Eternal Martial Sovereign ตอนที่ 44 – ท่านต้องการแต่งงานกับเขา?
Chapter 44 – ท่านต้องการแต่งงานกับเขา?
ขณะนี้ภายในที่พักอาศัยตระกูลหยาน ดยุคและภรรยาของเขากำลังยืนอยู่ที่ลานนอกบ้านของห้องนอนหยานซือเฟย
“เฟยเอ๋อ พิษของเจ้ากำเริบอีกแล้ว และถ้าเจ้าไม่ใช้เม็ดยาแก้พิษเม็ดนี้ เจ้าอาจจะตาย!” ใบหน้าแม่ของนางเต็มไปด้วยกังวลขณะที่นางเรียกไปที่ห้อง “ฟังแม่ – แล้วรีบออกมา! ชีวิตของเจ้าตกในอันตราย!”
ช่างน่าสงสารที่หญิงสาวคนนั้นได้ล็อกประตูและปฏิเสธที่จะออกมา ซึ่งทำให้เขาพวกเขากังวลไม่รู้จบ
“แม้ว่าข้าจะต้องตาย ข้าก็จะไม่ใช้เม็ดยาแก้พิษของเขา” เสียงหนาวเย็นของหญิงสาวดังออกมาจากภายในห้อง
จากเสียงของนาง พวกเขาสามารถบอกได้เลยว่านางอยู่ในสภาพที่น่าสงสาร นางต้องรวบรวมความแข็งขึ้นมาไม่น้อยเพื่อที่จะพูดและแสดงการตัดสินใจของนาง
“เฟยเอ๋อ มีอะไรไม่ดีเกี่ยวกับนายน้อยหยูเฉินกัน?” แม่ของนางถามอย่างเป็นเรื่องเป็นราว “ไม่ต้องพิจารณาถึงเบื้องหลังของเขาเลย เขาเดินทางทั้งหมดนี้เพื่อมอบเม็ดยาแก้พิษให้กับเจ้า ความจริงใจประเภทนี้ช่างได้ยากและล้ำค่า ยิ่งไปกว่านั้นนายน้อยหยูเฉินคนนี้ก็ยังสง่างามและเกรียงไกร แล้วก็เป็นวีรบุรุษหนุ่มที่คู่ควรกับเจ้าอย่างแท้จริง เหตุใดเจ้าจึงต้องปฏิเสธการแต่งงานนี้?”
“เดินทางทั้งหมดนี้เพื่อมอบเม็ดยาแก้พิษให้แก่ข้า?” เสียงหนาวเย็นดังออกมาอย่างไม่เชื่อ “ถ้าถ้าเขาจริงใจอย่างที่ว่าจริงๆ เหตุใดเขาจึงต้องบังคับข้าให้แต่งงานกับเขา? ฮึ่ม ในความเป็นจริง เขาก็แค่ต้องการข้าและใช้เม็ดยาแก้พิษนี้เป็นของแลกเปลี่ยน”
“เฟยเอ๋อ เจ้ากำลังเข้าใจผิด – นายน้อยหยูเฉินไม่ได้บอกว่าเจ้าต้องแต่งงานกับเขา เขาก็แค่พูดถึงเรื่องนี้ในตอนนั้นก็เท่านั้นเอง” ดยุคยังคงท้อแท้อย่างไม่น่าเชื่อขณะที่เขากล่าว “เจ้าไม่ต้องแต่งงานกับเขาก็ได้ อย่างน้อยที่สุดก็ขอเพียงให้เจ้าใช้เม็ดยาแก้พิษ!”
“ข้ายอมตายดีกว่าจะใช้เม็ดยารักษาของเขา” เสียงตึงเครียดของหยานซือเฟยยังคงหนาวเย็นเหมือนเดิม “อย่าปฏิบัติเหมือนกับข้าเป็นเด็ก ถ้าข้าใช้เม็ดยารักษาจริงๆ แล้วฉินหยูเฉินถามอีกครั้ง ท่านจะไม่สามารถปฏิเสธเขาได้และข้าก็จะต้องปฏิบัติตาม”
“ตั้งแต่เขาแสดงเพื่อแลกเปลี่ยนกับสิ่งนี้ ข้าจะแต่งงานกับเขาได้อย่างไร?” ขณะที่หยานซือเฟยพูด นางก็เริ่มถืออารมณ์เป็นใหญ่มากยิ่งขึ้น “ข้ายอมตายจากพิษนี้ดีกว่าจะต้องถูกบังคับให้เป็นแบบนี้ แม้ว่าข้าจะแต่งงาน ข้าก็ต้องการแต่งงานกับคนที่ข้ารักและเขาก็รักข้าเช่นกัน ข้าปฏิเสธที่จะให้การแต่งงานของข้าเปลี่ยนเป็นการค้าขาย – ถ้ามันต้องเป็นแบบนี้ ข้าปล่อยให้พิษสังหารข้ายังจะดีซะกว่า”
แม้ว่าคำพูดของหญิงสาวจะดูเหมือนรุนแรงอย่างมาก แต่นางก็หมายถึงทุกคน การตัดสินใจของนางทำให้ผู้คนในลานบ้านรู้สึกถึงความรู้สึกเจ็บปวดหัวใจ มันดูเหมือนว่าการเปลี่ยนแปลงจิตใจของนางจะไม่ง่ายนักและมันก็จะเป็นการยากที่จะแก้ไขสถานการณ์นี้
“โธ่ เด็กคนนี้” หยานหรงส่ายหัว เขาไม่เคยคิดเลยว่าลูกสาวของเขาจะดื้อดึงแบบนี้
“สามี พวกเราควรทำอย่างไรดี?” ภรรยาของเขายังคงเป็นห่วงอย่างยิ่ง ในตอนนี้พวกเขาได้พูดเรื่องนี้กันแล้ว แต่ก็ไม่คิดว่าลูกสาวของเขาจะตอบโต้ด้วยวิธีที่รุนแรงแบบนี้ นางปฏิเสธที่จะพบกับฉินหยูเฉินอีกครั้งโดยสิ้นเชิง แล้วนับประสาอะไรกับการแตะเม็ดยาแก้พิษ (ตรงคำว่าสามีนี้จริงๆใช้ Lord นะครับ ใครรู้ว่าเวลาคนในครอบครัวสมัยก่อนเรียกกันเอง Lord จะหมายถึงอะไรบอกด้วยนะครับ)
ดยุคหยานต้องการจะบังคับลูกสาวของเขาให้ใช้เม็ดยา แต่นางก็ปิดประตูไว้แน่น นางกระทั่งได้ข่มขู่ว่าถ้าพวกเขาบังคับนาง นางก็จะเอาชีวิตของนางเอง ปล่อยให้พ่อแม่ของนางไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยืนรอ พวกเขากลัวอย่างลึกซึ้งว่าลูกสาวของพวกเขานั้นจะทำอะไรโง่ๆ
“พี่สาวใหญ่ ข้าพาพี่ใหญ่เซี่ยวหยุนมาแล้ว” ขณะที่พ่อแม่ทั้งสองคนกำลังขมวดคิ้ว เสียงที่ชัดเจนและน่ารื่นรมย์ก็ดังออกมา
“เซี่ยวหยุน?” ท่านหญิงหยานมองไปที่ทางเข้าของลานและมองเห็นเด็กหนุ่มและเด็กสาววิ่งมา เซี่ยวหยุนและหยานซือหยันทั้งคู่วิ่งได้รวดเร็วและได้วิ่งมาตลอดจนถึงที่นี่ จึงหายใจลำบาก
เห็นเด็กหนุ่มคนนี้ คิ้วของดยุคหยานก็ผ่อนคลายลงเล็กน้อย ด้วยเซี่ยวหยุน พวกเขาก็สามารถรักษาชีวิตของลูกสาวเขาไว้ได้อย่างน้อยก็ในตอนนี้ และวิกฤติในปัจจุบันจะดีถ้าได้รับการแก้ไข สำหรับเม็ดยาแก้พิษ พวกเขาจะมีโอกาสเสมอที่จะโน้มน้าวนางมากขึ้น
ถัดจากเขา ท่านหญิงหยานขมวดคิ้วแน่นขณะที่ความดูถูกปรากฏขึ้นในดวงตาของนาง
“ถ้ามันไม่ใช่เพราะเขา เฟยเอ๋อจะไม่กล้าหาญที่จะปฏิเสธเม็ดยาแก้พิษของนายน้อยหยูเฉิน” คิดแบบนั้น การแสดงออกของท่านหญิงหยานก็คล้ำลง
“ท่านพ่อ ท่านแม่ พี่สาวใหญ่เป็นอย่างไรบ้าง?” หยานซือหยันรีบถามหลังจากที่มาถึงลานบ้านและเห็นพ่อแม่ของนางยืนอยู่ที่นั่น
“พี่สาวใหญ่ของเจ้าขังตัวเองอยู่ในห้องของนาง รีบไปพูดกับนางเร็วเข้า” ดยุคถอนหายใจ
“อื้อ” หยานซือหยันตอบกลับขณะที่ขนตายาวของนางกระพือ
“ดยุคหยาน ท่านหญิงหยาน” เซี่ยวหยุนทักทายขณะที่เขาเดินมา
“เราต้องเดือดร้อนเจ้าเกี่ยวกับซือเฟยแล้ว” การแสดงออกของดยุคหยานซีดเซียวลงเล็กน้อยขณะที่มองไปยังเซี่ยวหยุนอย่างสงบ
“อย่ากังเวลเลยดยุคหยาน ข้าจะทำให้พิษภายในร่างกายของพี่สาวใหญ่ซือเฟยคงที่อย่างแน่นอน” เซี่ยวหยุนตอบกลับ
“การใช้มันคงที่คืออะไร?” ท่านหญิงหยานโต้กลับด้วยการแสดงออกที่ไม่เป็นมิตร “เจ้าจะมาที่นี่ทุกวันเพื่อสกัดพิษของนางในอนาคต? นางโตขึ้นแล้ว เจ้าไม่คิดว่าสิ่งนี้จะมีผลต่อชีวิตในอนาคตของนางหรือ?”
"ท่านหมายถึงอะไร ท่านหญิงหยาน?" การแสดงออกของเซี่ยวหยุนมืดครึ้มลงอย่างช่วยไม่ได้ ทุกคนสามารถได้ยินความหายที่ลึกซึ้งในคำพูดของนางได้ – เห็นได้ชัดว่านางค่อนข้างต่อต้านการที่เซี่ยวหยุนได้เห็นหยานซือเฟย
"ไม่มีอะไรมาก" ท่านหญิงหยานตอบอย่างสงบ "ข้าก็แค่หวังว่าเจ้าจะโน้มน้าวให้เฟยเอ๋อใช้เม็ดยาแก้พิษ ดังนั้นเราจึงไม่ต้องสร้างความเดือดร้อนให้เจ้ามาที่นี่เพื่อสกัดพิษนางเสมออีกแล้ว นี่เป็นสิ่งที่ดีสำหรับเจ้าทั้งคู่ ข้ามั่นใจว่าเจ้าจะไม่ปฏิเสธ"
“ฮ่าฮ่า มันดูเหมือนว่าท่านหญิงหยานจะหมายความด้วยสถานต่ำต้อยของข้า การที่ไปเยี่ยมห้องของพี่สาวใหญ่ซือเฟยบ่อบครั้งจะส่งผลต่อชื่อเสียงของข้า ข้าพูดถูกไหม?” เซี่ยวหยุนมีร่องรอยของรอยยิ้มหนาวเย็นบนใบหน้าของเขา ย้อนกลับไปเมื่อหยานซือเฟยถูกพิษ แม้กระทั่งนักกลั่นสกัดเม็ดยาของเขตเมฆาม่วง หยวนซูก็ไม่สามารถที่จะทำอะไรได้ แต่เขากลับช่วยชีวิตนางได้ เขายังคงจำได้ดีว่าท่านหญิงหยานปฏิบัติอย่างสุภาพกับเขาเมื่อตอนนั้นขนาดไหน เฉพาะเมื่อช่วงที่เขาได้ขัดแย้งกับฝางเฮ่าเมื่อสองเดือนก่อนที่ทำให้ท่าทีของนางเปลี่ยนไปทันที
“ถูกต้อง” ท่านหญิงหยานยกคิ้วขึ้น มองดูหนาวเย็นและเย่อหยิ่งขณะที่นางพูดตรงๆว่า “นายน้อยฉินหยูเฉินได้ลดตัวลงมาเพื่อลูกสาวของพวกเราและต้องการจะแต่งงานกับนาง ข้าไม่ต้องการให้เจ้าใกล้ชิดมากเกินไป ดังนั้นมันจะดีที่สุดที่เจ้าจะตัดตัวเองทิ้งไป”
“ท่านต้องการให้ข้าตัดตัวเองออกไปได้อย่างไร?” รอยยิ้มขมขื่นปรากฏบนใบหน้าของเซี่ยวหยุน
“ก็แค่บอกนางว่าเจ้าไม่สามารถสกัดพิษให้นางได้อีกต่อไป ด้วยวิธีนั้น นางจะตกลงแต่งงานกับนายฉินไม่ช้าก็เร็วอย่างแน่นอน” ท่านหญิงหยานกล่าว “ข้าสามารถสัญญาในนามของนายน้อยฉินได้เลยว่าถ้าเจ้าทำเช่นนี้ เราจะมอบของขวัญเป็นเม็ดยาต้นกำเนิดให้เจ้า ด้วยวิธีนั้น เจ้าจะมีโอกาสก้าวเข้าสู่ขอบเขตต้นกำเนิด นี่เป็นโอกาสที่หายาก – เจ้าจะพิจารณามันหรือไม่?”
“เม็ดยาต้นกำเนิด?” รอยยิ้มเย็นชาปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเซี่ยวหยุนขณะที่เขาตอบว่า “ขออภัย แต่ข้าไม่ต้องการเม็ดยาต้นกำเนิดนั้น ยิ่งไปกว่านั้น ข้าไม่สามารถเปลี่ยนแปลงจิตใจของพี่สาวใหญ่ซือเฟยได้ ถ้าท่านต้องการโน้มน้าวนาง ทำมันด้วยตัวเจ้าเอง ข้าจะไปสกัดพิษให้แล้วตอนนี้ ดังนั้นได้โปรดอภัยให้ข้าด้วย”
หลังจากพูดเสร็จ เซี่ยวหยุนก็หมุนตัวแล้วจากไป
“เด็กหนุ่มคนนี้ไม่รู้ว่าอะไรดีสำหรับตัวเอง” ท่านหญิงหยานโกรธมากขณะที่นางกัดฟันและแค่นเสียงภายใน “คางคกที่ต้องการจะกินเนื้อหง ก็ได้แค่เพียงคิดปรารถนา!”
เซี่ยวหยุนได้ถอนกลิ่นอายของเขา ดังนั้นท่านหญิงจึงไม่สามารถตรวจพบการบ่มเพาะที่แท้จริงของเขาได้ ที่ซึ่งได้อยู่ในขอบเขตต้นกำเนิดแล้ว
“เฮ้อ” ดยุคหยาน ผู้ที่หัวได้สับสนวุ่นวายไปสมบูรณ์เนื่องจากเรื่องเกี่ยวกับลูกสาวของเขา ไม่ได้ใส่ใจกับเซี่ยวหยุนมากนัก เมื่อเห็นว่าเซี่ยวหยุนปฏิเสธในลักษณะนี้ เขาก็ทำได้เพียงเขย่าหัวแล้วถอนหายใจ
“ท่านแม่ ท่านกำลังทำอะไรกัน?” หยานซือหยันมองไปขณะที่นางจ้องอยู่ที่แม่ของนาง
“พี่ใหญ่เซี่ยวหยุนมาเพื่อช่วยพี่สาวใหญ่ ท่านพูดกับเขาแบบนั้นได้อย่างไรกัน? ฮึ่ม ท่านมันเป็นพวกวางมาดเป็นผู้ดี ข้าพนันได้เลยว่าท่านต้องการให้พี่สาวใหญ่แต่งงานกับฉินหยูเฉินทันที”
“ซือหยัน นั่นเป็นวิธีที่เจ้าควรพูดกับแม่เจ้า?” ท่านหญิงหยานจ้องมองกลับ
“ฮึ่ม ข้าจะไม่คุยกับท่านอีกต่อไปแล้ว พี่ใหญ่เซี่ยวหยุนไปกันเถอะ” หยานซือหยันบุ้ยปากและลากเซี่ยวหยุนออกไป
“เด็กคนนี้ยังต่อต้านพ่อแม่ของนางอีกหรือ?” ท่านหญิงโกรธอย่างมาก
“ภรรยา” ดยุคหยานส่ายหัวของเขา บอกภรรยาของเขาว่าอย่าพูดอะไรอีกต่อไป มันเป็นเรื่องสำคัญที่ทำให้พิษของลูกสาวพวกเขามั่นคงก่อนเป็นอันดับแรก
“พี่สาวใหญ่ เปิดประตูเร็วเข้า ข้าพาพี่ใหญ่เซี่ยวหยุนมาแล้ว” หยานซือหยันเรียกออกมาขณะที่นางดึงเซี่ยวหยุนไปที่ห้องนอน
“มีเพียงแค่เจ้าสองคนเท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้เข้ามา” หยานซือเฟยกล่าวด้วยเสียงไร้พลัง
“อื้อ” หยานซือหยันพยักหน้า “พี่สาวใหญ่ ข้ารู้ว่าต้องทำอะไร”
ประตูได้เปิดออกขณะที่ใบหน้าซูบผอมและซีดเผือดได้ปรากฏต่อหน้าของพวกเขา เซี่ยวหยุนรู้สึกว่าหัวใจของเขาถูกบีบรัดด้วยความเจ็บปวดเมื่อมองนาง
“เข้ามา” ดวงตาของหยานซือเฟยมืดมัวและไม่เงา และแทบจะไม่มีความแข็งแรงใดๆในน้ำเสียงของนาง เมื่อนางเห็นความเจ็บปวดในดวงตาของเด็กหนุ่ม นางก็รู้สึกอบอุ่นภายในหัวใจ และรู้สึกมีความสุขอย่างประหลาด เซี่ยวหยุนไม่ได้รอและเดินเข้าไปในห้องนอนเลย
“ซือหยันได้โปรดรอข้างนอก” หยานซือเฟยกล่าวกับเด็กสาวที่กำลังตามหลังเซี่ยวหยุนมาอย่างใกล้ชิด
“ฮึ่ม เตะข้าออกมาอีกแล้ว”
ดวงตาที่ชื้นแฉะของหยานซือหยันจ้องมองขณะที่นางกล่าวด้วยความโกรธว่า “พี่สาวใหญ่ ท่านสามารถละทิ้งข้าได้อย่างไร หลังจากที่ทำสิ่งนี้เพื่อท่าน?”
นางพาพี่ใหญ่เซี่ยวหยุนมา แล้วพี่สาวใหญ่ของนางสามารถเตะออกมาทันทีได้อย่างไรกัน? เกิดอะไรขึ้น? พวกเขาต้องการจะมีความสุขในโลกของพวกเขาสองคน? แก้มของหยานซือหยันป่องออกด้วยความโกรธ
“เด็กคนนี้” หยานซือเฟยพบว่าความน่ารักของน้องสาวนางค่อนข้างน่าขบขันและหัวเราะ ขณะที่นางกล่าวว่า “ฟังพี่สาวใหญ่ เราจำเป็นต้องให้เจ้ายืนเฝ้าระวังอยู่ข้างนอกและหยุดท่านพ่อกับท่านแม่จากการเข้ามาข้างใน ข้าไม่ไว้ใจพวกเขาเลย!”
“โอ้” หยานซือหยันบุ้ยปาก มองดูค่อนข้างไม่พอใจขณะที่นางจ้องมองไปที่พี่สาวใหญ่และเซี่ยวหยุน นางดูเหมือนภรรยาน้อยกำลังมองไปที่สามีของนาง กลัวว่าพี่สาวใหญ่ของนางจะฉกฉวยเขาไป
เซี่ยวหยุนยืนอย่างสงบที่ด้านข้าง ราวกับว่ามันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเขา เขาเคยชินกับการกระทำเช่นนี้ของเด็กคนนี้แล้ว เมื่อเห็นว่าพี่สาวใหญ่ดูแย่มากเพียงใด หยานซือหยันก็สามารถทำได้เพียงออกมาจากห้องเท่านั้น
ตอนนี้ มีเพียงแค่เซี่ยวหยุนและหยานซือเฟยเหลืออยู่ภายในห้องเท่านั้น
ขณะที่เซี่ยวหยุนมองไปที่หญิงสาวที่ดูซีดเซียว หัวใจของเขาก็เจ็บลึก
“ตั้งแต่ที่ท่านมียาแก้พิษ เหตุใดจึงไม่ใช้มัน?” เซี่ยวหยุนถามด้วยเสียงต่ำ
“เจ้าต้องการให้ข้าแต่งงานกับเขาหรือ?” หยานซือเฟยต้องการอธิบาย แต่เมื่อมองเห็นการแสดงออกลึกๆ ภายในดวงตาของเด็กหนุ่ม หัวใจของนางก็สั่นไหว และยิ่งได้ยินสิ่งที่นางเพิ่งพูด นางก็รู้สึกราวกับว่าหัวใจของนางกำลังจะกระโจนออกมาจากหน้าอกของนางและนางก็ดูกังวลใจอย่างเหลือเชื่อ
“พี่สาวใหญ่ซือเฟยนั้นสวยงามอย่างมาก ใครจะต้องการให้ท่านแต่งงานกับคนอื่นด้วยล่ะ?” เซี่ยวหยุนส่ายหัวขณะที่เขาอย่างขมขื่น จากนั้นมองไปที่หญิงสาวที่จริงจังขณะที่เขาถามอย่างจริงจังว่า “ท่านต้องการแต่งงานกับเขาไหม?”
หลังจากถามคำถามนี้ บรรยากาศในห้องก็กลายเป็นเงียบแปลกๆ และเวลาก็ดูเหมือนจะหยุดนิ่ง
“ถ้าข้าต้องการแต่งงานกับเขา เหตุใดข้าจึงต้องตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้?” หยานซือเฟยจ้องมองด้วยความประหลาดใจ ราวกับว่านางเห็นบางสิ่งภายในดวงตาของเด็กหนุ่ม นางดูเหมือนจะได้รับคำตอบบางอย่าง แต่ใบหน้าของนางยังคงสงบขณะที่นางยิ้มขมขื่น “แค่ท่านพ่อและท่านแม่ของข้ากระตือรือร้นอย่างเหลือเชื่อ ที่จะให้ข้าแต่งงานออกไปกับฉินหยูเฉินนั้น แม้ว่าข้าจะไม่เต็มใจ แต่ข้าจะสามารถทำอะไรได้?”