TXV – 126 ความรู้สึก VS หน้าที่ !
TXV – 126 ความรู้สึก VS หน้าที่ !
เซี่ยเหล่ยเดินเข้าห้องนั่งเล่นมาพบกับแขกสองคนนั่งคุยที่โซฟา ทางซ้ายเป็นบันไดไม้สู่ชั้นอื่น ส่วนด้านขวาเป็นโถงที่มีหลายๆห้องเรียงกันเต็มไปด้วยแขกคนอื่นๆภายในงาน เขามองหาโจเซฟและอเลน่าไม่เจอเลย
เซี่ยเหล่ยใช้สายตาควานหาโจเซฟกับอเลน่าทีละห้อง แต่ก็หาไม่เจออยู่ดี
เขาจึงเดินไปดูที่อีกอาคารนึงแล้วหาสองคนนี้เจออย่างรวดเร็ว อเลน่านั่งอยู่บนเตียงในห้องนอนโดยมีโจเซฟนั่งอยู่ข้างกาย
โจเซฟใช้มือลูบแก้มอเลน่าเบาๆพร้อมส่งสายตาอ่อนหวานให้ “อเลน่า ผมหลงรักคุณตั้งแต่คุณยังเด็ก คุณรู้ใช่มั้ย”
“ไม่รู้สิ อย่าถามฉันเลย” อเลน่าตอบอย่างคลุมเครือ
โจเซฟรีบพูดต่อทันที “หลังจากผมส่งแขกกลับบ้านเสร็จ ก็จะเหลือแค่เราสองคน คืนนี้คุณเป็นของผมนะ”
อเลน่าค่อยๆหลับตาและทิ้งตัวลงที่เตียง สติของเธอเลือนรางไปมากจนไม่รู้ตัวว่าพูดอะไรออกไป
“คุณช่างงดงามที่สุด” โจเซฟโน้มตัวไปจูบหน้าผากของอเลน่า แล้วลุกขึ้นเดินออกไป
เซี่ยเหล่ยรีบไปซ่อนตัวที่ห้องข้างๆ มันน่าจะเป็นห้องอ่านหนังสือที่โจเซฟใช้ทำงาน เขาได้ยินเสียงโจเซฟค่อยๆเดินลงบันไดอย่างช้าๆ
เซี่ยเหล่ยกลัวว่าโจเซฟจะทำสิ่งไม่ดีกับอเลน่า แต่คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง โจเซฟไม่น่าไล่แขกทุกคนไปทันที ในเมื่ออเลน่าก็ปลอดภัยดี เขาว่าโจเซฟหวังดีแหละ
เซี่ยเหล่ยไม่รอช้า รีบสำรวจห้องนี้ทันที เขาพบว่ามีตู้หนังสือสองตู้ ซึ่งมีหนังสือกว่า200เล่ม โดยส่วนมากจะเกี่ยวกับวิศวะไฟฟ้าและเครื่องจักรกล
เซี่ยเหล่ยบังเอิญหันไปเห็นแบบแปลนและแบบร่างหยาบๆบนโต๊ะทำงาน
เขารู้สึกเข้าใกล้ความสำเร็จไปอีกขึ้น เดินไปอ่านแบบแปลนที่วางกระจัดกระจายอยู่บนโต๊ะนั่น
แบบแปลนนี้เกี่ยวกับวิศวะไฟฟ้า แต่ก็ไม่ใช่เครื่องจักรล้ำยุคที่เซี่ยเหล่ยตามหา เขาไปอ่านแบบร่างเก่าๆก็พบว่ามีการคำนวณและแผนผังที่ค่อนข้างใกล้เคียงกับเครื่องจักรล้ำยุค
เซี่ยเหล่ยคิดว่าแบบแปลนพวกนี้มีประโยชน์มาก เขาจึงพยายามจำมันให้หมด ตอนนี้ก็เหลือแค่ส่งข้อมูลให้กับหลงบิง ถ้าเขาเป็นคนปกติ คงต้องถ่ายรูปแบบแปลนทั้งหมดแทน แต่ในตอนนี้เซี่ยเหล่ยใช้ตาซ้ายมองไปที่แบบแปลนพวกนั่นและบันทึกภาพแบบแปลนไว้ในหัวของเขาหมดแล้ว
เซี่ยเหล่ยใช้สายตามองทะลุไปรอบๆห้องอีกรอบนึงเผื่อจะเจอความลับซ่อนอยู่แต่ไม่พบอะไรเพิ่มเติม
เซี่ยเหล่ยคิดในใจ ‘พิมพ์เขียวของเครื่องจักรที่เราหาอยู่ โจเซฟไปเก็บไว้ที่ไหนวะ’ เขาลองมองออกนอกหน้าต่างไปเห็นโกดังหลังคาเหล็ก เขานึกความคิดดีๆบางอย่างขึ้นมาแล้วอดยิ้มไม่ได้ ‘โจเซฟต้องใช้พิมพ์เขียวในการสร้างเครื่องจักร งั้นเขาน่าจะเก็บมันไว้ใกล้ๆกัน คืนนี้เราจะเข้าไปในโกดังเพื่อเอามาให้ได้’
จากนั้นเซี่ยเหล่ยเดินไปที่ห้องนอนของโจเซฟ
อเลน่ายังคงไม่สร่างเมา เธอนอนละเมอพูดว่า “ฉันรู้นะว่าเป็นคุณ..ฮี่ฮี่..”
เซี่ยเหล่ยส่ายหัวเบาๆก่อนยิ้มแบบเก้ๆกังๆ เขาค่อยๆพยุงอเลน่าไปห้องน้ำ
อเลน่าดูนิ่งเฉยมาก แต่เซี่ยเหล่ยเดินไปแค่สองก้าว เธอก็โน้มตัวเองมาจูบที่คอของเขาแล้วยังพร่ำเพ้อว่า “ฉันอยากได้คุณ....จัดการ....ฉันสิ”
แม้ว่าอเลน่าไม่ได้พูดออกมาตรงๆ เซี่ยเหล่ยเข้าใจอย่างดีว่าเธอต้องการจะสื่ออะไร
ผู้หญิงตะวันตกนี่เปิดเผยสุดๆ แม้กระทั่งเรื่องบนเตียง.......
เซี่ยเหล่ยพยายามไม่สนใจและลากเธอเข้าห้องน้ำต่อ
อเลน่าเริ่มลวนลามเซี่ยเหล่ยมากขึ้น เธอขบใบหูเขาเบาๆ มือเรียวเริ่มเกะกะไปทั่วตัว
“ใจเย็นนะ ผมจะช่วยให้คุณสร่าง” เซี่ยเหล่ยได้แต่อดทนอดกลั้น เขาเอื้อมมือเปิดก๊อกอ่างล้างมือ
ระหว่างที่รอน้ำจากก๊อกไหล มือของอเลน่าเลื่อนไปจับส่วนอ่อนไหวของเซี่ยเหล่ย เขาตกใจเหมือนเพิ่งเหยียบกับระเบิด แรงเย้ายวนจากแววตาอ่อนระทวยและริมฝีปากอวบอิ่มของอเลน่าจะทำให้เซี่ยเหล่ยแทบต้านไม่ไหวจริงๆ
ก่อนเรื่องจะเลยเถิดไปกว่านี้ น้ำค่อยๆไหลพอดี เซี่ยเหล่ยรีบจับมือหัวอเลน่าจุ่มลงน้ำให้เธอมีสติ
“อือๆ....” อเลน่าเกือบสำลักน้ำ เซี่ยเหล่ยจึงคลายมือเขาออก
อเลน่าเงยหัวขึ้นช้าๆ เธอดูมึนงงมาก
เซี่ยเหล่ยรีบใช้มือกดบริเวณหน้าอกเธอเพื่อไล่น้ำออกมา
อเลน่าอาเจียนออกมาทันที มีเหล้าไหลออกมาผสมกับเนื้อบาร์บีคิว เมื่อเสร็จแล้วเธอก็ดูผ่อนคลายมากขึ้นกว่าตอนแรก
อเลน่าค่อยๆหันมาทำหน้างงใส่เซี่ยเหล่ย เหมือนเธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
เซี่ยเหล่ยอธิบายให้เธอฟังว่า “เราอยู่ในห้องของโจเซฟ เมื่อกี้คุณเมามากๆ ผมจึงพาคุณมาล้างหน้าล้างตาที่ห้องน้ำ” แล้วเขาหันหลังจะรีบเดินออกไป
“ลูคัส...” อเลน่าเรียกเซี่ยเหล่ยแต่เขาก็ไม่หันมา เธอเพิ่งเห็นว่าตัวเองยืนอยู่หน้ากระจกเลยบังเอิญส่องดูตัวเองแล้วตกใจ “เดี๋ยวนะ ฉันดูน่าเกลียดมาก !”
เซี่ยเหล่ยรีบเดินลงบันไดแล้วปะทะกับโจเซฟพอดีที่ห้องนั่งเล่น
โจเซฟมองพิจารณาอย่างสงสัย “คุณไปไหนมาหรือ ลูคัส”
เซี่ยเหล่ยพูดแก้ตัวว่า “ผมไปห้องน้ำมา พอดีบาร์บีคิวเลี่ยนไปหน่อย ผมไม่คอ่ยชินน่ะ ขอโทษจริงๆครับ”
“งานปาร์ตี้จบแล้วนะ กลับบ้านเถอะ” โจเซฟเอ่ยปากไล่แบบอ้อมๆ
“ขอบคุณที่อำนวยความสะดวกตลอดงานครับ” เซี่ยเหล่ยพยักหน้า
โจเซฟไม่พูดอะไรอีก เขาเดินมุ่งขึ้นบันไดไป เซี่ยเหล่ยได้ทำตามที่ตั้งเป้าไว้แล้ว ทั้งได้ส่องพิมพ์เขียวและแบบแปลน ช่วยอเลน่าให้สร่างเมา แล้วก็ลาจากโจเซฟอย่างสวยงาม ป่านนี้โจเซฟคงอยากจะไปเสพสุขกับอเลน่าแน่ๆ เลยรีบไล่แขกกลับบ้านกันหมด
เซี่ยเหล่ยเดินออกมาที่สวนหน้าบ้าน แล้วพบแขกทยอยกันกลับบ้าน บางคนก็เดินกลับ ส่วนที่เหลือก็ขับรถออกไปหมดแล้ว เหลือฮานส์และเพื่อนอีกสามคนยืนเตร็ดเตร่อยู่
ฮานส์หันมาส่งยิ้มกวนประสาทให้เซี่ยเหล่ยแล้วบิดมอเตอร์ไซค์ออกไปกับเพื่อนของเขา
เซี่ยเหล่ยยังคงกังวลเรื่องอเลน่า ถ้าเธอยังไม่ออกมา เขาจะต้องกลับเข้าไปช่วยเธอหรือเปล่านะ
เขาขบคิดอย่างขมขื่น ‘หัวหน้าฉือแต่งตั้งให้เราเป็นที่ปรึกษาของหน่วยงาน101 แล้วหลงบิงยังอยากให้เราเป็นสายลับที่เก่งกาจอีก สองคนนี้ก็เขี่ยวเข็ญกับเรามาก แต่เราก็ไม่มีทางเป็นแบบที่เขาต้องการได้หรอก นิสัยเรามันไม่ใช่แนวเลย นี่แหละปัญหา’
คุณสมับติเบื้องต้นของสายลับที่ดีคือการบรรลุเป้าหมายโดยไม่สนวิธีการ ซึ่งสายลับที่ดีจะไม่เสียเวลาไปยุ่งเกี่ยวเรื่องอเลน่า จริงๆแล้วหากปล่อยไว้ อเลน่าก็จะยื้อเวลาจากโจเซฟ ทำให้สามารถย่องเข้าโกดังได้ง่ายขึ้นอีก
เมื่อมองในมุมมองการทำตามหน้าที่ เซี่ยเหล่ยให้ความสำคัญผิดที่อยู่
หากเซี่ยเหล่ยคิดในแง่มิตรภาพ อเลน่าก็เป็นเพื่อนคนนึง เธอเชื่อใจและเป็นมิตรกับเขามากๆ ถ้าเกิดเรื่องไม่ดีกับเธอ เขาจะทนได้หรือ และถ้าเขาเพิกเฉย เขาก็คือคนไร้หัวใจ !
“ช่างมัน เราไม่ได้เกิดมาเป็นสายลับเสียหน่อย เราทำงานนี้เพื่อสิ่งที่ถูกต้องต่างหาก” เซี่ยเหล่ยคิดแบบนี้แล้วโล่งใจขึ้น
ทันใดนั้นเสียงของอเลน่าก็ดังขึ้นขัดความคิดของเขา
“โจเซฟ มันกะทันหันเกินไป ให้เวลาฉันตัดสินใจก่อนสิ” อเลน่าเดินออกมาจากประตูบ้าน
โจเซฟเดินหน้านิ่งตามเธอมา “อเลน่า นี่ยังชัดเจนไม่พออีกหริอ”
อเลน่าขมวดคิ้วใส่โจเซฟ “มันเร็วไป ฉันจะกลับบ้านละ”
โจเซฟหันมามองเซี่ยเหล่ยแล้วขึ้นเสียง “เป็นเพราะลูคัสใช่ไหม”
อเลน่าส่ายหัวอย่างเอือมระอา “โจเซฟ..คุณไม่เข้าใจ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับลูคัส มันเป็นเรื่องของฉัน เราโตมาด้วยกันนะ ฉันสนิทเกินกว่าจะคิดแบบนั้นกับคุณ ฉัน...ฉันไม่คิดเลยว่าคุณจะคิดกับฉันแบบนี้”
ผู้ชายกับผู้หญิงโตมาด้วยกันมีน้อยคนที่จะรักกัน เซี่ยเหล่ยเข้าใจเป็นอย่างดี เขาเห็นตัวเองกับเจียงหยูยี่เป็นตัวอย่าง ต่างคนต่างรู้จักจนหมดไส้หมดพุง มันไม่มีอะไรให้ค้นหาแล้ว จะให้เป็นคนรักกันมันเป็นไปไม่ได้ !
“คุณกลับบ้านไปเถอะ ผมจะรอคุณ” โจเซฟยืนกรานในความคิดตัวเอง
“ฝันดีนะ โจเซฟ” อเลน่าพูดลาแล้วเดินมาหาเซี่ยเหล่ย
“ฝันดีด้วยนะครับ คุณโจเซฟ ขอขอบคุณอีกครั้ง” เซี่ยเหล่ยพูดอย่าถ่อมตัว
“อืม” โจเซฟดูเหมือนไม่ได้สนใจที่เซี่ยเหล่ยพูดไปเมื่อครู่เลย
“เดินกลับกัน” อเลน่าเรียกเซ่ยเหล่ย แล้วเธอกระซิบให้เขาฟัง “คุณพาฉันเข้าห้องน้ำหลังจากทำกับฉันใช่ไหม”
เซี่ยเหล่ยทำหน้างงใส่
อเลน่าขำท่าทีของเขา “ล้อเล่นน่า ขอบคุณนะ ฉันรู้ว่าโจเซฟคิดจะทำอะไรกับฉัน”
เซี่ยเหล่ยยิ้มเจื่อนๆกลับ “ไปกันเถอะ เรื่องมันผ่านไปแล้ว อย่าพูดถึงอีกเลย”
เมื่อเซี่ยเหล่ยและอเลน่ากำลังเดินกลับตามทางในป่า ก็มีมอเตอร์ไซค์หลายคันโผล่มาที่ด้านหลังของเขาสองคน
เซี่ยเหล่ยรีบหันไปมองแล้วพบว่ามีคนขี่รถคนหนึ่งจับอเลน่ากดลงไปที่พื้น!!
ติดตามตอนต่อไป............
