TWO Chapter 131 สงครามโจวหลู่ ตอนที่ 5
TWO Chapter 131 สงครามโจวหลู่ ตอนที่ 5
โอหยางโชวนำหวังเฟิงเดินไปที่ประตู
ยามทั้ง 2 คน หยุดเขา และเตือนว่า “พระราชวังเป็นพื้นที่ศีกดิ์สิทธิ์ คนทั่วไปไม่สามารถเข้าไปได้ เจ้าเป็นใคร? ออกไปซะ!”
โอหยางโชวยิ้ม แล้วกล่าวด้วยความนับถือว่า “ข้าคงต้องขอรบกวนให้พี่ชายไปรายงานว่า ตัวแทนฉีเยว่หวู่ยี่ มีบางสิ่งจะมอบให้กับองค์ราชินี”
ยามทั้ง 2 ตกตะลึง นับตั้งแต่ที่เขาถูกเสนอชื่อให้เป็นตัวแทนของฝ่ายจักรพรรดิเหลือง NPC ทั้งหมดในฝ่ายก็รู้ถึงการดำรงอยู่ของเขาโดยอันตโนมัติ
ดังนั้น เมื่อพวกเขาเห็นเขาที่หน้าประตู พวกเขาจึงไม่กล้าที่จะไม่สุภาพกับเขา พวกเขารีบเปลี่ยนทัศนคติของตัวเองทันที แล้วกล่าวอย่างอายๆว่า “โอ้ เป็นตัวแทนฉีเยว่หวู่ยี่นี่เอง โปรดรอซักครู่ ข้าจะรีบไปรายงาน”
“ขอบคุณ”
หลังจากผ่านไป 10 นาที ยามคนนั้นก็กลับมา แล้วกล่าวว่า “พระนางทรงเชิญพวกท่านทั้ง 2 เข้าไปพบ”
โอหยางโชวและหวังเฟิงเดินตามหลังยามเข้าไปในพระราชวัง ระหว่างทาง โอหยางโชวมองดูการออกแบบของพระราชวัง มันดูง่ายๆและเป็นการเป็นงาน มันดูเหมือนรูปแบบป่าเถื่อนทั่วไป
ยามนำพวกเขาไปในห้องโถงด้านข้าง แล้วกล่าวว่า “พวกท่านสามารถเข้าไปได้ด้วยตนเอง พระทรงกำลังพวกท่านอยู่ที่ด้านใน”
“ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของท่าน” โอหยางโชวแสดงความขอบคุณอีกครั้ง
จากนั้น เขาก็เดินเข้าไปในห้องโถง โอหยางโชวเห็นหญิงสาวผู้สง่างามนั่งอยู่บนที่นั่งหลัก รูปลักษณ์ของเธอนั้นแตกต่างจากคนทั่วไป เธอดูเป็นธรรมชาติและอบอุ่นมาก เธอสวมชุดสีขาวยาวถึงหัวเข่า เปิดเผยขาคู่งามที่ดูแข็งแรง
บนไหล่ของเธอคลุมด้วยผ้าคลุมไหล่สีเหลือง กลางหน้าผากของเธอมีอัญมณีถูกผูกด้วยโซ่แขวนอยู่ มันยิ่งทำให้เธอดูมีเกียรติมากยิ่งขึ้น นอกจากนี้ ยังมีหยกรูปนกนางแอ่นถูกห้อยไว้บนคอของเธอ มันช่างเหมาะกับเธอจริงๆ
ที่ด้านข้างของห้องโถง นั่งด้วยหญิงสาว 3 คน และเด็กสาวน่ารักอีก 1 คน ชุดของพวกเธอคล้ายกับเล่ยฉู เพียงแต่ไม่มีอัญมณีที่กลางหน้าผากของพวกเธอเท่านั้น หญิงสาวคนหนึ่งดูอัปลักษณ์ โอหยางโชวเดาว่าเธอคือ โมมู่ ซึ่งเป็นสนมของจักรพรรดิเหลือง และอีก 2 คน คงจะเป็นนู่ไช้และถงหยู
สำหรับเด็กสาวคนนั้น เธออายุราว 11-12 ปี โอหยางโชวพอคาดเดาตัวตนของเธอได้บ้าง เป็นไปได้ว่าเธอเป็นลูกสาวของจักรพรรดิเหลือง เธอดูงดงามมาก ตาโต ขนตายาว และผิวเนียนขาวกระจ่างใส เธอดูราวกับว่าเป็นตุ๊กตาตัวเล็กๆเลยทีเดียว
เธอสวมชุดผ้าไหมสีขาวบริสุทธิ์ ที่เปิดเผยเรียวแขนที่ดูอ่อนนุ่ม เธอไม่ได้ตกแต่งใดๆ เพียงมีเข็มขัดประกอบด้วยอัญมณีมากมาย ผูกอยู่รอบๆเอวของเธอเท่านั้น ชุดของเธอคลุมจนถึงเขา สวมรองเท่าบู๊ตที่ทำจากหนังกวาง ผมสีดำของเธอเคลื่อนไหวไปตามสายลม เธอมีผมเปียบางส่วนที่ผูกด้วยผ้าไหมสีขาว ด้านข้องศีรษะของเธอ
เธอยังสวมมาลัยดอกไม้ที่รอบคอของเธอ ที่ข้อมือของเธอมีสร้อยข้อมือที่ทำจากอัญมณี ทำให้เธอดูซุกซนและขี้เล่น
โอหยางโชวไม่รู้ว่าเขาควรจะเรียกสนมและราชินีของจักรพรรดิเหลืองว่าอย่างไรดี เขาคำนับ แล้วกล่าวว่า “ข้าตัวแทนฉีเยว่หวู่ยี่ คำนับองค์ราชินี”
ในสายตาของเขา เสื้อผ้าของพวกเธอเต็มไปด้วยสไตร์ของเขตทุรกันดารโบราณ อย่างไรก็ตาม ในสายตาของพวกเธอ ชุดของโอหยางโชวและหวังเฟิงนั้นแปลกประหลาดและพิเศษ
เนื่องจากอยู่ในแผนที่สมรภูมิ โอหยางจึงแต่งกายด้วยชุดนายทหาร เขาสวมชุดเกราะหมิงกวง และเหน็บดาบถัง ในสายตาของพวกเธอ มันดูราวกับว่าเป็นอาวุธและอุปกรณ์ของพระเจ้า
ต้องรู้ก่อนว่าในยุคสมัยของพวกเธอนี้ มันเป็นยุคหิน แม้แต่ชนเผ่าจิวหลี่ของชี่โหยวก็ใช้เพียงอาวุธที่ทำจากทองแดงเท่านั้น อาวุธที่ทำด้วยโลหะจึงเป็นที่ไม่สามารถเข้าใจได้
เด็กหญิงดูมีชีวิตชีวาและกระตือรือร้น เธอไม่กลัวคนแปลกหน้า และเมื่อได้เห็นโอหยางโชว เธอก็วิ่งลงมาจากที่นั่งของเธอ ดูเหมือนว่าเธออยากจะสัมผัสชุดเกราะของโอหยางโชว โดยเฉพาะอย่างยิ่ง โลหะรูปไข่ที่ส่องแสงแวววาว ที่อยู่ด้านหน้าชุดเกราะ
เลยฉูรีบเตือนเธอทันที “เหม่ยเอ๋อ อย่าหยาบคาย”
โอหยางโชวรู้สึกประหลาดใจ เด็กสาวคนนี้ก็คือ ลูกสาวของจักรพรรดิเหลือง ซวนหยวนเหม่ย หญิงสาวที่ตำนานกล่าวว่าอัปลักษณ์สุดๆ? แต่เธอดูแตกต่างจากที่เขารู้มา เธอเป็นเด็กสาวที่น่ารัก ทำไมในบันทึกถึงบอกว่าเธอน่าเกลียดกัน? เป็นไปได้ว่ามันคงเป็นสิ่งที่ลูกหลานของพวกเขาคาดเดาขึ้นมาเอง
โอหยางโชวชอบซวนหยวนเหม่ย เขานำมีดขนาดเล็กออกมาจากถุงเก็บของของเขา แล้วยื่นมันให้เธอ พร้อมกับกล่าวว่า “นี่เป็นของขวัญเล็กๆน้อยๆสำหรับองค์หญิง”
หลังจากที่ได้รับคำเตือนจากแม่ของตน แม้ว่าเธอจะชอบมีดนี้ เธอก็ไม่กล้าที่จะรับมัน เธอมองอย่างเศ้ราสร้อยด้วยดวงตาขนาดใหญ่ของเธอ ขณะที่หันกลับไปมองเล่ยฉู
“ในเมื่อมันเป็นของขวัญ ก็รับมันไว้เถอะ”
“ขอบคุณท่านแม่!” ซวนหยวนเหม่ยหัวเราะคิกคัก แล้วยอมรับมีดจากโอหยางโชว “ขอบคุณผู้มาเยือนจากแดนไกล ข้าชอบของขวัญของท่าน”
โอหยางโชวพยักหน้า แล้วกล่าวว่า “ดีแล้วที่องค์หญิงชอบมัน” หลังจากที่ซวนหยวนเหม่ยกลับไปยังที่นั่งของเธอ โอหยางโชวก็กล่าวต่อว่า “องค์ราชินีที่เคารพ ข้ามีของขวัญเล็กๆน้อยๆจะมอบให้ท่านเช่นกัน หวังว่าท่านจะยอมรับของขวัญนี้จากข้า”
เธอพยักหน้า หลังจากเหตุการณ์ของซวนหยวนเหมย่เมื่อครู่ ทำให้เธอมีความประทับใจต่อโอหยางโชวในทางที่ดี เธอกล่าวอย่างอบอุ่นว่า “ของขวัญอะไร? ถ้าราคาแพงเกินไปข้าก็จะไม่รับมัน”
“ไม่ต้องกังวล แม้ว่าจะหายาก แต่มันก็ไร้ประโยชน์ในที่แห่งอื่น มีเพียงท่านเท่านั้นที่จะสามารถใช้มันได้ถึงคุณค่าที่แท้จริงของมัน” โอหยางโชวอธิบาย
“โอ้ มีอะไรเช่นนั้นด้วยหรือ?” เล่ยฉูสนใจเป็นอย่างมาก
โอหยางโชวพยักหน้า แล้วบอกให้หวังเฟิงนำของขวัญที่เตรียมไว้ออกมา มันถูกจัดไว้ในกล่องไม้ที่ทำขึ้นอย่างประณีต ภายในมีตัวไหมหลากสี 30 ตัว และมีไข่ของพวกมันบางส่วน
เหตุผลที่เขานำไขมาด้วย เพราะเขากลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับตัวไหมระหว่างเทเลพอร์ต
เล่ยฉูส่งสัญญาณให้สาวใช้รับกล่องมาวางบนโต๊ะ เมื่อเธอเปิดมัน เธอก็พบกับหนอนไหมหลากสี ทำให้เธอตกใจและประหลาดใจอย่างมาก “นี่คือตัวไหมใช่หรือไม่?”
“ถูกต้อง” โอหยางโชวพยักหน้า “มันเป็นตัวไหมสี ซึ่งหายากเป็นอย่างมาก ตัวไหมพวกนี้จะมีสีอยู่บนตัว และจะผลิตใยไหมตามสีบนตัวของพวกมัน”
เธอยิ้ม แล้วกล่าวว่า “ข้าชอบของขวัญนี้”
การเตรียมตัวของโอหยางโชวทำได้ดีกว่าที่เธอคาดไว้ เขายังหยิบผ้าไหมหลากสีออกมาอีก 7 ม้วน จากถุงเก็บของของเขา แล้วกล่าวด้วยความเคารพว่า “สิ่งนี้เป็นผ้าไหมที่ทำมาจากตัวไหมหลากสี โปรดรับมันด้วยเถิด”
เหตุผลที่เขาหยิบผ้าไหมออกมา ก็เพื่อพิสูจน์ว่า เขาไม่ได้โกหกและผ้าไหมหลากสีนั้นมีจริง อีกเหตุผลก็คือ การมอบของขวัญเหล่านี้ให้กับสนมทั้ง 3 คน ในการให้ของขวัญ สิ่งที่เลวร้ายที่สุดก็คือ การเตรียมมันมาไม่พอให้ครบทุกคน หากเกิดกรณีนั้นขึ้น มันอาจทำให้คนที่ไม่ได้รับของขวัญโกรธได้ และนั่นเป็นความผิดพลาดที่โอหยางโชวจะไม่ให้มันเกิดขึ้น
เพราะถ้าสนมคนหนึ่งไม่ได้รับของขวัญแล้วเกลียดโอหยางโชว มันอาจส่งผลต่อความสัมพันธ์ระหว่างเขาและจักรพรรดิเหลือง และทำให้แผนของเขาเสียหายได้
หญิงสาวทุกคนนั้นมีความชื่นชอบในสิ่งที่งดงาม เมื่อเห็นผ้าไหมหลากสี พวกเธอก็อยากสัมผัสมัน อย่างไม่คาดคิด การแสดงออกของพวกเธอกลายเป็นอบอุ่นมากขึ้น
โอหยางโชวรู้สึกยินดี เขารู้ว่าแผนของเขากำลังเป็นไปด้วยดี
ในฐานะราชินี เล่ยฉูเป็นคนฉลาด การแสดงออกของโอหยางโชวไม่สามารถหลบสายตาของเธอได้ เธอประทับใจมากสำหรับแผนการของเขา เธอยิ้ม แล้วกล่าวว่า “สำหรับของขวัญที่เจ้ามอบให้พวกเรา ข้าจะมอบสิ่งตอบแทนให้เจ้า เจ้าต้องการอะไร?”
ก่อนที่เขาจะเข้ามา เขาไม่คิดว่าสถานะการณ์จะเป็นเช่นนี้ เหตุผลที่เขามอบของขวัญให้กับพวกเธอ คือ การทำให้พวกเธอชอบเขา และเพิ่มความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างเขาและจักรพรรดิเหลือง เพื่อให้มันสะดวกและง่ายสำหรับเขา ที่จะทำสิ่งต่างๆ เขาไม่ได้คิดเลยว่าจะได้รับรางวัลตอบแทน
โอหยางโชวกล่าวด้วยความลังเลใจ “มันเป็นเพียงของขวัญเล็กๆน้อยๆ ในความคิดของข้า ตราบเท่าที่พวกท่านชอบ ข้าก็พอใจแล้ว ไม่จำเป็นต้องมอบของขวัญตอบแทนให้ข้าก็ได้”
เล่ยฉูส่ายหัว “ตัวไหมเหล่านี้จะเป็นตัวช่วยที่ดีของเผ่าเรา และอาจกล่าวได้ว่า มันเป็นการสนับสนุนพวกเราอย่างมาก มันจะทำให้สีของผ้าไหมของพวกเรามีชีวิตชีวาและน่าประทับใจมากขึ้น การสนับสนุนดังกล่าวจะต้องได้รับรางวัลตอบแทน ข้าจะมอบคู่มือการเลี้ยงตัวไหม เพื่อเป็นการส่งเสริมพวกมันให้กับเจ้า”
เล่ยฉูนำหนังสือที่ทำจากหนังออกมา แล้วบอกให้สาวใช้นำมันมามอบให้โอหยางโชว
เขามองมันด้วยความประหลาดใจ แล้วกล่าวว่า “ขอบพระทัยองค์ราชินี สำหรับของขวัญของท่าน!”
คู่มือการปลูกหม่อนเลี้ยงใหมของเล่ยฉู : หลังเปิดใช้งาน การผลิตไหม เพิ่มขึ้น 20%
หลังจากได้รับของขวัญแล้ว โอหยางโชวเป็นคนฉลาด เขารู้ว่าเขาไม่ควรอยู่ที่นี่อีกต่อไป เขาจึงกล่าวกับเธอว่า “องค์ราชินี มันสายมากแล้ว ดังนั้น ข้าคงต้องขอตัวกลับไปที่นอกเมืองแล้ว”
เธอพยักหน้า “ถ้าเจ้าว่าแบบนั้น ข้าก็จะไม่ห้ามเจ้า”
“พะยะค่ะ!” โอหยางโชวกล่าว แล้วเขาและหวังเฟิงออกจากห้องโถง ภายใต้การนำของสาวใช้ และเดินออกจากพระราชวังไป
แฟนเพจ : TWOแปลไทย