ตอนที่ 49 ข่าวร้าย
พวกเขาส่วนใหญ่เริ่มเหนื่อยจากการโจมตีที่รุนแรง พวกเขากำลังถูกกระหน่ำโจมตี
เวลาสี่โมงเย็นก่อนรุ่งเช้า พวกเขาถูกโจมตีกันมาเป็นเวลากว่า 20 ชั่วโมงแล้ว
หลิน ฮวงรู้สึกเหนื่อยล้าจากการต่อสู้ที่ผ่านมา
ถ้าไม่ใช่เพราะความสามารถ 'กายแกร่ง' ที่ช่วยให้เขาแข็งแรง เขาจะไม่สามารถแม้แต่จะยกดาบได้แล้วในตอนนี้
สภาพของชายหนุ่มคนอื่นนั้นดูดีกว่าหลิน ฮวง แต่พวกเขาไม่ได้อยู่ในรูปขบวนใดๆ
หลิน ฮวงไม่รู้ว่าเขาและไป่ฆ่ามอนสเตอร์ไปกี่ตัวแล้ว
กงล้อชีวิตในร่างกายของเขาเต็มไปด้วยแสงแห่งชีวิตและมันเกือบจะล้นแล้ว มันมีช่องจำนวนมากที่เต็มด้วยแสงสีขาวและมีเพียงสามช่องงในกงล้อเขาที่เป็นสีเทา
"เสี่ยว เฮยตัดแสงแห่งชีวิตที่ถ่ายโอนกันระหว่างฉันกับไป่เดี๋ยวนี้!" หลิน ฮวงสั่งเสี่ยว เฮยทันทีที่สังเกตเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับกงล้อชีวิตของเขา
"ท่านได้ขอให้ตัดการถ่ายโอนแสงแห่งชีวิตกับไป่ การตัดการเชื่อมต่อเสร็จสิ้นแล้ว!"
เสี่ยว เฮยตอบสนองคำขอของหลินฮวงทันที
การตัดการเชื่อมต่อคือการอนุญาตให้แสงแห่งชีวิตถูกถ่ายโอนไปยังไป่ เนื่องจากแสงแห่งชีวิตในกงล้อของหลิน ฮวงนั้นเกือบจะเต็มแล้ว
เมื่อ 360 ช่องดวงแสงเต็มแล้วหลิน ฮวงจะได้รับการล้างบาปของแสงแห่งชีวิต ถ้าเขาจะฆ่ามอนสเตอร์ระดับเหล็กได้เขาจะกลายเป็นระดับเหล็กทันที
อย่างไรก็ตามการเลื่อนเป็นระดับเหล็กนั้นจะมาพร้อมกับเมล็ดพันธ์แห่งชีวิต
เมล็ดพันธุ์แห่งชีวิตถูกนำมาใช้เพื่อเสริมสร้างพรสวรรค์ที่มีติดตัวมาหรือมีศักยภาพอื่นๆ ดังนั้นจึงเป็นเรื่องสำคัญที่ต้องเลือกอย่างชาญฉลาด
เมล็ดพันธุ์แห่งชีวิตถูกแบ่งออกเป็น 5 กลุ่มคือ ระบบธาตุ, ระบบความแข็งแกร่ง, ระบบพลังจิต, ระบบพิเศษ และ ระบบผสมผสาน
หลิน ฮวงรู้ว่าเขาต้องการเมล็ดพันธุ์แห่งชีวิตชนิดใดตั้งแต่ต้น เขาต้องการระบบเสริมความแข็งแกร่งของดาบซึ่งสามารถทำได้โดยการฆ่ามอนสเตอร์ด้วยดาบ
อย่างไรก็ตาม ไม่มีมอนสเตอร์ที่ตรงกับเกณฑ์ที่มีอยู่ในฝูงมอนสเตอร์ ดังนั้นหลิน ฮวงจึงเลือกที่จะไม่เลื่อนเป็นระดับเหล็กในตอนนี้
มันเป็นเวลาหกโมงในตอนเช้า ดวงอาทิตย์ได้โผล่พ้นขอบฟ้า แสงได้ส่องลงบนสนามรบ
หลิน ฮวงพึ่งจะตัดหัวของของมอนสเตอร์อย่างเช่นเคย เขามองไปยังดวงอาทิตย์ที่กำลังขึ้น
"ดวงอาทิตย์กำลังจะขึ้นแล้ว ... " เขาคิด
สองชั่วโมงที่ผ่านมามันคือนรก ทุกนาทีและทุกวินาทีมันคือความทุกข์ทรมานของพวกเขา
เขาเลือกที่จะไม่เลื่อนเป็นระดับเหล็ก แม้ว่าเขาจะมีทักษะ "กายแกร่ง" ที่สนับสนุนเขา แต่ความแข็งแกร่งของเขาก็ไม่สามารถเปรียบเทียบกับคนที่อยู่ในระดับเหล็กขั้น3
การแกว่งดาบทุกครั้งเริ่มยากขึ้น
"หลิน ฮวงนายไหวนะ?" โจว เล่อและพวกที่เหลือสังเกตเห็นว่าหลิน ฮวงกำลังหมดแรงลงเรื่อยๆ
"ในช่วงเวลาสั้น ๆนี้คงยังไม่มีปัญหา แต่หากสถานการณ์ยังคงเป็นอย่างนี้ต่อไป ฉันคิดว่าฉันจะไม่สามารถทำเช่นนี้ได้อีก" หลิน ฮวงพูดอย่างจริงใจ แสดงให้เห็นถึงความกังวลของเขา เขาคาดว่าเขาจะสามารถยืนอีกได้ไม่เกินสองชั่วโมงต่อจากนี้
"ทำไมนายถึงไม่พักผ่อน เราสามารถจัดการกับมันได้" โจว เล่อแนะนำแม้ว่าเขาจะรู้ว่าหากปราศจากหลิน ฮวงแล้วงานจะยากมากขึ้นไปอีก
"มันจะไม่ต่างกันหากฉันหยุดพัก อย่างมากที่สุดที่ฉันก็สามารถจะยืนได้นานเพิ่มสองชั่วโมงกว่าๆ นอกจากนี้ไม่ใช่แค่ฉัน ทุกๆคนล้วนหมดแรง แนวป้องกันจะพังทลาย หากเรายอมพัก มันก็แค่เรื่องของเวลา" หลิน ฮวง ส่ายหัวในขณะที่มองช่องว่างที่ปากหุบเขา "เราจำเป็นต้องแก้ปัญหาจากรากเหง้าของปัญหานี้!" เขาสรุป
"รากเหง้าของปัญหาคืออะไร?" โจวถามทันที
"การเล็ดลอดของแนวป้องกันเกิดจากปริมาณของมอนสเตอร์ที่มีมากเกินไป คนของเรามีจำกัด ความแข็งแกร่งของเรากำลังจะหมดเช่นกัน การแก้ปัญหาเป็นเรื่องง่ายที่จะพูด แต่การกระทำมันยาก เราต้องลดขนาดของทางเข้าและช่องทางในการออกมาของมอนสเตอร์ลง เราจะต้องทำให้ช่องว่างที่ปากหุบเขาเล็กลง "หลิน ฮวงกล่าว
"อย่างไรก็ตามเมื่อมองไปที่สถานการณ์ตอนนี้ เราไม่สามารถย้ายหินยักษ์ไปยังปากหุบเขาได้ หินยักษ์แต่ละก้อนมีขนาดเท่าภูเขาขนาดเล็ก เราไม่มีช่องเก็บที่ใหญ่พอจะเก็บสิ่งเหล่านี้ได้ ที่เราสามารถทำได้ก็คือเชื่อมั่นในผู้คนของเมืองขนาดเล็ก แม้จะมีเครื่องมือ เราก็ยังต้องใช้คนนับร้อยคนเพื่อที่จะย้ายหินยักษ์ไปที่ปากหุบเขา ตอนนี้การต่อสู้เป็นไปอย่างรุนแรง ชาวเมืองไม่สามารถย้ายหินยักษ์ได้ เพราะพวกเขาจะตกเป็นเป้าของมอนสเตอร์ เมื่อพวกเขาเข้าสู่สนามรบ "เขากล่าว แม้ว่าหลิน ฮวงจะพบรากเหง้าของปัญหา แต่เขาก็ไม่สามารถคิดหาวิธีแก้ปัญหาที่เหมาะสมได้
"ไม่จำเป็นที่เราจะต้องใช้ก้อนหินขนาดยักษ์ในการปิดกั้นปากหุบเขา ฉันพูดถูกไหม? ทำไมเราถึงไม่สุมกองซากศพให้ไปปิดกั้นปากหุบเขาเพราะมอนสเตอร์ส่วนใหญ่มีร่างกายที่แข็งแรง ซากศพจะทำงานได้ดี หากไม่ เราสามารถกองกันมากขึ้นเพื่อเสริมสร้างกำแพง “โจว เล่อ กล่าว
เมื่อได้ยินที่โจวเล่อกล่าว หลินฮวงถึงกับงงงวยและหัวเราะออกมา "ฉันคิดไม่ถึงเลย นายฉลาดมาก!"
หลินฮวงจึงเสนอไอเดียเรื่องนี้ให้แก่ หยี่ เยว่หยู่
หยี่ เยว่หยู่ตรวจสอบข้อความที่หลิน ฮวงส่งมา ตอนแรกเธอตกตะลึง แต่ในไม่ช้าเธอก็แสดงความตื่นเต้นและส่งต่อข้อความไปยังหยี่ เสิ่น
หยี่ เสิ่นก็ยินดีเช่นกัน จากนั้นเขาก็ส่งข้อเสนอให้กับนักล่าระดับทองและพวกเขาก็เริ่มเก็บศพ
ในไม่ช้าศพก็ถูกสุมขึ้นเป็นเนินเขาเล็ก ๆ ซึ่งต่อมาได้กลายเป็นแนวป้องกันด้วยตัวมันเอง หยี่ เสิ่นเทน้ำมันลงบนศพเพื่อป้องกันไม่ให้มอนสเตอร์ปีนข้ามมา
จากการสุมกันของซากศพปากหุบเขาก็ค่อยๆเล็กลง
เมื่อใกล้ถึงเที่ยง ปากหุบเขามีความกว้างเหลือเพียงประมาณ 300 เมตรซึ่งเป็นสิ่งที่หลิน ฮวง คาดหวังไว้ในช่วงเริ่มต้นของการโจมตี
ความกลัวของพวกเขาลดลงในที่สุด
มอนสเตอร์ที่โจมตีแนวป้องกันที่สามของหลิน ฮวงก็ลดลงจากทุกๆ 2-3 นาทีเป็นทุกๆครึ่งชั่วโมง
แม้กระทั่งด่านป้องที่2 ก็ยังผ่อนคลายมากในตอนนี้
หยี่ เสิ่นยืนอยู่ด้านบนของหินยักษ์และชูนิ้วโป้งให้หลิน ฮวง
หลิน ฮวงจึงชี้ไปที่โจว เล่อซึ่งอยู่ติดกับเขาและส่งข้อความไปยัง หยี่ เยว่หยู่เพื่ออธิบายว่ามันเป็นความคิดของโจว เล่อ
ช่วงบ่ายต่อมา ทุกคนก็ผ่อนคลายมากขึ้น พวกเขามีเวลาที่กินและพักผ่อน
เมื่อเห็นแสงแดดที่อยู่เบื้องหลังภูเขา หยี่ เยว่หยู่ก็ได้อธิษฐานว่าจะไม่มีอะไรผิดพลาดในช่วงค่ำคืนและจ้าวแห่งนักล่าจะมาถึงทันเวลาเพื่อฆ่ามอนสเตอร์ และจบเรื่องนี้
มันเป็นเวลาหกโมงเย็นและท้องฟ้าเริ่มจะมืด เสียงคำรามของมอนสเตอร์เริ่มทวีความรุนแรงขึ้น
หยี่ เสิ่นยืนอยู่ด้านบนของหินยักษ์และมองไปในระยะไกล
เขาเห็นกลุ่มของสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นมอนสเตอร์กว่าแสนตัว ใกล้ๆกับเมืองขนาดเล็ก เขากำลังจะพูดอะไรบางอย่างขณะที่แหวนหัวใจจักรพรรดิสั่น
หลินฮวงและแหวนของคนอื่นก็สั่นพร้อมกัน
เนื่องจากเขามีเวลาตอบสนอง หลินฮวงจึงเปิดแหวนหัวใจของจักรพรรดิ
การแจ้งเตือนข่าวสารปรากฏขึ้นบนหน้าเพจ
“ตั้งแต่ช่วงเช้าตรู่เมื่อวานนี้ การบุกของมอนสเตอร์เกิดขึ้นทางฝั่งตะวันออกของ เขต7 ความหนาแน่นและระยะครอบคลุมของการโจมตีครั้งนี้อยู่ที่เมืองขนาดเล็ก 7D120 7D122 และ7D123 ทั้งสามล้วนถูกทำลายจนราบคาบ ไม่มีผู้รอดชีวิต ผู้คนได้ตายไปมากกว่ากว่า670,000 คน เช่นเดียวกันได้เกิดขึ้นกับเมืองขนาดเล็ก7D121 แต่ข้อมูลยังไม่ชัดเจน จ้าวแห่งนักล่ากำลังมุ่งหน้าไปที่นั่น เราจะอัปเดตให้แก่คุณแบบเต็มรูปแบบเมื่อเราได้รับรายละเอียดเพิ่มเติม ...”
เมื่อเห็นข่าวพวกเขาส่วนใหญ่ที่กำลังผ่อนคลายอยู่ เขาก็กลายเป็นตึงเครียดในทันที
"ไม่ดีแน่... "
หลิน ฮวงขมวดคิ้ว เมืองใกล้เคียงล้วนถูกทำลายโดยมอนสเตอร์ มีเพียงเมืองเดียวที่ยืนหยัดได้ซึ่งก็คือเมืองภูเขาหิมะ จ้าวแห่งมอนสเตอร์จะต้องมุ่งเป้าหมายมาที่เมืองภูเขาหิมะต่อไป เนื่องจากมันได้รับบาดเจ็บจ้าวแห่งนักล่ารอบๆพื้นที่นั้น มันจะไม่หยุดจนกว่ามันจะฆ่าทุกคนที่อยู่รอบรังมัน! "