ตอนที่ 134 มันง่ายมากที่จะชนะนาย

การดวลครั้งนี้เป็นที่สนใจไปทั่วทั้งโรงเรียน ถึงจะไม่มีใครกล้าตั้งโต๊ะเดิมพันกันในโรงเรียน แต่พวกนักเรียนก็แอบเดิมพันกันอย่างลับๆ และส่วนมากจะเดิมพันข้างหลี่ยูเฟิง

เหตุผลก็เพราะหลี่ยู่เฟิงนั้นเป็นผู้เล่นที่เก่งที่สุดในโรงเรียน ตลอด 2 ปีที่ผ่านมา เขาเป็นคนที่ทำให้ชมรมหัตถ์พระเจ้าของเหยี่ยวดำขึ้นไปติดท็อป 10 ของกาแล็กซี่ ทำให้นักเรียนในโรงเรียนเชื่อใจเขามาก

ตอนสี่ทุ่ม 20 นาที เซิฟเวอร์เน็ตของเหยี่ยวดำมียอดคนออนไลน์สูงสุดเป็นประวัติการณ์ แม้แต่คนที่ไม่เคยเล่นเกมนี้มาก่อนก็ยังสมัครไอดีใหม่เพื่อเข้ามาดูการแข่ง

จีเหยียนหรันเองก็กำลังดูอยู่ด้วย เมื่อเธอเห็นหลี่ยู่เฟิงตั้งห้องสำหรับเล่นเกม เธอก็กดเข้ามาในห้อง ตอนนี้กว่า 80% ของคนที่ออนไลน์เข้ามาอยู่ในห้องนี้หมดแล้ว ส่วนที่เหลือเห็นว่ายังพอมีเวลาก็เลยเล่นรอไปกันก่อน

เมื่อใกล้ถึงเวลา ยอดคนที่เข้ามาในห้องเกมของหลียู่เฟิงก็ขึ้นสูงถึง 90% ของคนที่ออนไลน์อยู่ทั้งหมด และจำนวนก็ยังเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

ในตึกออฟฟิศของเหยี่ยวดำ ชายวัยกลางคน 2 คนก็กำลังนั่งดูเกมนี้อยู่ด้วย หนึ่งในพวกเขาจุดบุหรี่ และพูดอย่างสบายๆ

"คุณลิ่ว คุณตื่นเต้นมากเกินไปรึป่าว คุณก็น่าจะรู้จักนักเรียนของเราดี ไม่ว่าแฟนของจี้เหยียนหรันจะเป็นโอวหยางเสี่ยวซานหรือไม่ ระดับของเขาก็ยังไม่สูงมาก"

"บางทีเราอาจจะได้เด็กที่มีพรสวรรค์คนใหม่ก็ได้" ลิ่วเจี้ยนกั๋วยิ้ม

"จะใช่แน่หรอ? เห็นว่าเด็กใหม่ปีนี้ระดับไม่ได้สูง"

จ้าวเหลียนหัวพ่นควันบุหรี่ออกมาและพูด

"ถ้าคนๆนั้นคือโอวหยางเสียวซานจริงๆ เขาก็อาจจะชนะหลี่ยู่เฟิงได้หรือไม่ก็อาจจะแพ้ไม่น่าเกิน 5 คะแนน"

"ต้องขอดูก่อน ถ้าเกิดเขาแพ้หลี่ยูเฟิงไม่เกิน 5 คะแนนจริงๆ เขาก็ถือว่าเป็นผู้เล่นที่มีฝีมือสูงทีเดียว ชมรมหัตถ์พระเจ้าของเราก็จะได้คนมีฝีมือเพิ่มขึ้นมาอีกคน" ลิ่วเจี้ยนกั๋วพูด

ลิ่วเจี้ยนกั๋วคือโค้ชของชมรมหัตถ์พระเจ้า ส่วนจ้าวเหลียนหัวคือผู้จัดการ หลังจากที่พวกเขาได้ยินข่าวลือจากพวกนักเรียน พวกเขาก็ล็อคอินเข้ามาดูเกม พวกเขาอยากเห็นกับตาว่าแฟนของจีเหยียนหรันนั้นฝีมืออยู่ในระดับไหน

จ้าวเหลียนหัวไม่ได้สนใจเกี่ยวกับคนคนนี้มากนัก เพราะเขารู้ระดับของนักเรียนในโรงเรียนดี และเขายังได้เห็นฝีมือของพวกเด็กใหม่ในการทดสอบ ซึ่งพวกคนเก่งต่างก็ถูกชวนเข้าชมรมหมดแล้ว

ถึงจะมีคนอื่นๆที่ไม่ได้อยู่ในสายตาเขา แต่ก็ไม่น่าจะใครเอาชนะหลี่ยู่เฟิงได้ เด็กใหม่ยังไงก็คือเด็กใหม่

ส่วนลิ่วเจี้ยนกั๋วนั้น เขากำลังตามหาผู้มีพรสวรรค์ หรือไม่เขาก็จะได้ดูฝีมือจริงๆของหลี่ยู่เฟิง

ตอน 4 ทุ่มครึ่ง ทันใดนั้นทุกคนก็เห็นข้อความแจ้งเตือน 'แฟนผมคือ-จีเหยียนหรันเข้ามาในห้อง'

"ฮาฮา ในที่สุดเขาก็มา" ช่องแชทเริ่มแสดงความดีใจออกมา

จีเหยียนหรันมองไปที่ไอดีนั้นด้วยสายตาไม่พอใจ

จางหยาง ลู่เหมินและซื่อจื้อคังไม่ได้ออนไลน์ พวกเขายืนอยู่ข้างๆหานเซิ่น และดูภาพโฮโลแกรมโดยตรง ซึ่งดูน่าสนใจกว่าการดูออนไลน์เป็นไหนๆ

เมื่อเห็นแฟนผมคือ-จีเหยียนหรันเข้ามา หลี่ยู่เฟิงก็พิมพ์ทันที

"ถ้านายแพ้ นายต้องลบไอดีนี้ทิ้งไป และไปขอโทษจีเหยียนหรันซะ"

ตอนนี้ทุกคนในห้องต่างก็จ้องไปที่หน้าต่างแชท เพื่อรอดูว่าแฟนของจีเหยียนหรันจะตอบว่ายังไง

"มันง่ายมากที่จะเอาชนะนาย ไม่จำเป็นต้องตั้งเงื่อนไขอะไรให้ยุ่งยาก แค่อย่ามายุ่งกับจีเหยียนหรันของฉันอีกก็พอ"

เมื่อเห็นข้อความที่แฟนของจีเหยียนหรันตอบมา ทันใดนั้นหน้าต่างแชทของผู้ชมก็มีความเห็นก็กระหน่ำเข้ามาอย่างมากมาย

"ฮาฮา หมอนี่หน้าด้านเหมือนฉันเลย"

"หมอนี่อวดดีมาก"

"อยากจะโม้อะไรก็เชิญตามสบาย หัวหน้าของเราไม่แพ้ไอ้โง่อย่างนายหรอก"

"ฮาฮา จีเหยียนหรันของฉัน"

"เขาเป็นแฟนของจีเหยียนหรันตัวจริงงั้นหรอ?"

"แค่อย่ามายุ่งกับจีเหยียนหรันของฉันอีกก็พอ ฮาฮา"

.....

"ไอ้หมอนี่มันอวดดีเกินไปแล้ว" หวังหลงพูดขึ้นมาอย่างไม่สบอารมณ์

"พี่หลี่ พี่คิดว่าไง?" ลิ่วเกอถามพร้อมกับยิ้ม

หลี่ซือครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่และพูด "ฉันเคยเล่นกับหลี่ยู่เฟิงแล้ว ครั้งล่าสุดฉันแพ้เขา 27 คะแนน"

"พี่หมายความว่าหลี่ยู่เฟิงจะชนะงั้นหรอ?" ลิ่วเกอมองไปที่หลี่ซือแล้วถาม

หลี่ซือส่ายหัวแล้วพูด "ถึงหลี่ยูเฟิงจะชนะฉันหลายคะแนน แต่แฟนของจีเหยียนหรันทำให้ฉันกดดันมากกว่า เมื่อเผชิญหน้ากับหลี่ยู่เฟิงฉันสามารถสงบจิตสงบใจ และเล่นได้อย่างเต็มที่ แต่เมื่อเล่นกลับแฟนของจีเหยียนหรัน ฉันรู้สึกอึดอัด และเหมือนไม่มีโอกาสชนะได้เลย"

เขาสูดลมหายใจเข้าลึกและพูด "ถ้าให้เดานะ ฉันคิดว่าครั้งนี้หลี่ยูเฟิงคงจะแพ้อย่างขาดลอย แต่อย่าถามว่าทำไม มันแค่ความรู้สึกของฉันล้วนๆ"

"บ้าน่า!" หวังหลงกับลิ่วเกอหันหน้ามามองหลี่ซือพร้อมกัน พวกเขาไม่เข้าใจว่าทำไมหลี่ซือถึงคิดแบบนั้น

…

ฉวี้ลี่ลี่หยิกจีเหยียนหรันและพูดพร้อมกับยิ้ม

"เหยียนหรันของฉัน บอกความจริงมาซะดีดี เขาเป็นแฟนของเธอจริงๆใช่ไหม?"

"เขาไม่ใช่แฟนของฉันแน่นอน นี่มันเรื่องไร้สาระ"

จีเหยียนหรันจ้องไปที่ไอดีของหานเซิ่นด้วยท่าทางโกรธจัด แต่เกมมันใกล้จะเริ่มแล้ว เธอเลยต้องสงบจิตสงบใจไว้

"เริ่มแล้ว!" เมื่อการนับถอยหลังสิ้นสุดลง ก็มีจุดแสงปรากฏขึ้นทั้ง 2 ฝั่ง

นิ้วของหลี่ยู่เฟิงเคลื่อนไหวว่องไวเหมือนกับงู เขาเกือบจะสัมผัสโดนจุดแทบจะทันทีที่มันปรากฏขึ้นมา

เพราะว่าเขาไม่รู้สไตล์การเล่นของคู่ต่อสู้ เเละคู่ต่อสู้ก็เคยอาชนะหลี่ซือมาแล้ว หลี่ยู่เฟิงเลยเล่นแบบเอาชัวร์ไว้ก่อน เขาเลือกที่จะเคลียร์จุดในฝั่งของตัวเองก่อน เพื่อเก็บคะแนนให้มากที่สุดเท่าที่ทำได้

หลี่ยู่เฟิงเล่นได้ดีมาก เขาค่อนข้างพอใจกับฟอร์มการเล่นตอนนี้ ในจังหวะที่เขาเหลือบไปเช็คดูฝั่งตรงข้าม เขาก็พบว่าคู่ต่อสู้นั้นความไวไม่ได้ด้อยไปกว่าเขาเลย ซึ่งมันทำให้เขาชะงักไปชั่วครู่

ในจังหวะที่เขาชะงักไป คู่ต่อสู้ของเขาก็ยังคงไล่กดจุดไปเรื่อยๆ

หลี่ยู่เฟิงสงบสติอารมณ์ได้อย่างรวดเร็ว และไล่กดจุดต่อไป

เมื่อเห็นความเร็วของคู่ต่อสู้แล้ว หลี่ยู่เฟิงก็ไม่กล้าที่จะประมาท และเล่นด้วยความสามารถสูงสุดของเขา

มือของพวกเขาทั้งคู่กำลังเคลื่อนไหวราวกับผีเสื้อเต้นระบำ พวกเขากดไปยังจุดที่อยู่รอบๆด้วยความเร็วที่น่าเหลือเชื่อมาก