ตอนที่ 67 ผู้ชายควรแสดงความกล้าในการเป็นส่วนเกิน

เนื่องจาก เล้ง เยวี่ย ซิน บอกให้เขาอยู่ หลิน ฮวง ก็ไม่ยอมจากไปแม้ว่าคนอื่นจะต้องการ หลี่ เอี้ยนซิงไร้อารมณ์และมันก็เห็นได้ชัดว่าชายหนุ่มคนอื่นๆไม่มีความสุข แต่พวกเขาก็ไม่ได้พูดอะไร มันเป็นเรื่องที่น่าอึดอัดใจ แต่หลิน ฮวง ก็ตัดสินใจที่จะเข้าร่วมกลุ่มต่อไป เขายังคงเป็นเพียงคนนอกเท่านั้น

 

“ฉันคิดว่านายคงไม่มีสัตว์ขี่ ใช่ไหม?”เล้ง เยวี่ยซิน ถามหลิน ฮวง

“ไม่ ผมไม่สามารถจ่ายได้...”หลิน ฮวง กล่าวอย่างสัตย์ตรง

 

ชายหนุ่มชนชั้นสูงได้ตัดสินหลิน ฮวง เมื่อพวกเขาได้ยินเรื่องนี้

 

“นายจะนั่งไปกับฉัน ฉันไม่ได้นำสัตว์ขี่มาเพิ่ม”เล้ง เยวี่ยซินเสนอ แต่ท่าทางของเธอยังคงเย็นชา มันเห็นได้ชัดว่าเธอเพียงแค่เรอเพื่อที่เธอจะได้ทำภารกิจให้ลุล่วง

“น้องชายหลิน ทำไมนายจึงไม่น้องกับฉันแทนละ?น้องเล้ง เป็นผู้หญิงและมันจะไม่เหมาะสม”หลี่ เอี้ยนซิงเห็นและเสนอให้หลิน ฮวง นั่งไปกับเขา

 

เล้ง เยวี่ยซิน มองมาที่หลิน ฮวง เพื่อรอให้เขาตัดสินใจ

 

หลิน ฮวง ถามเสี่ยว เฮย“การ์ดภารกิจบอกให้ฉันเข้าป่าไปกับเล้ง เยวี่ยซิน ฉันต้องนั่งกับเธอหรือเราสามารถแยกกันได้?”

“ท่านสามารถแยกจากเธอได้ตราบเท่าที่ทั้งสองเข้าป่าลืมเลือนไปด้วยกัน”

หลังจากที่ได้ยินคำตอบ หลิน ฮวง ก็กล่าว“ผมยังไงก็ได้ตราบเท่าที่ผมได้ไปด้วย”

 

หลิน ฮวง สังเกตเห็นว่ามันเป็นเพราะเล้ง เยวี่ยซินที่ทำให้หลี่ เอี้ยนวิงอยากให้เขาถอนตัวจากภารกิจ ตอนนี้เขาได้เข้าร่วมกลุ่มอย่างหน้าด้าน หากเขานั่งกับเล้ง เยวี่ยซิน มันจะก่อให้เกิดความแตกแยกระหว่างเขากับหลี่ เอี้ยนซิง เขาไม่ต้องการทำให้เรื่องราวยุ่งยากเพราะเป้าหมายเขาคือการทำภารกิจให้ลุล่วง

ในความเป็นจริง เขาไม่เคยต้องการจะเป็นล้อที่สาม เขาไม่อยากจะแตกหักกับหลี่ เอี้ยนซิงและคนอื่นๆหากการ์ดภารกิจไม่ถูกเปิดใช้งานเขาจะยอมรับคำแนะนำของหลี่ เอี้ยนซิงในการว่าจ้างกลุ่มนกผจญภัยเพื่อพาเขาเข้าไปในป่า มันจะเป็นตัวเลือกที่ดีกว่าที่จะพากลุ่มที่สามารถพาเขาเข้าไปในเขตของปีศาจ6แขนได้

เมื่อเห็นว่าหลิน ฮวง ไม่ได้อึดอัดใจ เล้ง เยวี่ยซิน ก็พยักหน้าโดยไม่พูดอะไร พวกเขาเดินออกประตูเมืองทิศใต้ไปและนำมอนสเตอร์ออกจากเหรียญมอนสเตอร์ออกมา จากนั้นพวกเขาก็ปลดปล่อยสัตว์ขี่ออกจากเหรียญ เหรียญมอนสเตอร์คืออุปกรณืพิเศษที่จะสร้างพันธสัญญากับมอนสเตอร์ที่เชื่องและผนึกมอนสเตอร์ไว้ในเหรียญ พวกเขาสามารถปลดปล่อยมอนสเตอร์ได้ทุกเมื่อที่ต้องการ

เหรียญมันเทียบได้กับสมบัติโบราณเพราะคนธรรมดามิอาจใช้มันได้ เหล่าคนที่สามารถซื้อมันได้จะใช้มันสำหรับสัตว์ขี่หรือสร้างสัญญากับมอนสเตอร์กลายพันธ์ที่หายาก หากมีการผนึกมอนสเตอร์ทั่วไปในเหรียญ คุณค่าของมันจะต่ำกว่าราคาของเหรียญผนึก

ยิ่งไปกว่านั้น ไม่มีใครสามารถฝึกมอนสเตอร์ให้เชื่องได้ มีเพียงผู้ควบคุมที่สามารถทำเช่นนั้นได้แต่จะต้องเสียค่าใช้จ่ายที่มหาศาล

พวกเขาทั้ง5ต่างก็มีสัตว์ขี่ หลิน ฮวง ตะลึงเมื่อเห็นอำนาจเงินของพวกเขา สัตว์ขี่ของเล้ง เยวี่ยซินคือนกที่มีขนสีฟ้า หลิน ฮวงสามารถตระหนักได้ว่ามันคืออินทรีหิมะขนฟ้าระดับทอง มันเป็นนักล่าที่แท้จริงในโลกมอนสเตอร์ แต่สิ่งที่ทำให้หลิน ฮวง สนใจก็คือมังกรฟ้าที่หลี่ เอี้ยนซิงกำลังขี่

มังกรฟ้าคือมอนสเตอร์ระดับทอง  มันเป็นญาติห่างๆของมอนสเตอร์ระดับหลุดพ้น มังกรบิน มันดูคล้ายกับมังกรบิน80%แต่ขนาดของมันเล็กกว่า10เมตร มังกรบินที่แท้จริงจะยาวหลายร้อยเมตรและมันคือมอนสเตอร์ระดับหลุดพ้น มันยากที่จะจับมังกรบินเพื่อเป็นสัตว์ขี่แม้ว่าจะเป็นมนุษย์ระดับหลุดพ้นก็ตาม

มังกรฟ้าของหลี่ เอี้ยนซิงเกือบจะโตเต็มวัยแล้ว เกล็ดของมันมีสีแดงเลือด มันถือเป็นมังกรฟ้าที่ยิ่งใหญ่ คนที่เหลือต่างขี่นกระดับทองทั่วไป มันเทียบไม่ได้กับมังกรฟ้าและอินทรีหิมะขนฟ้า

พวกเขาขี่มอนสเตอร์ของตน เมื่อหลิน ฮวง ขึ้นไปขี่มังกรฟ้าของหลี่ เอี้ยนซิง มันก็เหลือบมองและเย้ยหยันหลิน ฮวง หลี่ เอี้ยนซิงไม่สนใจสิ่งที่มันทำและแสร้งทำเป็นไม่เห็น หลิน ฮวง เมินเฉยมันเช่นกันและนั่งอยู่ด้านหลังหลี่ เอี้ยนซิง

การปรากฏตัวของมอนสเตอร์ทั้ง5ที่ทางเข้าเมืองได้ดึงดูดความสนใจของใครหลายคน ขณะที่ชายหนุ่มรู้สึกภาคภูมิใจ หลี่ เอี้ยนซิงนั้นดูเย็นชาและสงบนิ่ง เล้ง เยวี่ยซินก็ไม่ได้สนใจกลุ่มคนเช่นกัน เธอตบหลังอินทรีหิมะขนฟ้าของเธอและพุ่งทะยานขึ้นท้องฟ้า

เมื่อเห็น เล้ง เยวี่ยซินออกเดินทาง หลี่ เอี้ยนซิงและคนอื่นก็ตามไปในทันที ทั้ง5ได้มุ่งหน้าไปทางตะวันตกเฉียงใต้และหายตัวไปกลุ่มเมฆท่ามกลางผู้คนที่เฝ้าดู พวกเขาใช้เวลาเพียง1ชั่วโมงครึ่งสำหรับระยะทาง3000กิโลเมตร พวกเขาบินด้วยความเร็ว2000กิโลเมตรต่อชั่วโมง มันเป็นความเร็วระดับเดียวกับเครื่องบินเหนือเสียงบนโลก มันเป็นเพียงความเร็วในการบินมอนสเตอร์ทั่วไป พวกมันยังไม่ได้ใช้ความเร็วสูงสุด

เมื่อนั่งบนมังกรฟ้า หลิน ฮวง ไม่สามารถรู้สึกได้ถึงแรงกดอากาศเลย มันแปลกสำหรับหลิน ฮวง และเขาไม่เข้าใจทฤษฏี เมื่อเขาต้องการจะถาม เขาก็นึกถึงว่าหลี่ เอี้ยนซิงนั้นไม่สนใจที่จะพูดเล็กๆน้อยๆกับเขา ดังนั้นเขาจึงกลืนคำพูดไป

ไม่รู้ว่าที่สัตว์ขี่ระดับทองมันทรงพลังเกินไปหรือเหตุผลอื่น พวกเขาไม่ถูกโจมตีโดยนกอื่นใดระหว่างหนึ่งชั่วโมงครึ่งที่ผ่านมา มันน่าเบื่อขณะที่หลิน ฮวง กำลังวางแผนที่จะเฝ้ามองเทคนิคดาบของหลี่ เอี้ยนซิงหากเขาถูกโจมตี เมื่อหนึ่งชั่วโมงครึ่งได้ผ่านไปและพวกเขาก็บินลงไปที่พื้นด้านนอกป่าลืมเลือน พวกเขาลงจากสัตว์ขี่และผนึกพวกมันลงเหรียญ

หลี่ เอี้ยนซิงและคนที่เหลือวางแผนที่จะแยกกับหลิน ฮวงในทันทียกเว้น เล้ง เยวี่ยซิน เธอถามหลิน ฮวง “นายกำลังพยายามล่าอะไร?หากเราอยู่บนเส้นทางเดียวกัน เราสามารถนำนายไปด้วยได้ พวกเราคุ้นเคยกับป่านี้”

 

หลี่ เอี้ยนซิง และคนอื่นที่ยืนอยู่ห่างจากหลิน ฮวง ประมาณ10เมตรมองอย่างไม่เต็มใจ

 

“ผมมาที่นี่เพื่อหาปีศาจ6แขนเพื่อเป็นเหยื่อเมล็ดพันธ์ชีวิต”หลิน ฮวง บอกเจตนาเขาให้เธอฟัง“ปีศาจ6แขน?ทำไมนายจึงเลือกมอนสเตอร์นี้?”เล้ง เยวี่ยซินพบว่ามันแปลก“แม้ว่าปีศาจ6แขนจะถูกพิจารณาให้เป็นมอนสเตอร์ระดับสูงในระดับเหล็ก ฉันก็จะแนะนำให้นายเลือกมอนสเตอร์อื่นเพราะฉันกลัวว่านายจะต้องเสียชีวิตให้กับมัน”

 

แม้ว่าสิ่งที่เล้ง เยวี่ยซินกล่าวมาจะไม่น่าฟัง หลิน ฮวง ก็รู้ดีว่าเธอกล่าวอย่างหวังดี“ไม่เป็นไร หากผมไม่อาจจัดการกับมันได้ ผมจะพิจารณาเหยื่อเมล็ดพันธ์อื่น ให้ผมลองจัดการกับมันก่อน”หลิน ฮวง ปฏิเสธคำแนะนำเธออย่างสุภาพ“พวกคุณมุ่งหน้าไปเถอะ ไม่ต้องสนใจผม”

 

“ให้เราพานายไปเนื่องจากมันเป็นเส้นทางเดียวกัน ฉันจะบอกนายเมื่อเราถึงและจากนั้นเราก็จะแยกทางกัน”เล้ง เยวี่ยซินไม่ได้พูดอะไรมากเนื่องจากหลิน ฮวงยืนกรานอย่างหนักแน่น แต่เธอก็ยังจะพาเขาไปด้วย

“เนื่องจากเราอยู่บนเส้นทางเดียวกัน งั้นผมจะตามคุณไปอีกครั้ง”หลิน ฮวง ไม่คิดว่าเล้ง เยวี่ยซินจะจิตใจดีเช่นนี้ ‘งั้นฉันก็จะยังคงเป็นตัวขัดขวางเช่นเดิม หลี่ เอี้ยนซิงและคนที่เหลือดูรำคาญใจอย่างเห็นได้ชัด’