ตอนที่ 65 สมาคมนักผจญภัย

เมือง7C82 เป็นเมืองไร้กังวล มันได้รับชื่อเพราะว่าเมืองต้องเผชิญกับฝูงมอนสเตอร์หลายครั้งและประชาชนได้รับบาดเจ็บอย่างสาหัส เพื่อที่จะแสดงให้เห็นว่าพวกเขาหวังว่าอนาคตจะดีขึ้นพวกเขาจึงตั้งชื่อว่าเมืองไร้กังวล

 

สิ่งแปลกประหลาดที่เกิดขึ้นคือ นับตั้งแต่ได้รับชื่อดังกล่าวโชคชะตาก็เปลี่ยนไป เมืองนี้ได้รับการสนับสนุนและฝูงมอนสเตอร์ก็ไม่เคยบุกมาอีกเลย มันเป็นเวลานานกว่าร้อยปีแล้ว

 

เมืองนี้มีชีวิตที่เรียบง่าย  ประชาชนอาศัยอยู่และทำงานอย่างสงบ แน่นอนมันเป็นสถานที่ที่ไร้กังวล

 

มันเป็นเวลาบ่ายโมง เมื่อหลิน ฮวงเดินทางถึงเมืองไร้กังวล เขาไม่ได้ออกไปทันที แต่เขากลับมุ่งหน้าไปยังสวรรค์ของนักผจญภัย

 

สวรรค์ของนักผจญภัยเป็นแผนกย่อยของสมาคมนักล่า มันถูกเรียกว่าสมาคมนักผจญภัย ซึ่งได้รับการจัดตั้งขึ้นเป็นพิเศษเพื่อรับสมัครนักผจญภัยที่กำลังอยู่ในภารกิจสำรวจ อย่างไรก็ตามเมื่อสมาคมนักล่าแบ่งแยกหน่วยงานสำรวจออกจากสมาคมนักผจญภัย องค์กรก็แยกออกจากกันและกลายเป็นองค์กรอิสระ ในท้ายที่สุด มันก็เปลี่ยนชื่อเป็นสวรรค์ของนักผจญภัย

 

สมาคมนักล่าเคยเป็นองค์กรที่มีการจัดระเบียบอย่างอิสระ เป็นองค์กรการฝึกอบรมที่ปลูกฝังพรสวรรค์ อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่สามารถควบคุมคนที่มีพรสวรรค์เหล่านี้ทำให้สูญเสียความสามารถระดับสุดยอดไป วัตถุประสงค์เบื้องต้นของการจัดตั้งสมาคมนักผจญภัยคือการรักษาบุคคลที่มีพรสวรรค์

 

อย่างไรก็ตามสวรรค์ของนักผจญภัยมีข้อตกลงที่เข้มงวด โดยที่พวกเขามีกฏระเบียบที่แตกต่างกับสมาคมนักล่าโดยสิ้นเชิง สมาชิกของสมาคมนักผจญภัยต้องยอมรับภารกิจภายในระยะเวลาพิเศษ เมื่อเทียบกับสมาคมนักล่าแล้วถือว่ามีการจัดการที่ดีขึ้น

 

ถึงแม้ว่าสวรรค์ของนักผจญภัยจะกลายเป็นองค์กรอิสระ ทั้งคู่ก็ยังคงมีความสัมพันธ์อยู่

 

หลิน ฮวงกำลังมองหาสวรรค์ของนักผจญภัยเพราะเขาไม่สามารถเข้าป่าลืมเลือนได้ด้วยตัวเขาเอง

 

ป่าลืมเลือนตั้งอยู่ทางตะวันตกเฉียงใต้ของเมืองไร้กังวล ห่างจากตัวเมืองประมาณ 3,000 กิโลเมตร เมื่อมุ่งหน้าไปในทิศทางนี้ มันไม่มีแม้กระทั่งเมืองขนาดเล็ก  ในความเป็นจริง เมืองขนาดเล็กได้สร้างขึ้นมาก่อน แต่ว่ามันได้ถูกทำลายซ้ำแล้วซ้ำอีกโดยฝูงมอนสเตอร์ทำให้เกิดการบาดเจ็บและการบาดเจ็บล้มตาย ในที่สุดเจ้าหน้าที่ก็ได้ตัดสินใจที่จะยุติการสร้างอาคาร

 

หากไม่มีเมือง จะไม่มีจุดหยุดใด ๆ สำหรับการขี่นกอินทรี นับประสาอะไรกับการเดินทางด้วยคนเดียว

 

มันคือพื้นที่ที่ไม่มีใครอยู่ ภูมิภาคภายใน 3,000 กิโลเมตรมีความหนาแน่นตั้งแต่ป่าระดับ 1 ไปจนถึงป่าระดับ 3

 

มันจะไม่ปลอดภัยแม้ในขณะที่หลิน ฮวงขี่มอนสเตอร์ทรายระดับเหล็กขั้นที่ 3 ของเขา เพราะฉะนั้นเขากำลังมองหานักผจญภัยระดับเงินในฐานะเพื่อนร่วมเดินทางเข้าป่าลืมเลือน

 

ในไม่ช้าเขาก็พบสวรรค์ของนักผจญภัยที่ตั้งอยู่ในเมือง ทางเข้ามันหนาแน่น

 

ขณะที่เขาเดินเข้าไป หลิน ฮวงมองไปรอบ ๆ มันก็คล้ายคลึงกับสถานที่ตั้งของสมาคมนักล่าขณะที่การออกแบบอาคารเหมือนกัน ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือบรรยากาศ

 

คล้ายๆกัน เป็นสำนักงานรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัสที่มีหลังคาทรงเหลี่ยมโปร่งใสที่ความสูงประมาณ 10 เมตร ผนังถูกทาสีด้วยสีเหลืองดูอบอุ่น มันรู้สึกแตกต่างจากผนังสีเทาของสมาคมนักล่า นอกจากนี้สีของพื้นก็แตกต่างกันเช่นกัน สีของพื้นก็มีสีเหลืองอ่อนในขณะที่พื้นของสมาคมนักล่า มีสีเทาเข้ม

 

ขณะที่หลิน ฮวงกำลังมองไปรอบ ๆ เจ้าหน้าที่หญิงสาวคนหนึ่งก็มาหาเขาและถามว่า "มีอะไรให้ช่วยไหมค่ะ?"

 

"ผมกำลังมองหาทีมนักผจญภัยที่จะไปยังป่าลืมเลือน" หลิน ฮวงถามเธอ

 

"ฉันจะช่วยตรวจสอบให้เองคะ" พนักงานหญิงพยักหน้าและยิ้ม เธอนำหลิน ฮวงไปที่เคาน์เตอร์บริการลูกค้า ในระยะเวลาสั้น ๆ เธอได้รับข้อมูล "มีกลุ่มกำลังไปป่าลืมเลือนอีกสี่วันนับจากนี้ คุณถือว่าโชคดีเพราะหัวหน้ากลุ่มมีระดับทอง เธอมีภารกิจของเธอและต้องอยู่ที่ป่าลืมเลือนเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ ทีมถัดไปที่จะมุ่งหน้าไปยังป่าลืมเลือนจะมาถึง 12 วันนับจากนี้ "เธอกล่าว

"แน่นอน คุณอาจพิจารณาจ้างทีมผจญภัยเพื่อพิทักษ์คุณ หลังจากได้รับเงินแล้ว พวกเขาจะคุ้มกันให้คุณกลับมาที่นี่ อย่างไรก็ตามค่าใช้จ่ายจะมากขึ้น" เธอกล่าวต่อ

 

หลิน ฮวงได้สอบถามเรื่องนี้ก่อนผ่านเครือข่าย เขารู้ว่ามีสองวิธีที่เขาสามารถติดตามกลุ่มนักผจญภัยได้ อย่างแรกคือกลุ่มนักผจญภัยต้องไปปฏิบัติภารกิจอยู่แล้วและพาเขาไปยังจุดหมายปลายทาง ขณะที่อีกวิธีหนึ่งคือการจ้างนักผจญภัยโดยตรงซึ่งเป็นราคาแพงกว่า เครดิตที่ต้องจ่ายก็เท่ากับคริสตัลชีวิตที่เขาบริโภคในแต่ละวัน

 

ขณะที่เขาได้ยินว่าเขาจะมีนักผจญภัยระดับทองเป็นหัวหน้าทีม หลิน ฮวงก็ได้ตัดสินใจ "ไม่จำเป็นต้องจ้างนักผจญภัย ผมจะรอสักสองสามวัน" เขาบอกกับเจ้าหน้าที่

 

‘’คะ ราคาเต็มคือ 20,000เครดิต ก่อนการการชำระเงินนี่เป็นข้อกำหนดพิเศษสำหรับผู้ที่จะมุ่งหน้าไปยังป่าลืมเลือน"เมื่อพนักงานหญิงเสร็จสิ้นการพูด หน้าเว็บของเธอก็เด้งขึ้นมาด้านหน้าเธอ" โปรดอ่านอย่างละเอียดก่อนที่คุณจะยอมรับข้อตกลงและเงื่อนไข "

 

 

 

หลิน ฮวงมองและตระหนักว่านี่เป็นข้อจำกัดความรับผิดชอบสั้น ๆ มันเกี่ยวกับความปลอดภัยของผู้มาเยือนที่จะมุ่งหน้าไปยังป่าลืมเลือน เมื่อไปถึงป่าลืมเลือนกลุ่มจะไม่มีความรับผิดชอบที่ต้องปกป้องผู้มาเยือน กลุ่มจะรับผิดชอบเฉพาะความปลอดภัยของผู้มาเยือนในระหว่างการเดินทาง หากผู้มาเยือนเสียชีวิตในป่าลืมเลือน กลุ่มจะไม่รับผิดชอบใด ๆ และค่าธรรมเนียมที่ชำระจะไม่ได้รับคืน

 

หลิน ฮวงพยักหน้าหลังจากที่เขาอ่าน “หากพวกเขาเสร็จสิ้นงานของพวกเขาในป่าลืมเลือนหลังจากหนึ่งสัปดาห์ แต่ผมไม่ยังไม่เสร็จ พวกเขาจะรอผมกี่วัน?”

 

"มากที่สุดสามวัน สามวันหลังจากนั้นไม่ว่าคุณจะมีชีวิตอยู่หรือตายไปพวกเขาจะกลับมาตามกฎของเราถ้าคุณไม่ได้มาที่จุดรวมตัว หลังจากผ่านไปสามวันคุณจะถูกพิจารณาว่าตายไปแล้ว "เธอกล่าว

"แน่นอน ถ้ามีเหตุผลบางอย่างที่ทำให้เกิดความล่าช้า คุณสามารถใช้งานผ่านทางเครือข่ายของเราได้ อย่างไรก็ตามค่าใช้จ่ายเพิ่มเติมจะเกิดขึ้นตามค่าใช้จ่ายในการจ้างนักผจญภัย การอนุมัติจะอยู่ภายใต้ความเต็มใจของกลุ่ม" เจ้าหน้าที่อธิบายรายละเอียด "หากกลุ่มปฏิเสธการขอผัดผ่อนของคุณ คุณอาจจะจ้างทีมนักผจญภัย อย่างไรก็ตามค่าใช้จ่ายของกลุ่มใหม่จะเพิ่มเป็นสองเท่า" เธอกล่าวต่อ

 

"ผมเข้าใจและยอมรับเงื่อนไข" หลิน ฮวงพยักหน้าและสแกนแหวนหัวใจจักรพรรดิที่มุมล่างขวา ซึ่งเป็นพื้นที่ว่างเปล่า ในไม่ช้าข้อมูลประจำตัวส่วนบุคคลของเขาถูกพิมพ์ลงบนมัน

"โปรดตรวจสอบสัญญา หากไม่มีปัญหาอื่น ๆ โปรดสแกนเพื่อยืนยันการชำระเงินของคุณโดยการสแกนการชำระเงินที่ด้านใต้ของสัญญา" เจ้าหน้าที่ยังกล่าวต่อ หน้าใหม่ปรากฏขึ้น

 

มันเป็นสัญญาการจ้างงานที่เรียบง่าย หลิน ฮวงดูสัญญาฉบับย่อและพลิกไปที่หน้าสุดท้ายของสัญญา ใช้แหวนหัวใจของจักรพรรดิเขาสแกนลายเส้นการชำระเงิน มันคล้ายคลึงกับบาร์โค้ดการชำระเงินที่มีอยู่ในโลก อย่างไรก็ตามลายเส้นการชำระเงินดูดีกว่าด้วยภาพ

 

ในระยะเวลาอันสั้นข้อความแจ้งเตือนเพื่อยืนยันการทำธุรกรรมก็เสร็จสมบูรณ์และได้รับแล้ว นอกจากนี้พนักงานยังแสดงให้เห็นว่าการชำระเงินได้รับการยอมรับแล้ว

 

"ความสัมพันธ์ระหว่างนายจ้างกับลูกจ้างได้เริ่มขึ้นกลุ่มนักผจญภัยจะติดต่อคุณเร็ว ๆ นี้โปรดจำไว้ว่าให้บันทึกสถานที่และเวลาที่จะพบปะ" เจ้าหน้าที่หญิงเตือนเขา

 

"โอเค ผมรู้ ขอบคุณ" หลิน ฮวงพยักหน้าและเดินไปยังทางออกของสมาคม

 

เมื่อออกจากสมาคมนักผจญภัย หลิน ฮวงมองหาโรงแรม เนื่องจากกลุ่มนักผจญภัยจะออกเดินทางในอีก 4 วัน เขาจะมีเวลามากขึ้นในการฝึกเทคนิคการใช้ดาบของเขาด้วยความหวังว่าจะได้รับเพลงดาบที่สมบูรณ์ก่อนออกเดินทาง

 

หลิน ฮวงตรวจสอบข้อมูลของโรงแรมบนเครือข่าย ทันใดนั้นมีข้อความแจ้งเตือนปรากฏขึ้น เนื้อหาสั้นและเรียบง่าย "ออกเดินทางในอีกสามวัน รวมตัวที่ประตูทิศใต้ของเมือง 9โมงเช้า"

 

เมื่อมองไปที่ข้อความ หลิน ฮวงยิ้ม "ข้อความมีความชัดเจนและรัดกุมเขาดูเหมือนว่าจะเป็นคนที่ไม่ค่อยพูดมากนัก ฉันน่าจะเพลิดเพลินไปกับความเงียบในการเดินทางได้" เขาคิด