บทที่ 26: สมญานามของทหารรับจ้าง
บทที่ 26: สมญานามของทหารรับจ้าง
เอลฟ์อยู่ที่ร้านค้าทาสกำลังจะเลี่ยง ๆ อ้อม ๆ เล็กน้อย ไม่นานหลังจากที่แจ็คนำไทร์ไปยังกองทหารรับจ้าง
"ท่าน...โรงแรมอยู่แค่ข้างหน้านี้เอง ท่านต้องการที่จะพักผ่อนก่อนหรือท่านต้องการที่จะไปดูยังกองหทารรับจ้างล่ะ?"
"ข้าจะดูสิ่งที่เป็นปัญหาก่อน"
"เอาล่ะโปรดปฏิบัติตามข้า" แจ็คกราบนำไทร์ไปยังกองทหารรับจ้าง
นี้คือกองทหารรับจ้างดูเหมือนสูงอย่างน้อย 10 ชั้น ชั้นแรกที่ไทร์ได้เข้ามาเป็นห้องโถงใหญ่ที่อยู่สูงประมาณ 3 ชั้น พื้นสะอาดและเรียบทำให้มีภาพสะท้อนของตัวเอง ทำให้ไทร์ที่จะคิดว่าไม่เหมาะสม จะเกิดอะไรขึ้นถ้าผู้หญิงสวมกระโปรงในที่นี่พวกเขาจะไม่เห็นมันหรอ?
อ่าาา...จะดีกว่าถ้าไม่คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้นะ ไทร์รู้สึกว่าความคิดของเขามีปัญหา ก็ดูเหมือนกับว่าเขาคิดเกี่ยวกับสิ่งนี้ มันไม่ได้เป็นสัญญาณที่ดีถ้ามีคนมีการค้นพบว่าทุกคนจะเห็นว่าเขาเป็นโรคจิต!
มีอีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้ไทร์เป็นห่วง ผู้คนส่วนใหญ่ที่สวมใส่เสื้อคลุมสีดำชนิดเดียวกัน ทำให้บางคนแม้จะคลุมทั้งหัวของพวกเขาด้วยหมวกสีดำของเสื้อคลุม บางครั้งทำให้พวกเขาถูกจับตามองอย่างน่าสงสัย
"โอ้...ไม่ได้เป็นอย่างนี้แจ็ค ไหนละพวกเด็กหนุ่มที่จะไปกับเจ้าล่ะ?"
"หึ...อย่าเอ่ยถึงมันเลย คราวนี้พวกเราโชคร้ายมากและพบกับสัตว์เวทมนตร์สองตัวในระดับ 10 เราเกือบจะไม่สามารถทำให้มันกลับ" แจ็คกล่าวว่าในขณะที่มองเพื่อนที่ดีของเขา เพื่อนหัวล้านที่ยืนตรงข้ามเขา เขาก็ยังคงกลัวในขณะที่เขาคิดว่าสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้
"โชคดี แบบนี้ที่ก้าวออกมาเพื่อช่วย...ถ้าไม่ได้ช่วยข้าและพี่ชายของข้าจะมีการสูญเสียชีวิตของเราในป่า"
"โอ้?" เพื่อนหัวล้านโยนความสงสัยได้อย่างรวดเร็วต่อไทร์ ไทร์เพียงยิ้มกลับ
เรื่องนี้ทำให้เพื่อนหัวล้านที่จะมีการแสดงสิ่งที่ดีขึ้นต่อไทร์
"อ่าาา...พ่อหนุ่ม สวัสดี ข้าคือผู้ช่วยบาทหลวงในการปฏิบัติหน้าที่ในสัปดาห์นี้...ชื่อของข้าคือฮาร์เรียทโจนส์ แจ็คสิ่งที่เจ้านำพาท่านมาที่นี้เพื่ออะไร?"
"ท่านไทร์ต้องการที่จะลงทะเบียนสำหรับใบอนุญาตทหารรับจ้างและเขายังต้องการที่จะสอบถามข้อมูลบางอย่าง"
"ดังนั้นจึงเป็นเช่นนี้ อย่างไรก็ตามก็แปลกที่กล่าวว่าถ้าเป็นผู้เชี่ยวชาญที่แข็งแกร่งเช่นท่านไทร์ได้จริง ผู้ซึ่งไม่เคยลงทะเบียนสำหรับใบอนุญาตทหารรับจ้างมาก่อนที่จะไม่ได้บอกข้า ว่าเขาต้องการที่จะลงทะเบียนแบบหุ่นเชิดหรือไม่?"
[EN:สแลงอินเทอร์เน็ตเรียกว่า "หุ่นเชิด" หมายถึงบัญชีเสริมมันคือการปฏิบัติตามปกติของผู้เข้าร่วมฟอรั่มในโลกไซเบอร์ การรักษาหลายบัญชีเพื่อให้โพสต์ของเขาหรือเธอสามารถชนขึ้นหรือปรากฏว่าเป็นถ้าตอบรับอย่างดี คำอธิบายมารยาทของหน่วยงานจาก NU!]
ฮาร์เรียทเป็นเพียงการทำให้คาดเดาจากความอยากรู้ แต่ไทร์ถูกขังอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก! พวกเขาจะพูดอะไร? สัปดาห์คืออะไร? ผู้ช่วยบาทหลวงในการปฏิบัติหน้าที่คืออะไร? หุ่นเชิดคืออะไร? ยิ่งเขาได้ยินยิ่งสับสนมากขึ้น
แจ็คดูเหมือนจะได้สังเกต เห็นความทุกข์ของไทร์และทันทีที่พูดออกมา
"ฮาร์เรียท...มันจะดีกว่าที่จะเพียงแค่ช่วยท่านไทร์และพูดไปตามขั้นตอน พวกเราสามารถพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งอื่น ๆ ได้ในภายหลัง"
"โอเคแล้ว...แต่แม้ว่าเจ้ากล่าวว่าท่านไทร์มีความสามารถที่จะฆ่าสัตว์เวทมนตร์หลาบสิบระดับ เขายังคงต้องการที่จะเริ่มต้นในฐานะที่เป็นทหารรับจ้างมือใหม่ นี่คือกฎที่ไม่ได้เขียนไว้ ข้าหวังว่าท่านไทร์จะไม่รังเกียจ"
"ไม่มีปัญหา" ไทร์เพียงแค่ต้องการที่จะได้รับข้อมูลบางอย่าง ที่เขาไม่ได้ดูแลจริง ๆ เกี่ยวกับการจัดอันดับของใบอนุญาตทหารรับจ้างของเขาเอง
"เอาล่ะโปรดปฏิบัติตามข้า" ฮาร์เรียทยืดมือซ้ายออกมา เป็นเรื่องเกี่ยวกับการให้คำแนะนำต่อไทร์
แต่แจ็คอยู่ข้างหลังและกล่าวว่า
"ท่าน...ข้าจะจ่ายค่าตอบแทนสำหรับภารกิจที่แผนกต้อนรับแรก หลังจากนั้นข้าจะมาหาท่านเมื่อทำเสร็จ"
"อื้มมม" ไทร์พยักหน้าในขณะที่เขาคิดกับตัวเอง มันเป็นที่น่าขำมากทีเดียวที่จะเห็นเจ้ารายงาน ทุกอย่างเพื่อข้าอย่าบอกนะว่าเจ้าต้องการที่จะยอมให้ข้าเป็นเจ้านายของเจ้างั้นเหรอ
ไทร์ส่ายหัวและหัวเราะ ทันใดนั้นฮาร์เรียทเข้าไปในห้องเล็ก ๆ ที่ห่างไกลออกไปไม่มาก
ห้องพักที่ถูกมากตกแต่งอย่างดีและมีแม้กระทั่งกลิ่นหอมจาง ๆ จากปรงเขา ไทร์ตระหนักว่าไม่ว่าจะอยู่ในคฤหาสน์ของดุ๊กหรือที่นี่ ผู้คนมักจะเพิ่มปรงเขาเป็นของตกแต่ง
[EN: ปรงเขา หรือ ปรงอัสสัม (จีน: 天朽花; อังกฤษ: Assam Cycas) เป็นพืชชนิดที่สี่ในสกุลปรง สูงได้ถึง 40 ฟุต หรือ 12 เมตร ลักษณะคล้าย ๆ กับต้นปาล์ม]
"แล้วท่านไทร์โปรดเริ่มต้นที่จะลงทะเบียนใบอนุญาตของท่านเลย" ฮาร์เรียทใช้นิ้วมือของเขาเคาะที่ผนังเบา ๆ ทันใดนั้นสภาพแวดล้อมของห้องเล็ก ๆ ก็เปลี่ยน
ไทร์มองไปรอบ ๆ เขาดูเหมือนจะลอยอยู่ในท้องฟ้ายามค่ำคืน มีดาวไปทั่วท้องฟ้าทำฉากนี้สวยงามเหลือใจ
"นี่ .....เป็นประมาณการจากหินรูปภาพเวทมนตร์?"
"ใช่เลย" ฮาร์เรียทพยักหน้าแล้วคิดนี่ไม่ได้เป็นที่เห็นได้ชัด ทำไมท่านต้องถามเช่นคำถามง่าย ๆ นี้?
มันเป็นราวกับว่าไทร์ได้ชี้ไปที่เสื้อผ้าของเขาและถามว่า "เสื้อผ้าเหล่านี้หรอ?" มันคือการจัดเรียงของคำถามนี้ทำให้งง
"โอเค...ท่านไทร์ให้พวกเราเริ่มต้นจากสมญานามของใบอนุญาตทหารรับจ้างของท่านน่ะ"
"สมญานาม?"
"เอ๊ะ...ท่านดูเหมือนว่าไม่ทราบจริง ๆ ? สมญานามเป็นชื่อทหารรับจ้างของท่านและยังเป็นสิ่งที่ผู้คนจะจดจำ"
"ทำไมเราจะต้องตั้งชื่อล่ะ? ไม่ได้เป็นชื่อของเราเองดีพอหรอกหรอ?"
"นั่น...ท่านไทร์...ที่ท่านต้องรู้ว่ามีภาวะแทรกซ้อนจำนวนมากภายในกลุ่มทหารรับจ้างอาจจะมีเวลาเมื่อท่านไม่ต้องการใช้ชื่อจริง ในกรณีที่ชื่อสมญานามของท่านจะตั้งมาแล้วมีประโยชน์"
"ดังนั้นนั่นหมายความว่าถึงแม้ว่าท่านจะเป็นคนชั่วร้ายที่ต้องการความผิดทางอาญาหรือสอดแนมศัตรู ตราบเท่าที่ท่านใช้ชื่อสมญานามของท่านในส่วนทหารรับจ้าง ท่านจะยังคงได้รับการปฏิบัติเป็นสหายและจะได้รับการบริการนะ?"
"ใช่" ฮาร์เรียทเหลือบมองไปที่ไทร์ในความประหลาดใจของความคิดที่ชัดเจน
"แต่ตรงกันข้ามยังเป็นจริง หากตัวตนของท่านถูกเปิดเผยและได้รายงานส่วนทหารรับจ้างของทางเรา พวกเราก็จะดำเนินการตามการแบ่งการลงโทษ"
"หืมมม .....การลงโทษ แต่สิ่งที่เจ้าได้กล่าวย่อมเป็นความคิดที่ดี ปัญหาเดียวก็คือแม้หลังจากที่ท่านซ่อนตัวตนของข้าเองจะไม่ปรากฏตัว ข้าจะไม่สามารถออกมาให้พบได้เลยหรือไหม?"
"ท่านไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ มีอุปสรรคภาพลวงตาที่ติดตั้งในทุกหน่วยทหารรับจ้างทุกทีี่ ที่ลงทะเบียนจะได้รับเสื้อคลุมสีดำหมอกเป็นการปกปิด"
"โอ้ข้าเห็นไม่น่าแปลกใจมากที่สุดเพราะคนที่อยู่ด้านนอกจะสวมเสื้อคลุมสีดำ"
"โอเคแล้ว...ท่านให้เราได้ดำเนินการต่อและเป็นครั้งแรกลงทะเบียนชื่อสมญานามของท่านเลย"
"โอเคเรียกข้าว่า......ดาบสวรรค์ของหัวใจและจิตวิญญาณ" นี้เป็นสิ่งที่น่ากลัวมากที่สุด ทักษะการโจมตีการป้องกันตัวของไทร์และมันก็ยังเป็นที่ชื่นชอบของเขา ดังนั้นเขาจึงได้ทันทีเลือกนี้เป็นชื่อสมญานามของเขา
"ขอโทษครับท่าน...ชื่อสมญานามนี้ถูกใช้ไปแล้ว" ฮาร์เรียทมองไปที่คำที่ปรากฏในท้องฟ้าและส่ายหัวขอโทษ
ไทร์ก็ตกใจ
"ถ้างั้น..เรียกข้าว่า..การกลับมาของสวรรค์และโลก!"
"ขออภัยชื่อนี้ไม่พร้อมใช้งาน"
"แล้ว......การล่มสลายของพระเจ้าล่ะ"
"ขออภัยชื่อนี้ไม่พร้อมใช้งาน"
"เอ๊ะ....."
