Chapter 140: ไม่เหลือซาก!

“ห้องปฏิบัติการทางชีวภาพสามารถที่จะสร้างคริสตัลพลังงานได้ด้วย?”เจียงลู่ฉีรู้สึกดีใจมากเนื่องจากรถMCVของเขานั้นมีคุณสมบัติที่มีประโยชน์มากมายที่เขายังไม่ได้ปลดล็อคมัน ไม่ต้องไปพูดถึงการวิวัฒนาการที่มีเส้นทางนับไม่ถ้วนของรถMCVอีก

 

เจียงลู่ฉีนั้นต้องการที่จะใช้ห้องปฏิบัติการสร้างคริสตัลพลังงาน พลังงานที่ได้รับจากเนื้อกลายพันธุ์ที่กินทุกสามมื้อต่อวันนั้นมันน้อยมาก มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้สำหรับพวกเขาที่จะพึ่งแค่นิวเคลียสกลายพันธุ์ในการวิวัฒนาการ

 

ถ้าเขาสามารถที่จะมีคริสตัลพลังงานได้.... เจียงลู่ฉีคิดว่ามันก็จะถูกสร้างขึ้นกลายเป็นสิ่งของหรูหราอันดับต้นๆของโลก เมื่อเปรียบเทียบกับเนื้อกลายพันธุ์แล้ว มันทั้งสะดวกสบายกว่าและแบกมันง่ายกว่าอีกด้วย ความคิดเจียงลู่ฉีวิ่งวุ่นไปทั่ว แต่สัมผัสของเขาก็ยังคงเฉียบคมอยู่

 

ในเวลานั้นเอง ไป๋ปิงไฮพูดอีกครั้ง “เป็นยังไงบ้าง? ฉันสามารถที่จะบอกถึงการวิจัยเกี่ยวกับคริสตัลวิวัฒนาการได้ว่ามันยังคงอยู่ในช่วงเวลาแห่งการทดลองก็ตามที พวกเรานั้นซึ่งเป็นกองกำลังตำรวจนั้นมีการพูดคุยกันกับกองทัพทางด้านวิทยุ หัวหน้าปัจจุบันของพวกเรานั้นมาจากกองกำลังทหาร ถ้านายต้องการที่จะซื้อคริสตัลวิวัฒนาการ นายสามารถที่จะแลกเปลี่ยนมันกับอาวุธและนิวเคลียสกลายพันธุ์ มันเป็นการแลกเปลี่ยนที่ดีมาก!”ไป๋ปิงไฮ่พูด

 

อย่างไรก็ตาม หลันซิหยู่ก็ขมวดคิ้วและพูดอย่างฉับพลัน “พี่ชายเจียง เขากำลังโกหกอยู่!”

 

“โอ้?”เจียงลู่ฉีรู้ว่าเธอนั้นมีความสามารถทางด้านจิตวิญญาณที่พิเศษ แต่ในความจริงเขานั้นรู้ว่าไป๋ปิงไฮ่นั้นกำลังพยายามที่จะถ่วงเวลา

 

เจียงลู่ฉีนั้นยังคงถือปืนกลรุ่น95ในมือ เมื่อเขาฟังไป๋ปิงไฮ่พูด กระบวนการความคิดทุกสิ่งทุกอย่างของสมองเขานั้นทำให้เหลือเพียงแค่ไม่กี่วินาที ในเวลานั้นเองพร้อมกันกับห้องยิงปืนที่เปลี่ยนมุมได้สามร้อยหกสิบองศาแล้ว เขาก็มีมุมมองที่มองเห็นที่ต่างๆได้ชัดเจน แม้กระทั่งการเปลี่ยนแปลงเล็กๆน้อยๆของสิ่งแวดล้อมก็สามารถที่จะรู้สึกถึงมันได้

 

เขาเห็นอย่างชัดเจนว่าด้านมุมของห้องแลกเปลี่ยนนั้นมี ‘ผู้ชายที่มีท่าทางโอ่อ่า’กำลังแบกกระเป๋าอยู่ และด้านในนั้นเขาก็หยิบระเบิดออกมาอย่างเงียบๆ

 

เขานั้นก็คือไป๋ซานชานซึ่งเปลี่ยนเป็นร่างครึ่งหมี เขานั้นพันระเบิดเข้าด้วยกัน ดังนั้นเขาสามารถที่จะดึงระเบิดออกได้พร้อมกัน ความแข็งแกร่งของมือเขานั้นเหมือนกับปืนใหญ่ ดังนั้นเขาสามารถที่จะปาระเบิดลงรถMCVได้ง่ายๆ

 

ถ้ามันมีระเบิดจำนวนมากนั้นระเบิดพร้อมกัน ถึงแม้ว่ารถMCVนั้นจะสามารถทนมันได้ มันก็จะพลิกคว่ำอยู่ดี ผลที่ตามมาจะกลายเป็นเรื่องที่ไม่น่าคิด

 

มันควรที่จะเป็นช่วงเวลาสุดท้ายสำหรับพวกเขาที่จะต้องสู้กัน ไป๋ปิงไฮ่และพี่ชายของเขานั้นร่วมมือกันเป็นอย่างดี แต่เจียงลู่ฉีก็ไม่สามารถที่จะปล่อยทุกสิ่งทุกอย่างให้เป็นไปตามที่คิดได้

 

เจียงลู่ฉีวางปืนกลรุ่น95ไว้และหยิบปืนไรเฟิลออโต้รุ่น81ขึ้นมาแทน ถึงแม้ว่าเขาจะขยับตัวเพียงเล็กน้อย แต่เขาก็จดจ่อไปไปที่ด้านหลังทั้งหมด นิ้วมือของเขานั้นอยู่ตรงปุ่มลั่นไก แต่เขาก็ยังไม่ได้เล็งเนื่องจากว่าเขารู้ว่าพวกมีพลังเหนือธรรมชาตินั้นสามารถที่จะรู้สึกได้ถึงอันตรายที่จะเข้ามาหา ต้องขอบคุณสัญชาตญาณที่เฉียบแหลมพวกนั้น

 

เมื่อสังเกตเห็นไป๋ซานชานถือกลุ่มระเบิดนั้น เจียงลู่ฉีก็หัวเราะเยาะ

 

“เพื่อน ตราบเท่าที่นายปล่อยพวกเราไป ธุรกิจนั้นก็สามารถที่จะทำได้ในภายหลัง ถึงแม้ว่านายจะฆ่าพวกเรา นายก็จะไม่ได้อะไรเลย….”ไป๋ปิงไฮ่นั้นพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อที่จะดึงดูดความสนใจของเจียงลู่ฉ๊ พี่ชายของเขานั้นกำลังหยิบลูกระเบิดทุกลูกนั้นมาพันกัน เขานั้นมีการแสดงออกที่น่าเกลียดบนใบหน้าของเขา เขาก็ยิ้มอย่างบ้าคลั่ง

 

“ไปตายได้แล้ว ไอ้พวกเวร!”ไป๋ซานชานคำราม แต่ในเวลานั้นเอง ความรู้สึกที่ไม่สามารถอธิบายได้กับอันตรายที่กำลังโผล่ขึ้นมาในหัวใจของเขา! เวลานั้นไป๋ซานชานนั้นดึงสลักระเบิดออกมาแล้ว เจียงลู่ฉีก็ยิงในทันที เขาเกือบจะยิงเวลาเดียวกันกับที่ไป๋ซานชานดึงสลักระเบิดออกมา!

 

‘ปัง! ปัง!’

 

ไป๋ซานชานนั้นไม่มีทางเลือกที่จะหลบหลีกกระสุนที่กำลังมาหาเลย! ถึงแม้ว่าไป๋ซานชานจะสามารถรู้สึกได้ถึงอันตรายได้ก็ตาม เขาก็ไม่มีเวลาเพียงพอที่จะหลบมัน พลังอันน่าหวาดกลัวของปืนไรเฟิลในระยะประชิดนั้นแสดงให้เห็นชัดเจน! กระสุนของมันนั้นเจาะเข้าไปในเนื้อของไป๋ซานชานอย่างบ้าคลั่ง เขานั้นไม่มีโอกาสที่จะปาระเบิดออกไปด้วยซ้ำ

 

“อ๊า!”ไป๋ซานชานกรีดร้อง กระสุนปืนไรเฟิลออโต้รุ่น81นั้นเจาะเข้าไปในไหล่ซ้ายของเขา! ถ้าเขาไม่สามารถที่จะหลบมันได้ละก็ กระสุนมันก็จะเจาะเข้าไปในหัวใจ

 

“ปัง!” เลือดนั้นสาดกระจายไปทั่วทุกแห่ง มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้สำหรับเขาที่จะยังคงสภาพร่างหมีไว้หลังจากที่ได้รับความเสียหายที่รุนแรงขนาดนั้น เขานั้นอ่อนแอจนเกือบที่จะหน้ามืดไป ในตอนสุดท้ายแล้ว เขาก็ล้มลงไปกับพื้นโดยแทบจะสิ้นสติลง....

 

“ตึ้ง!!”กระเป๋าที่เต็มไปด้วยระเบิดที่ถูกดึงสลักแล้วหล่นลงกับพื้น! ตาของไป๋ซานชานนั้นแดง มุมมองของเขานั้นบิดเบี้ยวไปหมด มันไม่มีทางเลยที่เขาจะสามารถปาระเบิดไปหารถMCVได้ แม้กระทั่งเขาจะปกป้องตัวเองก็ยังทำไม่ได้! ในเวลานั้นเอง เขารู้สึกว่าโลกทั้งใบนั้นกำลังไหลช้าอยู่ ทุกสิ่งทุกอย่างกลายเป็นความเงียบสงัด เขาพยายามลุกขึ้นยืนอย่างบ้าคลั่ง แต่ยมทูตนั้นได้ปาดคอของเขาไปเรียบร้อยแล้ว

 

“บูมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!”

 

ระเบิดที่ถูกพันเข้าด้วยกันนั้นทำให้ คลื่นช็อคนั้นกระจายเข้าไปทั่วห้องแลกเปลี่ยนและเปลวเพลิงนั้นก็ปกคลุมไปทั่วพื้นที่! แม้กระทั่งเจียงลู่ฉีก็ยังรู้สึกได้ถึงคลื่นช็อค ส่วนไป๋วานชานนั้นเขาโดนระเบิดจนกลายเป็นชิ้นๆไปแล้ว

 

“พี่!”เมื่อเห็นพี่ชายนั้นโดนกลืนกินไปกับการระเบิด หัวใจของไป๋ซานชานนั้นเจ็บปวดมาก! เขานั้นเห็นฉากที่พี่ชายของเขาตายและแม้กระทั่งซากศพของเขาก็ไม่เหลือไว้เลย

 

“ไอ้เลวระยำ! ไอ้เหี้....!”ไป๋ปิงไฮ่นั้นกำลังคำรามอย่างกึกก้อง ในขณะที่ปากกระบอกปืนของเจียงลู่ฉีก็หันไปหาเขา เขานั้นก็รีบกระโดดออกมาจากบังเกอร์และพุ่งตรงมายังรถMCVของเจียงลู่ฉี

 

ในเวลานั้นเอง ร่างกายของไป๋ปิงไฮ่ทั้งร่างนั้นเติบโตขึ้นกลายเป็นโลหะที่มันวาว มันเหมือนกันกับถูกเคลือบด้วยน้ำทองแดง ในมือของเขานั้นกำลังเสาโลหาที่หนาอยู่ในมือ!

 

ไป๋ปิงไฮ่นั้นใช้เสาโลหะที่หนานั้นซึ่งมันหนักถึงห้าร้อยกรัม เป็นดั่งหอก เขานั้นพุ่งตรงไปยังรถMCVของเจียงลู่ฉี สำหรับทุกก้าวที่เขาเดินนั้น พื้นดินก็จะสั่น! เสาโลหะนั้นในมือของเขานั้นเล็งไปที่กระจกหน้ารถของMCV!