ตอนที่ 123 ดวลหัตถ์พระเจ้า

ด้วยการอธิบายของซื่อจื้อคัง ทำให้หานเซิ่นพอจะรู้ว่าเรื่องเป็นมายังไง

ในตอนแรก ซื่อจื้อคังเล่นกับเบอร์ดี้ และเอาชนะเบอร์ดี้ได้หลายเกม ซึ่งปกติซื่อจื้อคังจะไม่ค่อยชนะในการเล่นผ่านเน็ตเท่าไหร่ ทำให้เขาโม้มากเกินไป

ถึงซื่อจื้อคังจะคุยโวก็จริง แต่เขาก็พูดเกี่ยวกับเรื่องของตัวเอง แม้จะเป็นแบบนั้น เบอร์ดี้ก็โกรธมาก เธอไปขอให้แมนก็อดมาแก้แค้นให้ ซึ่งเป็นผลมาจากการที่ซื่อจื้อคังนั้นขี้คุยมากเกินไป

แต่กระนั้นแมนก็อตก็มาด่าซื่อจื้อคังต่างๆนานา ทำให้เบอร์ดี้ชอบใจมาก

ซื่อจื้อคังไม่ได้พิมพ์ตอบโต้อะไร เพราะเขาเองก็ไม่มั่นใจว่าจะชนะแมนก็อตได้ มันทำให้เขาหัวเสียมาก

"เซิ่นมาช่วยฉันหน่อย จัดการไอ้คู่นี้หน่อย มันกวนประสาทมาก" ซื่อจื้อคังพูดอย่างโกรธจัด

"โอเค" หานเซิ่นเปิดคอมของเขาและเข้าเกม

"รอก่อนเถอะ ฉันเรียกน้องชายของฉันแล้ว เขาจะมาสั่งสอนนาย เดี๋ยวได้รู้ว่าใครกันแน่ที่กาก"

เมื่อซื่อจื้อคังเห็นหานเซิ่นเข้าเกมมา เขาก็รีบพิมพ์ใส่แมนก็อดทันที

"ฮาฮา ใครจะมามันก็เหมือนกันแหละ น้องชายของขยะมันก็เป็นขยะเหมือนกัน ฉันจะเอาชนะพวกขยะเมื่อไหร่ก็ได้" แมนก็อคพิมพ์ตอบกับมา

"เออ งั้นรอแปป" ซื่อจื้อคังหันไปเร่งให้หานเซิ่นเข้ามา

เหตุผลหลักที่ซื่อจื้อคังเล่นเกมนี้ก็เพราะอยากจะสมัครเข้าชมรมหัตถ์พระเจ้า ถึงแม้ว่าเขาจะเข้าชมรมได้ เขาก็ต้องเสียโอกาสในการเข้าชมรมอื่นๆ มันทำให้เขารู้สึกเสียดาย และต้องการพัฒนาฝีมือให้มากที่สุด เพราะไหนๆก็เลือกทางนี้แล้ว ยิ่งกว่านั้นจีเหยียนหรันก็เป็นหญิงสาวที่สวยมาก ซึ่งเป็นดาวประจำชมรม ทำให้เขายิ่งต้องพยายามหนักขึ้นไปอีก

นั้นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงใช้เวลาส่วนมากในการเล่นเกมนี้ เขาไม่ได้คิดว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้น มันทำให้เขาโกรธตัวเองที่ต้องพึ่งหานเซิ่น

"ฮาฮา ไม่ว่านายจะเรียกใครมาช่วยยังไง พี่หวังหลงก็เป็นถึงผู้เชี่ยวชาญและเป็นตัวหลักในชมรมหัตถ์พระเจ้า แล้วเขาก็ยังติด 1 ใน 20 อันดับของการแข่งขันเมื่อปีก่อนด้วย" เบอร์ดี้พิมพ์กลับมาอย่างภูมิใจ

"น้องสาวที่น่ารัก พวกเราต้องออมมือให้พวกเขาหน่อย พวกเขาจะได้มีความหวังบ้าง ฮาฮา..." หวังหลงพิมพ์

มันเป็นโอกาสหายากที่จะได้โชว์ต่อหน้าผู้หญิง เขาต้องทำมันให้ดี แมนก็อดดูมั่นใจมาก

เขาเป็นสมาชิกตัวหลักของชมรมหัตถ์พระเจ้า และเขาก็รู้จักผู้เล่นฝีมือดีทุกคนในโรงเรียน เขาสามารถจำไอดีของคนเก่งๆได้หมด

ไม่นานหวังหลงก็เห็นมีคนเข้ามาในห้อง เขาเช็คดูชื่อไอดี และเกือบจะหัวเราะออกมา

"แฟนผมคือ–จีเหยียนหรัน ไอ้นี่มันหาเรื่องใส่ตัวซะแล้ว ฮาฮา กล้าดียังไงมาตั้งชื่อแบบนี้"

หวังหลงถาม "นี่หรอน้องชายนาย?"

"ใช่ มีปัญหาอะไรรึป่าว?"

ซื่อจื้อคังไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่นัก ถึงเขาจะรู้ว่าหานเซิ่นนั้นเก่งมาก แต่อีกฝ่ายก็เป็นถึงระดับท็อปของโรงเรียน ซึ่งก็ถือว่าเป็นระดับมืออาชีพได้เลย ซื่อจื้อคังไม่มั่นใจว่าหานเซิ่นจะเอาชนะเขาได้

"ไม่มีปัญหา ฉันก็ตั้งใจจะเล่นแบบสบายๆอยู่แล้ว แต่พอเห็นชื่อไอดีแล้ว ฉันคงต้องสั่งสอนมันหน่อย" หวังหลงส่งคำชวนให้หานเซิ่น

หานเซิ่นกดตกลงอย่างไม่ลังเล และทั้ง 2 คนก็เข้าไปในเกม

"หมอนี่เป็นคนแบบไหนกันถึงกล้าตั้งชื่อแบบนี้ ไม่อายบ้างรึไง" เบอร์ดี้พิมพ์

"เดี๋ยวเราจะได้รู้ว่าใครน่าอายกว่ากัน" ซื่อจื้อคังสวนกลับไป ถึงเขาไม่มั่นใจว่าใครจะชนะ แต่เขาจะไม่ยอมให้ใครมาดูถูกน้องชายเขา

"ผลลัพธ์มันเห็นชัดๆอยู่แล้ว ขยะอย่างพวกนายไม่มีทางชนะพี่หวังหลงได้" เบอร์ดี้ยังไม่ยอมเลิกลา

ซื่อจื้อคังกัดฟัน แต่เขาไม่ได้ตอบโต้อะไร เพราะถ้าเขายังพิมพ์ต่อ อีกฝ่ายก็จะไม่ยอมหยุดสักที และซื่อจื้อคังก็ไม่มั่นใจผลการแข่งขันด้วย หวังหลงเป็นถึงท็อป 20 ของโรงเรียน หานเซิ่นอาจจะชนะไม่ได้

หวังหลงพร้อมที่จะสอนบทเรียนให้กับหานเซิ่น และเนื่องจากเป็นการสั่งสอน เขาจะไม่จิ้มแค่จุดที่อยู่ฝั่งตัวเองเท่านั้น เขาจะไปแย่งจุดฝั่งหานเซิ่น และจะพยายามไม่ปล่อยให้หานเซิ่นได้แม้แต่จุดเดียว

"เด็กน้อย วันนี้คงไม่ใช่วันของเอ็ง ถึงต้องมาเจอกับฉัน"

เมื่อหวังหลงเห็นจุดแสงปรากฏขึ้นมา เขาก็ยื่นมือออกไปกดจุดที่ฝั่งตรงข้าม

แต่เมื่อมือของเขาเข้าไปใกล้จุด เขาก็ต้องประหลาดใจ เพราะว่าคู่ต่อสู้กดมันไปเรียบแล้วแล้ว เขาตัดสินอย่างรวดเร็วว่ามันเป็นแค่โชค และไปพยายามจิ้มจุดอื่นๆต่อไป

แต่แล้วเรื่องแบบเดิมก็เกิดขึ้นอีกครั้ง มันทำให้เขารู้สึกหน้าชา และเบอร์ดี้เองก็ตกตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น

แต่ละครั้งที่หวังหลงยื่นมือออกไป หานเซิ่นก็จะไปกดจุดที่เขาตั้งใจจะกดมันทุกครั้ง ทำให้เขายังได้ 0 คะแนน หลังจากที่พยายามไปทั้งหมด 12 ครั้ง

"เวร ฉันเจอเทพเข้าให้แล้ว" หวังหลงเริ่มตื่นตระหนก เขายอมแพ้ที่จะไปกดจุดของฝั่งหานเซิ่น แล้วเขาเปลี่ยนมาโฟกัสที่ฝั่งตัวเองแบบเต็มตัว

แต่มันก็สายเกินไปแล้ว คะแนนตอนจบคือ 100 ต่อ 29 หานเซิ่นได้ทุกจุดของฝั่งตัวเอง ในขณะที่หวังหลังได้แค่ 29 ซึ่งเขาพลาดไปถึง 71 จุด

เมื่อเห็นคะแนน สีหน้าของเบอร์ดีก็มืดมนทันที ขณะที่ซื่อจื้อคังหัวเราะออกมาและพิมพ์ว่า

"นี่หรอท็อป 20 ของโรงเรียน? น้องสาว เธอมันโง่ 100 ต่อ 29 ถ้าคนแบบนี้สามารถเป็นท็อป 20 ได้ ชมรมหัตถ์พระเจ้ามันก็คงห่วยไม่ต่างกัน น้องสาวฟังฉันนะ เขากำลังโกหกเธอ เพราะต้องการเงินจากเธอ มันจะยังดี ถ้าเธอเลิกกับเขาตอนนี้ อย่าถลำลึกไปมากกว่านี้..."

เบอร์ดี้เงียบ ขณะที่หวังหลงหน้าซีด เขาส่งคำชวนไปหาหานเซิ่นอีกครั้ง เขาคิดว่าบางทีเที่ขาอาจจะแพ้เพราะว่ากลยุทธ์ไม่ดี และเขาเล็งไปที่จุดของอีกฝ่ายมากเกินไป เขาต้องการพิสูจน์ตัวเอง มิฉะนั้นมันจะน่าอับอายสำหรับเขามาก

หานเซิ่นกดตกลง และทั้ง 2 คนก็เริ่มเล่นกันอีกครั้ง ในครั้งนี้หวังหลงพยายามโฟกัสมาที่จุดในฝั่งของตัวเอง เขาไม่แม้แต่จะหันไปมองฝั่งหานเซิ่น แต่กระนั้นเบอร์ดี้ก็เห็นถึงความแตกต่างของความเร็ว เหมือนกับจักรยานแข่งกับรถมอเตอร์ไซต์ แม้แต่คนที่เล่นไม่เป็นก็ยังดูออกว่าทั้ง 2 คนห่างชั้นกันมาก