TWO Chaptrt 126 การเก็งกำไร
TWO Chaptrt 126 การเก็งกำไร
หลังจากที่หยอกล้อกันซักพัก ทั้ง 4 สาว ก็หยุดและกลับมาที่หัวข้อหลักอีกครั้ง ทซิงยี่กอดตุ๊กตามาชิมาโร่และนั่งอยู่บนโซฟา เธอกล่าวว่า “การเดินทางไปเมืองซานไห่เมื่อวานนี้ทำให้ฉันตกใจมาก ซานไห่มีแนวทางที่ดีกว่าที่ฉันคิดไว้ แนวทางของพวกเขาไกลเกินกว่าจินตนาการและการคาดเดาในฟอรั่มซะอีก”
“ทำไมล่ะ?” ไป๋ฮัวถาม
ทซิงยี่ไม่ใช่คนที่ชอบคุยโว ถ้าเธอบอกว่าเธอตกใจ เธอก็หมายถึงแบบนั้นจริงๆ ไป๋ฮัวต้องสังเกตพันธมิตรคนอื่นๆ ดังนั้น การสังเกตเมืองซานไห่ของเธอจึงไม่ละเอียดเท่าทซิงยี่
“ในแง่ของระบบดินแดนของซานไห่ ฉันพบว่าซานไห่ได้สร้างระบบดินแดนที่สมบูรณ์ขึ้น ไม่ว่าจะเป็นรัฐบาล กองทัพ และเศรษฐกิจ ทั้งหมดต่างก็มีระบบจัดการที่ดี รวมถึงระบบย่อย เช่น การฝึกอบรมผู้มีความสามารถพิเศษ และการพัฒนาอุตสาหกรรม”
“ทั้งเมืองซานไห่มีฉีเยว่หวู่ยี่เป็นผู้เล่นคนเดียว มันน่าเหลือเชื่อจริงๆ ไม่รู้ว่าเขาสามารถทำให้ซานไห่ก้าวหน้ามาขนาดนี้ในช่วงสั้นๆได้อย่างไร” ทซิงยี่กล่าวออกมาอย่างไม่อยากเชื่อ
“อะไร? ฉันไม่เข้าใจอะไรเลย” หงหยิงขัดจังหวะของเธอ แล้วกล่าวว่า “ฉีเยว่หวู่ยี่เป็นคนที่แข็งแกร่งจริงๆเหรอ?”
ไป๋ฮัวพยักหน้า แล้วกล่าวว่า “น้องเล็กกล่าวถูกแล้ว เรามีหลายอย่างที่ต้องเรียนรู้จากซานไห่ ฉีเยว่หวู่ยี่ทำให้ฉันรู้สึกว่า เขาคุ้นเคยกับเกมส์นี้อย่างมาก นอกจากนี้ ฉันยังรู้สึกว่า เขาเล่นเกมส์นี้ด้วยเหตุผลที่แตกต่างจากคนอื่นๆ ในฐานะนักเล่นเกมส์มืออาชีพ เราใช้เมืองสอดคล้องเป็นที่พักในเกมส์ แต่ฉีเยว่หวู่ยี่แตกต่าง มันทำให้รู้สึกเหมือนกับว่า เขาคิดว่าตัวเองเป็นลอร์ดที่แท้จริงและซานไห่ก็เป็นดินแดนของเขาจริงๆ”
“พวกเธอรู้มั้ย แม้ว่าซานไห่จะไม่มีผู้เล่นคนอื่น แต่วิธีที่เขาปฏิบัติกับ NPC ก็เหมือนกับการปฏิบัติกับผู้เล่นอย่างเรา เขาไม่ได้แยกแยะ NPC และผู้เล่นออกจากกันเลย บางที นี่อาจเป็นเหตุผลว่าทำไม เขาถึงสามารถทำให้เมืองซานไห่ กลายเป็นดินแดนที่แข็งแกร่งได้ในตอนนี้ ความรู้สึกของการเรียนรู้ และความรับผิดชอบเหนือแผ่นดิน นั่นคือ สิ่งที่เราขาดมากที่สุด”
“อีก 1 เรื่อง” ทซิงยี่กล่าวเสริม “แม้ว่าเขาจะให้พันธมิตรทัวว์รอบเมือง ฉันก็ยังรู้สึกว่าเขาได้ซ่อนบางสิ่งจากเรา อย่างน้อย เราก็ไม่รู้ว่าแหล่งเงินทุนของเขามาจากไหน ซานไห่มีการพัฒนาที่ดี ระบบภาษีของพวกเขาดีกว่าพวกเรามาก แต่ในทางกลับกัน เพื่อรักษาระบบอย่างต่อเนื่อง มันยังคงต้องใช้เงินเป็นจำนวนมาก พี่ใหญ่ ฉันไม่รู้ว่าพี่สังเกตมั้ย แต่มาตรฐานการครองชีพของเมืองซานไห่นั้นดีกว่าเมืองสอดคล้องมาก ทุกๆคนได้สวมเสื้อผ้าชุดใหม่ มีใบหน้าสีแดงที่เต็มไปด้วยพลังงาน นี่แสดงให้เห็นว่า พวกเขามีความเป็นอยู่ที่อุดมสมบูรณ์มาก ในขณะที่ทานอาหารในภัตตาคารสานกู่ มีคนจำนวนมากทานอาหารอยู่ที่ชั้นล่าง นั่นเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้เลยสำหรับเมืองสอดคล้อง”
ไป๋ฮัวพยักหน้า แล้วกล่าวว่า “ใช่ นั่นเป็นสิ่งที่ฉันก็แปลกใจเหมือนกัน แต่นั่นดูเป็นเรื่องปกติสำหรับพวกเขามาก เมืองซานไห่ต้องมีแหล่งเงินทุนที่เป็นสิ่งเฉพาะ พอจะเข้าใจได้ที่เขาซ่อนมันไว้จากเรา ฉันคิดว่าแหล่งเงินทุนของเขาไม่สามารถทำซ้ำได้ มิฉะนั้น ด้วยความเอื้ออาทรของเขา เขาอาจจะใบ้ให้เราซัก 1-2 ประโยค เกี่ยวกับเรื่องนี”
“ใช่!” ทซิงยี่พยักหน้าเห็นด้วย แล้วกล่าวว่า “การรู้จักผู้ชายคนหนึ่งเพียงชื่อเสียง ไม่ดีเท่ากับการได้พบกับเขาต่อหน้าจริงๆ การที่พี่ใหญ่สนับสนุนฉีเยว่หวู่ยี่เป็นผู้นำพันธมิตร เป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้ว เมื่อถึงวันหนึ่ง พวกเราก็จะรู้สึกได้ถึงออร่าที่น่าเกรงขามและทะเยอทะยานของเขา สำหรับคนที่อายุใกล้เคียงกับพวกเรา นี่เป็นสิ่งที่หายากจริงๆ”
“โย่ว น้องเล็ก เป็นไปได้มั้ยที่เธอจะตกหลุมรักเขา? ฤดูใบไม้ผลิของเธอมาถึงแล้วจริงๆเหรอ?” ฉีลั้วหลานล้อเลียนเธอีกครั้ง เธอไม่แม้แต่จะคิดว่าตัวเองเป็นพี่สาวเลย
อย่างไรก็ตาม ทซิงยี่ไม่ได้ตอบกลับเธอในทันที เธอแสร้งทำเป็นไม่สนใจ แล้วกล่าวว่า “หื้ม แล้วไงล่ะ? พี่ไม่คิดว่าเขาเป็นคนที่เข้มแข็งเหรอ? เขาดีกว่าผู้ชายทั่วไปที่อ่อนปวกเปียกมาก”
ฉีลั้วหลานมองไปที่เธออย่างประหลาดใจ เธอยิ้ม แล้วกล่าวว่า “น้องเล็ก แม้ว่าเธออายุยังน้อง แต่รสนิยมของเธอนั้นไม่เลวเลย เธอพูดถูก ฉีเยว่หวู่ยี่คนนี้เป็นคนที่พิเศษมาก”
ทซิงยี่ล้อเลียนฉีลั้วหลานด้วยใบหน้าเยาะเย้ย เธอกล่าวว่า “พี่ยังคงกล้าพูดกับฉันแบบนี้อีกเหรอ จากที่ฉันเห็น ดูเหมือนจะเป็นพี่มากกว่าที่ตกหลุมรักเขานะ!”
การล้อเลียนของทซิงยี่ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกอะไร เธอเดินอย่างยั่วยวนไปทางไป๋ฮัว แล้วกอดเธออย่างรวดเร็ว ก่อนจะกล่าวด้วยเสียงหวานว่า “ฉันไม่ชอบเขาหรอก ฉันขอแค่ให้ไป๋ฮัวของฉันนอนกับฉันก็พอ ใช่มั้ยภรรยาของฉัน” เมื่อเธอกล่าวจบ เธอก็จูบที่แก้มของไป๋ฮัว
ทซิงยี่เอามือปิดตา แล้วตะโกนว่า “อ๊า ฉันยังเป็นเด็กอยู่นะ พี่ทำแบบนี้ต่อหน้าฉันได้ยังไง!” ในขณะที่เหตุการณ์เกิดขึ้น เธอกางนิ้วออกกว่างเพื่อแอบมองสิ่งที่เกิดขึ้น
ไป๋ฮัวพลักฉีลั้วหลาน แล้วกล่าวว่า “ทุกคน เรากำลังพูดถึงเรื่องจริงจังกันในตอนนี้ พวกเธอไม่คิดจะพูดคุยกันต่อแล้วเหรอ?”
ฉีลั้วหลานได้พิจารณาอย่างจริงจัง แล้วกล่าวว่า “ฉันคิดว่าเราคุยกันเสร็จแล้วนะ มีเรื่องอะไรให้พูดถึงอีกเหรอ? ความลับของเมืองซานไห่? พี่ไม่จำเป็นคิดมากเรื่องนี้ก็ได้”
ไป๋ฮัวส่ายหน้า แล้วกล่าวว่า “ไม่ใช่เรื่องนั้น”
“แล้วอะไรล่ะ?” ฉีลั้วหลานถาม
“จากที่เราเห็น ฉีเยว่หวู่ยี่เข้าใจเกมส์มากกว่าคนอื่นๆ ความคิดและความรู้สึกที่เขาลงทุนก็ยังยิ่งใหญ่กว่าพวกเราด้วย ทำไมเธอไม่ลองคิดว่า ทำไมเขาถึงต้องทำแบบนั้น? จุดประสงค์ของเขาในเกมส์นี้คืออะไร?” ไป๋ฮัวถามออกมา
“ทำไมพี่ถึงได้ถามมากมายขนาดนี้ เขาอาจจะเป็นแค่หนึ่งในผู้ใช้ชีวิตในเกมส์ก็ได้” หงหยิงตอบอย่างฉับพลัน
ผู้ใช้ชีวิตในเกมส์ หมายความว่า คนที่แช่ตัวเองอยู่ในเกมส์อย่างเต็มที่ อ้างว่าตนเองเป็นชนพื้นเมืองของเกมส์ ผู้ใช้ชีวิตในเกมส์ต่างจากคนปกติ พวกเขาใช้ชีวิตอยู่ในเกมส์อย่างน้อย 80% ของเวลาทั้งหมด และผู้เล่นประเภทนี้ก็กำลังเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
สำหรับคนที่ชอบทหาร พวกเขาก็จะเลือกเกมส์ที่มีพื้นฐานทางทหาร สำหรับคนที่ชอบอัศวินโบราณหรือฮีโร่ พวกเขาจะเลือกเกมส์ที่มีศิลปะการต่อสู้และอยู่ในยุคกลาง ถ้าคุณเป็นเพลย์บอยและไม่สามารถตอบสนองตัวเองในโลกจริงได้ ยังมีเกมส์ที่ตอบสนองความต้องการของคุณได้
ตราบเท่าที่คุณไม่ได้ทำอะไรผิด คุณสามารถทำทุกสิ่งที่คุณต้องการในเกมส์ได้ ผู้ใช้ชีวิตในเกมส์บางคน แช่ตัวเองอยู่ในโลกของเกมส์มากเกินไป จนถึงจุดที่พวกเขาไม่สามารถแยกความต่างของโลกเสมือนและโลกจริงได้อีกต่อไป สุดท้าย พวกเขาจะจำศีลร่างกายที่แท้จริงของตน แล้วใช้ชีวิตอยู่ในเกมส์ตลอดไป
ไป๋ฮัวส่ายหัวเพื่อปฏิเสธความเป็นไปได้นั้น เธอกล่าวว่า “ไม่ มันคงเป๋นไปไม่ได้ ตามาสัญชาตญาณของฉัน ฉีเยว่หวู่ยี่ไม่ได้เป็น 1 ในผู้เล่นเหล่านั้น เขามีสติกับจุดมุ่งหมายที่ดี เพียงแค่เขามีเป้าหมายที่แตกต่างจากพวกเราเท่านั้น”
ฉีลั้วหลานขมวดคิ้ว แล้วกล่าวอย่างสงสัยว่า “หรือเกมส์นี้จะมีความลับอย่างอยู่เบื้องหลังจริงๆ มีเหตุการณ์บ้าคลั่งในการซื้อดินแดนเมื่อเร็วๆนี้ ฉันแน่ใจว่าทุกคนคงรู้เรื่องนี้อยู่แล้ว ดูเหมือนว่าตอนนี้มันจะทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อ 2 วันก่อน มีคนมาติดต่อฉัน เพื่อนซื้อดินแดนของเรา พวกเธอคิดว่าราคาเท่าไหร่?”
“เท่าไหร่?” ทซิงยี่ถาม
ฉีลั้วหลายเหลือบมองไป๋ฮัว แล้วกล่าวว่า “500 ล้าน!”
“โอ้พระเจ้า มันเยอะมาก ทำไมพี่รองไม่บอกพวกเราล่ะ? เกมส์ที่พวกเราเคยเล่นกันมา ไม่เคยมีราคาแพงเท่านี้มาก่อนเลย” หงหยิงตกใจมาก
ฉีลั้วหลานมองไปที่ไป๋ฮัว แล้วกล่าวว่า “ฉันเคยบอกพี่ใหญ่แล้ว แต่เธอปฏิเสธ”
“ทำไม?” หงหยิงหันไปถามไป๋ฮัว
ไป๋ฮัวส่ายหน้า แล้วกล่าวว่า “เด็กโง่ ไม่มีของฟรีในชีวิตจริงหรอก บริษัทเหล่านี้กำลังซื้อดินแดนอย่างบ้าคลั่ง มันผิดปกติเกินไป ต้องมีเหตุผลบางอย่างอยู่เบื้องหลังแน่ พวกเขาไม่ได้โง่ พวกเขาต่างก็เจ้าเล่ห์เหมือนสุนัขจิ้งจอก การที่พวกเขายอมจ่ายเงิน 500 ล้าน แสดงว่ามันต้องมีประโยชน์อันยิ่งใหญ่ มากกว่าให้พวกเขาได้เก็บเกี่ยว”
“ลอคิดเกี่ยวกับทุกเกมส์ที่เราเคยเล่นซิ มีบางเกมส์ที่เกี่ยวกับการสร้างอาณาจักรหรือดินแดน แต่จนถึงตอนนี้ บริษัทเหล่านี้ไม่เคยจะสนใจพวกมันเลย ดังนั้น ในช่วงเวลานี้ เราต้องมั่นคงและสงบเข้าไว้ เราต้องไม่ตาบอดไปกับกำไรในตอนนี้จนต้องพลาดโอกาสอันยิ่งใหญ่ในอนาคต อีกอย่าง เราไม่ได้ขาดแคลนเงิน ด้วยการออมเงินของเรา เราคงใช้มันไม่หมดในชั่วชีวิตของเรา แล้วจะรีบขายเมืองสอดคล้องทำไม?”
เมื่อำได้ยินคำอธิบายของไป๋ฮัว หงหยิงและทซิงยี่ก็พยักหน้า เพื่อสนับสนุนการตัดสินใจของเธอ
“จะมีอะไรเกิดขึ้นรึเปล่า?” ทซิงยี่พึมพำกับตัวเอง
ไป๋ฮัวส่ายหัว แล้วกล่าวว่า “ยังไม่มีใครรู้ บางทีบริษัทชั้นนำเหล่านี้อาจรู้อะไรบางอย่าง แต่ด้วยความสงสัยของสาธารณชน และความโกลาหลบนอินเตอร์เน็ตในขณะนี้ อีกไม่นาน รัฐบาลสหพันธ์คงจะออกมาแสดงความรับผิดชอบต่อสาธารณชน”
“นั่นก็จริง ฉันเห็นด้วยกับแนวคิดนี้ ดังนั้น เราควรรออย่างสงบ การจัดการเมืองสอดคล้องเป็นสิ่งที่เราต้องคำนึงในตอนนี้” ฉีลั้วหลานกล่าวเสริม
เมื่อเห็นว่าบรรยากาศผ่อนคลายลง ไป๋ฮัวก็จบการสนทนา
สาวๆแต่ละคนลุกขึ้น และไปทำในสิ่งที่ตัวเองต้องการ ในเวลานี้ ไปฮัวมักจะไปดูในฟอรั่ม เพื่อรับข้อมูลที่อัพเดทใหม่ๆ ฉีลั้วหลานสนุกกับการช็อปปิ้งในห้างสรรพสินค้าเสมือนจริง และแม้ว่าเธอจะมีตู้เสื้อผ้า 2 ตู้ มันก็ยังไม่พอใส่เสื้อผ้าทั้งหมดของเธอ สำหรับหงหยิง เธอจะไปที่โรงยิมอย่างขยันขันแข็ง ส่วนทซิงยี่ เธอชอบดูอนิเมะ บางครั้งเธอก็ไปพูดคุยกับพี่สาวของเธอ
แฟนเพจ : TWOแปลไทย