ตอนที่ 146 วิญญาณอสูรแฟนท่อมแอนท์

ชนิดของวิญญาณอสูร แฟนท่อมแอนท์ : ชุดเกราะ

หานเซิ่นลองเรียกวิญญาณอสูรแฟนท่อมแอนท์ออกมา ทันใดนั้นร่างกายของเขาก็ถูกห่อหุ้มด้วยคริสตัลสีฟ้า มันเป็นชุดเกราะแบบคุมทั้งตัวเหมือนๆกับด้วงทมิฬเลือดศักดิ์สิทธิ แถมมันยังดูสวยงามกว่าอีกด้วย

หลินเป้ยเฟิงรู้สึกตะลึงกับชุดเกราะอันสง่างามที่หานเซิ่นเรียกออกมา!

"ยอดไปเลย ถ้าผู้หญิงใส่คงจะ..." หลินเป้ยเฟิงอยากได้มันมาก แต่เขาไม่รู้ว่าจะต้องเริ่มพูดยังไงดี

เขาเพิ่งได้วิญญาณอสูรกลายพันธ์มาจากหานเซิ่น 1 ดวง เขาไม่กล้าที่จะขออีกดวง

"เอ่อเซิ่น นายจะใช้ชุดเกราะนี้ไหม? ถ้านายไม่ได้ใช้ ฉันยินดีจ่าย 2 ..ไม่สิ 3 เท่าจากราคาวิญญาณอสูรกลายพันธ์ปรกติ"

หลินเป้ยเฟิงตกหลุมรักชุดเกราะนี้เข้าให้แล้ว

"ตอนนี้ฉันไม่ต้องการเงิน ฉันอยากจะแลกมันกับใบอนุญาตระดับ s ของเซนท์" หานเซิ่นครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่และพูด

เขาไม่ต้องการใช้ชุดเกราะนี้ เพราะเขามีเกราะเลือดศักดิ์สิทธิไว้ใช้ตอนเป็นดอลลาร์แล้ว ส่วนตอนไม่เป็นดอลลาร์ เขาก็มีชุดเกราะของแฟรี่ควีน ดังนั้นเขาอยากจะเอามันไปแลกกับใบอนุญาตระดับs ถ้าเป็นไปได้

"ฉันให้มันไม่ได้จริงๆ ระดับอื่นยังพอว่า แต่ระดับ s เป็นสินค้าที่กองทัพคุ้มเข้มมาก ต่อให้มีเงินก็ซื้อได้ยากมาก" หลินเป้ยเฟิงพูดอย่างขมขื่น

"วิญญาณอสูรนี่ก็หายากเหมือนกันนะ" หานเซิ่นยิ้ม

"แน่นอน" หลินเป้ยเฟิงขมวดคิ้วและครุ่นคิด

"เซิ่น ฉันไม่มีใบอนุญาตระดับsของเซนท์ แต่ฉันมีของบางอย่างที่นายอาจจะชอบมัน เดี๋ยวตอนที่พวกเรากลับไปแล้ว ฉันจะเอามาให้นายดู และถ้านายสนใจ พวกเราสามารถแลกกันได้ ถ้าไม่สนก็ลืมมันไป"

"มันคืออะไร?" หานเซิ่นถาม

"ซุปเปอร์ไบโอนิเคิลวอเฟรม" หลินเป้ยเฟิงตอบ

"ฉันรู้ว่าไบโอนิเคิลวอเฟรมเป็นยังไง แต่แบบซุปเปอร์นี้เป็นยังไง?" หานเซิ่นพูด

"ปรกติแล้วไบโอนิเคิลวอเฟรมจะเป็นกึ่งชีวภาพกึ่งเครื่องจักร แม้ว่ามันมีลักษณะเหมือนมอนสเตอร์ มันก็สามารถต่อสู้ได้คล้ายกับมนุษย์มาก แต่ก็ยังมีข้อจำกัดเยอะมากในการใช้งาน" หลินเป้ยเฟิงพูด

"ส่วนซุปเปอร์ไบโอนิเคิลวอเฟรม เป็นชิ้นงานที่ได้จากเทคโนโลยีใหม่ล่าสุดของโรงงานวอเฟรม และในปัจจุบันยังไม่มีขายในกาแล็กซี มีบางแค่แล็บของกองทัพบางแห่งเท่านั้นที่มีต้นแบบ แต่การที่กองทัพต้องการวัสดุหายากบางอย่างที่บริษัทของครอบครัวฉันครอบครองอยู่ พวกเขาจึงได้ส่งตัวต้นแบบ Prototype I มาให้ ซึ่งมันสุดยอดมากๆ"

"มันต่างจากไบโอนิเคิลวอเฟรมปรกติยังไง?" หานเซิ่นเริ่มรู้สึกสนใจขึ้นมา

"ซุปเปอร์ไบโอนิเคิลวอเฟรม มันสมบูรณ์แบบทุกอย่าง เสียอย่างเดียวคือมันไม่สามารถใช้ในก็อตแซงชัวรี่ได้ โครงร่างของวอเฟรมปรกติจะมีส่วนสูงประมาน 12 ถึง 18 ฟุต ไม่ต้องพูดถึงน้ำหนัก นายจะไม่สามารถเอามันไปไหนมาไหนได้สะดวกนัก"

"แต่ซุปเปอร์ไบโอนิเคิลวอเฟรมนั้นแตกต่างออกไป มันถูกออกแบบมาโดยกรรมวิธีพิเศษ ซึ่งเป็นเทคโนโลยีปรับโครงสร้างอนุภาคขั้นสูง ฉันก็ไม่รู้รายละเอียดมากนัก แต่มันสามารถบรรจุอยู่ในกระเป๋าเดินทางได้ เมื่อมันถูกเปิดออก อนุภาคจะรวมตัวกันโดยอัตโนมัติ และห่อหุ้มร่างของผู้ใช้ด้วยซุปเปอร์ไบโอนิเคิลวอเฟรม แต่เนื่องจากอันที่ฉันได้มาเป็นต้นแบบ Prototype I มันจึงไม่มีระบบอาวุธ มันสูงประมาน 12 ฟุตและทรงพลังมาก ซึ่งมากกว่ารุ่น King series ของบริษัทสตาร์รี่ที่เป็นรุ่นที่ดีที่สุดในท้องตลาดขณะนี้" หลินเป้ยเฟิงพูด

"มันใส่ในประเป๋าเดินทางได้จริงๆงั้นหรอ?" หานเซิ่นถามด้วยความสงสัย เขาคิดว่าไม่น่าเป็นไปได้ เพราะวอเฟรมทั้งใหญ่และหนักขนาดนั้นจะยัดเข้าไปในกระเป๋าได้ยังไง?

"เดี๋ยวฉันจะเอามาให้นายดูหลังจากที่เรากลับกันแล้ว ฉันมั่นใจว่านายต้องชอบมันแน่" หลินเป้ยเฟิงพูด

"โอเค ชักอยากจะเห็นแล้ว" หานเซิ่นพูด

หลินเป้ยเฟิงยิ้มอย่างมีความสุข วอเฟรม เขาจะหาอันใหม่เมื่อไหร่ก็ได้ แต่เขาไม่เคยเห็นวิญญาณอสูรชุดเกราะอันไหนจะดูสง่างามแบบวิญญาณอสูรแฟนท่อมแอนท์กลายพันธ์ แม้แต่ชุดเกราะเลือดศักดิ์สิทธิก็ยังเทียบความงดงามกับมันไม่ได้

ขณะที่กำลังคุยกับหลินเป้ยเฟิง หานเซิ่นก็ยังคงยิงธนูไปใส่แฟนท่อมแอนท์อย่างต่อเนื่อง ตอนนี้แฟนท่อมแอนท์ในรอยแยกเริ่มเหลือน้อยลงเรื่อยๆแล้ว แต่กระนั้นร็อคเวิร์มสีทองก็ยังคงกินต่อไปด้วยความตะกละ

หานเซิ่นล่าแฟนท่อมแอนท์ได้เป็นร้อยตัว และส่วนมากก็อยู่ในท้องของร็อคเวิร์มสีทองหมดแล้ว แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่รู้จักคำว่าอิ่ม มันยังคงกินเข้าไปและกำลังเติบโตขึ้นอย่างต่อเนื่อง ซึ่งตอนนี้ขนาดตัวของร็อคเวิร์มก็ใหญ่พอๆกับหมอนข้างแล้ว และเปลือกของมันก็แข็งราวกับทองคำ

'ถ้ากินไปเรื่อยๆมันจะใหญ่เท่าร็อคเวิร์มตัวจริงเลยงั้นหรอ?' หานเซิ่นเริ่มคิดอย่างมีความหวัง

เพราะเขาเลี้ยงอสูรแมวเหมียว ทำให้เขาอ่านข้อมูลเกี่ยวกับสัตว์เลี้ยงมามาก วิญญาณอสูรประเภทสัตว์เลี้ยงเป็นวิญญาณอสูรประเภทเดียวที่ต่อสู้ด้วยตัวเองได้

ขณะที่วิญญาณอสูรประเภทสัตว์ขี่นั้นจะต้องขึ้นไปบังคับถึงจะสามารถต่อสู้ได้ แต่ยังไงหน้าที่หลักๆของมันก็คือการเป็นพาหนะ

วิญญาณประเภทสัตว์เลี้ยงแตกต่างออกไป เมื่อพวกมันเปลี่ยนร่างแล้ว พวกมันจะสามารถต่อสู้เองได้ ซึ่งทำให้วิญญาณอสูรประเภทนี้มีความพิเศษ

นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมหานเซิ่นถึงยอมลงทุนลงแรงในการเลี้ยงอสูรแมวเหมียวกับร็อคเวิร์ม ซึ่งดูเหมือนว่ามันจะเป็นงานที่ยากมาก เพราะว่าอสูรแมวเหมียวที่เขาเลี้ยงมาตั้งนานแล้วก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะเปลี่ยนร่างแต่อย่างใด

ในตอนที่หานเซิ่นกำลังคิดเกี่ยวกับวิญญาณอสูรประเภทสัตว์เลี้ยงอยู่นั้น เขาก็เห็นบางอย่างแปลกๆ เขาเห็นแฟนท่อมแอนท์ขนาดใหญ่พอๆกับม้าพยายามปีนออกมาจากรอยแยก

แต่รอยแยกนั้นแคบเกินไป ทำให้ตัวของมันติดอยู่ข้างใน มันพยายามใช้เขี้ยวเล็บแหลมๆของมันทำลายก้อนหิน ซึ่งมันสามารถเคี้ยวก้อนหินราวกับเป็นเต้าหู่ และในตอนนี้มันเกือบจะออกมาได้แล้ว

ในตอนนั้นหานเซิ่นก็ตระหนักได้ทันทีว่าทำไมพวกแฟนท่อมแอนท์กลายพันธ์ถึงได้พยายามทำลายก้อนหิน ซึ่งไม่ใช่เพราะพวกมันอยากจะกินก้อนหิน แต่เป็นเพราะว่าพวกมันกำลังพยายามทำให้รอยแยกมีขนาดใหญ่ขึ้น เพื่อที่จะทำให้เจ้าตัวใหญ่นั่นออกมาได้

"เห้ย! เซิ่น เจ้านั่นคงไม่ใช่แฟนท่อมแอนท์เลือดศักดิ์สิทธิใช่ไหม?"

หลินเป้ยเฟิงเบิกตากว้าง และร้องออกมาทันที