บทที่ 18: ทางออก
บทที่ 18: ทางออก
หวดกิ่งไม้ไปในอากาศ ไทร์มองไปรอบ ๆ แล้วพบบางสิ่งที่ทำให้อึดอัดใจ
"ฮ่าาาาา...ข้าอยู่ที่ไหน? ข้าคงจดจ่ออยู่กับการหนีเจ้าสัตว์ประหลาดตัวนั้นมากเกินไป มันไม่มีทางเลยที่ข้าจะนึกทางกลับที่ผ่านนานมาแล้ว"
ถึงแม้ว่าตอนนี้ ไทร์จะมีทักษะในการสู้รบแต่เขาก็ยังขาดประสบการณ์ในการต่อสู้ที่แท้จริง และนอกจากนี้เขายังไม่มีเบาะแสพลังบางอย่างของสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าสัตว์ประหลาดเวทย์มนต์พึงมี แต่เขาตระหนักเป็นอย่างดีถึงอันตราย และรู้ว่าแม้กระทั่งถ้าเขามีพลังเต็มร้อย เขาเองก็ยังไม่คู่ควรที่จะสู้กับสัตว์ร้ายอยู่ดี
ดังนั้นแทนที่เขาจะกระตือรือร้นที่จะทดสอบทักษะใหม่ ๆ แต่เขาก็ยังคิดหาวิธีที่จะออกจากสถานที่ที่ถูกทอดทิ้งนี้
ในความเป็นจริง ไทร์อยากจะไปที่ที่ลูนาเรียอยู่ในคฤหาสน์ของฮิลเลียร์ดุ๊กดอม แต่เขาไม่ได้โง่ และเขารู้จากการประชุมของดุ๊กในเช้านี้ว่ามีด้านอื่น ๆ ที่ยังสงสัยในตัวลูนาเรีย แม้ว่าดุ๊กจะสลัดความสงสัยไปและบอกว่าตัวตนของลูนาเรียมีความปลอดภัยสำหรับตอนนี้ แต่ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะไม่สงสัยเธออีกต่อไป หรืออย่างน้อยที่สุดพวกเขาจะต้องขุดเรื่องเก่า ๆ เพื่อที่จะหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับลูนาเรีย ถ้าไทร์พุ่งไปที่นั่นอย่างเปิดเผยในคฤหาสน์ดุ๊กดอม แม้ว่าเขาจะไม่ทราบว่าเครือข่ายข้อมูลมีความแข็งแกร่งเพียงใด แต่เขารู้สึกได้จากสัญชาตญาณว่าเขาจะพบเจอได้ทันที และนี่ถูกอ้างอิงจากหินรูปภาพเวทย์มนต์ เพราะถ้าพวกเขามีบางสิ่งที่เหมือนกับเวทย์มนต์เช่นนั้น พวกเขาก็อาจมีอะไรบางสิ่งที่จะค้นพบเขาได้ทันทีเมื่อมาถึงคฤหาสน์ดุ๊กดอม
ดังนั้นแม้ว่าเขาจะกังวลเกี่ยวกับสถานการณ์ด้านฝั่งลูนาเรีย แต่เขาก็ยังไม่สามารถไปที่คฤหาสน์ฮิลเลียร์ดุ๊กดอมได้ในตอนนี้ ไม่มีอะไรที่จะบอกได้ว่าพวกเขาจะทำอะไรกับลูนาเรียนอกเหนือจากการสอบปากคำ เพราะเหตุนี้เองล่ะไทร์จึง
"อ้างอิงจากสิ่งที่หินรูปภาพเวทย์มนต์ที่แสดงออกมา ทิศทางที่ดวงอาทิตย์ขึ้นควรจะเป็นทิศตะวันออกสินะ"
ไทร์จ้องดวงอาทิตย์ที่กำลังขึ้นและพูดกับตัวเองว่า
"ถ้าข้าสามารถหาแผนที่ไปหาลูนาเรีย ข้าจะสามารถออกจากที่นี่ได้สำเร็จ"
หลังจากเขาพูดเขาก็ลงมือปฎิบัติทันทีที่เขาตัดสินใจในไอเดียนี้ ทันใดนั้น ไทร์ก็รวบรวมความตั้งใจทั้งหมดไปที่ลูนาเรีย
2
"เอ่ออ พี่ลีอาห์ พอดีข้าต้องการยืมแผนที่ทางเข้าจักรวรรดิเพื่อดูผ่าน ๆ ถ้าเป็นไปได้พี่เอาแผนที่ที่มีชื่ออาณาจักรกำกับไว้ด้วยมาได้มั้ย" ลูนาเรียกอดมือเล็ก ๆ ของลีอาห์และอ้อนวอนผู้ที่ได้เดินเคียงข้างเธอ
การขอร้องประเภทนี้คือการปล่อยหมัดแบบเงียบ ๆ และไม่ว่าใครอยู่ที่โดนขอร้องจะไม่คิดปฏิเสธ ลีอาห์ก็เป็นหนึ่งในนั้นที่ไม่กล้าปฎิเสธ แม้ว่าเธอยังคงถามด้วยความสับสนบางอย่าง
"แน่นอนข้าเอามาให้ได้ แต่เจ้าต้องการแผนที่นี้ไปเพื่ออะไรล่ะ?"
"พี่ลีอาห์ พี่จำได้ไหมว่าข้าสูญเสียความทรงจำไปตั้งแต่เมื่อไหร่? การดูแผนที่ช่วยเพิ่มความรู้ทั่วไปและประสบการณ์และในกรณีที่ข้าจำสถานที่ที่ข้าเคยอยู่ได้ ข้าอาจจะนึกอะไรบางอย่างออกมาก็ได้นะ"
ลูนาเรียได้คิดข้อแก้ตัวมาก่อนหน้านี้และใช้มันอย่างเป็นธรรมชาติโดยไม่ต้องพึ่งพาอุปกรณ์ไรทั้งสิ้น ลีอาห์ได้ตกเป็นเหยื่อของลูนาเรียเรียบร้อย หลังจากทั้งหมดนี้ไม่มีเหตุผลที่แท้จริงสำหรับเธอที่จะสงสัยนางฟ้าตัวน้อยนี้
"เจ้าพูดถูกแล้ว! งั้นไปที่ห้องสมุดกัน ที่นั่นน่าจะมีแผนที่ทวีปใหญ่อยู่ และมันน่าจะเป็นรายละเอียดที่ชัดเจนมาก"
"เอาล่ะ ขอบคุณมาก ๆ นะพี่ลีอาห์"
3
โลกโนอาห์.....ทวีปกาเบรียล นี่เป็นสิ่งที่ลูนาเรียอ่านได้จากแผนที่
พื้นที่ที่มีอิทธิพลสูงสุดสามอันดับ ถูกแบ่งโดยป่ากลุ่มใหญ่ระหว่างพื้นที่
จักรวรรดิซิซิลี จักรวรรดิเอลเวน (จักรวรรดิซานชิลเซส) และสุดท้ายก็คือจักรวรรดิเวอร์มิลเลี่ยน ซึ่งมีพรมแดนติดกับจักรวรรดิซิซิลี
จักรวรรดิซิซิลีมี 27 อาณาจักรด้วยกัน และ 239 อาณาจักรของดุ๊กดอม และประเทศเล็ก ๆ อีกนับไม่ถ้วน
"ฮิลเลียร์ ฮิลเลียร์.....อ้าาา ที่นี่นี้เอง!" ลูนาเรียชี้ไปที่คฤหาสน์ฮิลเลียร์ดุ๊กดอม ด้วยมือและลากกลับไปยังที่ตั้งแห่งหนึ่งในป่าที่ใหญ่
"ข้าควรจะไปที่นี่ ที่ที่ใกล้ที่สุดคือ......"อาณาจักรมิลเลียค"...อืม มันใหญ่กว่าฮิลเลียร์ถึง 7 เท่า และจากข่าวลือ ฮิลเลียร์ดุ๊กดอมอยู่เกือบอันดับสูงสุดท่ามกลางดุ๊กดอมทั้งหมดอีกด้วย แต่ดูนี่สิ มันไม่ได้ใกล้เคียงกับขนาดของอาณาจักรใดเลย.."
ตอนนี้เส้นทางเดียวที่จะมุ่งหน้าไปยังฮิลเลียร์ ก็คือไปที่ที่ใกล้ที่สุดถัดจากอาณาจักรมิลเลียค ลูนาเรียก็ตัดสินใจขึ้นมาอย่างเงียบ ๆ และเริ่มเดินทางไปทางฝั่งของไทร์
"ท่านลูนาเรียอยู่ที่นี่ไหม?"
ทันใดนั้นหญิงสาวคนหนึ่งสวมเสื้อคลุมสีขาวยาวๆ ปรากฏตัวขึ้นที่ทางเข้าห้องสมุดอย่างเงียบ ๆ ลูนาเรียตกใจแล้วพูดขึ้นมาว่า
"ข้าอยู่ที่นี่ แล้วท่านล่ะ......?"
การตอบกลับของลูนาเรีย ทำให้ดวงตาของหญิงสาวสวมชุดสีขาวแสดงความรู้สึกตกใจเล็กน้อย เนื่องจากนี่เป็นความคาดหวังจากหลายตัวอย่างก่อนหน้านี้ของผู้คนที่ถูกทำให้งงงวย ลูนาเรียจึงใช้มันและพูดอีกครั้ง
"เอ่ออ...ข้าจะรู้ได้ไหมว่าใครกำหนดที่อยู่ของข้า? เจ้าต้องการข้าเพื่ออะไร?" ลูนาเรียพูดซ้ำสองครั้ง และคราวนี้สาวผิวขาวก็ฟื้นขึ้นมา แล้วในตอนที่เธอนึกถึงตอนที่ดูหน้าสาวผิวขาวก็เห็นใบหน้าของสาวผิวซีดจางหายไป
"ข้าขอโทษจริง ๆ ข้าเป็นนักรบผิวขาวแห่งคฤหาสน์ของท่านดุ๊ก มินะ และได้รับคำสั่งจากเซอร์หล่าวเจอรรี่ เพื่อช่วยทดสอบความสัมพันธ์ของธาตุเจ้า"
ทดสอบความสัมพันธ์ของธาตุ? เซอร์หล่าวเจอรรี่ต้องการให้ข้าเป็นนักเวทย์หรือยังไง?
"ข้าไม่รู้หรอกว่าสิ่งไหนถูกต้อง แค่ถามสิ่งที่เซอร์หล่าวเจอรรี่ถามไว้ เขายังกล่าวด้วยว่าความสัมพันธ์แห่งแสงของลูนาเรียเป็นสิ่งที่โดดเด่นกว่าความสัมพันธ์กับธาตุอื่น ๆ และยังมีโอกาสอันยิ่งใหญ่ที่จะกลายเป็นนักเวทย์ได้เลยนะ "
"อย่างนี้นี่เอง อืม ข้าขอขอบคุณเซอร์หล่าวเจอรรี่เป็นอย่างมากที่ห่วงใย ดังนั้นข้าควรทำอย่างไรดี?
"ได้โปรดตามข้ามาที่หอแห่งธาตุ ที่นั่นเราสามารถทดสอบความสัมพันธ์ของลูนาเรียกับองค์ประกอบทั้งหมดได้"
"เอาล่ะ โปรดรอสักครู่ ให้ข้าได้ไปรับท่านลีอาห์....โอ้วใช่สิ ถ้าเธอมากับข้าที่หอแห่งธาตุด้วยจะไม่มีปัญหาใช่มั้ย?"
"แน่นอน"