ตอนที่ 141 ลงเเข่ง

'ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนแบบนั้นจะเข้าเหยี่ยวดำได้ เหยี่ยวดำลดมาตรฐานลงงั้นหรอ?' จีเหยียนหรันคิดขณะเดิน เธอไม่ได้เชื่อมโยงหานเซิ่นกับแฟนผมคือ-จีเหยียนหรันเลย

ในความคิดจีเหยียนหรัน หานเซิ่นเป็นแค่พวกหลอกลวง และไม่มีทางเป็นยอดฝีมือได้

ไม่นานจีเหยียนหรันก็เห็นหานเซิ่นเดินตามมา เธอหันกลับไปขมวดคิ้วให้เขา "นายต้องการอะไร?"

"ผมจะกลับหอพัก เธอคิดว่าผมเดินตามงั้นหรอ?" หานเซิ่นพูด

"นายอยู่หน่วยไหน? และหอพักของนายอยู่ไหน?" จีเหยียนหรันไม่เชื่อหานเซิ่น

"หน่วยธนู ตึก e10 ห้อง 304" หานเซิ่นยิ้มให้เธอ

จีเหยียนหรันชะงักไปชั่วครู่ หอพักของหานเซิ่นนั้นอยู่ทางนี้จริงๆ และตึกที่หานเซิ่นอยู่ก็อยู่ใกล้ๆตึกของเธอ

"หน่วยธนู.. อย่างนี้นี่เอง ถึงว่าทำไมนายถึงเข้าเหยี่ยวดำได้ โกงในเกมไม่พอ ยังมาโกงในการสอบอีก" จีเหยียนหรันพูด

"ทำไมเธอปฏิบัติกับแฟนของเธอแบบนี้?" หานเซิ่นถาม

"เก็บคำพูดของนายไว้เถอะ ถ้านายยังชนะฉันไม่ได้" จีเหยียนหรันพูด

"เรื่องกล้วยๆ ผมจะชนะเธอเมื่อไหร่ก็ได้ถ้าต้องการ" หานเซิ่นรู้หงุดหงิดเล็กน้อย หลังจากถูกเรียกว่าพวกโกงหลายครั้ง

"จะโกงอีกแล้วหรอ?" จีเหยียนหรันพูดอย่างดูถูก

หานเซิ่นหมดคำพูด "เธอบอกว่าผมโกง แต่ก็ไม่ยอมให้พิสูจน์ ตกลงจะเอายังไง?"

"ถ้าอยากจะพิสูจน์ก็มาใช้เครื่องเล่นที่ชมรมวันพรุ่งนี้" จีเหยียนหรันพูดอย่างมั่นใจ

"ดี งั้นขอเบอร์โทร ผมจะได้ติดต่อไปวันพรุ่งนี้" หานเซิ่นพูดพร้อมกับยิ้ม

"อย่ามาเนียน พรุ่งนี้ตอนบ่าย 3 ฉันจะรอที่ตึก e16 ห้อง 138"

"โอเค เธอกลับไปเตรียมตัวรอที่จะมีผมเป็นแฟนได้เลย" หานเซิ่นหัวเราะ

จีเหยียนหรันไม่พูดอะไรอีก และเดินจากไป

บ่ายวันถัดมา เมื่อหานเซิ่นเตรียมพร้อมที่จะไปหาจีเหยียนหรัน ซินเสวียนก็เรียกตัวเขาให้เข้าไปที่สตีลอาเมอร์ทันที บอกว่ามีงานด่วน

หานเซิ่นยอมล้มเลิกความคิดที่จะไปพบจีเหยียนหรัน และเทเรพอร์ตไปที่ก็อตแซงชัวรี่แทน

แม้ว่าเขาอยากจะบอกจีเหยียนหรันก่อน แต่เขาก็ไม่รู้เบอร์ติดต่อ ทำให้เขาไม่สามารถทำอะไรได้

จีเหยียนหรันไปรอตามนัด แต่ก็ไม่เห็นมีใครมา มันทำให้เธอยิ่งมั่นใจมากขึ้นว่าหานเซิ่นเป็นพวกโกงตัวจริงเสียงจริง

หานเซิ่นกลับมาหลังจากผ่าน 2 วัน เขายังไม่ได้ติดต่อกับจีเหยียนหรัน แต่เขาก็ไม่ได้กังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้มาก เขามุ่งมั่นกับการฝึกฝนวอเฟรมของเขาต่อไป

"ทุกคนฉันมีอะไรจะพูด" ประธานอ้วนกลืนน้ำลายและพูด ขณะถือแผ่นกระดาษในมือ

"ประธานจะพูดอะไรก็พูดเลย พวกเราได้ยิน" ซื่อจื้อคังพูด ขณะฝึกซ้อมด้วยเครื่องโฮโลแกรม

คนอื่นๆก็กำลังฝึกซ้อมอยู่เช่นเดียวกัน ประธานอ้วนพูดต่อ "ในอีกไม่กี่วัน สตาร์รี่คัพก็จะเริ่มขึ้นแล้ว ในฐานะที่พวกเราเป็นชมรมย่อยของชมรมวอเฟรม พวกเราก็ต้องลงแข่งในบางประเภทเช่นเดียวกัน ซึ่งพวกเราจะลงแข่งอะไรมั้ง?"

"คุณเป็นประธาน คุณตัดสินใจได้เลย" ลู่เหมินพูดแบบขอไปที

"ลงให้หมดเลย" จางหยางพูดอย่างกระตือรือร้น

"แต่ว่าจำนวนสมาชิกของเราไม่พอที่จะลงทุกประเภทนะ" หวังเหมียนเหมียนพูด

"ใช่ พวกเราชมรมวอเฟรมหนักมีคนไม่พอ เราคงลงแข่งทุกอย่างไม่ได้จริงๆ" หลี่เจินเจินพูด

หวังชุนพูดเสริม "ประเภทต่อสู้เหมือนว่าพวกเราจะทำได้ไม่ค่อยดี และพวกเราก็ยังไม่เคยฝึกซ้อมสู้แบบทีม 5 ต่อ 5 เลย ถ้าลงผลงานคงจะแย่มาก"

"นั่นแหละคือสิ่งที่ท้าทาย ตราบใดที่พวกเราร่วมแรงร่วมใจกัน พวกเราจะชนะ" จางหยางพูดด้วยความมั่นใจเต็มเปี่ยม

ประธานอ้วนหันมองมาหวังเหมียนเหมียนและพูด

"พวกเราควรลงแข่งอะไรดี?"

หวังเหมียนเหมียนมองมาที่หานเซิ่น ซึ่งกำลังอ่านข้อมูลวอเฟรมอยู่

"พี่หาน พี่คิดว่าไง?"

"สตาร์รี่คัพนี่ ถ้าได้แชมป์จะได้อะไรเป็นรางวัล?" หานเซิ่นครุ่นคิดและพูด

"รางวัลแบ่งตามประเภทการแข่ง 3 อันดับแรกของแต่ละประเภทจะได้รับรางวัล รางวัลที่ 1 จะดีที่สุด ตัวอย่างสมาชิกทุกคนที่ลงแข่งและได้แชมป์ในการแข่งประเภทต่อสู้เป็นทีม 5 คน จะได้รับวอเฟรม Starbeast series ซึ่งมีราคาหลายล้าน ส่วนแชมป์ประเภทการต่อสู้คนเดียวจะได้รับวอเฟรมรุ่นใหม่ล่าสุด King series ซึ่งราคาประมาน 10 ล้าน" ลิงผอมพูด

"มีรางวัลให้สำหรับ 3 อันดับแรกของทุกรายการ พวกเราน่าจะพยายามให้เต็มที่ ถึงจะไม่ชนะรายการไหนเลยก็ตาม แต่อย่างน้อยก็ได้ฝึกฝน" ประธานอ้วนพูด

"งั้นสมัครไปให้หมดเลยก็ได้" เมื่อหานเซิ่นได้ยินว่ามีรางวัลเยอะ เขาก็ตัดสินใจ

"เอาจริงดิ?" ประธานอ้วนมองไปที่หวังเหมียนเหมียนอีกครั้ง

"ถ้าพี่หานว่าแบบนั้น ก็เอาตามนั้น" หวังเหมียนเหมียนคิดอยู่ชั่วครู่แล้วถาม

"มีรายการไหนที่เวลาแข่งทับกันบ้างไหม ถ้าเกิดจะให้คนคนเดียวลงทุกรายการจะพอเป็นไปได้ไหม?"

ประธานอ้วนเช็คดูตารางแข่งขันและพูด "ไม่มีปัญหา นอกจากแข่งแบบต่อสู้ 5 ต่อ 5 แล้วที่เหลือก็เป็นแบบแข่งคนเดียวเวลาไม่ทับกันเลย"

"งั้นประธานช่วยดูแลเรื่องการสมัครให้ด้วย" หวังเหมียนเหมียนพูดพร้อมกับยิ้ม

"เหมียนเหมียนจะไหวแน่หรอ? ชมรมเรามีคนน้อย และพวกเราเกือบทุกคนก็เป็นเด็กใหม่หมดเลย มันจะดูไม่ดีนะ ถ้าเกิดเราทำผลงานแย่ในทุกประเภทที่ลงแข่ง" หลี่เจินเจินพูดด้วยความกังวล

"ไม่ต้องห่วง พวกเรามีพี่หานอยู่ พวกเราไม่แพ้แน่นอน" หวังเหมียนเหมียนไว้ใจหานเซิ่นมาก

หลีเจินเจินกับหวังชุนมองมาที่หานเซิ่นด้วยสายตาแปลกๆ พวกเธอไม่รู้ว่าหานเซิ่นมีความสามารถพิเศษอะไร และพวกเธอก็ไม่เคยเห็นฝีมือของหานเซิ่นมาก่อนเลย แต่ดูเหมือนหวังเหมียนเหมียนจะนับถือเขามาก

พวกเธอเคยถามหวังเหมียนเหมียน แต่หวังเหมียนเหมียนก็บอกแค่ว่าหานเซิ่นเป็นคนที่สุดยอดมากเท่านั้น

หลี่เจินเจินกับหวังชุนยังไม่ค่อยเชื่อนัก เพราะตั้งแต่เข้าชมรมมาหานเซิ่นยังไม่เคยแสดงฝีมืออะไรออกมาเลย ทำให้พวกเธอยังไม่อยากที่จะเชื่อว่าชมรมวอเฟรมหนักจะได้รางวัลจากการแข่งขัน