ตอนที่ 128 จิ้งจอกทะเลทราย

หานเซิ่นกับแกมเบิลหันมามองหน้ากัน และวิ่งตามหวังเหมียนเหมียนไป

หวังเหมียนเหมียนมีทักษะการต่อสู้ที่ดีมาก เธอสามารถสู้กับมอนสเตอร์กลายพันธ์ได้ด้วยการใช้ไฮเปอร์จีโนหลายอย่าง

คนอื่นๆที่เหลือแยกกันไปคนละทาง เพื่อพยายามโอบล้อมมอนสเตอร์เอาไว้

แต่ดูเหมือนมอนสเตอร์กลายพันธ์จะค่อนข้างฉลาด มันวิ่งหนีไปทันที เมื่อเห็นคนจำนวนมากเข้ามาใกล้มันในระยะ 50 ฟุต

"หยุดนะ!" หวังเหมียนเหมียนเรียกวิญญาณอสูรสำหรับขี่ออกมาอย่างรวดเร็ว ซึ่งเป็นหมีขนสีเงิน เธอกระโดดขึ้นไปขี่หลังมัน และไล่ตามมอนสเตอร์กลายพันธ์ไป

เมื่อเห็นเช่นนั้นทุกคนก็เรียกวิญญาณอสูรออกมาขี่เช่นกัน และพยายามตามหวังเหมียนเหมียนไปติดๆ

แต่มอนสเตอร์กลายพันธ์วิ่งได้ค่อนข้างไว ทำให้พวกเขาเริ่มโดนทิ้งห่างไปเรื่อยๆ

หวังเหมียนเหมียนรีบเร่งให้อสูรของเธอวิ่งเร็วขึ้นไปอีก

"หวังเหมียนเหมียน อย่าไล่ตามมันไป มันอันตรายมาก" แกมเบิลร้องตะโกนออกมา

"ไม่ต้องห่วง ฉันฆ่ามันได้ รีบๆตามมันไป" หวังเหมียนเหมียนไม่ต้องการให้มอนสเตอร์หนีไป ดังนั้นเธอจึงควบอสูรไปด้วยความเร็วสูงสุด

หานเซิ่นกับแกมเบิลหันมามองหน้ากันอีกครั้ง แล้วรีบตามเธอไปอย่างรวดเร็ว แต่อสูรของหวังเหมียนเหมียนเป็นระดับเลือดศักดิ์สิทธิ ซึ่งมันวิ่งได้ไวกว่าอสูรของหานเซิ่น ทำให้เขาตามเธอไม่ทัน

ทีมของหานเซิ่นควบสัตวขี่ตามไปด้วยความเร็วสูงสุด และพยายามจะไม่ให้ทิ้งห่างมากเกินไป แต่พวกเขาไม่ได้กังวลมากนัก เพราะทีมนี้แข็งแกร่งพอที่จะต่อกรกับมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิก็ยังได้

หวังเหมียนเหมียนมองไปรอบๆ และไม่เห็นมอนสเตอร์ตัวอื่นๆเลย นอกจากตัวที่เธอกำลังตามอยู่ บวกกับเธอไม่ต้องการปล่อยให้มันหนีไปได้ ดังนั้นเธอจึงเร่งให้อสูรของเธอวิ่งตามมันไปอย่างต่อเนื่อง

"มันไปไหนแล้วเนี่ย?" เธอไล่ตามมันมาจนถึงเนินทรายแห่งหนึ่ง เจ้าหมีอสูรเลือดศักดิ์สิทธิของเธอเหนื่อยจนลิ้นห้อยแล้ว ถึงมันจะเป็นอสูรระดับเลือดศักดิ์สิทธิก็จริง แต่ดูเหมือนมันจะถนัดการใช้กำลังต่อสู้มากกว่าการวิ่ง เธอเรียกวิญญาณอสูรมีดคู่ออกมา และรีบวิ่งไปต่อ

แต่ทันใดนั้นเอง มอนสเตอร์กลายพันธ์ก็หันมายิ้ม ซึ่งทำให้เธอรู้สึกกลัว

เมื่อเธอวิ่งผ่านเนินทรายไป เธอก็เห็นมอนสเตอร์แบบเดียวกับตัวที่เธอตามมา แต่มีสีเทา กำลังเดินออกมาจากหลังเนินหลายตัว จากที่เธอกวาดสายตามองดู มันน่าจะมีอย่างน้อยๆร้อยตัว

หวังเหมียนเหมียนรู้สึกช็อค เธอเพิ่งตระหนักว่าถูกมันล่อเข้ามาในรังของมัน แม้ว่าตัวอื่นๆจะเป็นระดับโบราณ แต่พวกมันก็มีจำนวนเยอะเกินไป เธอไม่มีทางรับมือพวกมันได้หมด หวังเหมียนเหมียนหันหลัง และวิ่งกลับไปหาอสูรหมีสีเงินของเธอ มอนสเตอร์จำนวนมากวิ่งไล่ตามเธอมาเหมือนกับคลื่นสึนามิ

โชคดีที่หานเซิ่นกับเเกมเบิลไม่ได้อยู่ห่างจากเธอมาก หานเซิ่นเห็นหวังเหมียนเหมียนถูกฝูงมอนสเตอร์ไล่ตามมา เขารีบเรียกธนูวิญญาณอสูรอสรพิษเขาดำออกมา และเล็งยิงไปยังทิศทางที่เธอวิ่งมา

หวังเหมียนเหมียนถูกพวกมอนสเตอร์ล้อม ถึงหมีสีเงินของเธอจะแข็งแกร่ง แต่มันก็ไม่สามารถฝ่าวงล้อมมอนสเตอร์จำนวนมากออกไปได้ หวังเหมียนเหมียนพยายามกวัดแกว่งมีด แต่เธอก็ไม่สามารถจัดการกับมอนสเตอร์จำนวนมากที่ล้อมเธออยู่ได้ทั้งหมด

เมื่อเห็นกรงเล็บที่กำลังจะตะปบมาที่ไหล่ และฟันที่กำลังจะกัดมาที่คอของเธอ หวังเหมียนเหมียนเริ่มรู้สึกสิ้นหวัง ในตอนนั้นเองก็มีเสียงบางอย่างพุ่งผ่านอากาศมา มอนสเตอร์ที่ล้อมเธออยู่ เริ่มล้มลงไปบนพื้นทีละตัวๆ

สวบ!สวบ!สวบ!

ลูกธนูพุ่งมาจากระยะไกล และฆ่ามอนสเตอร์ตายไปทีละตัวๆ ไม่นานมอนสเตอร์ทั้ง 8 ตัวที่ล้อมเธออยู่ก็ถูกฆ่าจนหมด มอนสเตอร์ที่ทำท่าจะเข้ามาจู่โจมเธอจะถูกยิงทันที ไม่มีลูกไหนพลาดเป้า ลูกธนูพุ่งผ่านหน้าของหวังเหมียนเหมียนไป โดยไม่ทำให้เธอได้รับบาดเจ็บแม้แต่ปลายเล็บ

"พี่หาน!" หวังเหมียนเหมียนเห็นหานเซิ่นกำลังควบอสูรวิ่งมาหาเธอ ขณะยิงธนูไปด้วย มอนสเตอร์จำนวนมากถูกเขาฆ่าตาย

หวังเหมียนเหมียนช็อคกับสิ่งที่เห็น ไม่นานก็เริ่มเปลี่ยนเป็นความระทึกใจ หานเซิ่นอยู่ห่างจากเธอเกือบ 1 ไมล์ แต่เขายังยิงได้อย่างแม่นยำ เธอไม่เคยเห็นแบบนี้มาก่อนในชีวิต

ในบรรดาทีมที่มาด้วยกันนอกจากหานเซิ่นแล้ว ซูเสี่ยวเฉียวถือว่าฝีมือยิงธนูดีที่สุด แต่เขาก็ไม่มีทางยิงจากระยะไกลขนาดนี้ได้ ถึงเขาจะมีธนูที่สามารถยิงระยะนี้ได้ก็ตาม เขาก็จะไม่มีทางยิงได้แม่นยำ

หวังเหมียนเหมียนรู้สึกสนุกขึ้นมา เธอรีบเร่งให้หมีขนสีเงินของเธอวิ่งตรงไปที่หานเซิ่น ขณะเดียวกันเธอก็กวัดแกว่งมีด เพื่อจัดการมอนสเตอร์ที่วิ่งเข้ามา

เธอไม่กังวลอีกต่อไป เพราะต่อให้เธอจัดการพวกมันไม่ทัน ลูกธนูของหานเซิ่นก็จะพุ่งเข้ามาจัดการมอนสเตอร์ให้

ระยะห่างระหว่างพวกเขา 2 คนเริ่มใกล้ขึ้นมากเรื่อยๆ ไม่นานพวกเขาก็วิ่งมาสมทบกับหวังเหมียนเหมียนได้ แต่เมื่อพวกเขามองไปรอบๆแล้ว พวกเขาก็ต้องช็อค เพราะมีมอนสเตอร์ตัวสีเทานับพันล้อมพวกเขาอยู่

"บ้าเอ้ย มอนสเตอร์พวกนี้ฉลาดมาก พวกมันล่อให้พวกเราเข้ามาติดกับดักของพวกมัน" ซูเสี่ยวเฉียวร้องออกมาขณะดึงสายธนู

"ทั้งหมดเป็นความผิดของฉันเอง" หวังเหมียนเหมียนตำหนิตัวเอง

"ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาพูดว่าใครผิดใครถูก พวกเราต้องหาทางฝ่าวงล้อมของพวกมันออกไป"

หานเซิ่นนำทีมฝ่าออกไปในทิศทางเดิมที่พวกเขาวิ่งมา

เขาวิ่งไปได้ไม่ไกลมาก เขาก็ต้องพบว่าดินด้านหน้าสั่นสะเทือน และมี หนอนขนาดยักษ์โผล่ออกมาจากพื้นทราย มันดูเหมือนหนอนไหม แต่มีขนาดเท่ากับขบวนรถไฟ มันอ้าปากขนาดใหญ่ของมัน และพยายามจะเขมือบพวกเขา

"เวร! มันคือ ร็อคเวิร์ม มันต้องมีมากกว่า 1 แน่ พวกมันชอบอยู่กันเป็นกลุ่ม"

หานเซิ่นบังคับอสูรของเขาเปลี่ยนทิศทางทันที เขาเริ่มกังวล เขาอ่านได้ข้อมูลของร็อคเวิร์มมา แม้ว่ามันจะเป็นมอนสเตอร์ระดับโบราณ แต่พวกมันก็มีขนาดใหญ่และแข็งแกร่งมาก บวกกับพวกมันเครื่องที่ได้ไว และยังซ่อนตัวอยู่ในทรายได้ มันเป็นหนึ่งในมอนสเตอร์ที่น่ากลัวที่สุดในทะเลทรายปีศาจ