TWO Chapter 110 การเก็บเกี่ยวผลกำไร

TWO Chapter 110 การเก็บเกี่ยวผลกำไร

ไกอา ปีที่ 1 เดือนที่ 4 วันที่ 30

มันเป็นอีกครั้งที่ทำการขายเกลือจากนาเกลือ ซึ่งสามารถทำกำไรได้ 3,600 เหรียญทอง

สำหรับธุรกิจหลักอื่นๆของดินแดน เหมืองแร่หลางซานสามารถทำกำไรได้ถึง 8,500 เหรียญทอง เนื่องจากจำนวนคนงานเหมืองเพิ่มขึ้นเป็น 5,000 คน ซึ่งมากกว่าคนงานนาเกลือ มันจึงกลายเป็นอุตสาหกรรมที่ใหญ่ที่สุดในดินแดน

เมื่อรวมกับเงิน 900 เหรียญทอง ที่เขายังมีเหลืออยู่กับตัว ในตอนนี้ โอหยางโชวจึงมีงานมากถึง 13,000 เหรียญทอง จำนวนนี้ดูเหมือนจะมหาศาล แต่เมื่อต้องหักค่าใช้จ่ายในแต่ละวัน เงินที่สามารถนำมาใช้ได้จริงจึงมีไม่มีมากนัก

โอหยางโชวมอบเงิน 5,000 เหรียญทอง ให้กับกรมการเงิน เพื่อใช้เป็นค่าใช้จ่ายทางการเงินของดินแดน

ส่วนแรกคือ ค่าใช้จ่ายทหารทหาร ยิ่งกองทัพขยายตัว ค่าใช้จ่ายก็ยิ่งมากขึ้น เพียงแค่ค่าใช้จ่ายทางทหารก็มีจำนวนมากแล้ว

นับตั้งแต่ดินแดนเป็นอิสระทางการเงิน โอหยางโชวได้มอบเงินให้กับทหารถึง 10 เท่า โดยทหารขั้น 1 จะได้รับเงินเดือน 10 เหรียญเงิน/เดือน, ทหารขั้น 9 จะได้รับเงินเดือน 90 เหรียญเงิน/เดือน, หัวหมู่ จะได้รับเงินเดือน 1 เหรียญทอง/เดือน, นายกอง จะได้รับเงินเดือน 5 เหรียญทอง/เดือน และนายพัน จะได้รับเงินเดือน 20 เหรียญทอง/เดือน

ตัวอย่างเช่นกองพันทหารม้า (ทหารทั่วไป 450 นาย) ค่าเฉลี่ยของทหารคือขั้น 4 รวมค่าใช้ค่ายทั้งหมดของทหารคือ 180 เหรียญทอง, หัวหมู่ 50 นาย รวมเป็นค่าใช้จ่าย 50 เหรียญทอง, นายกอง 5 คน รวมค่าใช้จ่าย 25 เหรียญทอง และนายพัน 1 นาย ค่าใช้จ่าย 20 เหรียญทอง รวมทั้งหมดแล้ว ค่าใช้จ่ายของทั้งกองพันสูงถึง 275 เหรียญทอง/เดือน และมีทั้งหมด 4 กองพัน กองทัพจึงมีค่าใช้จ่ายเงินเดือนของทหารทั้งหมดสูงถึง 1100 เหรียญทอง/เดือน นอกจากนี้ ยังมีค่าอาหาร อาวุธ และอุปรกรณ์ ดังนั้น เมื่อรวมค่าใช้จ่ายที่ต้องจ่ายเบ็ดเสร็จแล้ว มันสูงถึง 1400 เหรียญทอง/เดือน

ส่วนที่ 2 คือ ค่าใช้จ่ายของรัฐบาล กรมและฝ่ายต่างๆมีค่าใช้จ่ายจำนวนมาก พนักงานทั่วไปจะได้รับเงินเดือน 1 เหรียญทอง/เดือน, หัวหน้าฝ่ายจะได้รับเงินเดือน 10 เหรียญทอง/เดือน และเจ้ากรมจะได้รับเงินเดือน 25 เหรียญทอง/เดือน เมื่อรวมกับค่าหมึก, กระดาษ และอื่นๆแล้ว ค่าใช้จ่ายเบ็ดเสร็จของรัฐบาลสูงถึง 500 เหรียญทอง/เดือน

นอกจากนี้ ยังมีค่าใช้จ่ายสาธารณะ โครงการสร้างกำแพงเมือง, คูน้ำ, การอัพเกรดโครงสร้างสิ่งก่อสร้าง, กำแพงเมืองมิตรภาพ และงานถนน คนงานก่อสร้างจะได้รับค่าจ้าง 100 เหรียญทองแดง/เดือน ซึ่งรวมค่าใช้จ่ายของโครงการทั้งหมดเป็น 1,000 เหรียญทอง

นอกเหนือจากนี้แล้ว โรงไม้, เหมืองหิน, เหมืองแร่, ฝ่ายคลังอาวุธ, ฝ่ายธนูและหน้าไม้, โรงผลิตอาวุธ, อุตสาหกรรมที่เกี่ยวข้องกับทางทหารอื่นๆ, โรงเผาอิฐ, โรงผลิตเครื่องปั้นดินเผา, อู่ต่อเรือ และธุรกิจอื่นๆของรัฐบาล มันมีค่าใช้จ่ายรวมมากกว่า 1500 เหรียญทอง/เดือน

โดยเฉพาะธุรกิจทางทหารอย่างกรมคลังอาวุธ การจ้างงานผู้มีความสามารถพิเศษ ต้องเสียค่าใช้จ่ายสูงมาก โดยเด็กฝึกงานจะได้รับเงินเดือน 30 เหรียญเงิน/เดือน, ผู้มีความสามรถพิเศษขั้นต้น จะได้รับเงินเดือน 1 เหรียญทอง/เดือน, ผู้มีความสามรถพิเศษขั้นกลาง จะได้รับเงินเดือน 5 เหรียญทอง/เดือน และผู้มีความสามรถพิเศษขั้นสูง จะได้รับเงินเดือน 10 เหรียญทอง/เดือน

สุดท้าย เป็นส่วนที่มีความสำคัญอีกอย่างหนึ่ง คือ สวัสดิการขั้นพื้นฐาน ทุกคนที่เข้าเมืองมา จะได้รับสวัสดิการนี้ โดยจะได้รับเงิน 15 เหรียญเงิน, ผู้อพยพ 75 คน/วัน รวมเป็นค่าใช้จ่าย 340 เหรียญทอง/เดือน ยังไม่รวมเมืองสาขาอีก 3 แห่ง จึงมีค่าใช้จ่ายรวมกันเกือบ 1,000 เหรียญทอง/เดือน

เพียงแค่ค่าใช้จ่ายเหล่านี้ที่ยังไม่รวมถึงการศึกษาสุขาภิบาลสาธารณะและอื่นๆอีก

ในเดือนเมษายน เมืองมีรายได้อยู่ที่ 1,000 เหรียญทองเท่านั้น ถ้าไม่มีนาเกลือและเหมืองทอง ฝ่ายการเงินคงไม่สามารถจัดการกับค่าใช้จ่ายเหล่านี้ได้

นับตั้งแต่เกิดการปฏิรูปในเดือนกุมพาพันธ์  ไม่มีใครคิดว่าผลลัพธ์จะเป็นเช่นนี้

ในเดือนมีนาคม ปัญหาทางการเงินเหล่านี้ก็เริ่มปรากฎขึ้น มันเป็นเพราะตอนนั้นโอหยางโชวต้องเตรียมเงินเพื่อเข้าร่วมงานประมูล

ในเดือนเมษายนนี้ สถานการณ์ทางการเงินในที่สุดก็เดินไปในทิศทางที่ดีขึ้น แม้ว่าการขาดดุลยังอยู่ในระดับสูง แต่โอหยางโชวก็สามารถใช้ผลกำไรที่ได้นี้ ชดเชยการขาดดุลใน 2 เดือก่อนหน้านี้ได้

อาจกล่าวได้ว่า ในเดือนเมษายนนี้ การปฏิรูปได้เสร็จสมบูรณ์ในที่สุด ในช่วง 2 เดือนที่ผ่านมา มีโครงการมากมายที่ยังไม่รับการอนุมัติหรือยังไม่ได้เริ่มต้น มีเฉพาะนาเกลือกับเหมืองทอง ที่ช่วยแก้สถานการณ์ทางการเงินได้ จึงสามารถนับได้ว่าประสบความสำเร็จในการปฏิรูป

ในตอนนี้ เงินเดือนของคนงานในเมืองซานไห่ ใกล้เคียงกับเมืองหลวงของแผนที่หลักแล้ว ขณะที่ดินแดนอื่นๆยังคงกำลังดิ้นรนเพื่อหาอาหาร  เมืองซานไห่ได้ทำการปฏิรูปสำเร็จแล้ว และกว่า 80% ของผู้อยู่อาศัยก็มีดิ้นรนเพื่อความอบอุ่น ทำให้ความเป็นอยู่ของผู้อยู่อาศัยของเมืองซานไห่ไม่ได้แย่ไปกว่าเมืองหลวงมากนัก

เหตุผลที่โอหยางโชวทำเช่นนี้ ไม่เพียงแต่จะทำให้คนของเขาและดินแดนของเขามั่งคั่ง แรงจูงใจที่สำคัญก็คือ ประโยชน์จากการที่ผู้อยู่อาศัยเพิ่มการใช้จ่ายประจำวัน มันจะช่วยทำให้เศรษฐกิจขยายตัวได้อย่างต่อเนื่อง ตราบเท่าที่พวกเขามีเงิน พวกเขาก็จะเต็มใจที่จะจ่ายมากขึ้น สำหรับทั้ง ค่าอาหาร, เสื้อผ้า, เหล้า และเครื่องประดับ

ทั้งหมดนี้เกี่ยวข้องกับคนอื่น เขาลงทุนขนาดใหญ่ด้วยหวังว่าจะได้รับผลตอบแทนในอนาคตอันใกล้ เขาเพียงแต่ทำให้เค้กก้อนใหญ่ขึ้นเท่านั้น เขาก็สามารถเพิ่มรายได้จากภาษีได้แล้ว และแรงจูงใจที่แท้จริงของเขาก็คือ  ทำให้ดินแดนสามารถคงอยู่ได้ โดยใช้เพียงรายได้จากภาษี ไม่รวมรายได้ธุรกิจและอุตสาหกรรมต่างของรัฐบาล เช่น นาเกลือเขตเหนือและเหมืองแร่หลางซาน

ไม่ว่ายังไงก็ตาม สุดท้ายห่านทองก็จะตายไป เหมืองจะหมดอายุเมื่อมีมีแร่เหลือให้ขุดอีก และนาเกลือ เมื่อถึงจุดหนึ่ง รายได้ของมันก็จะมีสัดส่วนที่น้อยลง เขาต้องคิดถึงอนาคตอยู่เสมอ และโอหยางโชวไม่ต้องการเป็นลอร์ดที่ให้ความสำคัญกับการได้รับเงินระยะสั้นๆเท่านั้น

หลังจากมอบเงินให้กรมการเงินแล้ว เขาก็ยังมีเงินเหลืออีก 8,000 เหรียญทอง เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ต้องการใช้เงินเหล่านี้ออกไปง่ายๆ

สุดท้าย โอหยางโชวก็ไปที่ตลาดขั้นกลาง ใช้เงิน 200 เหรียญทอง ซื้อแบบแปลนตลาดขั้นสูง เขาพร้อมที่จะอัพเกรดและเริ่มเส้นทางการค้าและธุรกิจในส่วนการต่อรองแล้ว เมืองซานไห่จะเริ่มซื้อขายกับพันธมิตรของพวกเขาในไม่ช้า

โอหยางโชวเปิดส่วนรายการพิเศษ(ไอเท็มพิเศษ) และค้นหาเทคนิคลับ นอกเหนือจากเงิน 3,000 เหรียญทอง ที่เขาเก็บไว้เป็นเงินสำรองแล้ว โอหยางโชวมีเงินเหลือสำหรับใช้จ่ายค่าเทคนิคลับที่เขาต้องการ 4,800 เหรียญทอง

ระดับกษัตริย์มีจำนวนน้อยมาก และพวกมันไม่ได้ถูกแบ่งเป็นของปลอมและของจริง เทคนิคลับมีราคาเฉลี่ยอยู๋ที่ ระดับทองแดง(สัมฤทธิ์) 50 เหรียญเงิน, ระดับเหล็กดำ 2 เหรียญทอง, ระดับเงิน 10 เหรียญทอง และระดับทอง 50 เหรียญทอง เทคนิคลับที่เขามอบให้ซ่งเจี๋ยนั้นเป็นเทคนิคระดับทอง และมันยังเป็นเทคนิคลับของจริงด้วย

สำหรับเทคนิคลับที่สูงกว่าระดับทอง พวกมันหายากมาก บางครั้งพวกมันอาจจะปรากฎขึ้น แต่ระดับจักรพรรดิแทบจะไม่ปรากฎในตลาดเลย ส่วนระดับพระเจ้าและระดับนักบุญนัน ไม่มีมีปรากฎในตลาดแน่นอน

โอหยางโชวกำลังรวบรวมเทคนิคลับของจริง และเลือกเฉพาะอันดีๆเท่านั้น โดยไม่คาดคิด เขาได้พบกับเทคนิคลับระดับจักรพรรดิ ‘วิชาหอกตระกูลหยาง’ ราคาอยู่ที่ 1,000 เหรียญทอง

โอหยางโชวซื้อมันโดยไม่ลังเล เสร็จแล้วเขาก็ดูค่าสถานะของมัน

ชื่อ : วิชาหอกตระกูลหลาง(ระดับจักรพรรดิ)

ใช้ร่วมกับ : หอกต้าฮัว,​หอกสงครามบุบผา, หอกซีฉี, หอกสงครามทหาร, หอกหลี่ฮัวปามู่, หอกเสี่ยวฮัว

ท่วงท่า : อสรพิษขาวพ่นพิษ, นกนางแอ่นขโมยรัง, ดินแดนมังกรเขียว, มังกรสะบัดหาง, ปลาไหลหลบหลบตะขอ, สำรวจมหาสมุทร, สิงโตกระโจนหากวาง, ลูกแกะกอดอก, เมฆาเพลิง, มังกรเข้ารัง, กรงเล็บหมาป่าทะลวงหัวใจ, เขตแดนขู่ขวัญ ฯลฯ

ขั้นสูงสุด : หอกทะลวงลำคอ,​หอกฮุ้ยหม่า

การประเมิน : วิชาหอกตระกูลหยาง หรือชื่อเต็ม ‘วิชาหอกหลี่ฮัวตระกูลหยาง’ สืบทอดต่อกันมาจากหยางเหมี่ยวเจิ้น ซึ่งเป็นภรรยาของขุนพลหลี่ซวน แห่งกองทัพหนานซ่ง เทคนิคหอกกล้าแกร่ง มั้งคงทั้งรับทั้งรุก โจมตีเหมือนเข็ม และถอยกลับเเหมือนเส้นด้าย มีความเร็วจนยากที่จะมองทันได้ หอกทะลวงลำคอไม่มีใครสามารถป้องกันได้ ส่วนหอกฮุ้ยหม่าเป็นสิ่งที่แม้แต่พระเจ้าก็ยากที่จะป้องกัน

วิชาหอกตระกูลหยาง ถือได้ว่าเป็นเทคนิคหอกที่ดีที่สุด เนื่องจากมีหลากหลายท่วงท่า ในสมัยราชวงศ์หมิง ฉินจี้กวงชี้ให้เห็นว่าเทคนิคนี้เปลี่ยนรูปแบบได้หลากหลายตามสถานการณ์ จนไม่มีใครสามารถปรับตัวกับมันได้ เมื่อโอหยางโชวได้รับเทคนิคลับนี้ มันก็หมายความว่า ในที่สุด เขาก็มีเทคนิคหอกที่เหมาะกับการฝึกฝนเสียที

เทคนิคลับระดับจักรพรรดิ เป็นสิ่งที่หายากมาก แม้แต่ในชีวิตที่แล้วของเขา และมันก็ไม่มีเทคนิคลับระดับพระเจ้ามากนัก สำหรับเทคนิคลับระดับนักบุญ มันเป็นเพียงแค่ข่าวลือ หรือตำนานเท่านั้น ยังไม่มีใครเคยเห็นมันมาก่อน

การฝึกฝนเทคนิคลับระดับจักรพรรดิเป็นสิ่งที่ยากมาก ผู้ฝึกหอกในสมัยโบราณจะต้องเริ่มฝึกตั้งแต่วัยเด็ก และเฉพาะหลังจากที่หลั่งเลือด เหงื่อ และน้ำตาม พร้อมด้วยความช่วยเหลือจากผู้เชี่ยวชาญเท่านั้น พวกเขาจึงจะฝึกฝนมันได้ ผู้เล่นมักใช้เพียงเทคโนโลยีในการฝึกอบรมเท่านั้น หากพวกเขาไม่ได้ใช้เวลา 4 เดือน ในการฝึกอบรมขั้นพื้นฐานเทคนิคหอกของพวกเขา พวกเขาจะไม่เข้าใจเทคนิคลับนี้

นอกเหนือจากเทคนิคลับระดับจักรพรรดินี้แล้ว โอหยางโชวก็ไม่ได้พบเทคนิคที่เหมาะสมกับเขาอีก

ในขณะที่ไม่มีทางเลือก โอหยางโชวได้ใช้เงิน 3,800 เหรียญทอง เพื่อซื้อเทคนิคลับระดับทองของจริง 76 ฉบับ เขาแทบจะกวาดทุกอย่างที่มีมาจากในตลาด

 

แฟนเพจ : TWOแปลไทย