Chapter 137: สถานการณ์อันพลิกผัน
ประตูนั้นถูกเปิดออกมาอย่างกะทันหัน และทุกคนนั้นก็ไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ในห้องนั้นตกอยู่ในความโกลาหล และพวกเขาก็เสียวสันหลังวาบ!
“เกิดอะไรขึ้นวะ?”มันมีคนพูดไว้ว่าตราบเท่าที่พวกเขาเข้ามาในห้องแลกเปลี่ยนแล้ว พวกเขาก็จะปลอดภัยเพราะว่าเจียงลู่ฉีไม่สามารถที่จะโจมตีพวกเขาได้ อย่างไรก็ตามความจริงนั้นดังกว่าคำพูด
ประตูที่ถูกทำด้วยโลหะนั้นที่ถูกเชื่อมไว้นั้นปกติแล้มีไว้เพื่อที่จะป้องกันกลุ่มซอมบี้ ตลาดมืดนั้นเหมือนกับรังของพวกเขา ดังนั้นพวกเขาจึงพยายามอย่างดีที่สุดที่จะทำให้มันแข็งแกร่งยิ่งขึ้น ด้านหลังหน้าต่างนั้นก็มีเหล็กหนาๆที่ถูกเชื่อมไว้อีกด้วย ด้วยเหตุนี้นี่เอง หลังจากที่ทุกคนนั้นหนีเข้ามาในห้องแลกเปลี่ยนแล้ว พวกเขาก็รู้สึกได้ถึงความโล่งอก แม้กระทั่งหัวหน้าหยวนก็ยังกล้าที่จะยืนขึ้น อย่างไรก็ตามในเวลานี้ สถานที่ที่ปลอดภัยที่สุดเพียงที่เดียวของพวกเขานั้นถูกทำลายไปแล้ว!
พี่สาวฮงรีบหนีไปด้านข้างกำแพงอย่างว่องไว ตามจริงแล้วเธอนั้นเต็มไปด้วยความรู้สึกเสียใจ เธอควรที่จะหนีไปก่อนหน้านี้! สมาชิกที่เหลืออยู่จากทีมอื่นนั้นก็มองหาที่หลบซ่อน หัวหน้าหยวนที่โชกเลือดนั้นคือตัวอย่าง ไม่มีใครที่จะกล้าออกไปยืนตำแหน่งที่เปิดโล่งตรงนั้น!
ในเวลานั้นเอง ไป๋ปิงไฮ่ก็คำรามอย่างโกรธแค้นขึ้นในห้องแลกเปลี่ยน “พวกมึงทำอะไรอยู่กันวะ? รีบไปหยิบปืนมาและเตรียมตัวที่จะสู้ได้แล้วโว้ย!’
เขานั้นไปหลบด้านหลังโล่กันกระสุนและหยิบปืนไรเฟิลจากลูกน้องของเขา ทุกคนที่กำลังรู้สึกหวาดกลัวนั้นได้ยินเสียงของไป๋ปิงไฮ่นั้นคำรามออกมา พวกเขาก็รีบที่ทำตามในทันที
ไป๋ซานชานนั้นหยิบlight machine gun (ต่อไปนี้ขอพิมพ์อังกฤษนะครับ ผมเรียกมันไม่ถูก จะย่อมันไว้เหลือแค่ LMG) และความแข็งแกร่งทางด้านกายภาพของเขาก็เพิ่มขึ้นมาก เขานั้นเปลี่ยนกลายเป็นหมีและพูด “ปากกระบอกปืนนั้นอันตรายอย่างร้ายแรง พวกเราควรที่จะระวังตัวด้วย! ใช้ประโยชน์จากช่วงเวลานี้ พวกเราจะต้องทำลายรถมินิบัสนั่นทิ้งซะ!”
พวกเขาเชื่อว่าพลังของเจียงลู่ฉีขึ้นอยู่กับรถMCVของเขา ดังนั้นตราบเท่าที่พวกเขาทำลายรถMCVทิ้งลงซะ พวกเขาก็จัดการกับเจียงลู่ฉีได้อย่างง่ายดาย
“ไอ้เย็...แม่เอ้ย ไปตายซะ! เร็วเข้า! รุมยิงแม่งซะ!”ไป๋ซานชานตะโกน และสมาชิกที่เหลือก็ฟื้นตัว รถคันเหี้...นี่แม่งน่ากลัวเกินไป!
“ยิงแม่ง!”ผู้คนหลายคนนั้นผลักโต๊ะให้พลิกคว่ำลงและไปหลบด้านหลังพวกมันและหลังจากนั้นพวกเขาก็ยื่นปากกระบอกปืนออกมา หันไปทางประตูและก็ลั่นไก!
รถมินิบัสของเจียงลู่ฉีนั้นอยู่ด้านนอก ตามจริงแล้วมันเป็นเป้าหมายที่ใหญ่มาก แต่คนพวกนี้ไม่กล้าที่จะออกไปยิง! เจียงลู่ฉีนั้นเป็นนักแม่นปืนตัวฉกาจและไม่มีใครเลยที่จะหลบหนีไปจากสายตาของเขาได้
“ปังปังปังปัง”เสียงปืนดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง
ใบหน้าของไป๋ปิงไฮ่แสดงออกให้เห็นถึงการกระตุกเล็กน้อย เขาเชื่อว่ารถมินิบัสของเจียงลู่ฉีนั้นจะพังลงหลังจากโดนห่าฝนกระสุนนั้นเข้า เขาคาดการณ์ว่าผู้หญิงที่สวยงามที่สวมชุดดำคนนั้นจะเปลี่ยนกลายเป็นชีสเหลวในไม่ช้า
มันค่อนข้างเป็นเรื่องที่น่าเศร้า มิฉะนั้นละก็เขาจะข่มขืนเธอต่อหน้าเจียงลู่ฉี มันเป็นครั้งแรกของไป๋ปิงไฮ่ที่ได้รับความสูญเสียมากถึงเพียงนี้ ดังนั้นเขารักในการที่จะทรมานเจียงลู่ฉีและสมาชิกของเขาเพื่อที่จะให้พวกมันร้องขอถึงความตาย
เขายิงออกไปมากกว่าสิบนัด เมื่อฟังเสียงกระสุนที่กระทบเข้ากับรถมินิบัส ไป๋ปิงไฮ่ก็รู้สึกพอใจ อย่างไรก็ตามในเวลานั้นเองเสียงคำรามของเครื่องยนต์ก็ดังขึ้นอีกครั้งหนึ่ง
“ทำไมวะ?”
มันเป็นเรื่องที่น่าไม่เชื่อ เมื่อฟังเสียงรถมินิบัสที่กลับกลายเป็น ‘มีชีวิต’อีกครั้งหนึ่ง ทุกคนนั้นตกตะลึงและไป๋ปิงไฮ่ก็ขยับไปที่หน้าต่างและมองออกไปอย่างระมัดระวังและเขาก็ตกตะลึงในทันที! รถมินิบัสนั้นยังคงอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์แบบโดยไม่มีแม้แต่ร่องรอยความเสียหายเลย! รูกระสุนบางส่วนนั้นยังคงปรากฏให้เห็นบนกระจกหน้ารถ แต่กระสุนนั้นมันไม่ได้เจาะเข้าไปด้านในเลย มันเป็นกระจกกันกระสุน!
“ไอ้เหี้...นั่นเป็นบ้าเหรอวะ!”ไป๋ปิงไฮ่นั้นแทบจะสูญเสียสุขภาพจิต นอกจากการใช้กระสุนอย่างสิ้นเปลืองเมื่อกี้นี้แล้ว เจียงลู่ฉีก็ไม่ได้รับความสูญเสียอะไรเลยด้วยซ้ำ
“เขาจะหนีไปแล้วเหรอ?”พี่สาวฮงถามด้วยเสียงอันสั่นๆ ในความเป็นจริงพวกเขารู้อย่างชัดเจนว่านี่คืออุบายของเจียงลู่ฉีเพื่อที่จะได้เวลาเพิ่มขึ้น ในแผนการที่จะหลบหนีได้อย่างสมบูรณ์แบบ พูดตามตรงแล้วมันก็เป็นเพียงแค่เล่ห์กล ถ้าห้องแลกเปลี่ยนนั้นพังทลายลงละก็ พวกเขาก็จะตาย! ดังนั้นทุกคนจะต้องถอนตัวออก แม้กระทั่งไป๋ปิงไฮ่ก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น
ไป๋ปิงไฮ่ก็สามารถที่จะกลับไปยังฐานทัพของตำรวจได้ ตราบเท่าที่เขากลับไปได้ เจียงลู่ฉีก็ไม่สามารถที่จะทำอะไรเขาได้เลย หลังจากที่เขาฟื้นคืนพลังได้ เขาก็ยังคงจะตามหาเจียงลู่ฉีเพื่อที่จะล้างแค้นได้ หลังจากเรื่องทั้งหมดนั้นแล้ว ‘คนที่ฉลาดนั้นจะไม่สู้เมื่อมันมีปัญหาอยู่ต่อหน้า’
การล้างแค้นนั้นมันก็เหมือนกับการกินอาหารที่เย็นๆ ไป๋ปิงไฮ่นั้นส่งสัญญาณให้โจวจิงที่ดูเหมือนกับลิง ถึงแม้ว่าเขาจะดูป่วย เขานั้นก็คล่องแคล่วเป็นอย่างมาก เขานั้นใช้ศพเป็นที่กำบังและรีบคลานไปที่ประตู เพียงไม่นาน โจวจิงก็ไปถึงรถตำรวจที่ถูกปรับแต่งมาและใช้กุญแจเพื่อปลดล็อคประตูตราบเท่าที่ไป๋ปิงไฮ่และพี่ชายของเขาออกมาได้ พวกเขาก็สามารถที่จะขับหนีไปได้ในทันที!
ตราบเท่าที่เจียงลู่ฉีนั้นขับหนีออกไปไกลอีกซักเล็กน้อย ถึงแม้ว่าพวกเขารู้ว่าเจียงลู่ฉีจะสังเกตเห็นถึงมัน พวกเขาก็ยังคงที่จะทดลองมันอยู่ดี
แต่ในเวลานั้นเอง เสียงคำรามของเครื่องยนต์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง
‘บูมมมม!’พร้อมกับกันเสียงคำรามที่ปรากฏขึ้นอย่างว่องไว เสียงการปะทะอันรุนแรงก็ดังขึ้นอีกครั้งหนึ่ง ทุกคนนั้นมองเห็นรถตำรวจนั้นกระเด็นปลิวไปไกล และก็กลิ้งไปหลายตลบ และหลังจากนั้นมันก็กระแทกเข้าไปด้านในร้านค้าข้างถนน และโจวจิงนั้นอยู่ในรถคันนั้น! เขาไม่ได้โผล่หัวออกมาเลยด้วยซ้ำ มีเพียงแค่ซากเลือดที่สาดกระจายไปทั่ว
รถมินิบัสของเจียงลู่ฉีนั้นเร่งความเร็วได้อย่างฉับพลันและไล่ทำลายรถทุกคนที่อยู่ตลอดทาง รถทุกคันที่ถูกจอดไว้อยู่ด้านนอกนั้นถูกทำให้พลิกคว่ำโดยรถMCVของเจียงลู่ฉีเหมือนกับพวกมันเป็นแค่รถเด็กเล่น
มันเหมือนกับยักษ์ที่เหยียบย่ำลงไปที่มดไม่กี่ตัวจนถึงแก่ความตาย รถพวกนั้นมันใช้ไม่ได้อีกต่อไปแล้ว! เจียงลู่ฉีนั้นตัดเส้นทางการหลบหนีของพวกเขาอย่างสมบูรณ์แบบ!
หลันซิหยู่ที่อยู่ด้านในรถนั้นตกตะลึง เธอคิดว่าเจียงลู่ฉีนั้นจะตกอยู่ในอันตราย แต่เธอไม่ได้คาดคิดว่าเจียงลู่ฉีกับรถของเขานั้นจะทำให้ตลาดมืดทั้งตลาดพังลง
มันเป็นเรื่องที่เด่นชัดว่าเจียงลู่ฉีนั้นเป็นคนที่เหี้ยมโหด จนกระทั่งรถคันสุดท้ายที่ถูกจอดไว้ด้านหน้าห้องแลกเปลี่ยนนั้นถูกชน รถมินิบัสก็ค่อยๆขับไปยังห้องแลกเปลี่ยน ในห้องแลกเปลี่ยนนั้นทุกคนก็สามารถที่จะได้ยินแม้กระทั่งเสียงเข็มหมุดที่ล่วงหล่นกระแทกลงกับพื้นซึ่งมันเป็นความเงียบงันที่ไม่มีเสียงใดๆเล็ดลอดออกมาเลย!
