[KotB] บทที่ 83: ดาวแห่งความสมบูรณ์แบบ (End)
บทที่ 83: ดาวแห่งความสมบูรณ์แบบ (End)
นั่นมันยังไม่ใช่ทั้งหมด
<งานศิลป์ที่น่าอัศจรรย์ถูกสร้างขึ้น!>
<ระดับทักษะของ "ศิลปะแห่งความตาย" เพิ่มขึ้นจากระดับ C เป็น B>
<คุณได้รับอัตราการพิชิตถึง 65% ใน "เส้นทางของอาชูร่า">
ทักษะ ศิลปะแห่งความตาย ที่หยุดนิ่งหลังจากที่มันได้มาถึงระดับ C, เพิ่มขึ้นมาอีกระดับหนึ่ง
เมื่อมีหนึ่งในราชาแห่งเส้นทางอาชูร่าออกมา อัตราการพิชิตก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว
ยังไงก็ตามมีบางอย่างที่แปลกไป
แม้ว่าเขาจะใช้ทักษะศิลปะแห่งความตายสร้างมันขึ้นมา แต่กลับไม่สามารถออกคำสั่งใดๆได้
นอกจากนี้มันยังมีความสามารถในการพัฒนาตัวเองและอำนาจในการปกครอง อย่างไรก็ตามแม้ว่ามันจะประพฤติตัวดีกับมูยอง ก็ไม่ได้หมายความว่ามันจะทำเช่นนี้ตลอดไป
"ราชาที่เป็นอิสระผู้ซึ่งปกครองตัวเอง"
ราวกับว่ามันตอบคำถามของมูยอง นักล่าวิญญาณปีศาจพูด
"ขอบคุณสำหรับการปลดปล่อยข้า ในทางกลับกัน ข้าจะช่วยเจ้าหนึ่งสิ่งเพื่อเป็นการแลกเปลี่ยน อย่างไรก็ตามเจ้าไม่สามารถผูกมัดข้าได้. "
นั่นหมายความว่ามันไม่ได้วางแผนที่จะติดตามมูยองมาตั้งแต่ต้น
เพียงแค่ดูค่าสเตตัสของพวกเขาก็เห็นถึงความแตกต่างระหว่างสวรรค์กับโลก
มันไร้เหตุผลที่จะโจมตี
แม้ว่ามูยองจะมีประสบการณ์มากมาย และหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้ากับมัน แต่เขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้
ยังไงก็ตาม...
มีสิ่งหนึ่งที่่นักล่าวิญญาณปีศาจยังไม่รู้
ดูเหมือนมันจะไม่รู้ตัวว่ามูยองกุมชีวิตของมันไว้ในกำมือ เนื่องจากมันได้รับร่างกายในชีวิตนี้ผ่านทางมูยอง
วิญญาณสีดำโผล่ขึ้นมาเหนือหัวของนักล่าวิญญาณปีศาจ
มันเป็นตัวบ่งชี้ว่าทักษะ 'อุทิศจิตวิญญาณ' สามารถใช้ได้
"ฉันไม่ต้องการอันเดธที่ไม่ยอมเชื่อฟังคำสั่ง"
เมื่อมูยองพูดอย่างเย็นชา นักล่าวิญญาณปีศาจได้ใช้ดาบทุบไปที่พื้นหนึ่งครั้ง
"แล้วเจ้าจะทำอะไรได้? ราชาย่อมไม่ปฎิบัติตามใคร ข้าหนีออกมาจากนรกอเวจี และบัดนี้ข้าจะก้าวไปสู่การเป็นราชาของโลกใบนี้"
มันมักจะแสดงท่าทีที่เหนือกว่าคนอื่นเสมอ ในขณะที่แสดงออกว่ารู้สึกเบื่อหน่ายมูยอง
มูยองยื่นมือออกไป
ขณะที่เขาคว้าวิญญาณสีดำไว้ในมือ การแสดงออกของนักล่าวิญญาณปีศาจก็ดูแข็งกระด้างขึ้น
“เดี๋ยวก่อน มนุษย์สามารถมองเห็นวิญญาณของข้าและจับต้องมันได้ยังไง?”
"ถ้าต้องการ ผมยังสามารถทำลายมันได้."
“เป็นไปไม่ได้ เว้นเสียแต่ว่าดวงวิญญาณของเจ้าจะมีอันดับสูงกว่าข้าเท่านั้น มันไม่มีทางเป็นอย่างนั้นไปได้หรอก”
"จะลองดูก็ได้นะ ว่ามันเป็นไปได้หรือเปล่า"
เขาแสดงท่าทางอยากรู้อยากเห็น
ถ้าเขาใช้ประโยชน์จากดวงวิญญาณของอันเดธระดับอัศวินแห่งความตาย ความรวดเร็วในการพัฒนาของเขาจะเป็นยังไงกันนะ?
นักล่าวิญญาณปีศาจเริ่มมีสีหน้าเคร่งเครียด
สิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้เป็นไปตามธรรมชาติ
ราชาผู้ปกครองภูติผีวิญญาณมากกว่าหมื่นตน
ไม่มีทางที่ดวงวิญญาณของมนุษย์จะมีระดับสูงกว่ามันได้
อย่างไรก็ตาม มันเป็นสถานการณ์ที่หนึ่งความท้าทายอาจจะจบสิ้นทุกอย่าง
นั่นหมายความว่าการดำรงอยู่ของเดธลอร์ดอยู่ในระดับที่สูงกว่านักล่าวิญญาณปีศาจ และตั้งแต่ทักษะอุทิศจิตวิญญาณมีการเปิดใช้งาน เขาสามารถก็กำจัดวิญญาณของนักล่าวิญญาณปีศาจได้
หลังจากรู้ตัวแล้วนักล่าวิญญาณปีศาจก็เปลี่ยนท่าที
"ข้าจะช่วยเจ้าสำหรับการพาข้าออกจากนรกขุมนี้ ข้าจะอาสาช่วยเจ้าเป็นเวลา 30 วัน"
มันเปลี่ยนคำพูดของตัวเอง จากความช่วยเหลือเพียงอย่างเดียวเป็นการอาสาช่วยในเวลา 30 วัน
มันเสนอผลตอบแทนเล็กน้อยในเรื่องนี้
ถ้ามูยองต้องการใช้ประโยชน์จากมันไปตลอดกาล มันจะต่อต้านตั้งแต่เริ่มแรก
แต่ก็ดูไม่เหมือนว่ามันกำลังยอมรับเงื่อนไขของเขา
มูยองส่ายหน้า
"90 วัน"
" 60 วัน ไม่นานไปกว่านั้น ข้าต้องการเพิ่มพลังให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ข้าจำเป็นต้องแสดงศักดิ์ศรีเพื่อที่จะพิสูจน์คุณสมบัติของการเป็นราชาของเหล่าดวงวิญญาณนับหมื่น"
ดูเหมือนว่ามันจะมีเหตุผลเป็นของตัวเอง
มูยองตัดสินใจยอมรับข้อเสนอของเขา
ถ้านักล่าวิญญาณปีศาจกำลังวางแผนที่จะกลายเป็นราชาจริงๆ มันก็ไม่เลวที่จะสร้างความสัมพันธ์กับเขาเอาไว้
ถ้าเขาสามารถควบคุมสิ่งมีตัวตนที่ได้รับการจัดอันดับสูงสุด เป็นเวลา 60 วัน ก็จะเป็นประโยชน์อย่างยิ่งต่อการพัฒนาของเขา
ไม่มีข้อจำกัดใดๆในการช่วยเหลือตลอดช่วงเวลา 60 วัน และมันก็ไม่ต่างอะไรกับเงื่อนไขที่เคยตกลงไว้ตอนได้รับอาชานรก
“ตกลง อย่างไรก็ตามคุณต้องฟังในสิ่งที่ผมพูด”
"ข้าเข้าใจ"
นักล่าวิญญาณปีศาจยอมรับ
ขณะที่มูยองเริ่มเดินออกมา จู่ๆก็มีใครบางคนมาหยุดอยู่ตรงหน้าเขา
การ์มูส
ด้วยการแสดงออกที่สับสน เขามองสลับกันไปที่มูยอง และนักล่าวิญญาณปีศาจ
"เอ่อ....เกิดอะไรขึ้นกับโอโลเนส?"
"มันตายแล้ว"
"แต่ว่า เขาคือ ... "
"มันเป็นวิญญาณอื่นที่อยู่ในร่างของโอโลเนสน่ะ"
การ์มูสตาเบิกโพลง
อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนเขาจะไม่เชื่อในความจริงนี้
มูยองดึงวิญญาณของโอโลเนสและจับมันเข้าสู่เส้นทางของอาชูร่า
"นี่คือวิญญาณของโอโลเนส ถ้าคุณต้องการ ผมสามารถมอบมันให้คุณได้"
มันเป็นไปได้ที่จะดักจับมันโดยใช้อุปกรณ์บางอย่าง และทำให้มันต้องทนทุกข์ทรมานตลอดไป
การ์มูสกลืนน้ำลายแล้วพูด
"ละ แล้ว...ท่านสามารถปลดปล่อยวิญญาณของลูกชายข้าให้เป็นอิสระได้หรือไม่?"
"อิสระ?"
"ลูกชายของข้าถูกโอโลเนสฆ่าตาย และยังต้องทนทุกข์ทรมานจากการถูกกักขังแม้จะสิ้นชีพไปแล้ว"
การแสดงออกของการ์มูสดูเหมือนหมดหวัง
อย่างไรก็ตาม มูยองไม่ได้สิ้นไรหนทางจริงๆ
หลังจากขบคิดเล็กน้อย เขาก็เหลือบตาไปทางนักล่าวิญญาณปีศาจที่กำลังพยักหน้า
"ข้าเดาว่าเจ้ากำลังพูดถึงวิญญาณที่ปีศาจตนนั้นเคยใช้เป็นทาส หาเขาด้วยตัวเองละกัน"
นักล่าวิญญาณปีศาจกระทืบเท้าของมันลงไปที่พื้น
ตึง!
ด้วยเสียงนั้น พื้นดินก็แยกออกเผยให้เห็นวิญญาณจำนวนหลายพันพุ่งทะยานขึ้นมา
ในเวลานั้นเองวิญญาณเหล่านั้นก็ก่อขึ้นเป็นรูปร่าง
พวกเขาก่อรูปร่างเป็นเหมือนเดิมที่ยังมีชีวิตอยู่ยืนอยู่เบื้องหลังนักล่าวิญญาณปีศาจ
นั่นคืออำนาจของนักล่าวิญญาณปีศาจ
ดูเหมือนว่ามันสามารถมอบรูปร่างให้กับวิญญาณ และยังทำให้พวกเขาต่อสู้ได้
'น่าอัศจรรย์'
มูยองชื่นชมเขาอย่างสุดซึ้ง
ตัวตนของลอร์ดแห่งความตายอาจสูงกว่านักล่าวิญญาณปีศาจ แต่มูยองไม่สามารถใช้พลังของเขาได้อย่างสมบูรณ์เช่นนี้
ตอนนี้เขายังห่างชั้นกับนักล่าวิญญาณปีศาจในแง่ของการจัดการกับอันเดธและภูติผี
การ์มูสมองไปรอบๆเพื่อหาลูกชายของเขา
"อ๊ะ!"
การ์มูสวิ่งไปพร้อมกับอุทานขึ้นมา
เขาคร่ำครวญต่อหน้าคนแคระตัวน้อยของเขา
“นั่น! การ์โม ลูกของข้า ทำไมลูกของข้าถึงตัวเย็นไปหมดอย่างนี้? หืม?”
การ์มูสจับไหล่ทั้งสองข้างของเด็กชาย และถอนหายใจในขณะที่คุกเข่า
"พ่อของเจ้าทำผิดยิ่งนัก ข้าไม่ควรเข้ามาในสถานที่แห่งนี้ แม้ว่ามันจะมาจากความอยากรู้อยากเห็นของข้า ข้ารู้ว่ามันเป็นความคิดที่แย่แต่....."
ความรู้สึกโทษตัวเองถูกผสมปนเปเข้าไป
นักล่าวิญญาณปีศาจที่แค่มองดูเขาก็เริ่มพูดออกมา
"ถ้าเจ้าต้องการ ข้าสามารถเอาวิญญาณของเขาบรรจุไว้ในภาชนะใหม่ได้"
การ์มูสได้ฟังก็รู้สึกตื่นเต้น
มันไม่แตกต่างจากเสียงกระซิบของปีศาจ
อย่างไรก็ตาม เขาส่ายหน้า
"ข้าไม่เป็นไร ข้าไม่ต้องการให้ลูกของข้าต้องทนทุกข์ทรมานมากกว่านี้ "
เขาไม่ได้ทำอย่างไม่มีเหตุผลหลังจากกำลังตาบอดเพราะความรัก
การ์มูสทราบดีว่า การทำเช่นนั้นจะต้องมีราคาที่ต้องจ่าย
และลูกชายของเขาคงจะไม่กลับมามีชีวิตเพียงเพราะจิตวิญญาณของเขาถูกบรรจุไว้ในร่างกายใหม่
ผลลัพธ์ที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงจะปรากฏขึ้นตั้งแต่ดวงวิญญาณและร่างกายใหม่ถูกเชื่อมต่อกัน
เขาอาจกลายเป็นเพียงหุ่นเชิดที่ไร้อารมณ์เมื่อจิตวิญญาณถูกบรรจุไว้ในร่างกายของคนอื่น
ถือว่าการตัดสินใจของการ์มูสนั่นถูกต้อง
"ปลดปล่อยเขา"
เมื่อมูยองพูด และนักล่าวิญญาณปีศาจก็โบกมือของมัน
จากนั้น ลักษณะของเด็กที่ปรากฏก็ค่อยๆเริ่มจืดจาง
วิญญาณก็ควรกลับไปยังที่ที่ควรจะไป
“การ์โม การ์โมของข้า...!”
ตุบ!
เนื่องจากการสลายไปของเด็กน้อย การ์มูสล้มลงกับพื้น
มูยองอยากรู้ขึ้นมาทันที พร้อมกับถาม
"คุณรู้หรือเปล่าว่าวิญญาณจะไปที่ไหน?"
"ไม่มีใครรู้นอกเหนือจากผู้สร้าง มีคนบอกว่าพวกเขาจะไปเกิดใหม่"
เกิดใหม่
ดูเหมือนว่านักล่าวิญญาณปีศาจไม่รู้รายละเอียดมากไปกว่านี้
'ฉันเคยตายมาแล้ว'
หลังจากทำลายป่าแห่งความตาย มูยองก็ตายไปแล้วครั้งหนึ่ง
หลังจากนั้นเขาเดินทางย้อนเวลากลับมา ในโลกใบนี้มีการดำรงอยู่ของ 'จิตวิญญาณ' อย่างชัดเจน
หลังจากการตายของเขา วิญญาณก็ละทิ้งร่างกายไป
แต่เขาไม่รู้ว่ามีกระบวนการอื่นใดอีก ที่ทำให้เขากลับมาสู่อดีต?
มูยองยักไหล่ของตัวเอง
นี่เป็นสิ่งที่เขาไม่สามารถรู้ได้ เว้นแต่จะกลายเป็นพระเจ้า
หลังจากที่การ์มูสเหม่อมองไปยังที่ไกลๆ และจมเข้าไปในความคิดเขาสักครู่ เขาก็ฟื้นตัว และลุกขึ้นไปหามูยอง
หลังจากที่เช็ดน้ำตาด้วยมือ เขากัดริมฝีปากตัวเองก่อนที่จะเริ่มพูด
“ขอบคุณ! ข้าจะติดตามท่านไปตลอดจนกว่าร่างกายจะแตกสลาย”
โชคดีที่การ์มูสไม่คิดสั้นฆ่าตัวตายตามลูก
เขาจำได้อย่างชัดเจนถึงคำมั่นสัญญาของพวกเขา
"ให้มันเป็นเช่นนั้น"
มูยองพยักหน้าก่อนออกจากสนามประลองไป
*
เนื่องจากเขาไม่จำเป็นต้องใช้กลยุทธ์ในการเอาชนะเซอร์เบอรัสอีกต่อไป มันก็ไร้ประโยชน์สำหรับเขาที่จะรวบรวมออนซ์
นั่นเป็นเหตุผลที่มูยองใช้ส่วนที่เหลือของออนซ์ไปกับการซื้อทาส
แน่นอนว่าเขามีมาตรฐาน
เขาเลือกเฉพาะเผ่าพันธุ์ที่มีเหตุผล และสามารถคิดเองได้
นี่เป็นวิธีที่เขาใช้ซื้อทาสได้เกือบ 2,000 คน จนกระทั่งเขากลายเป็นผู้ชนะคนสุดท้ายของชั้น 1
ในเวลาเดียวกันเขาก็เป็นที่ได้รับชัยชนะมากที่สุด
ชนะ 227 เสมอ 0 แพ้ 0!
เป็นผลมาจากการที่เขาขโมยชัยชนะอย่างต่อเนื่องจนได้รับวิคเตอร์เอฟเฟ็ค
<คุณทำลายสถิติใหม่สำหรับชัยชนะบนสังเวียนใต้ดิน>
<ในประวัติของคุณ 'จักรพรรดิ์แห่งสังเวียนใต้ดิน' ถูกเพิ่มแล้ว>
<คุณได้จารึกชื่อไว้ในหอเกียรติยศของโซโลมอน คุณปฎิเสธที่จะเปิดเผยชื่อของคุณ>
มูยอง (ไร้นาม) - ชนะ 227 ครั้ง
ลูเซี่ยน - ชนะ 201 ครั้ง
โอซึกิ ยูกะ - ชนะ 167 ครั้ง
ลูเซียน และโอโฮซิกิ ยูกะ
ทั้งสองคนเป็นคนรู้จักของมูยอง
ราชาแห่งการต่อสู้ ลูเซี่ยน และราชินีแห่งกลุ่มนินจา โอซึกิ ยูกะ ไม่มีทางที่มูยองจะไม่รู้จักพวกมัน
ครู่ต่อมาข้อความก็ปรากฏขึ้นมาอีก
<การทดสอบยังไม่สิ้นสุด.>
<การทดสอบครั้งสุดท้าย การต่อสู้กับเซอร์เบอรัสกำลังจะเริ่มขึ้น>
มีประตูขนาดใหญ่อยู่ข้างหลังสังเวียนของชั้นที่ 1
หลังจากประตูเปิดออก ก็ปรากฎมอนสเตอร์สามหัวขนาดใหญ่ขึ้น
กรรรรรรรร.!
ขนาดของมันสูงกว่า 10 เมตร
แต่ละหัวมีความสามารถแตกต่างกัน
หากเป็นปกติเขาคงไม่เลือกที่จะต่อสู้กับมัน
อย่างไรก็ตาม ด้วยการมีนักล่าวิญญาณปีศาจทำให้เขาสามารถสู้ได้
"มันช่างเหมาะเจาะจริงๆ"
นักล่าวิญญาณปีศาจมองไปที่เซอร์เบอรัสและลูบคางตัวเอง
มูยองขมวดคิ้วครู่หนึ่ง ก่อนที่เขาจะผ่อนคลาย
'การกำราบมันยากยิ่งกว่าฆ่ามันเสียอีก'
การทดสอบนี้ผลการประเมินจะขึ้นอยู่กับผลลัพธ์ของการกระทำ
ถ้าเขากำราบมันย่อมได้รับการประเมินผลที่ดีกว่าการสังหาร
"มาเริ่มกันเถอะ"
หวีดดดด!
ดาบแห่งความโกรธเกรี้ยว และดาบมารเทพส่งเสียงกรีดร้องออกมา
*
วูฮีตื่นเต้นมาก ขณะที่เธอกระพือปีกบินขึ้นไปในอากาศ
ดูสิๆ! วูฮีพูดถูกใช่ไหมล่ะ?ที่รักของวูฮีเก่งที่สุด"
“อ๊าาาา...”
ภูติอ้วนปงปงร้องไห้คร่ำครวญ
ความตั้งใจแรกของเขาคือแสดงให้วูฮีเห็นถึงการทดสอบที่ได้มาตรฐานเพื่อเอาชนะใจเธอ แต่วูฮีกลับตกหลุมรักคนอื่นไปซะแล้ว
นั่นคือเหตุผลว่าทำไมเขาถึงพยายามแทรกแซงด้วยให้ค่าหัวของมูยอง อย่างไรก็ตามมันไม่สามารถหยุดยั้งโดเกบิตนนี้ได้
ยิ่งไปกว่านั้น เขาสร้างอัศวินแห่งความตาย และตอนนี้กำลังจะโจมตีเซอร์เบอรัส
“วูฮีฮี ที่รักของฉันช่างน่าทึ่งนัก เขายังไม่ได้ใช่กลยุทธ์ตามที่วูฮีบอกเลย เขาแค่เล่นงานมันตรงๆ”
"คุณบอกกลยุทธ์กับเขางั้นเหรอ?"
ทันใดนั้น วูฮีก็ตระหนักถึงความผิดพลาดของเธอ และแสร้งทำเป็นว่าเธอไม่ได้ยินสิ่งที่เขาพูด
"ที่รักจ๋า! ที่รักสู้ๆ!"
ขณะที่มองเธอ ปงปงถอนหายใจลึก
โดเกบิและภูติ ไม่อาจเป็นคู่ที่ดีได้ แต่จะทำอย่างไรเมื่อเธอเลือกเขาแล้ว
ดูเหมือนว่าจะไม่มีทางทำให้หัวใจของเธอกลับมาอยู่กับเขาได้
นั่นเป็นเหตุผลที่เขามองไปที่เซอร์เบอรัสด้วยความหวังเล็กๆ
'โดเกบิจะสามารถเอาชนะเซอร์เบอรัสได้ยังไง?'
เขาต้องการให้โดเกบิตายในการต่อสู้กับเซอร์เบอรัส
เขาเชื่อว่าวูฮีจะกลับมารู้สึกดีขึ้น และมองมาที่เขาบ้าง
อย่างไรก็ตามมันเป็นเพียงความหวังลมๆแล้งๆเท่านั้น
แทนที่จะเป็นโดเกบิ อัศวินแห่งความตายที่โดเกบิสร้างขึ้นต่างหากที่เป็นปัญหา
เขาบินฉวัดเฉวียนไปมา และขึ้นขี่บนหลังเซอร์เบอรัส
ในท้ายที่สุดเขาก็ประสบความสำเร็จในการทำให้เซอร์เบอรัส 'เชื่อง'
"ปงป้งงง! เป็นไปไม่ได้ เซอร์เบอรัสจะเชื่องได้ยังไง?"
ปงปงกรีดร้องออกมา
มันเป็นไปไม่ได้ที่มอนสเตอร์อย่างเซอร์เบอรัสจะเชื่องได้
อย่างไรก็ตาม อัศวินแห่งความตายทำสำเร็จ
อัศวินแห่งความตายขึ้นขี่หลังของเซอร์เบอรัส และเริ่มใช้มันตามที่เขาต้องการ
ความสามารถตามธรรมชาติของอัศวินแห่วความตายจะเสาะหา 'พาหนะ' และด้วยอำนาจของนักล่าวิญญาณปีศาจสามารถทำให้เซอร์เบอรัสเชื่อฟังได้อย่างไม่ยากเย็น
ปงปงคอตก และเมื่อมูยองได้รับรางวัลผ่านประตู เวทีประลองก็เริ่มพังทลาย
ครืนนนนนนน!
นั่นหมายความว่าการทดสอบของสังเวียนได้สิ้นสุดลงแล้ว
หลังจากนั้นทุกสิ่งทุกอย่างก็ทรุดตัวลง กล่องแห่งการทดสอบบิดเบี้ยว และสามารถมองเห็นโลกดั้งเดิมได้
"หืมม? นั่นมันคืออะไรน่ะ?"
วูฮีผู้ซึ่งย้อนกลับไปยังโลกเดิมเอียงศีรษะขณะเงยหน้าขึ้นมองไปบนท้องนภา
มีดวงดาวพิเศษสีแดงอยู่บนนั้น
การรวมกันของดวงดาวหลายร้อยหรืออาจหลาบยพันดวงก็ไม่อาจจะสว่างกว่าดาวดวงนี้
ดวงดาวบริสุทธิ์ที่สาดแสงลงมาราวกับจะกลืนกินทุกสิ่งทุกอย่าง
วูฮีถูกดึงดูดโดยดวงดาวอันสุกสกาวนี้ เธอจ้องมองไปยังดาวดวงนั้น แล้วก็เหลือบกลับไปมองที่มูยอง
ดาวสีแดงดวงนี้ให้ความรู้สึกคล้ายกับมูยองด้วยเหตุผลบางอย่าง
และความคิดของวูฮีค่อนข้างจะตรงกับความเป็นจริงเสมอ
ดาวสีแดงปรากฏในสถานที่ที่สูงที่สุด
นั่นคือดาวแห่งความสมบูรณ์แบบ
