ตอนที่ 148 ซุปเปอร์ไบโอนิเคิลวอเฟรม

"แฟนท่อมแอนท์เลือดศักดิ์สิทธิถูกฆ่า คุณได้รับวิญญาณอสูรแฟนท่อมแอนท์เลือดศักดิ์สิทธิ เมื่อกินเนื้อของมัน คุณมีโอกาสได้รับ 0-10 จีโนพ้อยเลือดศักดิ์สิทธิ"

ในที่สุดแฟนท่อมแอนท์เลือดศักดิ์สิทธิก็ล้มลงขาดใจตายต่อหน้าหานเซิ่น เมื่อได้ยินเสียงในหัว หานเซิ่นก็อยากจะหัวเราะออกมาดังๆ วิญญาณอสูรระดับเลือดศักดิ์สิทธิอีกแล้ว และมันยังเป็นประเภทชุดเกราะที่ไม่ได้ด้อยไปกว่าชุดเกราะด้วงทมิฬเลือดศักดิ์สิทธิเลย

"เซิ่น นายนี่มันสุดยอดจริงๆ ตกลงมันเป็นมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิใช่ไหม?" หลินเป้ยเฟิงรีบวิ่งกลับมาหาหานเซิ่นและถาม

"ใช่แล้ว" หานเซิ่นยิ้ม

"เซิ่น นายได้วิญญาณอสูรไหม?" หลินเป้ยเฟิงถามอย่างตื่นเต้น

"ได้" หานเซิ่นไม่โกหก เพราะหลินเป้ยเฟิงเคยเห็นชุดเกราะระดับกลายพันธ์แล้ว ถ้าวันหลังเขาเอาชุดเกราะระดับเลือดศักดิ์สิทธิออกมาใช้เขาต้องจำมันได้เเน่

"วิญญาณอสูรเลือดศักดิ์สิทธิ! จริงหรอเนี่ย นายโชคดีสุดๆไปเลย"

หลินเป้ยเฟิงจับไปที่ไหล่ของหานเซิ่น และเขย่าอย่างแรง

แต่ดูเหมือนว่าหลินเป้ยเฟิงจะไม่ได้พยายามขอซื้อเนื้อหรือวิญญาณอสูรของมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิ หลังจากที่หลินเป้ยเฟิงสงบลง หานเซิ่นยิ้มให้เขาและพูด

"เป้ยเฟิง ฉันยังต้องการวิญญาณอสูรและเนื้อเลือดศักดิ์สิทธิอีกมากเหมือนกัน ดังนั้นครั้งนี้ฉันไม่สามารถแบ่งนายได้ แต่นายสามารถเอาพวกแฟนท่อมแอนท์กลายพันธ์ที่เหลือไปได้ ถ้านายต้องการ"

"ฉันจะเอามันไปทำอะไรได้? ขายงั้นหรอ? ฉันดูเหมือนคนไม่มีเงินจะใช้รึไง" หลินเป้ยเฟิงพูด

"บางทีนายสามารถเอาพวกมันไปแลกวิญญาณอสูรกลายพันธ์ได้" หานเซิ่นหัวเราะ

"หลังจากที่ได้เห็นชุดเกราะวิญญาณอสูรแฟนท่อมแอนท์กลายพันธ์ ตอนนี้ฉันก็ไม่ต้องการวิญญาณอสูรดวงอื่น อีกอย่างฉันก็ไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะไปทำอะไรแบบนั้น"

หลินเป้ยเฟิงมองมาที่หานเซิ่นและพูด

"ฉันไม่ได้ต้องการอะไรเพิ่ม แต่ถ้านายต้องการขายวิญญาณอสูรแฟนท่อมแอนท์เลือดศักดิ์สิทธิเมื่อไหร่ ขอให้นายมาหาฉันเป็นคนแรก"

หลินเป้ยเฟิงแอบหวังว่าในอนาคต หานเซิ่นอาจจะต้องการขายมัน ซึ่งเขายินดีทุ่มเงินไม่อั้นเพื่อให้ได้มันมา

"โอเค ฉันสัญญา ถ้าฉันจะขายมันเมื่อไหร่ ฉันจะไปถามนายก่อนเป็นคนแรกเลย" หานเซิ่นพูด

"ตกลงแล้วนะ" หลินเป้ยเฟิงยื่นมือออกมา เขาต้องการเกี่ยวก้อยสาบาน

"มันไม่ดูเหมือนเด็กไปหน่อยหรอ?" หานเซิ่นพูด

"ฉันไม่สนใจหรอก" หลินเป้ยเฟิงเอานิ้วก้อยไปเกี่ยวกับนิ้วก้อยของหานเซิ่นและพึมพำ "ใครผิดสัญญาต้องกลื่นเข็มพันเล่ม"

"เอาจริงดิ" หานเซิ่นพูดและดึงมือของเขากลับมา

"นายสัญญาแล้วนะ" หลินเป้ยเฟิงหัวเราะ

จากนั้นทั้ง 2 คนก็ช่วยกันเคลียร์ซากแฟนท่อมแอนท์กลายพันธ์ที่เหลือ ซึ่งมีเกือบๆ 500 ตัว ส่วนมากก็ถูกร็อคเวิร์มกินเข้าไปหมดแล้ว

หานเซิ่นทำเนื้อแฟนท่อมแอนท์ตากแห้งไว้ 100 ตัว เพื่อเก็บไว้เป็นอาหารให้อสูรแมวเหมียว ส่วนที่เหลือเขาให้ร็อคเวิร์มกินทั้งหมด

นอกจากที่กินไป 5 ตัวแล้ว หลินเป้ยเฟิงก็ไม่สนใจตัวที่เหลือเลยแม้แต่น้อย หานเซิ่นบอกให้เขาเอากลับไป แต่เขาก็ไม่ต้องการ หลินเป้ยเฟิงย้ำหานเซิ่นอีกครั้งว่าต้องมาบอกเขาเป็นคนแรก ถ้าเกิดต้องการจะขายวิญญาณอสูรแฟนท่อมแอนท์เลือดศักดิ์สิทธิ

หานเซิ่นรับปากเขาสำหรับเรื่องนั้น

หลินเป้ยเฟิงมองดูหานเซิ่นกินเนื้อเลือดศักดิ์สิทธิในหม้อ และก็ดื่มน้ำชุบจนหมด

หลังจากที่กินจนหมด หานเซิ่นก็ได้จีโนพ้อยเลือดศักดิ์สิทธิเพิ่มมาอีก 5 ทำให้ตอนนี้หานเซิ่นมีจีโนพ้อยเลือดศักดิ์สิทธิทั้งหมด 45 จีโนพ้อยแล้ว

เพื่อปลอบใจหลินเป้ยเฟิง หานเซิ่นให้วิญญาณอสูรแฟนท่อมแอนท์กลายพันธ์เขาก่อน และทันทีที่พวกเขากลับไปถึงสตีลอาเมอร์ หลินเป้ยเฟิงก็เอาวอเฟรมมาให้หานเซิ่น

ซึ่งมันเป็นแค่กล่องสีเหลี่ยมสีเงิน ทำมาจากโลหะอัลลอย ขนาดเท่ากระเป๋าเดินทาง แม้ว่ามันจะหนักมาก แต่ก็ยากที่เชื่อว่ามีวอเฟรมขนาดความสูง 12 ฟุตอยู่ข้างใน

เนื่องจากอยู่ในก็อตแซงชั่วรี่ หานเซิ่นไม่สามารถทดสอบมันได้ แต่หานเซิ่นก็เชื่อหลินเป้ยเฟิง เขารีบเทเรพอร์ตออกจากก็อตแซงชัวรี่ พร้อมกับกระเป๋าใบหนึ่ง

ในตอนที่หานเซิ่นเทเลพอร์ตกลับมาที่โรงเรียนก็เป็นเวลากลางคืนแล้ว เขาเดินไปที่โรงฝึกที่ 7 พร้อมกับกระเป๋าที่บรรจุซุปเปอร์ไบโอนิเคิลวอเฟรม

ที่โรงฝึกไม่มีคนอื่นอยู่เลย หานเซิ่นเปิดกระเป๋าตามวิธีที่หลินเป้ยเฟิงสอนมา ทันใดนั้นมีแสงส่องออกมาจากกระเป๋า เพื่อสแกนร่างกายของหานเซิ่น

"การตรวจสอบเสร็จสิ้น การวิเคราะห์เสร็จสิ้น ซุปเปอร์ไบโอนิเคิลวอเฟรม Silver Killer (นักฆ่าสีเงิน) เริ่มใช้งานได้"

ในจังหวะที่กระเป๋าเปิดออกมา ของเหลวลักษณะคล้ายๆกับปรอท แต่มีหลากสี ไหลออกมาจากกระเป๋า ทั้งกระเป๋าเปลี่ยนสภาพกลายเป็นของเหลว ไม่นานทั้งตัวของหานเซิ่นก็ถูกห่อหุ้มด้วยของเหลว

ความรู้สึกของเขาตอนนี้มันยากที่จะบรรยาย มันคล้ายๆกับตอนไอรอนแมนสวมชุดเกราะ

ไม่นานวอเฟรมสีเงิน รูปร่างคล้ายมนุษย์ ขนาดความสูงกว่า 12 ฟุต ปรากฏออกมาตรงตำแหน่งที่หานเซิ่นเคยยืน ตอนที่หานเซิ่นกำลังนั่งอยู่ในห้องคนขับ ซึ่งมีขนาดเล็กมาก

หานเซิ่นทึ่งกับพลังของวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี กระเป๋าใบเล็กๆที่มีน้ำหนักไม่ถึง 100 ปอนด์สามารถกลายเป็นวอเฟรมที่ใหญ่โต และมีขนาดหนักเป็นตันเท่าๆได้

"โชคไม่ดีเลยที่วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีไม่สามารถนำไปใช้ในก็อตแซงชัวรี่ได้ ไม่งั้นมนุษย์คงจะยิ่งใหญ่ในก็อตแซงชั่วรี่ และกวาดล้างมอนสเตอร์ได้ทั้งหมด" หานเซิ่นถอนหายใจ

ความจริงแล้วเหตุผลที่หานเซิ่นมีความคิดเช่นนี้ก็เพราะเขายังอยู่ในก็อตแซงชัวรี่เขต 1 ถ้าเขาวิวัฒนาการและเข้าไปในก็อตแซงชั่วรี่เขต 2 ความคิดเขาอาจจะเปลี่ยนไป

หานเซิ่นลองบังคับ Silver Killer ซึ่งมันทรงพลังอย่างที่หลินเป้ยเฟิงบอกจริงๆ มันเป็นวอเฟรมขนาดเล็ก แต่กับทรงพลังยิ่งกว่าวอเฟรมหนักอย่าง Builder เสียอีก และยังมีความยืดหยุ่นที่มากกว่าด้วย

ตราบใดที่ฝีมือของผู้บังคับสูงพอ Silver Killer สามารถเคลื่อนไหวแบบมนุษย์ได้ทุกอย่าง

เหมือนกับที่หลินเป้ยเฟิงบอก นอกจากที่มันยังไม่มีระบบอาวุธแล้ว ที่เหลือมันสมบูรณ์แบบมาก

แน่นอนว่ามันต้องใช้ฝีมือและความสามารถในการบังคับที่สูงมาก และยังสร้างภาระหนักแก่ร่างกายผู้ใช้ คนที่มีระดับความแข็งแกร่งและฝีมือในการบังคับไม่พอละก็จะไม่สามารถใช้งานมันได้

"มันเป็นเพียงตัวต้นแบบจากห้องแล็บของกองทัพ มันจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะติดตั้งอาวุธ หรือไม่พวกเขาไม่ได้ให้เป้ยเฟิงมา"

หานเซิ่นพอใจกับมันมาก ถึงมันจะไม่มีอาวุธติดตั้งมา แต่หานเซิ่นก็สามารถติดตั้งมันได้ด้วยตัวเอง เช่นดาบเลเซอร์ ปืนเลเซอร์หรือปืนอนุภาค

หานเซิ่นพอใจกับ Silver Killer มาก ไม่นานเขาก็ตกหลุมรักมัน ถ้าเขาไม่ได้เป็นเพื่อนกับหลินเป้นเฟิง เขาคงจะไม่มีโอกาสได้วอเฟรมสุดยอดแบบนี้ แม้ว่าเขาจะเอาวิญญาณอสูรกลายพันธ์ไปแลกก็ตาม