ตอนที่ 57 กลับบ้าน

“พี่กลับมาแล้ว!”ซิน เอ๋อร์ ร้องเสียงแหลม

 

ที่เมือง7D101 ขณะที่หลิน ฮวง ผลักประตูบ้านเข้าไป ร่างสีชมพูก็วิ่งมาหาเขา

มันเป็นตอน5ทุ่มและหลิน ฮวง คิดว่าหลิน ซิน คงจะหลับลึกไปแล้ว เขาไม่คิดเลยว่าเขาจะได้เห็นเธอทันทีที่เขาเปิดประตู

เธออยู่ในชุดนอนสีชมพูลายลูกสุนัข

 

“ทำไมน้องถึงยังไม่นอน?มันดึกแล้วนะ”หลิน ฮวง ถามด้วยใบหน้าเข้มงวด และบีบแก้มของเธอ

“พี่บอกกับหนูผ่านอุปกรณ์สื่อสารว่าพี่จะกลับมาดึกหน่อย หนูต้องการจะหลับและตื่นขึ้นเมื่อพี่กลับมาแต่หนูตื่นเต้นเกินจะหลับลง...”หลิน ซินกล่าวขณะที่กอดหลิน ฮวงไว้แน่น เธอกลัวว่าเขาจะหนีเธอไปอีกครั้ง“พี่รู้ไหมว่าหนูกลัวแค่ไหนเมื่อหนูได้ยินข่าวของฝูงมอนสเตอร์?หนูใช้แหวนจักรพรรดิเพื่อโทรหาพี่แต่หนูไม่อาจติดต่อพี่ได้เลย”เธอตะโกนออกมา

“สัญญาณอาจจะถูกแทรกแซงโดยมอนสเตอร์”หลิน ฮวง ส่ายหัวและยิ้ม เขาเปลี่ยนเรื่องและถาม“โอ้ ใช่ พี่มีของขวัญให้น้องด้วย”เขากล่าว จากนั้นเขาก็หยิบหินวิดิโอออกมาจากช่องเก็บของและส่งมันให้หลิน ซิน

“มันคืออะไร?”หลิน ซิน ถามอย่างอยากรู้

“หยี่ เสิ่น ได้บันทึกมันไว้สำหรับพี่ มันมีลายเซ็นของเขาอยู่ด้านหลัง”หลิน ฮวง กล่าวขณะที่เขาพลิกหินวิดิโอ มันมีชื่อของหยี่ เสิ่น เขียนเอาไว้พร้อมกับวันที่

“หยี่ เสิ่น คนที่อยู่บนบอร์ดนักล่าระดับทอง?”ดวงตาของหลิน ซิน เจิดจ้าเมื่อได้ยินชื่อของเขา

“ใช่แล้ว”หลิน ฮวง ตอบกลับพลางพยักหน้า

 

หลิน ซิน คว้าหินวิดิโอออกจากมือของหลิน ฮวง ในทันทีและวิ่งไปทางบันได

“รีบนอนหลังจากที่ดูมันจบนะ พรุ่งนี้น้องต้องไปเรียน!”หลิน ฮวง ตะโกนไล่ตามเธอไป

“คะ หนูรู้!”เธอตอบ

“เด็กคนนี้...”เขาพึมพำพร้อมกับถอนหายใจ

 

หลิน ฮวง ส่ายหัวและยิ้ม เขารู้ว่าเด็กสาวที่กำลังศึกษาอยู่ในสถาบันนักล่าล้วนชื่นชมชายหนุ่มและคนที่มีชื่ออยู่บนบอร์ด มันก็เหมือนกับหญิงสาวที่ชื่นชมนักแสดงหล่อๆหรือนักร้องบนโลก

หยี่ เสิ่น คือนักล่าระดับทองในเขต7 ที่อยู่อันดับที่11บนบอร์ด เขาหล่อและหวงน้องสาวเขามาก หญิงสาวหลายคนชื่นชมเขาและเขาก็ถูกประกาศให้เป็นพี่ชายแห่งชาติ(อปป้า) นี่คือเหตุผลที่ว่าทำไมหลิน ฮวง จึงขอลายเซ็นและหินวิดิโอนี้มาให้หลิน ซิน

มันเป็นเวลาหนึ่งวันนับแต่การบุกโจมตีของมอนสเตอร์ที่เมืองภูเขาหิมะจบลง เนื่องจากความจริงที่ว่าประตูไม้เขียวของหยี่ เยว่หยู่ถูกทำลาย หลิน ฮวง จึงต้องใช้เวลาถึงครึ่งวันเพื่อไปเมือง7C87โดยใช้อินทรี ทันทีที่เขามาถึง มันก็ต้องใช้เวลานานพอสมควรในการลงทะเบียนที่สมาคมนักล่า หลังจากที่เสร็จสิ้น ท้องฟ้ามันก็มืด จากนั้นหยี่ เยว่หยู่ และ หยี่ เสิ่น ก็พากลุ่มของพวกเขาไปทานอาหารเย็นกัน

ความทรงจำของหยี่ เยว่หยู่ เกี่ยวกับประตูไม้เขียวที่พังนั้นถูกเปลี่ยนแปลง ตามที่เธอบอก เธอบอกว่าประตูไม้เขียวนั้นถูกทำลายโดยพลังของสองผู้หลุดพ้นที่ปะทะกัน จากนั้นมันก็ปล่อยร่างของเธอไว้ในอากาศ

หลังจากที่เสร็จสิ้นมื้อเย็น หลิน ฮวง ก็ไม่ได้อยู่ที่เมืองนั้นนานนัก และมุ่งตรงมายังบ้านด้วยอินทรี

หลังจากที่ หลิน ซิน ขึ้นห้องไป หลิน ฮวง ก็อาบน้ำและไปที่ห้องนอนเขา

เขาไม่อาจหลับได้ลง เขาจ้องมองเพดานขณะที่เขานอนอยู่บนเตียง มันราวกับว่าเขามีบางสิ่งที่ต้องทำแต่ก็ไม่สามารถจำได้ว่ามันคืออะไร

 

“เสี่ยว เฮย โปรดจัดเรียงชิ้นส่วนการ์ดที่ฉันมีและรวมการ์ดที่สามารถผสมกันได้”เขาสั่ง

“ท่านมีชิ้นส่วนการ์ด3657ชิ้น พวกมันจะถูกจัดเรียงและผสมกัน”มันตอบกลับ

“การผสมชิ้นส่วนการ์ดเสร็จสมบูรณ์”มันพูดขึ้นหลังจากผ่านไปไม่กี่วินาที

“ท่านได้รับการ์ดมอนสเตอร์ – โทรลหัวสิงโต(ปกติ) x3”

“ท่านได้รับการ์ดมอนสเตอร์ – ปีศาจวัว(ปกติ)x3”

 

“ชิ้นส่วนการ์ด600ชิ้นถูกหักจากช่องเก็บของท่าน ชิ้นส่วนการ์ดที่เหลืออยู่ไม่เพียงพอที่จะรวมเป็นการ์ดมอนสเตอร์”มันกล่าวหลังจากเสร็จสิ้นกระบวนการ

“พบการ์ดที่ซ้ำกัน ท่านต้องการจะย่อยการ์ดเพื่ออัปเกรดทักษะหรือไม่?”เสี่ยว เฮย ถาม

“ย่อยพวกมัน”เขาสั่ง

 

หลิน ฮวง ตัดสินใจโดยไม่ลังเล ทักษะไม่สามารถสกัดได้จากการ์ดที่ซ้ำกันและเขาสามารถอัญเชิญมอนสเตอร์ได้เพียงหนึ่งตัวเท่านั้นจากสิทธิ์ในการอัญเชิญเขา เขาไม่อาจอัญเชิญออกมาสองตัวพร้อมกันได้ ดังนั้น มันจึงไม่ใช่เรื่องสำคัญที่จะต้องเก็บการ์ดซ้ำเอาไว้ เขาเลือกที่จะย่อยการ์ดเพื่ออัปเกรดทักษะของมอนสเตอร์

 

“การย่อยสมบูรณ์ โทรลหัวสิงโตได้รับอัปเกรดทักษะ ปีศาจวัวได้รับการอัปเกรดทักษะ”เสี่ยว เฮยกล่าว

 

หลิน ฮวง หยิบการ์ดทั้งสองขึ้นมา การ์ดทั้งสองมีคริสตัลสีขาวด้วยภาพของมอนสเตอร์ในด้านหน้า เขาพลิกการ์ดและตรวจสอบข้อมูล

 

“การ์ดมอนสเตอร์”

“ระดับความหายาก : ปกติ”

“ชื่อของมอนสเตอร์ : โทรลหัวสิงโต”

“ประเภทมอนสเตอร์ : ปีศาจ”

“ระดับการต่อสู้ : ระดับเหล็กขั้น3”

“ทักษะ 1 :  เนตรสกัดกั้น(ระดับกลาง)”

“ทักษะ 2 : ผ่าขอบฟ้า(ระดับ3)”

“สิทธิ์การอัญเชิญ : เปิดใช้งาน”

“หมายเหตุการ์ด : ไร้ค่า”

…

“การ์ดมอนสเตอร์”

"ความหายาก : ปกติ"

"ชื่อมอนสเตอร์: ปีศาจวัว"

"ประเภทมอนสเตอร์: กลายพันธุ์"

"ระดับการต่อสู้ : ระดับเหล็กขั้น 3 "

"ทักษะ 1: พลังผู้เป็นเลิศ (ระดับกลาง)"

"ทักษะ 2: พุ่งทะยานอย่างป่าเถื่อน (เลเวล 3)"

"สิทธิ์การอัญเชิญ: เปิดใช้งาน"

"หมายเหตุการ์ด: ไร้ประโยชน์"

...

“เสี่ยว เฮย ฉันอยากจะสกัดทักษะ”หลิน ฮวง ออกคำสั่งใหม่หลังจากอ่านสถานะ

“การสกัดทักษะสมบูรณ์  ท่านได้รับทักษะใหม่สองทักษะ”เนตรสกัดกั้น(ระดับกลาง)“และ”พลังผู้เป็นเลิศ(ระดับกลาง)”เสี่ยว เฮย ตอบกลับ

“ท่านมีการ์ดมอนสเตอร์อีก1ใบ(มอนสเตอร์ทราย)ที่จะย่อย ท่านต้องการจะย่อยหรือไม่?”เสี่ยว เฮย พูดต่อ

“ย่อยมัน”หลิน ฮวง กล่าวและผงกหัว ตอนแรก เขาได้ใช้มอนสเตอร์ทรายเพื่อเฝ้ายามในตอนกลางคืนเท่านั้น เนื่องจากเขามีการ์ดมอนสเตอร์ใหม่แล้ว มันจะไร้ประโยชน์ที่จะเก็บมอนสเตอร์ประเภทเดียวกับไทแรนด์

 

“การ์ดถูกย่อยแล้ว มอนสเตอร์ทราย(ไทแรนด์) ได้รับการอัปเกรดทักษะ”เสี่ยว เฮย กล่าว

 

หลิน ฮวง มองข้อความที่อธิบายถึงมอนสเตอร์ทราย สุดยอดพละกำลังได้ถูกอัปเกรดจากระดับเริ่มต้นเป็นระดับกลาง

หลังจากที่ผสมการ์ดและย่อยการ์ดเสร็จสิ้น เขาก็ได้หยิบการ์ดของเขาขึ้นมาเพื่อตรวจสอบสถานะของเขา

 

“เจ้าของ : หลิน ฮวง”

"เพศ : ชาย"

"อายุ: 15"

"พลังการต่อสู้ : ไม่มี (เกินขีด จำกัด การประเมิน)"

"ทักษะ 1: พลังโลหิต (ระดับ-2)"

"ทักษะ 2: วิชาดาบใหญ่ (ทักษะดาบ)

"ทักษะ 3: แข็งแกร่ง (ระดับกลาง)"

"ทักษะ 4: ท่าเท้าเงาหิมะ(ทักษะการเคลื่อนไหว)"

"ทักษะ 5: เนตรสกัดกั้น (ระดับกลาง)"

"ทักษะที่ 6: สุดยอดพละกำลัง (ระดับกลาง)"

"สิทธิ์การอัญเชิญ: เปิดใช้งาน"

"จำนวนที่สามารถอัญเชิญได้: 1"

“หมายเหตุ : ไม่สำคัญว่าท่านจะมีทักษะมากแค่ไหน มันก็ไม่อาจเปลี่ยนความจริงที่ว่าท่านอ่อนแอ”

 

เขาเมินเฉยหมายเหตุของเสี่ยว เฮย และมองไปที่สองทักษะใหม่

 

“เนตรสกัดมนตรา(ระดับกลาง) : รูม่านตาคือจุดอ่อนที่น่ารังเกียจ มันมีความเป็นไปได้80%ที่จะสกัดกั้นเป้าหมายเมื่อสบตากัน ส่งผลให้เป้าหมายอยู่ในสถานะมึนงง(ผลของมันอาจจะกลายเป็นไร้ค่าเมื่อมันถูกใช้กับสิ่งมีชีวิตที่เหนือกว่าสองระดับหรือแข็งแกร่งกว่าผู้ใช้”

“สุดยอดพละกำลัง(ระดับกลาง) :ทักษะติดตัว พละกำลังจะเพิ่มขึ้นเป็น4เท่า”

 

ทักษะทั้งสองนี้คือทักษะใหม่ที่ได้จากโทรลหัวสิงโตและปีศาจวัว

ในทางกลับกัน หลิน ฮวง ค้นพบว่าทักษะติดตัวของเขา’กายแกร่ง’ก็ถูกเลื่อนเป็นระดับกลาง เขาจึงถาม“เสี่ยว เฮย การอัปเกรดทักษะมอนสเตอร์จะส่งผลต่อทักษะของฉันด้วยงั้นหรอ?”

“ใช่ เมื่อการ์ดมอนสเตอร์ถูกอัปเกรด ทักษะที่เจ้าของสกัดจากมอนสเตอร์จะถูกอัปเกรดเช่นกัน หากการ์ดมอนสเตอร์หายไป ทักษะที่สกัดมาก็จะหายไปด้วย”

“การ์ดมอนสเตอร์หายไป?!”หลิน ฮวง ตะลึง

“ใช่ หากมอนสเตอร์ตาย การ์ดมอนสเตอร์จะหายไปและทักษะที่สกัดจากการ์ดมอนสเตอร์จะถูกลบ”เสี่ยว เฮย อธิบาย

 

นี่ไม่ใช่สิ่งที่หลิน ฮวง คาดฝันไว้ เขาคิดว่ามันจะเป็นแค่เกมส์การ์ด หากมอนสเตอร์อัญเชิญถูกฆ่าตาย มันก็จะกลับไปในการ์ดมันและเขาจะไม่สามารถอัญเชิญมันได้สักพัก เขาไม่คิดว่าการ์ดมอนสเตอร์และทักษะที่สกัดมาจะหายไปหากมอนสเตอร์ตาย เขาตระหนักว่าเขาไม่ได้กำลังเล่นเกมส์การ์ดและเขากำลังอยู่ในโลกแห่งความเป็นจริง เช่นเดียวกับสิ่งที่เกิดขึ้นบนโลก คุณจะถูกลืมทันทีที่คุณตาย....

 

“ตรวจสอบคุณสมบัติการ์ดที่เหลืออยุ่”หลิน ฮวง บอกเสี่ยว เฮย เมื่อเขานึกได้ถึงการ์ดอีก9ใบที่เขาได้รับจากการสังหารข้ามขั้น เขาได้รับรางวัลเป็นการ์ดไร้ที่ติจากการทำภารกิจเสร็จสิ้น: ภารกิจการกลายเป็นนักล่าสำรอง

“ท่านมีการ์ดเลื่อนระดับx1 การ์ดคูณ2 x3  การ์ดแปลงร่างชั่วคราวx3 การ์ดภารกิจ x1 การ์ดสมบัติx1 การ์ดไร้ที่ติ x1”

 

หลิน ฮวง เมินเฉย การ์ดภารกิจและหยิบการ์ดที่ไม่คุ้นเคยสองใบขึ้นมา

 

“การ์ดสมบัติ : หลังจากใช้การ์ดนี้ มันจะนำผู้ใช้ไปยังตำแหน่งที่ใกล้ที่สุดของสมบัติ มันจะประกอบไปด้วย แร่เหล็ก หลุมศพ ถ้ำเสมือนจริงและอื่นๆ มันจะหายไปหนึ่งเดือนหลังจากเปิดใช้งานการ์ด”

"การ์ดไร้ที่ติ : การใช้การ์ดนี้สามารถชะล้างร่างกายได้เพียงครั้งเดียว ปัญหาทั้งหมดภายในร่างกายจะถูกเยียวยา รวมถึงดวงแสงชีวิต กงล้อชีวิต และหลอดเลือด”

 

“มีเวลาจำกัดสำหรับการ์ดสมบัติ  ตอนนี้ฉันค่อนข้างจะยุ้ง ดังนั้น ฉันควรจะเก็บมันไว้ก่อน การ์ดไร้ที่ติเองก็มีประโยชน์มาก กงล้อชีวิตฉันได้ถูกซ่อมแซมไปแล้ว และไม่ควรจะมีปัญหาอื่นใดในร่างกายฉัน อย่างไรก็ตาม  มีบางสิ่งผิดปกติกับหลอดเลือดไป่ เขาได้รับผลกระทบโดยพิษบั่นทอน หากไป่ใช้มัน เขาจะไม่ได้รับผลกระทบจากพิษบั่นทอนอีกต่อไป”หลิน ฮวง คิดและอัญเชิญไป่

 

ไป่นั่งเงียบๆอยู่ที่ขอบเตียง มันมองมาที่หลิน ฮวง หลิน ฮวงได้ลุกขึ้นและหยิบการ์ดไร้ที่ติออกมา เขาขยี้การ์ดและชั้นพลังสีทองก็ล้อมรอบปลายนิ้วเขา เขาเคาะนิ้วของเขาไปที่ระหว่างคิ้วของไป่

จากนั้นร่างของไป่ก็ถูกปกคลุมด้วยออร่าสีทอง มันราวกับว่าเขากำลังถูกห่อไว้ในรังไหมสีทอง

หลังจากผ่านไปสักพัก แสงก็จางหายไป ปีกของไป่เหยียดออกโดยอัตโนมัติ และเปลี่ยนเป็นสีทองแดง หลิน ฮวง ตรวจสอบข้อความ และมันก็ไม่มีการเปลี่ยนแปลง อย่างไรก็ตาม เขารู้ดีว่าพลังโลหิตของไป่มันถูกรักษา มิฉะนั้น สีของปีกพลังโลหิตจะไม่เปลี่ยนไป

 

“พวกเราควรจะลองมันด้วยพิษบั่นทอนเมื่อพวกเราเป็นอิสระ”หลิน ฮวง กล่าวกับไป่

จากนั้นหลิน ฮวง ก็เรียกไป่กลับและเขาก็กระโดดขึ้นเตียงไป

เขาเริ่มง่วงนอนหลังจากผ่านไปสักพัก และในที่สุด เขาก็สามารถตอบสนองต่อความเหนื่อยล้าที่เขารู้สึกได้ และหลับไปในทันที