Chapter 129: ที่อยู่ของรถขุดเหมือง

หลันซิหยู่เป็นเพียงแค่เด็กฝึกงานซึ่งมีอำนาจสูงหลักฉาก โดยปกติแล้วเธอนั้นก็เหมือนเด็กสาวที่อาศัยอยู่ข้างห้อง ในบริษัทนั้นเธอเป็นเพียงแค่นักเรียนหญิงธรรมดาๆทั่วไปที่ห่างจากราชินีแห่งตลาด

 

“เธอต้องการที่จะดื่มอะไรหน่อยไหม?”เจียงลู่ฉีรู้สึกว่าหลันซิหยู่นั้นรู้สึกหดหู่ ตาของเธอนั้นดูไม่ใจเย็นเลยพร้อมกับมีความโดดเดี่ยวและความสิ้นหวังลึกอยู่ด้านใน

 

ในตอนนี้ดวงตาคู่เทาของเธอก็ค่อยๆที่จะสว่างขึ้นมา “ขอบคุณค่ะ..... ขอบคุณ.......”หลันซิหยู่นั้นรับข้อเสนอที่เจียงลู่ฉีให้เธอมาอย่างอัตโนมัติ เธอรู้สึกมหัศจรรย์มากหลังจากที่ได้รับความรู้สึกอันหนาวเหน็บและการสัมผัสกับโลหะที่เรียบเนียน

 

มันคือกระป๋องโค้ก หลันซิหยู่รู้อย่างชัดเจนว่าในโลกเวลานี้ กระป๋องโค้กนั้นเป็นของสุดหรูอย่างแน่นอน ในทางตรงกันข้าม ก่อนวันโลกาวินาศ ของดื่มสุดหรูอย่างเช่นไวน์แดงนั้นมีค่ามากกว่าสิบล้านเหรียญ ซึ่งมันเป็นสิ่งของที่น่ายกย่องและเรียกให้มันกลายเป็นของหรูอย่างแน่นอน อย่างไรก็ตามหลังจากวันโลกาวินาศแล้ว กระป๋องโค้กนั้นค่อนข้างแตกต่างออกไป มันเป็นเรื่องจริงที่มีใครบางคนนั้นฆ่าคนอื่นเพียงแค่กระป๋องโค้ก แต่ว่าในตอนนี้หลันซิหยู่กำลังถือมันอยู่ เธอนั้นแน่วแน่เป็นอย่างมากในการดื่มมัน เธอนั้นหิวน้ำมากซึ่งในระยะเวลายาวนานนั้นเธอขาดสารอาหารเป็นอย่างมาก ดังนั้นเธอจะต้องรีบเติมน้ำตาลเข้าไปช่วยเหลือร่างกายของเธอให้ดีขึ้นได้

 

เธอเปิดกระป๋องโซดาอย่างระมัดระวัง พร้อมกับเสียงในการจิบโค้ก มันเป็นเรื่องที่ค่อนข้างอธิบายได้ยากถึงความรู้สึกของคนที่หิวโหยเป็นอย่างมากได้ดื่มน้ำหวาน เธอรู้สึกสะดวกสบายราวกับลอยละล่องอยู่บนอากาศ การไหลเวียนเลือดของเธอนั้นไหลเร็วขึ้น

 

กระป๋องโค้กนั้นไม่ได้มีค่าอะไรเลยกับเจียงลู่ฉี เขานั้นมีของอย่างอื่นที่รงคุณค่าเช่นวัตถุดิบและอาหารอีก เจียงลู่ฉีนั้นพบว่าหลันซิหยู่นั้นกำลังหิวอยู่ ดังนั้นเขาจึงหยิบจานบาบีคิวของเมื่อคืนและใส่มันเข้าไปอุ่นในไมโครเวฟ เมื่อฟังเสียงของไมโครเวฟที่อุ่นอยู่ หลันซิหยู่รู้สึกประหลาดใจ เธอรีบมองไปยังไมโครเวฟที่กำลังอุ่นอยู่

 

[ไมโครเวฟยังคงใช้งานได้อยู่อีกหรอ?]

 

พลังงานสำรองนั้นถูกหยุดไปนานแล้ว แต่มันเป็นเรื่องปกติที่รถMCVนั้นมีไฟฟ้าอยู่ แค่มองไปรอบๆ ตู้เย็นก็ยังคงใช้งานด้วยพลังงานไฟฟ้าในขณะที่ด้านข้างตู้เย็นก็มีไอแพดกำลังชาร์ตอยู่ บนหน้าจอก็มีตอนอนิเมที่หยุดไว้อยู่ รถMCVรุ่นใหม่นี้นั้นมีพร้อมกับโซฟาที่สะดวกสบายและโค้กในมือของเธอ ทุกสิ่งทุกอย่างนี่ทำให้หลันซิหยู่นั้นเหมือนกับตกอยู่ในภายลวงตาซึ่งในช่วงวันโลกาวินาศแบบนี้มันไม่เคยเกิดขึ้น

 

“ติ๊ง!”เสียงไมโครเวฟที่อุ่นอยู่แจ้งเตือนขึ้นว่าอาหารนั้นพร้อมแล้วและมันขัดจังหวะภาพลวงตาของหลันซิหยู่ ดังนั้นเจียงลู่ฉีจึงหยิบจานบาบีคิวมาและวางไว้ด้านหน้าหลันซิหยู่

 

“มันคือของที่เหลือไว้เมื่อคืน แต่มันก็คือเนื้อกลายพันธุ์ที่ยังสดอยู่ ถึงแม้ว่ามันจะทำมาเมื่อคืน มันก็ยังคงกรอบและอร่อยหลังจากอุ่นในไมโครเวฟ กินมันไปเถอะ”เจียงลู่ฉีนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามหลันซิหยู่ด้วยท่าทางสบายมาก

 

“เนื้อกลายพันธุ์?”หลันซิหยู่ถามอย่างไม่มั่นใจ ถึงแม้ว่าเธอนั้นจะไม่เคยมีโอกาสที่จะได้กินเนื้อกลายพันธุ์มาก่อนหน้านี้ เธอก็สามารถที่จะเห็นความแตกต่างระหว่างเนื้อธรรมดาและเนื้อกลายพันธุ์

 

เจียงลู่ฉีพยักหน้า พลังงานของเนื้อกลายพันธุ์นั้นสามารถที่จะแบ่งปันสิ่งที่สำคัญให้แก่พวกมีพลังเหนือธรรมชาติ สำหรับการใช้งานความสามารถนั้นมันใช้พลังงานเป็นจำนวนมาก มันค่อนข้างเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับพวกมีพลังเหนือธรรมชาติที่จะกินมันไม่กี่ปอนด์ ในขณะการต่อสู้ พวกมันสามารถที่จะฟื้นฟูพลังงานได้ สำหรับทีมของผู้รอดชีวิตส่วนมากแล้ว ถึงแม้ว่าพวกเขาจะมีเนื้อกลายพันธุ์ พวกเขาก็จะมีไม่เพียงพอที่จะให้คนธรรมดาได้กินมัน แต่มันไม่ได้สำคัญอะไรเลยกับเจียงลู่ฉี ในสายตาของหลันซิหยู่ ความแข็งแกร่งของทีมเจียงลู่ฉีนั้นไม่ปกติเลย

 

หลันซิหยู่นั้นหยิบชิ้นเนื้อขึ้นมาและใส่มันเข้าไปในปากของเธอ มันละลายเข้าไปในปากของเธอ ถึงแม้ว่าเธอกินตรงส่วนไขมันของเนื้อกลายพันธุ์ก็ตาม มันก็ไม่มีมันเยิ้มออกมาเลย เธอนั้นหิวมาเป็นเวลาหลายวันแล้ว ตั้งแต่ก่อนวันโลกาวินาศ สิ่งนี่มันเป็นสิ่งที่อร่อยที่สุดที่เธอเคยกินมา หลันซิหยู่นั้นกินมันอย่างเงียบๆ ซึ่งมันให้รู้ความรู้สึกถึงความสงบ เมื่อเปรียบเทียบกับกรงของพี่สาวฮงกับรถMCVนั้นมันเหมือนเปลี่ยนไปจากนรกมายังสวรรค์ยังไงยังงั้น

 

“ขอบคุณนะที่ช่วยฉัน”หลันซิหยู่มองไปที่เจียงลู่ฉี ในความเป็นจริงนั้น จิตวิญญาณของเธอนั้นแตกต่างไปจากคนทั่วไป เพียงแค่จ้องไปในดวงตาของผู้คน เธอก็สามารถที่จะรู้ว่าคนนั้นคิดอะไรอยู่ เธอจ้องเข้าไปในตาของเจียงลู่ฉีและเธอรู้สึกว่าในตาของเขานั้นเหมือนกับบ่อน้ำที่ลึกทั้งใจเย็นและลึก เธอสามารถที่จะรู้สึกได้ถึงความบริสุทธิ์แต่ไม่สามารถรู้สึกได้ถึงอย่างอื่นอีกเลย

 

“เธอไม่จำเป็นที่จะต้องขอบคุณฉัน เนื่องจากว่าพวกเรานั้นมีสิ่งที่ต้องการจากกันและกัน ถ้าเธอนั้นสะดวกใจละก็เธอสามารถที่จะบอกฉันเกี่ยวกับรถขุดเหมืองได้ไหม?”เจียงลู่ฉีถาม เขาเชื่อว่าหลันซิหยู่นั้นไม่ได้โกหกเขา หลังจากวันโลกาวินาศนั้นมันเป็นเรื่องปัญญาอ่อนอย่างมากที่คนที่อ่อนแอจะหลอกลวงผู้ที่แข็งแกร่งกว่า

 

“ไม่มีปัญหาค่ะ”หลันซิหยู่นั้นตอบคำถามเขาพร้อมกับดวงตาสีเทาของเธอ เธอใจเย็นมากและเริ่มที่จะให้ข้อมูลเกี่ยวกับรถขุดเหมือง “เมื่อนายรู้ว่าฉันนั้นเคยอยู่กับกลุ่มหลันเค่อ ซึ่งปกติแล้วเป็นบริษัทที่ผลิตเกี่ยวกับเครื่องกล  พวกเรานั้นรับหน้าที่สิบสองโครงการซึ่งเกี่ยวข้องกับการขุดเหมือง กลุ่มหลันเค่อนั้นรับผิดชอบในส่วนของการผลิต  หลังจากนั้นพวกเราผ่านเข้าไปยังแม่น้ำหยางเจ่อ พวกเราขนส่งพวกมันไปยังบริษัทขุดเหมือง อย่างไรก็ตามในการลดราคาค่าขนส่ง บริษัทขุดเหมืองนั้นได้ซื้อรถขุดเหมือง Caterpillariรุ่น793 ซึ่งมาพร้อมกับแท่นขุดเจาะของเรา”

 

“ก่อนเริ่มวันโลกาวินาศ เรือบรรทุกสินค้าอยู่ในท่าเรือของจินหลิงเพื่อที่จะส่งสินค้าให้กับกลุ่มหลันเค่อ แต่หลังจากวันโลกาวินาศได้เริ่มขึ้น ฉันก็ไม่สามารถที่จะหาข้อมูลได้เลยว่าสถานการณ์ในปัจจุบันนั้นเป็นอย่างไร ถ้ามันเป็นไปตามปกติละก็ มันน่าจะขับไปมาอยู่ในระยะของจินหลิง แต่ด้วยเหตุนี้นี่เองฉันจึงไม่สามารถที่จะให้ข้อมูลที่แน่นอนได้ก่อนหน้านี้”

 

“ดังนั้น..... มันเหมือนว่ามันจะไม่มีปัญหาในการตรวจสอบมัน”เจียงลู่ฉีพยักหน้า หลังจากการระบาดของไวรัสนั้น ประชากรส่วนมากในโลกนั้นกลายเป็นซอมบี้หรือไม่ก็ถูกฆ่าโดยซอมบี้ เรือนั้นเป็นสภาพแวดล้อมที่ปิดตาย ดังนั้นมันเป็นเรื่องยากที่ลูกเรือนั้นจะมีชีวิตรอด

 

ถึงแม้ว่าหลินซิหยู่นั้นจะพูดอย่างไม่มั่นใจ เจียงลู่ฉีก็คิดว่ามันยังเป็นไปได้ เขานั้นกำลังจะพูดอะไรบางอย่างแต่เขานั้นก็โดนขัดจังหวะขึ้น “พี่ชายเจียง ด้านหน้าของพวกเรานั้นมีกลุ่มของซอมบี้”

 

“โอ้?”เจียงลู่ฉีหยีตาลงและจ้องไปด้านหน้า มันมีกลุ่มซอมบี้นับสิบตัวขวางทางพวกเขาอยู่ เขานั้นออกคำสั่งโดยไม่ลังเลใดๆในทันที “กวาดล้างพวกมันซะ!”

 

“เยี่ยม!”หยิงเหยียบไปที่คันเร่ง พุ่งตรงไปยังซอมบี้