉันแน่ใจว่านายจะหนีไปหากนายกำลังต่อสู้กับมังกรเกราะทองเลือดด้วยตัวนายเอง!”หนึ่งในนั้นล้อเลียน

“มังกรเกราะทองเลือดระดับทองขั้น3 ความสามารถของมังกรมันเทียบได้ดับนักล่าที่อยู่ใน100อันดับแรก นอกจากฉัน พวกนายทั้งคู่ก็จะตายหากนายต่อสู้กับมัน!”เก่อ ผิง กล่าวโกรธๆ

“มีเพียงคุณเล้ง และพี่ชายหลี่ ที่สามารถจัดการกับมันได้”ชายหนุ่มร่างผอมพูดและมองไปที่หลี่ เอี้ยนซิง “มอนสเตอร์ตนนี้จะช่วยได้มากหากเราสามารถจับมันได้ มันแย่ที่เรามีภารกิจ แม้ว่าจะด้วยผู้ควบคุมก็ตาม การจะจับมันต้องใช้เวลา ดูเหมือนเราจะต้องฆ่ามันเท่านั้น...”หลี่ เอี้ยนซิงกล่าวขณะมองมังกรเกราะทองเลือด

แม้ว่ามังกรเกราะทองเลือดจะกำลังกินซากศะอยู่ก่อนหน้า มันก็ตระหนักถึงการจ้องมองของพวกเขาได้แต่มันไม่สนใจ หลิน ฮวง แข็งค้างเมื่อเขาเห็นมันเหลือบตามามองพวกเขา เขาสามารถรู้สึกได้ถึงความตาย จากนั้นลมหายใจเขาก็กลายเป็นหนักหน่วงขึ้น...